Λαϊκή ιατρική στο νομό Αχαΐας

Η λαϊκή ιατρική στην περιοχή της Αχαΐας

Περδικάκι
Γίνεται στις μάντρες στο χωργιό το φύλλο του μοιάζει σαν της ρίγανης το βάνναε στα σπιργιά και τα γδαρσίματα αφού το στουμπάγανε

Κρούσταλλο:Λουλούδι με πλατιά και χοντρά φύλλα το βάνανε πάνου στο βυζικάντι και τράβαγε τα υγρά.

Εγκεφαλικό
Μετα το εγκεφαλικό συμφόρεση πρέπει: να ρίχνουμε βεντούζες και τις κόβουμε τρίψιμο με οινό­πνευμα τσουκνίδες και τεντόπανο.

Για δάγκωμα σκύλου
Άμα σε δαγκώσει σκυλί για να μην πάθεις τίποτα βγάνεις μερικές τρίχες απο το ίδιο το σκυλί και τις βάνεις μέσα σ' ένα κουτάλι με λάδι κι αφού το ζεστάνεις το βάνεις πάνου στη δαγκωματιά..

Απολύμανση πληγής
Γλύφεις και φτύνεις το αίμα ή κατουράς την πληγή το κάτουρο το σάλιο έχουνε αντισυπτική προστασία...

Λαγομηλίτσα ή λαγομηλιά ή κοκκινομηλίτσα ή ψωμί του λαγού (το λένε στο πουρναρό-καστρο).
Βγάνεις τις ρίζες του τις βράζεις όπως το τσάι και πίνεις 1 ή 2 ποτήρια του κρασιού το πρωί ανα­λόγως...Είναι για τον προστάτη..

Μούσκλια απο αραποσίτι: Η ρίζα από βούρλα, τα βράζεις για τον πονόκοιλο...

Ροδιά: αφού καις το ξύλο της ή μουρόχορτο ξεραμένο για την μπαρδαβίτσα. Σε πληγή το ξύσμα απο λουρίδα δερμάτινη...

Ελιά: φύλλα με άνθος, βρασμένα για τα ούλα και το έλκος του στομαχιού

Ενώ για το καρκίνο οι τουφίτσες της ελιάς λιώνονται-σουρώνονται και το πίνεις, ή της αγριλιάς, 1 ποτήρι φύλλα με δύο ποτήρια νερό τα λιώνεις στο ανακατευτήρι, το σουρώνεις και πίνεις απο ένα ρακοπότηρο πρωί-μεσημέρι-βράδυ κάνει και για αλλεργία.

Μελιά με κρασί: Βρασμένο, ποτίζανε τα πράματα όταν είχανε κρυώσει...

Αλιγαργιά: Βοηθάει την σεξουαλική εγκράτεια, με αλιγαργιά δενότανε το άγαλμα της Ήρας για να ρθει με αυτό τον τρόπο σ'επαφή με τις ζωογόνες δυνάμεις του φυσικού κόσμου...

Τα: Σέλινο, σέσκλο, σπανάκι, είναι αντίθετα στο κόρδωμα ενώ το αλάτι βοηθάει γι'αυτό στα κριάργια το Μάη τους βάνανε βρώμη κι αλάτι για να μπορούνε να μαρκαλάνε με όρεξη...και μέσα σε λίγες μέρες να τελειώσει ο μάρκαλος...

Αγριλίτσα: χορτάρι που μοιάζουν τα φύλλα του με την αγριλιά..το βράζανε για τα παιδιά αβιζόπιαγα για τον καταραμένο (καρκίνο)

Πλεμονόχορτο: το βράζανε μαζί με κρασί και ποτίζανε τα πράματα άμα είχανε κρυώσει. Πλεμονόχορτο έχει στα Μαλιμάδια....

Γάϊδουρόγαλο: κάνει για τον κοκκίτη. Το 1948 είχανε κολλήσει δύο παιδιά κοκκίτη η Ντίνα του Θεοφάνη (Κανελλάκη) και ο Μήτσος του Νικολάκη τ'Αράπη (Αγγελοπούλου). Κείνο το καιρό είχε γεννήσει και η γαιδούρα της Ξένης (Ανδριοπούλου) τους άρμεγε κάθε μέρα απο λίγο και πίνανε τα παιδιά έτσι περάσανε, κόντεψε να ψοφίσει το γαιδουροπούλι της Μέλιενας

Φύλλα Καρυδιάς: τα βράζεις και πίνει ένα φλυτζανάκι κάθε βράδυ για αδυναμία...

Σκυλόσκατα: ρεντίζουνε τις ελιές για να μην τις τρώνε τα γίδια...

Στάχτη: περνάγανε τα νεογέννητα παιδιά για να ψηθεί το σώμα τους, δηλαδή ένα είδος πού­δρας...

Μάραθος: αφού ξεραθεί καλά το βράζεις και πίνεις το ζουμί του ή ωμός στις σαλάτες για ημικρανίαση...

Κουκιά: τα ξερά κουκιά τα βάνεις πάνου στη θράκα να ψήνονται - καίγονται και ρουφάς απο τη μύτη με κλειστό το στόμα, αυτό το κάνεις 3-4 φορές, για αιμοραγία της μύτης...

Σκουλαρίκια: οι σπόροι του χορταργιού που γίνονται σα σκουλαρίκια σε σχήμα μισοφέγγαρου όταν ήτανε ξερά τα βάζανε στον πονόδοντο

Πουρναρόφλουδες ή Δενρόφλουδες(δρυς): Αφού ξεραθούνε καλά στον ήλιο- άμα η φλούδα είναι απο πουρνάρι με κόκκινο κορμό ακόμα καλύτερα...βράζονται και πίνεται το ζουμί, 2 ποτηράκια του κρασιού την ημέρα πρωι-βράδυ, για τις αιμοραίδες...

Πικραγκουργιά: τους σπόρους να ψήνονται στα κάρβουνα και το αχνισμά τους να πηγαίνει στο ανοιχτό στόμα στα δόντια πέφτουνε τα σκουλήκια...

Πικράγκουρα με λάδι: τα λιώνεις, τα βράζεις με λίγο λάδι και γίνονται αλοιφή για τις αιμοραΐδες..

Καφές: σκόνη με λεμόνι μια κουταλίτσα για το στομάχι.

Πίτουρο: μέσα σε καλτσούνι, γΰρω απο το λαιμό για τις αμυγδαλές

Μπομποτάλευρο: μια κουταλιά αλεύρι μπομποτάλευρο σ'ένα ποτήρι νερό το βράδυ και το πρωί το πίνεις για χοληστερίνη...

Ρόΐδο: για να σταματήσει η διάρροια

Φρυγκανιά: είναι είδος εντόμου..το βράζανε και ποτίζανε το παιδί αβυζόπιαγο,.κι όταν φουσκώνανε τα βόγια απο το χορτάρι τους ανοίγανε το στόμα και κείνος που χε πιεί φρυγκανιά το φτύνε στο στόμα κι έτσι ξεφούσκωνε...

Εφταττόδι: τον πολύποδα της γίδας τον ξεπλένανε, τον ξερένανε στον ήλιο και ποτίζανε ή αχνί-ζανε όποιον είχε πολύποδα...

Γαϊδουράγκαθα-Σκολιάμπρα: βράζεις την ρίζα τους και πίνεις για τα αθριτικά..

Σύκα: μετά το φαί και κρασί ανέροτο για χώνεψη...

Σύκα: μετά το ψάρι και όσπρια μετά το κρέας..

Μουρόχωρτο: για κρεατοελιές μπαρδαβίτσες...

Αθάνατο: για τα αρθριτικά.

Σφερδούκλι: τη ρίζα του για σπιργιά στο κεφάλι..

Μποτσίκι: για να βγάλεις μαλλιά...

Πολυτρίχι και σκύντο: για τριχόπτωση...

Σερνικοβότανο: για τις γυναίκες που θέλουνε σερνικό παιδί αλλά και για τον καρκίνο... Δυόσμος: περνάγανε τα νεόβγαλτα δόντια του μικρού παιδιού...

Για κάψιμο: ρίζα νεράγκαθου βρασμένη καλά με λάδι να γίνει σαν αλοιφή και το βάνεις απάνου...

Κουκουγκέλια: για ξίγκι στο νεφρό.

Φύλλα μεσκουλιάς: για χοληστερίνη..

Τσάϊ' του βουνού: για 25 μέρες για τη χοληστερίνη.

Κυνηγόχουμα: με ξύδι βάνανε πάνου σε σπυργιά για φαγούρα.

Θερμοττούλι: ένα είδος εντόμου σαν χοντρή πεταλούδα, πέρνει την θέρμη.

Θεόνερο: το νερό της βροχής, το μαζεύαμε πάνου απο τα λιθάργια στη λιόκριση και πλέναμε τις μπαρδαβίτσες μερικές φορές και φεύγανε..

Πηγή: Το Μοίραλι-Από το 1461 έως σήμερα/Χρήστος Θ. Κανελλάκης

Διαβάστε ακόμη:Παρασκευή φυσικού σαμπουάν για ψείρες