Καταφύγιο Κισσάβου: Επειδή μερικές εκδρομές μένουν για πάντα...
Μερικές φορές ξεχνάω ότι το blogείναι ένα ημερολόγιο της ζωής μας, γράφοντας ή μεταφέροντας μόνο άρθρα… αλλά ουσιαστικά το blogging για μένα είναι ένα μέσο επικοινωνίας με άλλους ανθρώπους και καταγραφής των γεγονότων της ζωής μου...
Με την ευκαιρία της συνάντησης με τα παιδιά της ομάδας του cob.gr για το εργαστήριο για την τροφή, Θέλω τους ευχαριστήσω για τη φιλοξενία και τη βοήθειά τους. Όχι μόνο τα παιδιά αλλά και όλους που παρευρίσκονταν στην τριήμερη αυτή συγκέντρωση.
Πρώτα να ευχαριστήσουμε τους φύλακες του Κισσάβου και του καταφυγίου του Ελληνικού ορειβατικού συλλόγου Λάρισας κύριο Γιώργο και Ιωάννη.
Ποιόν να πρώτο ευχαριστήσω από τους φίλους μου Τόλη, Νίκο, Χαράλαμπο και Θάνο ή τον Αντώνη που έπηζε γάλα μόνος του από το πρωί μέχρι το βράδυ… έ εντάξει και ο θανάσης έφτιαξε και μαγείρεψε φρέσκα ζυμαρικά με ένα χέρι…
Εντάξει κάποιοι δε κοιμηθήκαν και πολύ καλά τα βράδια (!!!), με είχε προειδοποιήσει ο Αντώνης, άλλοι τελικά είχαν πρόβλημα, αλλά τι να πουν και τα παιδιά του cob.gr που κοιμόντουσαν έξω σε σκηνές;
Τύχαμε και σε λίγο κρύο από ότι θα δείτε… στα 1600 μέτρα πάντα το βουνό είναι απρόβλεπτο, τις πρώτες μέρες είχε ομίχλη και πάγο, δυστυχώς τη τελευταία μέρα που φύγαμε, είχε τον καλύτερο καιρό για βόλτα στο δάσος. Η αλήθεια είναι ότι είχα πολύ καιρό να ξεφύγω λίγο, αλλά και ότι αγαπάω πολύ το βουνό, πέρασα υπέροχα. Θα αναφερθώ με υλικό για την συνάντηση πιστεύω σύντομα.
Όσοι θέλουν, μπορούν να μου στείλουν φωτογραφίες και video στο ftiaxnw@gmail.com για να τα δημοσιεύσω όλα μαζί, όταν τα ετοιμάσω.
Και μια μικρή γεύση για το πως περάσαμε...
και ακόμα καλύτερα όταν τραγουδήσαμε...
Στην επιστροφή μας άκουσα ένα παλιό τραγούδι, το οποίο το αφιερώνω στην "νεανική" ομάδα του cob
Είναι όλα εντάξει...
Απλώς σε πήρα να σου πω
Πόσο χαμένος αισθάνομαι χωρίς εσένα
Χιλιόμετρα μακριά...
Πραγματικά δεν μπορώ να πιστέψω πώς είμαι κοντά
Και πως ακόμα ενδιαφέρομε για σένα
Οι καρδιές μπορεί να ραγίσουν
Και να μην ξανά κολλήσουν
Η αγάπη μπορεί να ξεθωριάσει μακριά...
Οι καρδιές μπορούν να κλάψουν
Όταν η αγάπη δεν μείνει για πάντα
Οι καρδιές μπορούν να γίνουν έτσι
Είναι όλα το ίδιο
Με σκέφτεσαι ποτέ και πως αγαπούσαμε ο ένας τον άλλον...
Θα αλλάξεις τη σκέψη σου
με θέλεις πίσω ξανά
ή έχεις βρει για τον εαυτό σου μια καινούργια αγάπη...
οι καρδιές μπορεί να σπάσουν
και να μην είναι ξανά μαζί
η αγάπη μπορεί να φύγει μακριά
Οι καρδιές μπορούν να κλάψουν
Όταν η αγάπη δεν θα μείνει για πάντα
Οι καρδιές μπορούν να είναι έτσι
Είναι όλα καλά...
Απλώς σκέφτηκα να γράψω ένα τραγούδι
Να πω στο κόσμο πόσο μου έλειψες
Γιατί κάθε τόσο και κάθε μέρα,
Σκέφτομαι όλες τις λέξεις που δεν είπα ποτέ
Και όλες τις ευκαιρίες που είχα...
οι καρδιές μπορεί να σπάσουν
και να μην είναι ξανά μαζί
η αγάπη μπορεί να χαθεί μακριά
Οι καρδιές μπορούν να κλάψουν
Όταν η αγάπη δε μένει για πάντα
Οι καρδιές μπορούν να γίνουν έτσι...
Είναι όλα εντάξει?
Διαβάστε ακόμη:Επιβίωση στο δάσος και στο χιόνι
Θοδωρή καλή η αφιέρωση, αλλά ρε φίλε με τέτοιους στίχους θα μας παραξηγήσουνε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά στον ύπνο ομολογώ ότι συχνά δεν έχεις δυνατότητα ν’ αλλάξεις καταστάσεις, όσο και αν το θέλεις.
Αντώνη η αφιέρωση έγραψα ότι είναι για τα «νέα παιδιά» της ομάδας του cob, εσύ είσαι στην ομάδα μου … η ελεύθερη μετάφραση ήταν για όσους δεν γνωρίζουν καλά αγγλικά, το τραγούδι είναι καθαρά αναμνηστικό… και απλώς ταίριαζε στην ατμόσφαιρα του βουνού…
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξάλλου όλη η παρέα τραγούδησε άλλα… τα οποία ετοιμάζω να τα προσθέσω σε λίγο.
Δεν ξέρω ποιος θα μπορούσε να παρεξηγήσει και τι;Εδώ φαίνεται ένα υπέροχο τριήμερο μα αξέχαστες και μοναδικές στιγμές...Πάντα τέτοια που λένε!Καλή εβδομάδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΖήλεψα ρε παιδιά!! Θα ήθελα να είμαι εκεί κι ας κοιμόμουν έξω σε υπνόσακο....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντώνη, για όποιον παρεξηγηθεί γλυκάδι!! Χαχαχα!!
Θοδωρή ρίξε κι άλλα με πρώτη σου ευκαιρία. Να είσαστε καλά να ξαναπάτε!
όλο αυτό που ζήσαμε, ήταν μια παρένθεση... αλλά τι παρένθεση !
ΑπάντησηΔιαγραφή