Κατεργασία κουνελοδερμάτων

Πως γίνεται η επεξεργασία των δερμάτων

Για να κατεργαστούμε το δέρμα με το λάδι, κάνουμε ως έξης:
Αφού στεγνώσει καλά το δέρμα αλείφουμε το μέρος του δέρματος, όχι τις τρίχες, με οποιοδήποτε λάδι. Έπειτα περνούμε ένα σχοινί χονδρό ίσα με το μεγάλο μας δάκτυλο και μισό μέτρο μάκρος. Δένουμε τις δύο άκρες του σχοινιού αυτού και το στερεώνουμε οπουδήποτε. Στη σχοίνινη κουλούρα, πού θα έχει σχηματιστεί με αυτό τον τρόπο, περνούμε το δέρμα, το όποιον κρατούμε από τις δύο άκρες και τρίβουμε με δύναμη όλα τα μέρη του για να μαλακώσει καλά. Για να επιτύχει η κατεργασία, πρέπει το τρίψιμο να γίνει τέλειο και να μη μείνει μέρος άτριφτο.

Έπειτα μουσκεύουμε ελαφρά το δέρμα με μια μαλακή βούρτσα βουτηγμένη σε νερό και αφού το τυλίξουμε σ' ένα χονδρό πανί το αφήνουμε σ’ ένα μέρος επί 12 ώρες. Αφού περάσει αυτός ο καιρός ανοίγουμε το δέρμα κόβοντας από το μέρος της κοιλιάς, το απλώνουμε με τις τρίχες προς τα κάτω και αρχίζουμε να βγάζουμε μια ψιλή σκέπη, η οποία το σκεπάζει. Για το σκοπό αυτό, αφού από μία άκρη του δέρματος μ’ ένα μαχαιράκι σηκώσουμε την σκέπη αυτή, την πιάνουμε με το μεγάλο δάκτυλο και τον δείκτη του αριστερού μας χεριού και σιγά σιγά τη βγάζουμε.

Μετά την εργασία αυτή το δέρμα φαίνεται εντελώς άσπρο και είναι σχεδόν έτοιμο, αλλά είναι αρκετά λερωμένο και λιγδιασμένο και θα χρειαστεί να το καθαρίσουμε. Το ξελύγδιασμα εξασφαλίζεται με την γύψο. Πασπαλίζομε καλά πρώτα το μέρος πού είναι οι τρίχες και έπειτα το τινάζουμε καλά κτυπώντας με μια βεργίτσα, για να βγει όλος ο γύψος, ο όποιος θα πάρει μαζί του και τις λύγδες. Για να γίνει όμως τελειότερο το ξελυγδιασμα καί να γυαλίσει καλά το δέρμα, το τρίβουμε με ψιλό και στεγνό πριονίδι από ξύλο δρυός (βελανιδιάς). Το δέρμα τότε είναι πλέον εντελώς έτοιμο και δεν έχουμε παρά να το φυλάξουμε από τούς ποντικούς, τις γάτες και τον σκόρο έως ότου το μεταχειριστούμε.

Ένα απλό καλό σύστημα παρασκευής του δέρματος για γούνωμα είναι το εξής:

Αφού καθαρίσουμε το δέρμα από τα κρέατα και τα πάχη, βρέχουμε το μέρος, το οποίο δεν είναι σκεπασμένο από τρίχες, με διάλυση μαγειρικού άλατος σε αναλογία 30% και το αφήνουμε επί 4 έως 6 ημέρες. Έπειτα σ’ ένα μέρος σκιερό απλώνουμε πάνω στο πάτωμα πριονίδι ελαφρά βρεγμένο και επάνω στο πριονίδι αυτό τοποθετούμε τό δέρμα με το μέρος του πετσιού προς τα κάτω. Επάνω από το δέρμα αυτό βάζουμε άλλο δέρμα παρασκευασμένο κατά τον ίδιο τρόπο υπό τον όρο, όπως οι τρίχες του δευτέρου αυτού δέρματος να έρχονται προς τις τρίχες του προηγουμένου.

Βάζουμε πάλι βρεγμένο πριονίδι επάνω στο πριονίδι και εξακολουθούμε κατά τον ίδιο τρόπο να αραδιάζουμε δέρματα και υγρό πριονίδι. Επάνω στο σωρό, ο όποιος θα σχηματιστεί κατά τον τρόπον αυτό βάζουμε ένα σανίδι και μία βαρεία πέτρα. Μετά 24 ώρες τινάζουμε τα δέρματα από το πριονίδι, τα καθαρίζουμε μ’ ένα μαχαίρι από τα κρέατα, τα τεντώνουμε όσο μπορούμε, περνώντας το γυμνό μέρος του δέρματος επάνω από ένα σίδερο πλατύ και μυτερό, χωρίς να είναι όμως κοπτερό και αφού τα αφήσουμε να στεγνώσουν, αλείφουμε τα γυμνό μέρος ελαφρά με λάδι και καθαρίζουμε τις τρίχες. Και όπως βλέπουμε δεν είναι δύσκολος η κατεργασία, χρειάζεται όμως στην αρχή προσοχή και υπομονή έως ότου συνηθίσουμε.

Πότε τα κουνελοδέρματα είναι καλά για γούνισμα
Τα μικρά κουνελάκια γεννώνται καθώς ξέρουμε, εντελώς γυμνά. Μετά 10 — 15 ημέρες είναι πλέον τριχωτά. Οι πρώτες τρίχες γίνονται μαλακές και αλλάζουν αργότερα. Μόνον δε όταν το κουνελάκι γίνει επτά ή οκτώ μηνών, τελειώνουν αυτά τα συνεχή αλλάγματα της τρίχας και το γούνωμα αποκτώ την καλύτερη του όψη. Κάποτε όμως το γούνωμα είναι έτοιμο και νωρίτερα.

Τα κουνέλια αλλάζουν δύο φορές τον χρόνο τις τρίχες τους
Την άνοιξη από τον Απρίλιο έως τον Ιούνιο και το φθινόπωρο από το Σεπτέμβριο έως τον Νοέμβριο. Καταλαβαίνουμε δε εύκολα, εάν ένα κουνέλι αλλάζει τις τρίχες του χαϊδεύοντας το δέρμα του. Εάν είναι στον καιρό, πού αλλάζει την τρίχα του στα δάκτυλά μας κολλούν τρίχες. Έκτος αυτού το γούνωμα δεν είναι ούτε γυαλιστερό ούτε ίσιο, φαίνεται δε σαν κακοκουρεμένο. Εάν φυσήξουμε τις τρίχες, θα δούμε που και που τις νέες τρίχες, πού βγαίνουν. Καταλαμβάνουμε πολύ εύκολα, εάν ένα κουνελόδερμα προέρχεται από κουνέλι, το οποίο τον καιρό πού σφάχθηκε άλλαζε τις τρίχες του, εξετάζοντας από το μέρος του δέρματος, όπου θα δούμε σε διάφορα μέρη μαύρες κηλίδες μεγάλες ή μικρές.

Πως βάφονται τα κουνελοδέρματα
Το βάψιμο των κούνελοδερμάτων δεν είναι εύκολο. Χρειάζεται σχετική πείρα και επιτηδειότητα, την οποίαν δεν μπορούμε να αποκτήσουμε και πολύ εύκολα. Για εκείνους όμως πού θα ήθελαν να δοκιμάσουν, παραθέτουμε ένα τρόπο βαψίματος.
Για να κάμετε κιτρινωπό, όπως το δέρμα της αλεπούς, ένα κουνελόδερμα μαύρο ή γκρίζο μουσκέψατε τις τρίχες με το χέρι σας ή με μία βούρτσα βουτηγμένη σε οξυγονούχο νερό (eau oxygenee). Αυτή η μέθοδος είναι πολύ εύκολη. Την ξέρουν άλλωστε πολλές κυρίες εξαιρετικώς ξανθές, οι οποίες μ’ ένα παρόμοιο τέχνασμα γίνονται πιο ξανθομαλούσες.

Πηγή: Τα κουνέλια-Γ. Ψάλτη-Παράρτημα γεωργικού δελτίου Νοεμβρίου 1941

Διαβάστε ακόμη:Βυρσοδεψία και βαφική από την βελανιδιά