Βερικοκιά: σπορά φύτεμα καλλιέργεια

Καλλιέργεια και πολλαπλασιασμός βερικοκιάς

Η βερικοκιά είναι δέντρο με γρήγορη καρποφορία και σε συνδυασμό με την πρωιμότητα και ωραιότητα του προϊόντος της έχει καταστεί ένα από τα προσφιλέστερα οπωροφόρα δέντρα.
Κατάγεται από την Κίνα και στην Ελλάδα ήρθε απ την Ιταλία κατά τον πρώτον αιώνα μ. X. και γι αυτήν μιλούν διάφοροι ιστορικοί, όπως ο Πλίνιος, ο Διοσκουρίδης και αργότερα ο Γαληνός (129—201 μ. X.).

Η βερικοκιά αντέχει τις χαμηλές θερμοκρασίες στην χώρα μας όπως και τις ψηλές του καλοκαιριού, όμως φοβάται πολύ τις απότομες ατμοσφαιρικές μεταβολές κατά την περίοδο της βλάστησης και περισσότερο σε αυτήν της ανθοφορίας, επειδή ανθίζει νωρίς -συχνά νωρίτερα και απ την αμυγδαλιά- με συνέπεια να κινδυνεύει απ τους παγετούς της άνοιξης που καταστρέφουν τα άνθη της. Οπότε το καλύτερο κλίμα για την καλλιέργειά της, είναι αυτό απ το οποίο απουσιάζουν οι παγετοί και οι ομίχλες της άνοιξης.

Έδαφος
Ως προς το έδαφος, έχει λίγες απαιτήσεις και μπορεί να δώσει καλά αποτελέσματα σε κάθε περίπτωση, όμως απ την σύσταση του, εξαρτάται η καρποφορία και ιδίως η ποιότητα του παραγόμενου προϊόντος. Προτιμά εδάφη ελαφριά, που δεν κρατούν νερό και ασβεστώδη, ενώ πάει καλά και σε αμμώδη, σχιστολιθικά ή και χαλικώδη που δεν κρατούν νερά.
Η βερικοκιά, φοβάται την υγρασία παρά την ξηρασία. Σε εδάφη συμπαγή, ψυχρά που συγκρατούν υπερβολική υγρασία παρουσιάζει μεν ζωηρή βλάστηση αλλά μικρή παραγωγή και καρπούς κακής ποιότητας, άνευ αρώματος και γεύσεως, ενώ υποφέρει από προσβολές όπως της κομμίωσης και της σηψιρριζίας με αποτέλεσμα την απότομη ξήρανση.

Σπορά και πολλαπλασιασμός βερικοκιάς

Η βερικοκιά πολλαπλασιάζεται μόνο με σπόρο και εμβολιασμό. Τα φυτά από σπόρο είναι υγιέστερα και παράγουν καρπούς μεν μικρούς, αλλά γλυκούς και πολύ αρωματικούς. Επειδή όμως αποκλίνουν συνήθως προς τον άγριο τύπο, έχουν ανάγκη εμβολιασμού με την επιθυμητή ποικιλία.
Για την δημιουργία φυτών από σπόρο, πρέπει να χρησιμοποιούνται προερχόμενοι από ώριμους καρπούς και από δένδρα μέσης ηλικίας που είναι εύρωστα και απαλλαγμένα από ασθένειες. Αναλόγως τής χρησιμοποιούμενης ποικιλίας, οι επιλεγμένοι σπόροι βερικοκιάς σπέρνονται επί τόπου, μετά από προβλάστηση ή μη, εντός μικρών λάκκων, σε βάθος 4-5 πόντων και περιποιούμαστε τα δενδρύλλια μέχρι να μεγαλώσουν.

Μόνο ενοφθαλμισμός γίνεται για τον εμβολιασμό τής βερικοκιάς. Ή την άνοιξη με διατηρούμενα εμβόλια του προηγούμενου χρόνου, είτε τον Ιούλιο - Αύγουστο, με νέους οφθαλμούς απ τους βλαστούς του έτους, ή το φθινόπωρο με καμωμένους οφθαλμούς.
Η βερικοκιά καλλιεργείται σε οπωρώνες ή σε αυλές των οικιών, στις οποίες μάλιστα ευδοκιμεί και καλύτερα, λόγω της προστασίας που τυγχάνει από τους ανέμους και τους παγετούς. Στην συστηματική εκμετάλλευση οι αποστάσεις πρέπει να είναι 6-8 μ. αναλόγως τής ποιότητας του εδάφους, των χρησιμοποιούμενων υποκειμένων και των ποικιλιών.

Η βερικοκιά από σπόρο προσαρμόζεται στα πτωχά, ξηρά, ασβεστώδη και βαθιά εδάφη, αλλά τα αποκτώμενα δένδρα είναι περιορισμένης αναπτύξεως και αντοχής, ταυτόχρονα δε μικρής αποδοτικότατος.
Η αμυγδαλιά αποτελεί εξαιρετικό υποκείμενο για τα ξηρά, αλλά πλούσια και βαθιά εδάφη και τα δένδρα είναι εύρωστα, παραγωγικά και μακρόβια. Ο εμβολιασμός όμως της βερικοκιάς στη αμυγδαλιά, πρέπει να γίνει τον πρώτο χρόνο.
Η δαμασκηνιά από σπόρο είναι το καλύτερο υποκείμενο για τους βορειότερους τόπους, όπως και για τα συμπαγή, υγρά και πολύ ποτιζόμενα εδάφη. Από τις ποικιλίες αυτής, καλύτερη θεωρείται η κορομηλιά.

Κλάδεμα
Επειδή το χαμηλό σχήμα είναι προτιμότερο, το νέο δενδρύλλιο θα πρέπει να κοπεί στους 30-50 πόντους απ το έδαφος, σε σημείο που παρουσιάζει ζωηρούς και καλά διαμορφωμένους οφθαλμούς.
Το σχήμα τους δέντρου πρέπει να έχει σχήμα κυπέλου ή κανονικού, δηλαδή να αφήσουμε την φυσική του τάση. Για το σχήμα του κυπέλλου, τον επόμενο χρόνο, διατηρούνται μόνον 3-4 βλαστοί που βρίσκονται σε μικρές αποστάσεις, άλλα με διαφορετικές κατευθύνσεις.

Περιποιήσεις
Πρέπει να κάνουμε 2-3 σκαλίσματα διαδοχικά κατά την διάρκεια της άνοιξης και του καλοκαιριού για την συγκράτηση τής υγρασίας και την καταστροφή των αγρίων χόρτων. Κατά την εκτέλεση όμως αυτών πρέπει να καταβάλλεται μεγάλη προσοχή, ώστε να μη κόβουμε η τραυματίζουμε ρίζες ή τον κορμό του δέντρου, γιατί εξ αιτίας αυτού προκαλείται κομμίωση και συχνά η καταστροφή του.
Σε τόπους δροσερούς που διατηρούν σχετική υγρασία, η βερικοκιά μπορεί να ευδοκιμήσει χωρίς καθόλου ποτίσματα όταν είναι εμβολιασμένη σε αμυγδαλιά. Σε τόπους όμως ξηρούς, είναι απαραίτητα τα ποτίσματα ανά 15-20 μέρες, απ την άνθηση και μέχρι την ωρίμανση, αν θέλουμε να έχουμε εκλεκτής ποιότητας καρπούς.

Λίπανση
Η βερικοκιά είναι σχετικώς απαιτητική, ιδίως όταν μπει στη καρποφορία. Απ τα συνθετικά λιπάσματα συνιστάται ο τύπος 4-10-10 με 3-4 κιλά ανά δένδρο. Αν χρησιμοποιηθεί κοπριά, αυτή πρέπει να είναι απολύτως χωνεμένη και η αναλογία είναι 20-25 κιλά ανά δέντρο.
Οι κύριες λιπάνσεις, πρέπει να γίνονται πριν μπει ο χειμώνας και να συμπληρώνουμε την περίοδο των σκαλισμάτων την άνοιξη. Εξαιρετικά αποτελέσματα μπορούμε να έχουμε με την εφαρμογή χλωρής λίπανσης.

Παραγωγή
Η βερικοκιά εισέρχεται στην καρποφορία από το 3ο-4ο έτος από τη φύτευσή της και την αυξάνει προοδευτικά για να φθάσει σε πλήρη ακμή παραγωγής το 12ο -16ο έτος, όταν σε ελεύθερο σχηματισμό και ευνοϊκές συνθήκες μπορεί να ξεπεράσει τα 100 κιλά. Συνήθως εξακολουθεί να παρουσιάζει πλούσιες αποδόσεις μέχρι το 35-40 έτος της ηλικίας της.

Διαβάστε ακόμη:Ποτό και γλυκό με βερίκοκο