Το Νεραϊδοσφόντυλο της Νεράιδομάνας και ο λαρυγγόσπασμος

Η ιατρική ερμηνεία και αξία του Νεραϊδοσφόντυλου

Πρόκειται για αρχαίο πήλινο σφοντύλι στο σχήμα και στο μέγεθος του σημερινού. Όλα τα αρχαία πήλινα σφοντύλια από τις εκατοντάδες χρόνια που έχουν περάσει, γιατί είναι εποχής προ Χριστού, είχαν γίνει πολύ εύθρυπτα λόγω της ενώσεως του ανθρακικού ασβεστίου, των αλάτων του μαγνησίου και του πυριτικού νατρίου με διοξείδιο του άνθρακος.
Οι μητέρες πίστευαν ότι όταν κρεμούσαν ένα παρόμοιο πήλινο νεράιδοσφόντυλο στο βρέφος τους και αυτό το ροκάνιζε δηλ. το έτρωγε σιγά σιγά, τότε οι κακές Νεράιδες οι Ξωτικές, οι Στρίγγλες δεν τις άλλαζαν το παιδί, ούτε επιχειρούσαν να του πιουν το αίμα, ούτε να το αγκυλώσουν επειδή κολακεύονταν γιατί έφερε πάνω του ένα αντικείμενο δικό τους, το Νεραϊδοσφόντυλο.

Το κρεμούσαν, λοιπόν, με ένα κόκκινο γαϊτάνι εμπρός από το στήθος του βρέφους, πάντα μετά τον τρίτο μήνα από τη γέννησή του, γιατί τότε πίστευαν ότι το αγκύλωναν οι Νεράιδες. Το παιδί ροκάνιζε συνεχώς τέτοια Νεραϊδοσφόντυλα, που τρίβονταν σαν παξιμάδια, και έτσι έπαιρνε περίσσεια ανθρακικού ασβεστίου, μαγνησίου και πυριτικών αλάτων. Η ανώνυμη αγράμματη μάνα δεν γνώριζε ασφαλώς την ιατρική ερμηνεία και αξία τότε του Νεραϊδοσφόντυλου.

Πριν προβώ στην επιστημονική εξήγηση θα κάνω μια μικρή παρένθεση εξηγώντας πως είναι ο θάνατος βρέφους από Νεράιδα. 0 θάνατος αυτός επέρχεται με τα εξής κύρια συμπτώματα:

1. Λαρυγγικός σπασμός με εισπνευστικό συριγμό (στριγγλισμό όπως τον έλεγαν) εξ ου΄ πίστευαν ότι το έπνιξαν οι Στρίγγλες όπως ονόμαζαν αλλιώς τις Νεράιδες.
2. Σύσπαση των μυών του προσώπου, ιδίως των χειλέων και του στόματος όπου παράγεται γέλως σπαστικός και παρακλητικός.
3. Σπασμοί ιδίως των άνω άκρων, δηλαδή των χεριών που κάμπτονται και στρέφονται προς τα έσω και απωθούνται προς τα οπίσω, όπως ακριβώς όταν τρυπηθούμε απότομα με ένα αγκάθι, δηλ. αγκυλωθούμε. Γι’ αυτό έλεγε η μάνα: τ’ αγκύλωσε η Νεράιδα το παιδί μου.

Τα συμπτώματα αυτά είναι ακριβώς τα χαρακτηριστικά συμπτώματα του θανάτου από λαρυγγόσπασμο λόγω ραχιτικής τετανίας (όχι τετάνου).

Έχει αποδειχθεί ότι τα παλιά χρόνια στα εκατό (100) βρέφη που πέθαιναν από λαρυγγόσπασμο τετανίας, τα ενενήντα εννέα (99) ήσαν ραχιτικά και μόνο ένα (1) οφειλόταν σε πάθηση των παραθυρεοειδών αδένων. Η ραχιτική τετανία εμφανιζόταν κυρίως σε βρέφη μεταξύ τριών μηνών και δύο ετών, λόγω υποασβεστιαιμίας και υπομαγνησιαιμίας.

Σήμερα ακόμη η μόνη μέθοδος επιστημονικής θεραπείας είναι η προφύλαξη με περίσσεια ασβεστίου και μαγνησίου ή βιταμίνης D. Μια ενδοφλέβιος ένεση ασβεστίου θεραπεύει τον λαρυγγόσπασμο και προστατεύει από αιφνίδιο θάνατο το βρέφος, πράξη που έκανε έμμεσα τότε με τα πήλινα Νεραϊδοσφόντυλα η λαϊκή μάνα με την ορμήνεια της Μαμής και της Νεραϊδάρας (Γαλούσας).

Χρίστος Θ. Οικονομόπουλος-Τα σαράντα νεραιδοσφόντυλα στην Ελληνική λαϊκή παράδοση

Πηγή: Λαική ιατρική-Διεθνές επιστημονικό συνέδριο-Ρέθυμνο 8-10 Δεκεμβρίου 2000-Ιστορική και λαογραφική εταιρεία Ρεθύμνης-Ρέθυμνο 2003

Διαβάστε ακόμη:Λημνία Γη» (Terra Sigillata) vs Bentonite clay