Η επόμενη μέρα των αγροτών

Η επόμενη μέρα είναι εδώ!

Ποιος πίστευε πριν από λίγα χρόνια, ότι θα φτάναμε στο σημείο το αγροτικό εισόδημα να φορολογείται με 26% και ο αγρότης να πληρώνει άλλα τόσα για την ασφάλισή του, ενώ μαζί με άλλους φόρους να αποδίδει στο κράτος το 70-80% περίπου του εισοδήματός του; Και όμως αυτή είναι σήμερα η εικόνα του αγροτικού μας τομέα.

Καθοριστικοί είναι οι δύο πρώτοι μήνες του χρόνου για τον αγροτικό τομέα, καθώς σε αυτό το διάστημα θα ξεκαθαρίσει το τοπίο γύρω από το νέο ασφαλιστικό, αλλά και το ύψος της φορολογίας του αγροτικού εισοδήματος.

Οι εκτιμήσεις όμως για την «επόμενη μέρα» δεν είναι καθόλου αισιόδοξες, ιδίως για το ασφαλιστικό, όπου εάν εφαρμοστούν όλα όσα προβλέπονται στο νομοσχέδιο, τότε μιλάμε ότι θα έχουμε το τέλος της γεωργίας που ξέραμε.

Δεν γνωρίζουμε όταν γράφουμε αυτές τις γραμμές πού θα κάτσει η μπίλια, εάν δηλαδή οι ασφαλιστικές εισφορές θα είναι 20, 30 ή 40% επί του φορολογητέου εισοδήματος ή κάποιο άλλο ποσό που τελικά θα συμφωνηθεί και θα μας παρουσιαστεί ως μια μεγάλη διαπραγματευτική επιτυχία της κυβέρνησης.

Όμως, όποιο και να είναι το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών, αυτό αποτελεί στην ουσία αύξηση της φορολογίας των αγροτών - και μάλιστα με τον ποιο επαχθή τρόπο, καθώς, όπως έχει αναφερθεί σε διάφορα δημοσιεύματα, από το εισόδημα ενός ελεύθερου επαγγελματία όπως είναι και ο αγρότης, θα καταλήξει με τον ένα ή άλλο τρόπο στα ταμεία του κράτους το 80% περίπου του καθαρού εισοδήματος.

Γιατί φτάσαμε έως εδώ!
Δεν είναι στις προθέσεις μας να παραθέσουμε σε αυτό εδώ το σύντομο άρθρο μας τους λόγους που φτάσαμε στο σημείο να δουλεύουμε σήμερα μόνο και μόνο για να πληρώνουμε φόρους. Αυτά έχουν αναλυθεί διεξοδικά και ο καθένας έχει πλέον άποψη για το τι έφταιξε αλλά και για το τι πρέπει να γίνει για να βγούμε από την οικονομική κρίση.

Όλοι όμως συμφωνούν σε ένα πράγμα: ότι με την αύξηση της φορολογίας και των εισφορών δεν βγαίνουμε από την κρίση, αντίθετα, αυξάνεται η φοροδιαφυγή και τα ποσοστά της μαύρης εργασίας.

Στον αγροτικό τομέα μάλιστα εκτιμούμε ότι η κατάσταση θα ξεφύγει από κάθε έλεγχο τα επόμενα χρόνια και μια πρόγευση από αυτό που έρχεται έχουμε ήδη πάρει μέσα στο 2015.

Συγκεκριμένα, στη χρονιά που έφυγε, το πρώτο πράγμα που διαπραγματευόντουσαν οι παραγωγοί με τους εμπόρους δεν ήταν η τιμή του προϊόντος, αλλά εάν θα κοπεί τιμολόγιο με όλα τα κιλά και με κανονική τιμή. Οι μεγάλες και οργανωμένες εταιρείες αλλά και οι συνεταιρισμοί ήρθαν σε δύσκολη θέση, σε αντίθεση με τους Βαλκάνιους διακινητές - και όχι μόνο - που είδαν ξαφνικά να γίνονται περιζήτητοι στις παραγωγικές περιοχές, καθώς αυτοί μπορούσαν να διακινήσουν τα προϊόντα με ένα τιμολόγιο «κατά παραγγελία».

Τι έρχεται!
Μέσα σε αυτό το κλίμα της αβεβαιότητας, της αβάσταχτης φορολογίας και του αθέμιτου ανταγωνισμού που επικρατεί στον αγροτικό κλάδο, δεν υπάρχει αύριο για κανέναν. Λίγη αξία έχουν τα σχέδια του Υπουργείου Γεωργίας για καινοτόμες αγροτικές πολιτικές, για προγράμματα εξωστρέφειας, για αλλαγή του νόμου για τους συνεταιρισμούς ή για την παραχώρηση καλλιεργήσιμης γης στους παραγωγούς.

Όλα αυτά ακυρώνονται από τα γεγονότα που προαναφέραμε και είναι κενού περιεχομένου.
Πλέον, αυτό που καίει τον κλάδο είναι πώς θα ξεφύγει από αυτό τον «κολασμένο τοπίο» που τον έριξαν οι τάχαμου «προοδευτικές πολιτικές» των κυβερνώντων.

Είμαστε αισιόδοξοι άνθρωποι και το ποτήρι το βλέπουμε μισογεμάτο.
Δεν θα λέγαμε όμως ότι και για το 2016 μας διακατέχει η αισιοδοξία και ότι τα πράγματα θα φτιάξουν με δουλειά και καλύτερη οργάνωση.

Ποιος μπορεί δουλέψει και να επιβιώσει σε έναν κλάδο όπου κυριαρχεί ο αθέμιτος ανταγωνισμός; Τι εταιρείες να οργανώσεις και τι σχέδια να καταστρώσεις, σε ένα κλίμα αβεβαιότητας και ανασφάλειας; Πώς θα παραχθούν προϊόντα, όταν με την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών το μεροκάματο του εργάτη γης θα φτάσει στα 50 ευρώ;

Ποιος έχει όρεξη στο κάτω-κάτω να δουλεύει μέσα σε ένα τέτοιο οικονομικό περιβάλλον;

Το αποτέλεσμα!
Μέσα στο 2016 - και εάν δεν αλλάξουν τα πράγματα - εξαιτίας όλων όσων αναφέραμε θα έχουμε μια υποχώρηση της παραγωγής, αλλά και μια σημαντική υποβάθμιση των παραγόμενων προϊόντων.

Χωρίς ανάπτυξη όμως, τα χωριά μας σιγά-σιγά θα ρημάξουν και έτσι θα ολοκληρωθεί ο θάνατος του μικρού παραγωγού, που ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος όλα αυτά τα χρόνια της γεωργίας μας. Το ερώτημα που δεν έχει ακόμα κατά τη γνώμη μας απαντηθεί, είναι εάν τη θέση των μικρών παραγωγών πάρουν τα νέα τσιφλίκια και η «επιχειρηματική γεωργία» ή εάν θα έχουμε ερημοποίηση της υπαίθρου.

Θα ρωτήσει κάποιος - και ευλόγως, εάν μπορεί να αποτραπεί αυτή η καταστροφή.
Είναι σίγουρο, ότι κάποια στιγμή αυτός ο εφιάλτης θα τελειώσει.
Το ερώτημα είναι πότε θα τελειώσει.

Κατά την άποψή μας, θα ξημερώσει για τη χώρα μια καινούρια μέρα, όταν οι πολιτικοί μας θα αρχίσουν να δημιουργούν ένα μικρό, σύγχρονο και αποτελεσματικό κράτος, στο οποίο η δικαιοσύνη και η αξιοκρατία δεν θα είναι κούφιες έννοιες. Τότε που όλοι εμείς θα είμαστε σε θέση να πληρώνουμε αδιαμαρτύρητα τις φορολογικές και ασφαλιστικές μας υποχρεώσεις.
Αυτή η στιγμή δεν φαίνεται ακόμα κοντά. Όμως, μετά από το βαθύ σκοτάδι έρχεται πάντα η αυγή - και για αυτήν τη στιγμή αξίζει να σφίξουμε τα δόντια και να το παλέψουμε.

Πηγή: Τάκης Ορφανός-http://www.froutonea.gr/

Διαβάστε ακόμη:Παραγωγη ενεργειας στο σπιτι