Οι σεισμοί τών τελευταίων αιώνων στήν Χώρα μας

Χρονικά τού Καιρού καί τού Κλίματος
ΜΕΡΟΣ ΙΙ
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 2ο

Οι σεισμοί τών τελευταίων αιώνων στήν Χώρα μας (*)
ταραχή στήν Γή καί (διά)-τάξις στό στερέωμα
παρατηρήσεις καί συνάφεια

...τό παρόν ‘Ελεύθερο γιά κάθε επεξεργασία καί διάδοσι’
“This article can be freely distributed by all available means.
For the glory of God and the benefit of mankind”
Johannes Kepler (1602)

Αθήνα, 2019-20
Παρατηρητής τής Φύσεως

labeled KLIMA_SEΙSMOI
, (*), αναθεωρημένη καί επηυξημένη έκδοσις, ως ένθετο,
.. δέν προβλέπεται περαιτέρω αναθεώρησις.-
(ver. 20 Ιουν. 2020)

***Στο τέλος του άρθρου θα βρείτε ολόκληρο το κείμενο σε μορφή word και pdf.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ο

Ο.0 Πρόλογος,

Στόν δρόμο μας γιά τήν ιστόρησι τών χρονικών τού καιρού καί τών σχετικών φαινομένων, οι καταστροφικοί Σεισμοί στά Ιόνια Νησιά, τό 1953 καί τό 1867, (Ιόνια καί Λέσβο), υπήρξαν μιά πρόκλησις – αφορμή γιά τό παρόν.

Ο λόγος; ... η απορία μας;

Οι σεισμοί τό 1953 αρχίζουν λίγες ώρες πρίν τήν Έκλειψι καί συνεχίζουν ως τήν καταστροφή, 3 ημέρες μετά. (είναι κάτι τό ασυνήθιστο νά γίνωνται σεισμοί σχεδόν πάνω στήν Έκλειψι τού Ηλίου).

Τό 1867, ο 1^ος σεισμός, στά Ιόνια, έγινε 12 ώρες πρίν τήν Νέα Σελήνη – Έκλειψι, καί, ο 2^ος , στήν Λέσβο, μιάμισυ ημέρα μετά τήν επομένη Νέα Σελήνη – Έκλειψι, κάτι πού θεωρούμε ότι θά έπερεπε νά έχη προβληματίση τούς αστρο-φυσικούς.

Τό μόνο σχετικό πού συναντήσαμε, (καί τούτο πολύ καθυστερημένα), ήταν μιά επισήμανσις τού τότε Διευθυντού τού Αστεροσκοπείου, Ι. Σμίτ, στήν πραγματεία του γιά τόν σεισμό τού 1867:

«…. σημειούσθω προσέτι, ὅτι ὁ τιναγμός οὗτος συνέβη 13 ½ ὥρας πρό τῆς Νέας Σελήνης, ενῷ ὁ τῆς Μυτιλήνης τελευταῖος ἔγεινε 32 ὥρας μετ’ αὐτήν.»

Τίποτα τό νεώτερον καί μή τε τι από τούς νεώτερους. (Ίσως καί νά υπάρχη τι καί νά τό αγνοούμε; ..). Από προβληματισμό θελήσαμε νά τό ‘ψάξωμε’. Διότι, απέναντι στήν παρατήρησι, δέν μάς αρκούν τά προβαλλόμενα ως εξηγήσεις. ...

Βλέπετε, «... τά μικρά παιδιά,.. οι κοπέλες,.. οι γέροι, ... είναι ευκολόπιστοι. Οι μεσήλικες, .. είναι καχύποπτοι. Οι νέοι; ... αυτοί τά ‘ξέρουν’ όλα!»

... διότι ανήκομε στήν γενιά τών ‘καχύποπτων’! Ίσως καί από τούς πιό παραδοσιακούς.

Προσεγγίζομε τίς περιπτώσεις τών σεισμών περισσότερον στατιστικά, σέ σχέσι μέ τίς έντονες Ηλιακές/Σεληνιακές φάσεις, αλλά καί εκείνες τών άλλων πλανητών. Όχι παρόμοια μέ εκείνην τών αστρολόγων, (δέν είμεθα τόσον οικείοι μέ αυτά, καί, άν δέν τήν κατανοούμε, ... τού’λάχιστον δέν μάς ικανοποιεί). Μέ βάσι τήν παρατήρησι καί τήν λογική, αναζητούμε κάποια στατιστική συνάφεια ^(*) ανάμεσα στό φυσικό καί τό αστρικό, (η καί αμφίδρομα).

(*) χρησιμοποιούμε τόν όρο ‘συνάφεια’ γιά νά εκφράσωμε τήν όποια σύνδεσι μεταξύ ετρεοχρονισμένων – κυκλικών φαινομένων, αντί τής ‘συσχέτισις’ γιά αναλογικές μεταβολές, ή παράλληλες κινήσεις.

Άν καί η συνάφεια αυτή δέν φαίνεται νά είναι καθόλου τυχαία, ως τόσον, η προσέγγισίς μας απέχει από τήν αυστηρά στατιστική δεοντολογία, αλλά, λιγώτερον πάντως απ’ όσον απέχει τό νά λέγεις ότι «τό μεγαλύτερο ποσοστό τών νοσούντων είναι καπνιστές», από τό νά αποδείξης ότι «τό ποσοστό τών νοσούντων είναι σημαντικά μεγαλύτερο στούς καπνιστές από τούς μή καπνιστές». Σέ σχέσι μέ άλλες προσεγγίσεις, καταβάλομε προσπάθεια νά περιορίσωμε σημαντικά τόν χώρο, χωρίς βέβαια καί νά τό εξαντλούμε.

Δέν είμεθα τού αντικειμένου τών σεισμών, μή τε μπαίνομε στά ‘χωράφια’ τών ‘εξ αντικειμένου’, όπως καί εκείνοι δέν φαίνεται νά ασχολούνται μέ τήν στατιστική διερεύνησι.

Ο.1. Περίληψις επί τών πεπραγμένων: περιπτώσεις καί διαπιστώσεις

Γενικά,

Ξεκινήσαμε τό πρόν ως μιά ‘παρέκκλισι’. ‘Τράβηξε’, όμως περισσότερον από μιά παρέκκλισι. Από τίς περιπτώσεις τών σεισμών πού αναφέρομε, δέν κάναμε επιλογές σέ ό,τι θά μάς εβόλευε, αλλά δέν τίς καλύπτομε καί όλες. Ασχοληθήκαμε μέ όποια περίπτωσι συναντούσαμε στόν δρόμο μας, εμπρός –πίσω καί πλάγια, καί πάντως, μέ τίς σημαντικώτερες περιπτώσεις (κυρίως στήν Χώρα μας) τών δύο-τριών τελευταίων 100ετιών, (περί τίς 40). Δέν μάς παίρνει ο χρόνος. Μήτε νά γίνωμε σοφώτεροι, μή τε νά ασχοληθούμε πρισσότερον. Ο νεώτερος, ο ενδιαφερόμενος, έχει περισσότερον χρόνο μπροστά του.

Έχοντας υπ’ όψιν μας τήν αρχαία αντίληψι- ‘προκατάληψι’ γιά τήν σύνδεσι τών σεισμών μέ τίς εκλείψεις, βλέποντας τίς καταστάσεις πού συμβαίνουν στό στερέωμα κατά τήν μεταβολή στό μέσο – αναμενόμενο επίπεδο τής παλίρροιας κατά τίς διάφορες Σεληνιακές φάσεις, (διακυμάνσεις μεταξύ αυτών καί εντός αυτών), καί, ερμηνεύοντάς τες, αναζητούμε τό αντίστοιχο σχετικό σάν παράγοντες γιά τά γήϊνα φαινόμενα.

Ξεκινάμε από τίς έντονες Ηλιακές/Σεληνιακές φάσεις, ή συγκυρίες, κυρίως τήν Έκλειψι. Πηγαίνομε στίς εβδομαδιαίες Σεληνιακές φάσεις κοντά στόν σεισμό καί εξετάζομε τί ήλλαξε έναντι τών αντιστοίχων προηγουμένων καί ιδιαίτερα ποίοι ‘παράγοντες’ παρεμβάλλονται στήν τελευταία. Οι ιδιαίτερες σχέσεις τών πλανητών μάς ενδιαφέρουν πάνω στόν σεισμό, αλλά, ό,τι έχει προηγηθή κυρίως μέ τήν Σελήνη, στίς τελευταίες φάσεις, φαίνεται νά είναι τό πιό σημαντικό.

Παρατηρήσεις –διαπιστώσεις,

Απ΄ ό,τι συνάγεται από τήν παρατήρησι, πολύ απλά καί συνοπτικά εδώ:

Γενικά, οι σεισμοί (πρώτος, κύριος) προτιμούν τίς ‘ήσυχες’ ώρες: τό πρωΐ (επικρα-τέστερα στό χάραμα), τό μεσημέρι (συνήθως λίγο μετά), λίγο μετά τήν δύσι τού Ηλίου, καί γύρω στά μεσάνυχτα. (τούτο είναι γνωστό τοίς πάσι, ... ο Ήλιος έχει τό ‘πάνω χέρι’!).

Ο σεισμός δέν είναι κάτι τής στιγμής σάν τό τρακάρισμα οχημάτων, αλλά τι πού έρχεται είτε σάν διαφορά, ή, αθροιστικά μέ τά προηγούμενα. Είναι κάτι πού έχει ‘προδιαγραφεί’ ως ενδεχόμενο, ως επιρρεπές μετά από ‘σαράκι’. Μπορεί νά πραγματοποιηθή άν υπάρξη κάποια ‘ευνοϊκή’ συγκυρία – αφορμή – υπερβάλλουσα έντασις, μπορεί νά αποσβεσθή στόν χρόνο, ή καί η ανασυγκρότησις από τό ‘σαράκι’ νά γίνη όλως ομαλά.

Οι σεισμοί, ή τό ‘σαράκι’ πού έχει προηγηθή, φαίνεται νά έχουν σχέσι μέ τίς έντονες Ηλιακές/ Σεληνιακές φάσεις (εκλείψεις, τροπές τού Ηλίου), αλλά, ή/καί κυρίως σέ συνδυασμό μέ τίς εντονες φάσεις – συγκυρίες άλλων πλανητών. Οι περισσότεροι σεισμοί γίνονται κοντά στίς Εκλείψεις, ή , έχουν τού΄λάχιστον προφανή σχέσι μέ αυτές, (ή τόν Κόμβο).

Οι Εκλείψεις, (καί ως πιό τακτικές), αριθμούν γιά τόν βασικώτερο πράγοντα –αιτία, αλλά δέν είναι καί ο μόνος. Συγκεντρώσεις μεγάλων πλανητών, (ή θέσεις αυτών κυρίως στά τροπικά σημεία, ή στόν Κόμβο) είναι εξ ίσου ανησυχητικές όταν φθάσουν νά συνδυασθούν μέ τόν Ήλιο καί τήν Σελήνη στίς γωνίες τους καί απανωτά - διαδοχικά.

Οι μεγάλοι –αργοί πλανήτες, (όπως καί η Έκλειψις), ‘χαράσσουν’ τό ενδεχόμενο τού σεισμού, (‘σαράκι’). Οι μικρότεροι, πιό ‘ευέξαπτοι’, παίζουν τό `ρόλο τού ‘εκτελεστή’. Δηλαδή, οι μεγάλοι - μακρυνοί πλανήτες, ασχέτως τίς μεταξύ των συγκυρίες, δέν θά εκτελέσουν τόν σεισμό χωρίς τήν βοήθεια τής Σελήνης, ή/καί τού Ηλίου, ή χωρίς νά εμπλέκεται κάποιος μικρότερος πλανήτης.

Οι κοντινοί πλανήτες, επίσης, βοηθούν τόν Ήλιο, (κυρίως η Αφροδίτη περισσότερον από τίς 45^ο , ενώ ο Ερμής στήν σύνοδό του, καί πολλές φορές μάλιστα σέ ανώτερη σύνοδο, ή στήν ίδια κλίσι,).

Ενδιάμεσα αυτών, ο Άρης, (κυρίως σέ συνδυασμούς 90^ο, 120^ο, ή 135^ο μέ τήν Σελήνη/Ήλιο, αλλά καί μέ άλλες ιδιαιτερότητες), συγκαταλέγεται στούς ‘εκτελεστές’, (ίσως καί ο πιό δεινός).

Από τίς λοιπές σχέσεις τής Σελήνης , σημειώνομε τίς 90^ο μέ τόν πλανήτη τού Herschel, (τόν Ουρανό), ως επικρατέστερη, αλλά καί τήν Νέα Σελήνη σέ γωνίες μέ αυτόν.

Οι σχέσεις (γωνίες) τών πλανητών στόν σεισμό είναι πολλές, (καί κατά κανόνα, πάρα πολλές θά ‘λέγαμε). Μπορεί όμως νά είναι καί ελάχιστες, σάν μιά αφορμή, αλλά, τούτο μόνον μετά από μιά πολύ έντονη προηγηθείσα συγκυρία, (ή σέ ειδικές περιπτώσεις, βλέπε γιά παράδειγμα 1820, 1968, 1978, 1990). Όσον μεγαλύτερο είναι τό ‘σαράκι’ πού έχει προηγηθή, τόσον λιγώτερες αφορμές απαιτούνται. Δέν είναι ανεξάρτητα.

Συγκέντρωσις περισσοτέρων πλανητών στήν Νέα Σελήνη (καί κυρίως στήν Έκλειψι), ή, οξεία αντίθεσις αυτής μέ συγκεκριμένους πλανήτες, καί κυρίως η παρεμβολή (90^ο) μεγάλων πλανητών στήν Πανσέληνο, ή στά Τέταρτα τής Σελήνης, (σύνοδοι, αντιθέσεις, τετράγωνα), φαίνεται νά απάγουν τήν σταθερότητα.

Τό ζητούμενο σέ κάθε περίπτωσι είναι η διαφορά, ή η υπερβολή σέ σχέσι μέ τίς προηγηθείσες φάσεις ή συγκυρίες.

Άν καί οι σεισμοί δείχνουν μιά προτίμησι στόν μήνα γύρω από τήν Έκλειψι, ως τόσον, διαφαίνεται καί μιά τάσις αποφυγής τού συμβάντος πάνω στίς ακραίες Σεληνιακές φάσεις.

Ως άν επικρατέστερο αναφέρομε τό 1-2 ημέρες περίπου.

Σεισμοί επάνω στήν Νέα Σελήνη είναι πιό σπάνιο φαινόμενο, ενώ, ... συμβάν πάνω στήν Έκλειψι τού Ηλίου, δέν έχομε συναντήσει, (καί τούτο δέν είναι καθόλου τυχαίο).

Στήν Πανσέληνο, τά όρια είναι μικρότερα, αλλά, υπάρχουν καί κάποιες περιπτώσεις σεισμών σχεδόν επάνω στήν Πανσέληνο.

Παρόμοια, όταν ο Ήλιος ευρίσκεται σέ περιοχή όπου συγκεντρώνονται περισσότεροι πλανήτες, (πέραν τών εποχικών), ο σεισμός αποφεύγει νά συμβή μέ τήν Σελήνη μέσα σέ αυτόν τόν συνωστισμό. Δηλαδή, άν έχη νά συμβή σεισμός, θά πραγματοποιηθή όταν η Σελήνη ξεφύγη ικανά από τόν συνωστισμό καί αφού σχηματίσει ‘γωνία’ μέ κάποιον πλανήτη, (μάλλον ανεξάρτητο).

Τό ίδιο ισχύει καί γιά τόν Ήλιο όταν ευρίσκεται σέ στενή σύνοδο μέ αυτούς. Ο σεισμός, δέν θά πραγματοποιηθή εδώ, αλλά, πιθανότατα κατά τήν αποσύνδεσί του, ή μετά.

Κάτι ανάλογο μπορεί νά συμβαίνη καί όταν ο Ήλιος τείνει πρός μιά έντονη σχέσι μέ τούς άλλους πλανήτες, δηλαδή καθώς έρχονται σέ ‘ζεύξι’ γωνίας, ενώ υπολείπονται κάποιες μοίρες από τήν ακριβή σχέσι. Είναι κάτι αντίστοιχο πού λέγεται καί γιά τόν καιρό, ότι πολλά έντονα φαινόμενα παρατηρούνται λίγο πρίν τήν ζεύξι, ή κατά τήν αποσύνδεσι. Τούτο όμως, σάν ελαχίστη αφορμή, προϋποθέτει ‘ωρίμανσι’, δηλ. πολύ έντονες προηγηθείσες συγκυρίες.

Τό δεύτερο σημαντικό, μετά τίς Εκλείψεις καί τόν Κόμβο, είναι οι θέσεις τών μεγάλων πλανητών στόν χρόνο τροπής τού Ηλίου, όπως καί στίς Εκλείψεις. Στούς ‘μεγάλους’ συμπεριλαμβάνεται καί ο Ήλιος, πρό παντός στίς Εκλείψεις του.

Είναι γνωστόν τοίς πάσι από τήν αρχαιότητα, ότι μιά Έκλειψις στήν ανατολή, ή στό μεσο-ούρανο τής περιοχής εγκυμονεί μεγάλο κίνδυνο γιά γήϊνα φαινόμενα στήν περιοχή. Αντίστοιχα, μεγάλοι πλανήτες στίς ‘γωνίες’ κατά τήν τροπή τού Ηλίου, (ηλιοστάσια – ισημερίες), αλλά καί στίς Εκλείψεις, δημιουργούν ‘υποψίες’, άν όχι άσχημο προηγούμενο.

Ο Δίας, ή ο Ουρανός στό κατώγειο, είναι από τίς πιό σοβαρές περιπτώσεις πού απαντάμε.

Οι θέσεις καί σχέσεις τών μεγάλων, στόν χρόνο τροπής τού Ηλίου, δέν έχουν τό άμεσο αποτέλεσμα όπως στίς Εκλείψεις, καί μπορεί νά περάσουν απαρατήρητες.

Συνδυασμοί όλων τών ανωτέρω, καθώς καί αλυσωτές , διαδοχικές σχέσεις, ή ακτινωτές ΄γωνίες’, φαίνεται νά επιτείνουν πολύ τά πράγματα.

Συμπερασματικά, θά ‘λέγαμε:

ο Ήλιος καί η Σελήνη, από μόνοι τους, ποτέ δέν προκαλούν τόν σεισμό, ποτέ δέν θά είναι εκείνοι οι οποίοι από μόνοι τους θά ‘κόψουν τό σχοινί’. Λογικά καί στατιστικά.

Αλλά, καί σεισμός χωρίς τήν παρουσία – σχέσι – όψι, πρωτίστως τού Ηλίου, (καί δευτε-ρευόντως τής Σελήνης), δέν γίνεται. Καί άν θά γίνη, (λίγο σπάνιο), τούτο θά είναι μετά τήν αποσύνδεσι.

Συγκυρίες, απ’ αυτές πού αιτιώμεθα γιά τόν σεισμό, μπορεί νά συμβαίνουν καί σέ άλλον χρόνο, χωρίς σεισμό. Ο σεισμός δέν είναι επακόλουθο μιάς ακραίας στατικής συγκυρίας. Η αιτία τού σεισμού, τό ‘σαράκι’, αναζητείται στίς αμέσως προηγούμενες Ηλιακές/Σεληνιακές φάσεις καί τίς εκεί συγκυρίες. Στόν σεισμό, οι περισσότερες συγκυρίες, (κυρίως τού Ηλίου καί τής Σελήνης), δέν έρχονται ξαφνικά, όχι ανεξάρτητα απ’ ό,τι έχει συμβή στίς αμέσως προηγούμενες φάσεις καί στόν χώρο μέ τούς άλλους πλανήτες (καί τόν Κόμβο). Οι συγκυρίες στόν σεισμό συνιστούν μάλλον τήν αφορμή καί λιγώτερον τήν αιτία, ή, άν θέλετε, τήν αφορμή πάνω στήν αιτία.

(..γιά τήν κατανόησι, ο ενδιαφερόμενος παραπέμπεται στήν περίπτωσι τής ‘Κρήτης 1805’, σάν πιό απλή, αλλά καί σέ εκείνη τής Κίνας, σάν πιό ακραία)

Ειδικά γιά τήν Χώρα μας:

.- - οι περισσότεροι σεισμοί δείχνουν μιά προτίμησι σέ συγκεκριμένες θέσεις- χρόνο, ή, μετά από έντονα φαινόμενα (όπως εκλείψεις) σέ τέτοιες θέσεις – χρόνο .

Τά ‘17άρια’ (καί λιγώτερον τά 27άρια) τού τροπικού κύκλου είναι μία τους προτίμησις. Στόν χρόνο, τά ‘17άρια’ μεταφράζονται σέ ‘15νθήμερο’ κυρίως μετά τήν Ισημερία, ή σέ ‘45νθήμερο’ κυρίως μετά τό Ηλιοστάσιο.

Ο συνδυασμός τής ‘8^ης Οκτωβρίου’ καί τής ‘5^ης Φεβρουαρίου’ καταλήγει σάν σημαδιακός.

(νά διευκρινίσωμε, εδώ, αναφορικά μέ τήν τάσι κάποιων νά συνδέουν ‘αστρολογικά’ ό,τι συμβαίνει στόν τόπο μας μέ τήν δημιουργία τού Κράτους τήν 3^η Φεβρουαρίου, ότι: η ‘5^η Φεβρουαρίου’ έχει μεγαλύτερο παρελθόν καί δέν έχει σύνορα, βλ. 1867, 1783, 1667, ..)

Τά ‘17^ο-18^οάρια’ ίσως νά είναι κάτι τό γενικώτερο γεωγραφικά, αλλά, η περιοχή τού Κόμβου – τών Εκλείψεων καί οι σεισμοί πού ακολουθούν , έχουν μιά πολύ πιό συγκεκριμένη κατανομή γιά τήν Χώρα μας.

Οι σεισμολόγοι ομιλούν γιά σεισμική δραστηριότητα ‘κάθε 9-10 χρόνια’, ή, κυρίως ‘κάθε 20 χρόνια’, χονδρικά. Εμείς, απλώς, τό εξειδικεύομε σέ όρους τού κύκλου τού Κόμβου καί όχι τής ‘ωριμάνσεως’, (κύκλος τού Κόμβου =18.6 έτη).

. - - τό μεγαλύτερο ποσοστό τής κατανομής τών σεισμών βαραίνει ιδιαίτερα στίς εκλείψεις (Κόμβος) στίς τροπικές περιοχές [Υδροχόου/Λέοντα] καί [Κριού/Ζυγού].

. - - αντιθέτως, οι εκλείψεις στήν τροπική περιοχή τού [Ταύρου/Σκορπιού] δέν διάκεινται ευνοϊκά γιά σεισμό.

. - - ενδιάμεσα καί μονόπαντα, οι Ιχθείς/ Παρθένος: .. η περιοχή τών Ιχθύων είναι ευνοϊκή γιά σεισμό μετά από μιά έκλειψι εκεί. Αντιθέτως, η Χώρα μας φαίνεται νά έχη άφεσι από τήν πλευρά τής Παρθένου, καί κυρίως η Κεντρο-Νότια Χώρα.

Τούτο, ειδικά γιά τήν Χώρα μας. Γιά τήν ακρίβεια, από όλους τούς σοβαρούς σεισμούς πού εξετάσαμε ( στίς 2-3 τελευταίες 100ετίες καί έως σήμερα).. μόνον τρείς περιπτώσεις συναντήσαμε μετά από μιάν έκλειψι στίς μή ευνοϊκές αυτές περιοχές, (1820, 1932 καί 1968, άν καί αυτές δέν φαίνεται νά έχουν σχέσι μέ τό σημείο τής Έκλειψης τού Ηλίου, )

Επειδή μιά έκλειψις συμβαίνει κοντά στόν Κόμβο τής Σελήνης, (είτε στόν Βόρειο, ή στόν Νότιο), διευκρινίζομε εδώ, ότι η ‘άφεσις’ τής Παρθένου καί [Ταύρου/Σκορπιού], αφορά τήν έκλειψι τού Ηλίου, (όχι τής Σελήνης) καί όχι τόν Κόμβο, μή τε τήν θέσι τού Ηλίου κατά τόν σεισμό στήν περιοχή αυτή. Επίσης, επειδή πολλές φορές ένας σεισμός συμβαίνει πρίν από μιά έκλειψι, (συνήθως 2 ημέρες), προσθέτομε ότι η ανωτέρω ‘άφεσις’ ισχύει μόνο γιά τήν προηγηθείσα - τελευταία έκλειψι καί όχι γιά τίς προηγούμενες, ή τήν αμέσως επερχομένη. Γιά παράδειγμα, δεδομένης μιάς τελευταίας εκλείψεως στούς Ιχθείς, καί, καθώς ο Κομβος κινείται από τήν Παρθένο πρός τόν Λέοντα, μιά νέα έκλειψις πού πρόκειται νά συμβή στήν Παρθένο, ίσως νά μήν προλάβη νά έλθη τόσον ανώδυνα καί απαρατήρητα.

. - - τέλος, οι εκλείψεις στήν εναπομείνασα περιοχή +- 30^ο από τά Ηλιοστάσια, μπορεί νά μήν έχουν κάποια διακεκριμένη διαφορά, εκτός εάν, ... άν συμβαίνουν κοντά στό Ηλιοστάσιο. Η τελευταία περίπτωσις βαραίνει ιδιαίτερα, όπου συμβαίνη.

Περισσότερα σχόλια στό αντίστοιχο Κεφάλαιο όπου παρουσιάζονται οι σεισμοί, κατά περίπτωσιν καί συνάφεια.

Ο.2. Δομή τής παρουσιάσεως, εδώ: ^(*)

Η παρουσίασις εδώ είναι λίγο διαφορετική από μιά τυπική.

Μετά τήν περίληψι, καί λόγω ενδιαφέροντος, έρχεται πρώτα η παρουσίασις τών σεισμών, τά δεδομένα καί οι επισημαινόμενες σχέσεις.

Τό σκεπτικό τής προσεγγίσεως γιά τήν μελέτη τών σχέσεων, παρατίθεται μετά τήν αναφορά τών σεισμών καί τίς υπό διερεύνησι σχέσεις τους. Τούτο, τυπικά, ή όπως συνηθίζεται σέ μιά ανάλυσι, θά έπρεπε νά προηγείται. Τό ενδιαφέρον εδώ όμως, δέν είναι η ανάλυσις αυτή καθ΄εαυτή, αλλά τά δεδομένα τών σεισμών από τήν γωνία πού τά βλέπομε. Ο ενδιαφερόμενος, (βασικά ο μή οικείος), μπορεί νά ανατρέξη πρώτα σέ εκείνο τό μέρος γιά τήν κατανόησι τών αναφερομένων δεδομένων – σχέσεων.

Ακολουθούν, κάποια σχόλιά μας, καί,

... τέλος παρατίθεται καί σχετική βιβλιογραφία.

‘Τιμής ένεκεν’, αρχίζομε τήν αναφορά μας στούς σεισμούς, πρώτα από τό ‘1953’ καί τό ‘1867’.

Ακολουθεί μιά παράθεσις τών πιό προσφάτων σεισμών στά ‘17άρια’.

Στήν συνέχεια, τηρούμε τήν χρονική κατάταξι, καί, τέλος, αναφερόμεθα επιλεκτικά σέ κάποιους μεγάλους σεισμούς εκτός Χώρας μας.

Σαφώς, θά ημπορούσε νά γίνη μιά άλλη παρουσίασις, καθ’ όμαδες, (π. χ. σέ σχέσι μέ εκλείψεις σέ συγκεκριμένη τροπική μπάντα, ... πολύ κοντά στά ηλιοστάσια, … σεισμοί μέ συγκεκριμένες θέσεις, ή συγκυρίες, ... )

Εμείς, μπορεί νά επισημαίνομε – υποδεικνύομε τέτοιες δυνατές σχετιζόμενες περιπτώσεις γιά ομαδοποίησι. Ο ενδιαφερόμενος μπορεί νά κάνει τήν αναδιάταξι κατά τό δοκούν.

Αντιλαμβανόμεθα ότι η περιγραφική παρουσίασις τών δεδομένων τών σεισμών, καί πολύ περισσότερον τών πλανητικών συγκυριών, είναι κάτι τό πολύ κουραστικό χωρίς τήν παράθεσι τών γραφικών σχημάτων. Οι απεικονίσεις αυτές θά ήσαν ίσως ακατανόητες γιά τόν απλοϊκό αναγνώστη, αλλά όλως απαραίτητες γιά έναν μελετητή. Εδώ, όμως δέν μπορεί νά γίνη διαφορετικά, τού’λάχιστον γιά λόγους χώρου καί μεγέθους. (μιά πλήρης παράθεσις θά έπιανε τού’λάχιστον 5πλάσια έκτασι καί 100πλάσια bytes). Ο ενδιαφερόμενος, ο μελετητής, μπορεί νά τά παράξη εύκολα.

Λοιπά – συμβατικά (συνοπτικά εδώ):

. - οι θέσεις τών πλανητών, ή οι μοίρες όπως μετρώνται, είναι μέ βάσι τό Τροπικό σύστημα, καί όχι τό αστρονομικό (sidereal). Δηλαδή μέ αρχή τόν Ήλιο στήν εαρινή Ισημερία, αντιστοιχίζομε τήν 0.0^οar , τόν Τροπικό τού Κριού.

. - Οι ημερομηνίες – ώρα: είτε ανάγονται στό ισχύον σύστημα, ή/καί καί διευκρινίζονται.

Γιά περισσότερα καί πιό κατατοπιστικά ο αναγνώστης παραπέμπεται στά σχετικά τού 2^ου μέρους.

. ^(*) η παρουσίασις αυτή αποτελεί μιά αναθεωρημένη καί επηυξημένη έκδοσι πρηγουμένης αναρτήσεως, διατηρώντας εν πολλοίς τό στύλ εκείνης.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’

παρουσίασις τών σημαντικωτέρων σεισμών (κυρίως στήν Χώρα μας), …

δεδομένα, συναφή καί σχόλια

Στό κεφάλαιο τούτο, τό οποίο συνιστά καί τό κύριο μέρος τής παρούσης εργασίας, παρουσιάζονται, ή αναλύονται περί τίς 40 περιπτώσεις σεισμών τής Χώρα μας.

Περιοριζόμεθα κυρίως στήν Κεντρο-Νότια Χώρα, όπου καί η μεγαλύτερη συγκέντρωσις τών συμβάντων. Περιπτωσιακά επεκτεινόμεθα καί στήν γειτονιά μας (Σικελία, Τουρκία), όπου καί όταν ο απόηχος τών συμβάντων δέν μπορεί νά μάς αφήνει αδιάφορους. Επίσης, καί γιά λόγους ενδιαφέροντος, ή γιά δυνατότητα συγκρίσεων από τόν ενδιαφερόμενο, παραθέτομε καί ολίγα τινά γιά κάποιους μεγάλους σεισμούς πολύ πιό πέρα τών ορίων μας.

Καί τούτα, όπως προανεφέρθη, διακρίνονται σέ τέσσαρεις ενότητες:

Ενότης Α1; Οι σεισμοί ‘1953’ καί ‘1867’

Ενότης Α.2: Οι Τελευταίοι Σεισμοί στήν Χώρα μας, μετά τό 1953,

Ενότης Α.3: Λοιποί σεισμοί στήν Χώρα μας,(καί περιπτωσιακά στήν γειτονιά μας), κατά χρονολογική τάξι,

,, καί, ενθέτως,

Ενότης Α.4: Μεγάλοι Σεισμοί, εκτός Χώρα μας (επιλογές), μέ ελάχιστες μέν τέτοιες περιπτώσεις, αλλά ενδιαφέρουσες.

Στήν προσπάθειά μας γιά τήν ερμηνείας τών γήινων φαινομένων σέ συνάφεια μέ τίς θέσεις – σχέσεις τών ουρανίων σωμάτων, εκτός από τίς εκλείψεις, σημειώνομε ιδιαίτερα ό,τι μεσολάβησε, ή, όπως εξελίχθη στίς τελευταίες Σεληνιακές φάσεις.

Επίσης, μπορεί νά γίνωνται καί κάποια σχόλια. Τούτα, πέραν τού συμπληρωματικού, ή διευκρινιστικού χαρακτήρα των, μπορεί καί νά αναφέρονται σέ σχετιζόμενα σημεία, ή σέ παρόμοιες ενδιαφέρουσες περιπτώσεις.

Ενότης Α1:

Οι σεισμοί ‘1953’ καί ‘1867’

Α1.1 ‘ Ιόνια 1953’, 9 - 12 Αυγούστου 1953,

Οι σεισμοί στά Ιόνια, χρονικά, αρχίζουν από τίς 9 Αυγούστου 1953 καί καταλήγουν στήν καταστροφή τρείς ημέρες μετά. Πιό συγκεκριμένα: ο 1^ος : Κυριακή, 9/8/1953, 9.41 π.μ. ( επικ Ιθάκη), .. ο 2^ος τήν Τρίτη 11/8, ώρα 5.32 π.μ., (επίκ. ΒΔ Ζακύνθου), μέ ακολουθία μετασεισμών περί τά 5 R ως έναν μέτριο τήν επομένη τό πρωΐ, .. καί,

.. τήν Τετάρτη 12 Αυγούστου, 11.25 π.μ., ο 3^ος καί καταστροφικός σεισμός,

Οι καταστροφές ήσαν εκτεταμένες (κυρίως στήν Ζάκυνθο όπου αχρηστεύθηκε τό μεγαλύτερο ποσοστό τών οικιών), αλλά πιό οδυνηρές οι απώλειες, (περ. 450 θύματα, 20 αγνοούμενοι, 2.5χ τραυματίες, ...).

Από πλανητικής ή συμπαντικής πλευράς, τό ιδιαίτερο γιά τούς σεισμούς αυτούς είναι ότι αρχίζουν 8-9 ώρες πρίν τήν Έκλειψι τού Ηλίου. Τό απόγευμα, 09/12/1953, 18:09, πρός τήν δύσι, ακολουθούσε μερική έκλειψις Ηλίου στήν 16^οLe45, (στήν 16^ο 45’ τού τροπικού Λέοντα). Σεισμοί τόσον κοντά στήν Νέα Σελήνη καί ιδιαίτερα στήν Έκλειψι δέν είναι τί τό σύνηθες, (βλ. σχόλια στό 3^ο Μέρος).

Οι τελευταίες εκλείψεις (τά σημεία είναι τροπικά καί η ώρα είναι η τοπική, UTC+2).

Ολική Έκλειψις Σελήνης, 30 Ιαν 1953, 01:44, 9^οLe48,

Μερική Έκλλειψις Ηλίου, μ. 14 Φεβ 1953, 03:10, 25^οAq03

Μερική Έκλλειψις Ηλίου, μ. 11 Ιουλ. 1953, 04:28, 18^οCn30,(στήν ανατολή)

Ολική Έκλειψις Σελήνης, 26 Ιουλ. 1953, 14:20, 3^οAq12, καί, ,

Μερική Έκλλειψις Ηλίου, μ. 9 Αυγ. 1953, 18:10, 16^οLe45 , λίγες ώρες μετά τόν 1^ο σεισμό, (πρός τήν δύσι),

Στεκόμεθα καί επισημαίνομε ιδιαίτερα τήν πιό κοντινή Έκλειψι, στήν 1^η Νέα Σελήνη μετά τό Ηλιοστάσιο, στό χάραμα, πρός τήν ανατολή τής 11^ης Ιουλ. ’53, στήν 18^οCn30. Κυρίως, γιά δύο λόγους:

... – χρονικά, συμβαίνει στήν ανατολή. Γιά νά μήν αναφερθούμε στό γιατί θεωρούμε τούτο σημαντικό, δηλώνομε απλώς ότι διατηρούμε τήν αρχαία προκατάληψι!

... – συγκυριακά, η Έκλειψις συμβαίνει εμπρός από τόν Άρη καί τόν Ουρανό, δηλαδή,

Έκλειψις, (Ήλιος- Σελήνη), Άρης καί Ουρανός, ... μέσα σέ 1^ο !!, (πηγαίνοντας πρός τετράγωνο μέ τούς Κρόνο –Ποσειδώνα).

Ίσως δέν χρειάζεται νά κοιτάξη κάποιος άλλο τι. Η συγκυρία αυτή, από μονή της, θά ελέγαμε ότι συνιστά τι τό ακραίο. Προηγουμένως, η Σελήνη γύρω στήν Πανσέληνο θά ευρίσκετο πρώτα απέναντι από τόν Ουρανό καί τόν Άρη, ενώ πρός τό Τέταρτό της, (μιάν ημέρα πρίν) ευρίσκετο απέναντι από τόν [Κρόνο-Ποσειδώνα] καί σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό, καί συνέχεια σέ 90^ο μέ τόν Άρη, ..., μάλλον μιά αποδομητική κατάστασις. Ήταν απλώς θέμα χρόνου καί αφορμής, ...

... στίς 9 Αυγ. ο Άρης, (06^οle48), απέναντι από τό Κόμβο τής Σελήνης καί σημείο τής πρό 15νθημέρου ολικής Έκλειψής της, φθάνει στήν ίδια (αντίθετη) κλίσι, (κόντρα παράλληλα, decl +19°35), ενώ από τίς 11 Αυγ. ακολουθεί καί ο Ερμής, (διαφορά κλίσεως λιγώτερο από 1^ο),

Παρά τήν προδιαγραφόμενη τάσι γιά σεισμό, η Έκλειψις , ο Ήλιος καί η Σελήνη, φαίνεται νά συγκράτησαν εδώ τά πράγματα. Αλλά μόνον έως ότου η Σελήνη παρέμενε κοντά καί μέ τούς Άρη καί Ουρανό. Όμως, καθώς η Σελήνη ξεφεύγει από τήν ‘συγκέντρωσι’ αυτή, καί όταν, ...

... στίς 12 Αυγούστου, διαδοχικά κάθε 30^ο : Δίας_20.5^οGe, Ουρανός_20,5^οCn, Ήλιος_19,5^οLe (καί κοντά στόν Πλούτωνα), Σελήνη 19,2^οVi, [Ποσειδώνας- Κρόνος]_21^ο-22^οLi, ... (Σελήνη 90^ο μέ Δία), εκεί, η κατάστασις καταρρέει.

Πέραν από τίς σχέσεις τών μεγάλων (σημαντικές μέν, αλλά καί λίγο πολύ υπήρχαν ήδη), καί τήν θέσι τής Σελήνης, δέν ευρίσκομε κάποιαν ‘εκρηκτική’ σχέσι, ‘τής στιγμής’, πού νά δικαιολογεί τόν τελευταίο καταστροφικό τιναγμό. Θά ελέγαμε ότι ήταν μιά κατάστασις κρεμάμενη καί, απλά, δέν μπορούσε νά πάη άλλο.

Λοιπά,

Οι σεισμοί τού 1953 στά Ιόνια νησιά, έχουν νά κάνουν (δίς) μέ τήν ‘μοιραία’ μοίρα τής έκλειψης σέ ‘17άρια’, (αλλά καί μέ εκείνην ΄τής 25-27aq/le), ή/καί αρχίζουν νά σημειώνονται στήν πρώτη Ηλιακή – Σεληνιακή φάσι 4 ημέρες μετά τήν 5^η Αυγούστου, (4 ημέρες απέναντι από τήν “5^η Φεβρουαρίου”,.

Στό 3^ο / 4^ο 02 Αυγ. 1953, 05:16 UTC+2, ο Άρης, στήν ανατολή, έφθανε απέναντι από τό σημείο τής (ολικής) Έκλειψης τής Σελήνης, (σέ 1.5^ο ). Η Σελήνη ήταν πρός τό μεσο-ούρανο, καί,

... ‘πάνω στό κατώγειο οι [Κρόνος- Ποσειδών].

Νά υπενθυμίσωμε, παρεμπιπτόντως εδώ, ότι ο Ήλιος εμπρός από τόν Ουρανό φέρνει ‘ψύχρα’ στίς ημέρες αυτές. Εδώ όμως, στήν Έκλειψι καί μέ τίς λοιπές συγκυρίες, φαίνεται νά τό παράκανε, ...... έως καί γιά τήν χρονιά. Πέραν από τούς μετασεισμούς, ακολουθούν ‘πρωτοφανείς κακοκαιρίες’, τά επανωφόρια ήλθαν από τόν Σεπτέμβρη, θυελλώδεις άνεμοι καί αναβροχιά στήν ενωρίς εποχή τού χειμώνα, κρύο πολύ, καί, ... άνοιξι δέν είδαμε, ... έως τόν Ιούνιο!.

Α1.2..... οι σειμοί τού 1867, σέ Κεφαλλονιά καί Λέσβο,.. .

.(α).. 1867: Κεφαλλονιά, 4 Φεβρουαρίου , στό χάραμα, ( μέ 226 θύματα),

Νά υπενθυμίσωμε πρώτα ότι ο σεισμός τούτος συμβαίνει 99.5 χρόνια μετά τόν καταστροφικό επίσης σεισμό, στήν περιοχή, τόν Ιούλιο 1766, αλλά, καί 200 χρόνια μετά τόν ανάλογο σεισμό στήν Αδριατική, τόν Απρίλιο 1667),

Σχετικά μέ τόν αναφερόμενο τούτον σεισμό, ο αναγνώστης παραπέμπεται καί στήν:

«ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ Τού Γενομένου τώ 1867 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 23^η ΣΕΙΣΜΟΥ τής ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ»

Ι. Φ. Ιουλίου Σμιτίου, (Μετάφρασις, Ηρ. Μητσοπούλου), Αθήνα 1867, τό οποίο υπάρχει καί στήν:

http://digital.lib.auth.gr/record/148146/files/1.pdf?version=1

Στήν πραγματεία αυτή, όπως καί στήν επιστολή τού Αρ. Βαλαωρίτη (γιά τό 16/12/1869 , βλέπει κανείς όχι απλώς τά τετριμμένα σχετικά συμβάντα, αλλά καί τό ενδιαφέρον – μεράκι- λεπτομέρεια τού γράφοντος γιά τά όσα μπορεί νά σχετίζονται μέ τό κυρίως συμβάν. Είναι κάτι τό οποίον στήν σπουδή τών καρών μας δέν θά τό συναντήσης εύκολα.

..., επί τού θέματος, ... κοιτάζοντας πρώτα τίς Εκλείψεις:

... ο άξονας τού Κόμβου στήν περιοχή τού Ζυγού/Κριού, δηλ. γύρω στόν Ισημερινό.

... ολική έκλειψις τής Σελήνης, 1,5 ημέρα μετά τήν φθιν. Ισημερία, 24 Σεπ. 1866, 14:06 UTC, ακριβώς απέναντι από τόν Κόμβο, σχεδόν επάνω στόν Εαρινό Ισημερινό, στήν 01^oar18),.

... (μερική ) Έκλειψις τού Ηλίου, στίς 08 Οκτωβρίου 1866,(16:58 UTC), η οποία έσχε τό σημείο 15^οLi11., (..η ίδια μέ εκείνην τής ‘Κρήτης 1810’, ή, επανάληψις μετά από 67 χρόνια , ή, σχεδόν μετά τρείς κύκλους τού Κόμβου).

Η Έκλειψις αυτή (μάλλον η πιό καθοριστική) ήταν στό μέσον τού Ζυγού, στό “15νθήμερο μετά τήν Ισημερία”, καί η πραγματοποίησις τού σεισμού παρά τήν ‘5^η Φεβρουαρίου’, στό “45νθήμερο” μετά τό Ηλιοστάσιο, (‘κλασσική’ περίπτωσις καταστροφών, θά ελέγαμε).

Στήν τελευταία Έκλειψι τού Ηλίου, στήν δύσι του, ( τοπική ώρα 7μ.μ.), ο Ποσειδώνας ήταν σχεδόν απέναντι, καί, ο Ουρανός (κοντά στόν Βόρειο Τροπικό, 08^οCn22) μόλις είχε περάσει τό ναδίρ, ενώ ο Άρης ήτο στό ναδίρ, στόν Cn, σέ τέλειο τετράγωνο μέ τήν Έκλειψι, ….

Τέσσαρεις μήνες μετά Έκλειψι τής 08^ης Οκτωβρίου 1866, (ή 120^ο μετά), στό χάραμα τής 4^ης Φεβρουαρίου, 1867, ο Ήλιος καί η Σελήνη (πρός Νέα) έφθαναν στήν 15^οaq! όπου ήταν ο Δίας . Εκεί, γίνεται καί καταστροφή στήν Κεφαλλονιά,

Ο Δίας, στήν τροπή τού Ηλίου, (στό Ηλιοστάσιο, 22 Δεκ. 00:50 UTC), ήταν πάνω στό ναδίρ), καί, κατά τόν σεισμό οι [Ήλιος- Δίας] ευρίσκονται στήν ίδια κλίσι μέ τόν Κρόνο, (συμμετρικά τού Νότιου Τροπικού), καί σέ 90^ο μέ τόν Πλούτωνα, ενώ ο (ανάδρομος) Άρης ήταν σχεδόν σέ 90^ο μέ τόν Ποσειδώνα.

...

Στό επίμαχο σημείο, 15^οaq, ο Δίας, (αιτία καί αφορμή), σέ σχέσι μέ τούς άλλους καί, ενισχυόμενος καί από τήν Σελήνη πού εζύγωνε, φαίνεται νά υπερέβη τόν κανόνα πού δέν θέλει τούς σεισμούς τόσον κοντά στίς ακραίες Σεληνιακές φάσεις.

... έναν μήνα μετά τόν σεισμό στά Ιόνια, τά πράγματα ήλθαν χειρότερα...

(β). ... στήν Λέσβο 7 Μαρτίου, 1867 ,, ...

Στήν επομένη Νέα Σελήνη, 6 Μαρτίου, 09:38 UTC, είχε πάλιν (κυκλική) Έκλειψι Ηλίου, στήν 15^οPi24, τών Ιχθύων, (περί τήν αντίστοιχη σημερινή ‘17.5^ο’).

Η Έκλειψις αυτή, (150^ο ‘απέναντι’ από εκείνην τού περασμένου Οκτωβρίου), ήταν στό στό μεσο-ούρανο. Στήν ανατολή ήσαν ο Ουρανός καί ο Άρης. Σέ 30^ο πρός τήν Έκλειψι ήρχετο ο Ποσειδώνας σέ τετράγωνο μέ τόν Άρη, (κοντά στήν Έκλειψι ήταν ο Ερμής).

Τήν επομένη ημέρα, 7 Μαρτίου 1867, κοντά στήν δύσι τού Ηλίου, γίνεται η 2^η εντός μηνός γιά τήν Χώρα καταστροφή, … στήν Λέσβο, (μέ 550 θύματα) … Όταν η Σελήνη (στόν Ισημερινό) έφθανε τόν Ερμή, καί, ... σέ τέλειο τετράγωνο μέ τόν Ουρανό, (<), κ.ά.

.. ακολουθούν σχόλια γιά τούς δύο σεισμούς τού 1867 κοντά στήν Νέα Σελήνη,

...

Σχόλια,

Η παρατήρησις τού Σμίτ, (διευθυντού τού Αστεροσκοπείου 1858-83), πού αναφέραμε στόν πρόλογο, δέν είναι ιδιαίτερη. Γενικά, τά πλείστα όσα παρατηρεί ο Σμίτ είναι ‘ξένα’ μέ τά σημερινά περιεχόμενα τών ενημερωτικών πραγματειών/ πραγματευτών. Τό συμβάν είναι ιδιαίτερο, ‘βγάζει μάτι’, είναι μιά πρόκλησις γιά τόν καθένα πού θά ήθελε νά ασχοληθή μέ τοιαύτα φαινόμενα, καί ... γιά τόν γράφοντα κυρίως. Γιά ‘μάς, τό 2^ο συμβάν, μέσα σέ έναν μήνα στήν επικράτεια αυτή, θά ήταν αναπάντεχο. Όχι η απόστασίς του, μιά-μισυ ημέρα από τήν Νέα Σελήνη, δέν μάς ξενίζει τόσον πολύ. Τό 1^ο όμως, μισή ημέρα πρίν τήν Νέα Σελήνη, είναι πρόκλησις νά ‘ψάξωμε’.

Χάριν τής ομοιογένειας τών περιεχομένων στό παρόν μέρος, περιοριζόμεθα, εδώ, μόνον σέ κάποια ‘τεχνικά’ σημεία τής εξελίξεως τών φαινομένων. Μέ ό,τι φαίνεται καί θά μπορούσε νά συνδέεται μέ τούτο. (Τά γενικώτερα σχόλια καί συλλογισμοί γίνονται στό 2^ο Μέρος τής παρούσης).

Κατ΄ αρχήν, όπως αναφέρομε καί στό 2^ο Μερος καί είναι μάλλον αποδεκτόν, ο σεισμός δέν είναι τι σάν τό τρακάρισμα ενός οχήματος. Είναι η κατάληξις, ύστερα από ‘ωρίμανσι’ – πίεσι καταστάσεων πού έχουν προηγηθή καί εντάθηκαν τελευταία, μέ κάποιαν αφορμή. Σεισμοί γίνονται συνέχεια. Η μελέτη τής ανελίξεώς των, χρονικά καί χωρικά, είναι θέμα άλλων. Εμείς, περιοριζόμεθα στίς πιό έντονες περιπτώσεις, (γύρω) στόν δικό μας χώρο. Σέ σχέσι μέ ό,τι βλέπομε πάνω από τήν γή, (καί διότι δέν μπορούμε νά κρίνομε τό κάτω απ’ αυτήν). Εδώ, θά σταθούμε στόν χρόνο τών δύο μεγάλων σεισμών, καί από τό Ηλιοστάσιο.

Οι σεισμοί τού 1867 δέν ήλθαν απότομα. Μή τε τά καιρικά φαινόμενα ήσαν ομαλά.

Ήδη από τά τέλη τού περασμένου Ιανουαρίου, τά καιρικά φαινόμενα ήσαν όχι συνηθισμένα. Μάη μήνα, στήν Β.Δ Χώρα, έστρωσε τό χαλάζι σάν χιόνι, μέ μεγάλη ζημιά...

Ο Σμίτ αναφέρει τήν πρό 48 ημερών θύελλα, « .. τή 6^η Δεκεμβρίου 1866 ( π.η.) μεγάλη καταιγίς, ήτις μεγίστην απώλειαν επήνεγκε καί εν θαλάσση καί επί ξηράς, ..». Καί όχι ως άν τυχαία, αλλά σέ υπενθύμησι μέ εκείνην τού 1766, 52 ημέρες πρίν τόν σεισμό. Ήταν μιά «τριήμερος σφοδροτάτη τρικυμία», στ’ Αη’ Νικολοβάρβαρα, η οποία συνέτριψε, ή κατεπόντισε όλα σχεδόν τά «ακάτια», μικρά καί μεγάλα, διέφθειρε στέγες, εργαστήρια, καί εμπορεύματα, τά οποία, « διά τήν φθοράν (βραχέντα) επωλούντο εις τιμάς ευτελεστάτας».

Η θύελλα –καταιγίδα αυτή σημειώνεται σέ μιά ανάλογη συγκυρία μέ εκείνην τού 1766.

Μέ τόν Άρη (ανάδρομο) σχεδόν απέναντι από τόν Δία, (όπως καί τό 1766), καί, τήν Σελήνη στήν μέση, σέ τετράγωνο, (στό 1766 ήταν ο Ερμής στήν μέση). (Επίσης, η θέσις τής Σελήνης έπεφτε πάνω στό σημείο τής Έκλειψης τού περασμένου Απριλίου, σέ 90^ο από τόν Άρη)

Διαβάζοντας, εξ άλλου, γιά τόν σεισμό τού 1867, συναντάς τήν διατυπωμένη εκτίμησι «προάγγελος» γιά τόν (μεγάλο) σεισμό.

Υπήρχε ήδη μιά δραστηριότητα καθ’ όλην τήν χρονιά. Ακόμη καί τήν προηγουμένη τό βράδυ εγένετο ένα σόκ, αλλά δέν εδόθη σημασία.

Περιοριζόμεθα, ως τόσον εδώ, μόνον κοντά στούς δύο σεισμούς, ...

. – ποίοι παράγοντες φαίνεται νά είναι συναφείς μέ τήν εκδήλωσι τών δύο περιπτώσεων, αλλά ξεχωριστά γιά τήν κάθε μιά, καί,

. – σέ συνδυασμό, τί σχέσι, τί τό κοινό μπορεί νά έχουν, καί ιδιαίτερα στόν χρόνο πού συνέβησαν.

Ο 2^ος σεισμός, εκείνος τής Λέσβου, φαίνεται πιό απλή περίπτωσις. Ένας σεισμός, μιά-μισυ ΄μέρα μετά από μιά Έκλειψι στό μεσο-ούρανο, μέ τήν Σελήνη σέ τεράγωνο μέ τόν Ουρανό! Τούτα, τήν ώρα τής Έκλειψης, τήν απόστασι τού σεισμού από τήν Έκλειψι καί τήν σχέσι αυτή τής Σελήνης, τά συναντάμε πολλές φορές στούς σεισμούς, εν μέρει καί συνδυαστικά.

Στήν περίπτωσι τής Λέσβου, ..

Στόν ορίζοντα τής ανατολής, κατά τήν Έκλειψι, έφθαναν ο Άρης καί ο Ουρανός. Ο Άρης ήταν ήδη σέ τετράγωνο μέ τόν Ποσειδώνα ( καί σέ καλή σχέσι μέ τόν Πλούτωνα). Ό,τι απέμενε εδώ ήταν μιά καλή σχέσι καί γιά τόν Ουρανό. Η τελευταία ήλθε μέ τήν ‘χαλάρωσι’ τής συνοδικής Έκλειψης,.. τό τετράγωνο τού Ερμή μέ τόν Ουρανό, ... τήν Σελήνη, κοντά στόν Ερμή καί πρός τόν Ποσειδώνα, νά φθάνει καί εκείνη σέ 90^ο μέ τόν Ουρανό.

Γιά τόν 1^ο σεισμό στά Ιόνια, πού γίνεται ένα μήνα πρίν τήν Έκλειψι, θά έλεγε κανείς ότι ‘βιάσθηκε’. Σεισμοί πού έχουν νά κάνουν μέ τίς Εκλείψεις, συνήθως δέν συμβαίνουν τόσον μακρυά, αλλά 1-2 ημέρες πρίν. Βέβαια, δέν είναι καί ο κανόνας τούτο. Ίσως, νά μήν έχει τί μέ τήν επερχόμενη Έκλειψι, μάλλον δέν ‘εβιάσθηκε’, αλλά, σίγουρα ‘επιέσθηκε’. Καί στό Δυράχειο, εξ άλλου, 26 Νοε. 2019, ο σεισμός έγινε έναν μήνα πρίν τήν Έκλειψι, πού όπως φαίνεται από τήν πίεσι τού Ηλίου-Σελήνης, τού Άρη καί τού (απέναντι) Ουρανού.

Αυτό πού μάς προβληματίζει στά Ιόνια τό 1867, είναι η απόστασις από τήν Νέα Σελήνη, 13 ώρες πρίν. Η Νέα Σελήνη (καί ιδιαίτερα η Έκλειψις) δείχνουν νά συγκρατούν τά πράγματα, μέ αποτέλεσμα τέτοιες τάσεις νά εκδηλώνονται πιό σταδιακά, όπως τό ‘1953’.

Καί στό Δυράχειο, θά έλεγε κανείς, έγινε σεισμός 12 ώρες πρίν τήν Νέα Σελήνη. Ναί, αλλά καί 12 ώρες μετά ακολούθησε άλλος πιό Νότια καί Ανατολικά, (ο οποίος, ως είπαν ‘δέν είχε σχέσι’; .. προφανώς εννούν‘`ρηγματική’). Η πιό ακραία τέτοια περίπτωσις πού έχομε συναντήσει, είναι εκείνη τού σεισμού στήν Κ.Α. Τουρκία, στίς 24 Ιαν 2020, έναν μήνα μετά τήν Έκλειψι, πάνω στό τετράγωνο τής Νέας Σελήνης μέ τόν Ουρανό, καί τήν οποία θεωρούμε ως άν εξαίρεσι.

Βέβαια, καί στά Ιόνια τό 1867, ο σεισμός δέν ήταν ένας τιναγμός, μιά κι’ έξω. Ο πρώτος, τήν χαραγή, ήταν μέν ο μεγαλύτερος, αλλά υπήρχαν καί άλλοι δύο σημαντικοί ως τό μεσημέρι. Τό γιά ‘μετά τήν Νέα Σελήνη’, ... δέν συνατάμε κάτι. Καί, διερωτώμεθα, ... άν ο 2^ος σεισμός είχε σχέσι μέ τόν πρώτο; (προφανώς όχι ‘`ρηγματική’), καί άν είχε, … δέν θά έπρεπε νά γίνη κοντύτερα στόν χώρο καί τόν χρόνο; Τί κοινό μπορεί νά έχουν οι δύο αυτοί σεισμοί; Ουσιαστικά, τό δεύτερο ερώτημά μας.

Δέν θά μπορούσαμε νά κάνωμε μιά συγκριτική ανάλυσι τών συγκυριών πού έχουν προηγηθή από κάθε σεισμό. Εξ άλλου τό διάστημα πρίν τόν πρώτο σεισμό είναι κοινό. Έτσι περιοριζόμεθα στό νά επισημάνωμε τίς κυριώτερες συγκυρίες πού μπορεί νά είναι σχετικές.

Τό Ηλιοστάσιο τού 1866 ήταν σέ 4 ώρες διαφορά από τήν Πανσέληνο, καί η Σελήνη, εκεί (2^οcn), μέ 4^ο διαφορά έφθανε τόν Ουρανό! (6^οcn). Ο άξονας τού Κόμβου ήταν κοντά στόν Ισημερινό! Έτσι, καί μάλιστα στό αμέσως επόμενο Τέταρτο τής Σελήνης, (σχεδόν) στόν Κόμβο, ήταν σέ τέλειο τετράγωνο καί μέ τόν Ουρανό, (ήταν επίσης καί σχεδόν απέναντι από τόν Ποσειδώνα). Τίς συγκυρίες αυτές πάνω καί γύρω στό Ηλιοστάσιο θά τίς χαρακτηρίζαμε ως άν απάγουσες τής σταθερότητας πού θά ήθελε νά επιβάλη ο Ήλιος μέ τήν Σελήνη.

Οι σχέσεις αυτές αμβλύνονται βέβαια σταδιακά, αλλά καί εδημιουργούντο καί άλλες. Γιά πράδειγμα, ελάχιστα πρίν καί μετά τήν Νέα Σελήνη, η τελευταία ευρίσκετο απέναντι από τόν Ουρανό καί τόν Άρη, αντίστοιχα, λίγο μετά, στόν Κόμβο της, ευρίσκετο εμπρός από τόν Δία. Στά Τέταρτα, όσον άφηνε η Σελήνη τό τετράγωνο μέ τόν Ουρανό τόσον έπεφτε στό άλλο μέ τόν Δία.

Στό Ηλιοστάσιο, όπως αναφέραμε ο Δίας ‘ετράβαγε’ στό κατώγειο. Τούτο από μόνο του συνιστά ‘υποψηφιότητα’ γιά σεισμικό φαινόμενο στήν περιοχή, εφ΄όσον υπάρξουν συγκυρίες ευνοϊκές. Τό ίδιο καί στήν επομένη Νέα Σελήνη, (6 Jan 00:30).

Στον ενδιάμεσο χρόνο μεταξύ τού Ηλιοστασίου καί Πανσελήνου, ο Ουρανός ήταν στό μεσο-ούρανο, ενώ, ο Ποσειδώνας από τήν μιά μεριά, καί οι Ουρανός- Άρης στήν άλλη ‘γωνία’, εναλ-λάσσονταν στίς ‘γωνίες στίς τελευταίες Σεληνιακές φάσεις.

Τό 3^ο/4^ο Ιανουαρίου, καί Φεβρουαρίου, έπεφτε (σχεδόν) τήν ίδια ώρα, (δηλ. στίς ίδιες ‘γωνίες’), μέ τόν Άρη καί τόν Ουρανό κοντά στήν ανατολή, ενώ η Σελήνη +-μιά ημέρα είχε νά κάνη μέ τόν Κρόνο. Ως τόσον δέν μπορούμε νά συνάγωμε τί τό ξεκάθαρο από τούτο μόνο του.

Στόν σεισμό τής 4^ης Φεβ 1867, η Σελήνη φθάνει τόν Ερμή-Δία –Ήλιο καί δέν έχει κάποιες άλλες σημαντικές ή ‘εκρηκτικές’ σχέσεις μέ τούς υπόλοιπους. Οπότε, αναζητάμε στόν Ήλιο- Δία τό δυναμικώτερο, (πέρα από τό τετράγωνό τους μέ τόν Πλούτωνα καί τό παράλληλα μέ τόν Κρόνο). Δέν σημαίνει κάθε φορά πού η Νέα Σελήνη είναι δίπλα στόν Δία ότι θά υπάρχη καί τάσις γιά σεισμό. Ο Δίας ήταν βέβαια σέ Δ (120^ο ) μέ τήν τελευταία Έκλειψι. Θά μπορούσε όμως, γιά παράδειγμα, νά γίνη μιά ημέρα μετά τήν Νέα Σελήνη. Διερωτώμεθα, ουσιαστικά, μήπως καί η ‘5^η Φεβρουαρίου’ συνέβαλε στήν επίσπευσι τού συμβάντος.

Η ‘5^η Φεβρουαρίου’ φαίνεται πολύ αποτελεσματική στούς σεισμούς. Σέ διακριτό (παλαιο-ημερολογίτικο) χρόνο, μετρώντας από τό Ηλιοστάσιο, είναι ‘45νθήμερο’, ενώ αστρονομικά, πέφτει στόν ‘Άλφα’ τού Δελφινιού, τόν ‘Nicolaus’ (προφέρεται ανάποδα), καί στήν ίδια – αντίθετη κλίσι μέ τόν Ήλιο εκεί. Έτσι, ...

.. άν η ημέρα αυτή δέν είναι ‘γρουσούζικια’ , ... άν δέν είναι ο αντίκτυπος από τό νερό τής σφαίρας, πού, αφ’ ότου αλλάξαμε τήν κλίσι του, κάνει 45 ημέρες νά μάς κοπανήση, άν δέν είναι τύχη εκείνου πού ευρέθη στό στερέωμα, ... άν ... , τότε ‘υποπτευόμεθα’ καί τόν ‘Nicolaus’, σάν ‘σεισμοποιό’ μέ προτίμησι στά ‘17άρια’. Δυστυχώς, δέν μπορούμε νά τά ξεχωρίσωμε. Αλλά, όπως λέγεται, ..

“όταν οι άνθρωποι δέν γνωρίζουν περι τίνος πρόκειται, τότε , .. ποντάρουν. Όταν νομίζουν ότι ξέρουν, .. μηχανεύονται, καί, .. όταν πράγματι γνωρίζουν, .. έ, τότε αποκαλύπτουν τίς πραγματικές τους διαθέσεις / εαυτούς”.

Λοιπά:

Επίσης, αναφορικά μέ τόν σεισμό τής 7^ης Μαρτίου καί σχετικά μέ τίς προηγούμενες εκλείψεις,παρατηρούμε εδώ, όλως συμπτωματικά (;):

... ο Δίας (22^οaq) ευρίσκεται επάνω εκεί όπου ήταν ο Άρης στήν (μερική) Έκλειψι 16 Μαρ. 1866, έναν χρόνο πρίν, (συνήθως τό αντίθετο θά μάς ενδιέφερε), … η Αφροδίτη (1^οaq30) στήν θέσι τού Δία στήν (μερική) Έκλειψι τής 16 Μαρτίου 1866, καί ,… ο Ήλιος, (16^οpi), 1^ο μετά από εκεί όπου ήταν ο Άρης στή Έκλειψι τής 15 Απρ. 1866.

... τό 1953 απέχει 4.5 (σχεδόν) κύκλους τού Κόμβου τής Σελήνης από τό 1867 καί 10 από τό 1767!

‘Επιμορφωτικά’:

Ο Κόμβος κινείται πάντοτε ανάδρομα, σέ έναν κύκλο 18.61 ετών. Δηλ. γιά παράδειγμα, κινείται από τόν Κριό πρός τούς Ιχθείς καί όχι όπως τά άλλα σώματα από τούς Ιχθείς πρός τόν Κριό, καί θά φθάση πάλιν στόν Κριό μετά από 18.6 έτη. Μέ τό Κόμβο στόν Τροπικό τού Κριού, τά όρια τής κλίσεως τής Σελήνης (τό γέρμα τής πρός Βορά/Νότο) υπερβαίνουν κατά 5^ο τό μέγιστο όριο τής κλίσεως τού Ηλίου πού σημειώνεται τό καλοκαίρι , ή τόν χειμώνα. Στόν Ζυγό συμβαίνει τό αντίθετο, είναι μικρότερη κατά 5^ο .

Αντίστοιχα, η Σελήνη θά ευρεθή στίς ίδιες φάσεις της καί στίς ίδιες ημερομηνίες, μετά από 19 χρόνια, (κύκλος τού Μέτωνα).

Έτσι, γιά παράδειγμα, από τήν Έκλειψι τού 1809 (πρίν τόν χαλασμό τής Κρήτης), έως εκείνην τού 1866, (ίδια ημερομηνία, όπως προαναφέραμε), μεσολαβούν 57 έτη, ήτοι, 3 κύκλοι τού Μέτωνα, ή 3.06 κύκλοι τού Κόμβου.

Κάθε τί θά σχετίζεται μέ κάτι προηγούμενο, αλλά, ποτέ δέν θά είναι τό ίδιο, ... είναι κάτι σάν ‘χαοτικό’!

Ενότης Α.2

Από τούς Τελευταίους Σεισμούς στήν Χώρα μας, μετά τό 1953,

Μιά επιλεκτική καί συνοπτική επισκόπησις

Ξεκινήσαμε μέ τό ‘1953’ καί τό ‘1867’, επειδή εκείνες οι περιπτώσεις μάς υποκίνησαν γιά τό παρόν. Συνεχίζομε στήν ενότητα τούτη, μέ τούς σεισμούς μετά τό 1953, καί όχι όλους.. Οι λόγοι πού προτάσσομε τήν τελευταία 60ετία, καί επιλεκτικά, υποκειμενικά κρίνοντες, αλλά καί κυρίως:

. – λόγω ενδιαφέροντος, ... γύρω απ’ ό,τι έχομε ζήσει καί ενθυμούμασθε,

. – πιό συνοπτικά, γιά όποιον ήθελε νά πάρη μιά ιδέα χωρίς νά μπή στά ‘βαθειά’,

. – καί πιό επιλεκτικά σέ ό,τι θεωρούμε πιό σημαντικό καί πιό απλή περίπτωσι, όπως μάς ταιριάζη.

Παρουσιάζονται οι περπιτώσεις:

(1) ‘Σαντορίνη, 1956 ’

(2) ‘Θεσσαλονίκη 1978’

(3) ‘Αθήνα 1981’,

(4) ‘ Καλαμάτα 1986 ’

(5) ‘Αθήνα 1999’

(6) ‘Αχαΐα 2008’,

(7) ‘Κώς 2017’

Οι ανωτέρω περιπτώσεις , θά έλέγαμε ότι, εκτός τού ‘πρόσφατου’, θά μπορούσε νά αποτελούν μέρος μιά ομαδοποίησης , όπως σχετικά φαινόμενα στά ‘17άρια’.

Μετά, θά επανέλθωμε σέ χρονική τάξι, καλύπτοντας περισσότερους, από ενωρίτερον, όσους εδώ αφήνομε, καί ευρύτερα.

Α2.1. ‘Σαντορίνη, 1956 ’ . (Αμοργός), 9 Ιουλ. 1956, 05:10 UTC+2,

3 χρόνια μετά τά Ιόνια τού 1953, Εκτός από τίς μεγάλες ζημιές καί τίς απώλειες πού επέφερε, ο σεισμός έγινε αισθητός σέ μεγάλη έκτασι στόν άξονα Β/Ν.

Ο σεισμός τής ‘Σαντορίνης 1956’ έγινε τό πρωΐ, τής 9^ης Ιουλίου, στήν ανατολή. Χρονικά καί σέ αναφορά μέ τίς ηλιακές συγκυρίες, τούτο έρχεται έναν μήνα μετά τήν προηγηθείσα Έκλειψι (ολική) , ή/καί μιάν ημέρα μετά τήν Νέα Σελήνη, μέ τόν Ήλιο στήν 17^ο τού Καρκίνου,

.. όπου:

... η Σελήνη, (decl 16^o), φθάνει εμπρός από τόν Ουρανό, σέ 135^ο μέ τόν Άρη, καί σχεδόν σέ τετράγωνο μέ τόν Ποσειδώνα, ενώ διατηρεί προσεγγιστικά τό τρίγωνο μέ τόν Κρόνο, (120^ο +4^ο)

... ο Ήλιος φθάνει σέ 45^ο τόν Δία, (Ο Δίας έχει φύγει 3^ο από τόν Πλούτωνα καί απέχει 72^ο από τήν Έκλειψι. Επίσης, Ήλιος | | Πλούτων | | Κόμβος, στήν ίδια κλίσι)

... ο Άρης, στό μεσο-ούρανο καί στήν 17^ο.1 τών Ιχθύων,δηλ. σέ 90^ο από τό σημείο τής Έκλειψης, ευρίσκεται (ακριβώς) σέ 135^ο μέ τόν Ουρανό, καί σέ 120^ο μέ τόν Ήλιο, (ο Άρης σέ 120^ο/135^ο ,ή 135^ο /45^ο, μέ Ήλιο/Σελήνη είναι μιά καταστροφική σχέσις γιά τούς σεισμούς)

.. ο Άρης επίσης τείνει πρός τετράγωνο μέ τήν Αφροδίτη, ή οποία ευρίσκεται απέναντι από τήν προηγουμένη Έκλειψι.

Γενικά, τήν εποχήν αυτή, οι μεγάλοι καί μακρυνοί πλανήτες ευρίσκονταν σέ διάταξι πολλαπλασίων τών 30^ο, ακριβέστερα, ή προσεγγιστικά. Σημειώνομε ιδιαίτερα τίς 60^ο Ποσειδώνα - Πλούτωνα καί τίς 90^ο Κρόνου - Πλούτωνα.

Λοιπά:

Ως πρός τά συναφή μέ τίς Εκλείψεις καί τίς σχέσεις:

Η τελευταία Έκλειψις (ολική) ήταν στίς 8 Ιουν. 1956, στά μεσάνυχτα, στό ναδίρ, (23:29 UTC+2), στήν 18GE02, (decl. 22^Ο 30), (απέναντι από τήν κυκλική τού περασμένου Δεκ.)

Στόν ορίζοντα τής ανατολής έφθανε ο Άρης, ενώ σέ εκείνον τής δύσεως ήσαν ο Δίας καί ο Πλούτων. Στό μεσο-ούρανο, (10^ο μετά), ήταν ο Κρόνος

Τό ιδιαίτερο γιά τήν Έκλειψι αυτή ήταν ότι δέν τήν ‘έβλεπε’ κανείς πλανήτης υπό ‘ενδιαφέρουσα γωνία’, κάτι πού σπανίως απαντάται.

Στό Ηλιοστάσιο, Τρίτη 21 Ιουν. 1956, στό ζενίθ, 12:24 (UTC+2) , ο Ήλιος μέ τήν Αφροδίτη ήσαν στό μεσο-ούρανο, καί οι ‘γωνίες’ στούς τροπικούς.

Τό 3o/4o, 1 JUL 1956, 10:41 UTC+2, ήταν σέ 135^ο μέ τόν Κρόνο, καί επίσης, η Σελήνη σέ 135^ο μέ τόν Πλούτωνα.

Τήν επομένη, η Σελήνη ευρίσκεται: απέναντι από τόν Ποσειδώνα, σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό καί σέ 120^ο μέ τόν Δία, (τέλειες σχέσεις μέσα σέ 3-4 ώρες).

Τήν προηγουμένη τού σεισμού, ένα 24ωρο πρίν ,8 Ιουλ 06:37 UTC+2,

.. η Νέα Σελήνη ήταν σέ τρίγωνο μέ τόν Άρη καί σέ 45^ο μέ τόν Δία, και μάλιστα πιό ακριβέστερα απ’ ό,τι στόν σεισμό, αλλά, .. καί χωρίς άλλες σχέσεις μέ τούς λοιπούς. Άν καί υπήρξαν ‘προειδοποιήσεις’, μάλλον η Νέα Σελήνη, ή/καί η έλλειψις πλειόνων σχέσεων, ανέστειλαν τό συμβάν γιά τήν επομένη.

Στήν φάσι αυτή, ο Ουρανός ήταν στήν ανατολή καί ο Ποσειδώνας στό κατώγειο.

Επίσης, στόν σεισμό, μπορεί νά παρατηρήση τις, ότι: ο Ήλιος ευρίσκεται στήν θέσι όπου κατείχε ο Άρης στήν πρό έτους ολική Έκλειψι τής 20^ης Ιουν. 1965, καί ο Ουρανός στήν αντίστοιχη πού κατείχε εκεί ο Δίας, (!, ή, ..;)

Οι σχέσεις γύρω στο 3^ο/4^ο ήσαν μάλλον πολύ καθοριστικές γιά τήν εξέλιξι. Μάλιστα, στά τέλη τού μηνός, στόν επόμενο κύκλο τής Σελήνης απ’ εδώ, στίς ίδιες σχέσεις, καί μέ τόν Ήλιο σέ 135^ο μέ τόν Άρη, οι δονήσεις, άν καί κατώτερες τού σεισμού, ήσαν από τίς πιό έντονες μετασεισμικά. Ως τόσον ο Ήλιος ήταν ακόμη κοντά στόν Ουρανό.

Ακόμη, νά σημειώσωμε, εδώ, ότι μιά ημέρα μετά τήν Έκλειψι, δηλ. στίς 9 Ιουνίου 1956, έγινε στό Αφγανιστάν ένας σημαντικός σεισμός καί κατολισθήσεις. Η περιοχή αυτή, στήν Έκλειψι, έπεφτε στό κατώγειο μεταξύ Ουρανού καί Αφροδίτης καί στήν δύσι τού Ποσειδώνα.

Α2. 2. ‘Θεσσαλονίκη 1978’ 20 Ιουνίου., 23:05 UTC+3, (μέ ‘προσεισμούς 8/5, 24/5, 19/6)

Οι σεισμοί στήν Θεσσαλονίκη αρχίζουν στίς 8 Μάη, Χρονικά, τούτο συμβαίνει στό ‘45νθήμερο’ τής Ισημερίας καί, έναν μήνα μετά τήν (μερική) Έκλειψι τού Ηλίου.

Η τελευταία Έκλειψις ήταν στίς 07 Απρ 1978, 18:15 UTC+2, έσχε τό σημείο 17^οar26, πάνω στό κατώγειο τής Ισημερίας.

Προηγουμένως, είχε καί (ολική) έκκλειψι τής Σελήνης, στίς 24 Μαρ 1978, 18:20 UTC+2, πάνω στήν ανατολή της/ δύσι τού Ηλίου. ( Η φάσις αυτή συμβαίνει (3 ημέρες μετά τήν Ισημερία, δηλ. στόν Νότιο Ισημερινό, 3^οLIB40).

Aμφότερες οι Εκλείψεις αυτές συνέβησαν τήν ίδια σχεδόν ώρα καί, γιά τήν περιοχή, οι ΄γωνίες’ τού ορίζοντα έπεφταν πάνω στούς Τροπικούς! Καί, τό πιό σημαντικό, ο Δίας, (σχεδόν) πάνω στόν Βόρειο Τροπικό, ήταν στό μεσο-ούρανο, (ενώ στήν Ισημερία ήταν στήν δύσι).

Από όλη τήν σεισμική ακολουθία σημειώνομε τίς κυριώτερες περιπτώσεις, στήν αρχή, κάπου στήν μέση καί (πρός) τό τέλος.

...

Ο πρώτος (μέτριος) σεισμός, (ή, η αρχή τών σεισμών), 8 Μάη 1978, σημειώνεται μέ τόν Ήλιο στήν 18^ο ta καί μιάμιση ημέρα μετά τήν Νέα Σελήνη .

Η Νέα Σελήνη, 07 May 1978 07:47’ UTC+3, ήταν απέναντι από τόν Ουρανό, (διαφορά +2^ο ).

Στό προηγούμενο 3ο/4ο καί λίγες ώρες μετά η Σελήνη ήταν σέ 90^ο μέ τόν Ουρανό.

Στόν 1ο σεισμό : Ήλιος + 45^ο – >Δίας + 90^ο – >έκλειψις τής Σελήνης, καθώς καί ακριβείς σχέσεις τής Αφροδίτης μέ τόν Πλούτωνα καί τόν Ουρανό, (καί μέ τήν συμπαράστασι τής Σελήνης)

Στήν Πανσέληνο, 22 Μάη 1978, η Σελήνη ευρίσκεται μέ τούς Ουρανό καί Ποσειδώνα εκατέρωθεν σέ 15^ο. (περ. μιάν ημέρα).

Μιά μισυ ημέρα μετά καί κατά τήν αποσύνδεσι τής Σελήνης από τόν Ποσειδώνα, στίς 24ης Μαΐου (02:34), γίνεται καί άλλος μέτριος σεισμός.

Από τίς σχέσεις σημειώνομε : Έκλειψις Ηλίου + 45^ο – >Ήλιος +30^ο – >Αφροδίτη + 45^ο – >Άρης + 45^ο – > έκλειψις Σελήνης, (Έκλειψις Ηλίου - 120^ο Άρης),

.. η Νέα Σελήνη τής 5ης Ιουνίου 1978, (22:01 UTC+3 ) συμβαίνει απέναντι από τόν Ποσειδώνα, (-2^ο , καί σέ 150^ο από τόν Ουρανό).

Έτσι, καί στό 1o/4o, ( 14 JUN 01:44 UTC+3), η Σελήνη θά ευρεθή καί σέ τετράγωνο μέ τόν Ποσειδώνα. (ενδιάμεσα, 10 Ιουν ευρέθη σέ 90^ο μέ τόν Ουρανό).

… 19-20 Ιουν 1978, η Σελήνη, πηγαίνοντας πρός τήν Πανσέληνο, ευρίσκεται εμπρός από τόν Ποσειδώνα.

Ο σεισμός (ο ζημιογόνος) γίνεται τό βράδυ τής Τρίτης 20 Ιουνίου 1978 , 23:03, σχεδόν πάνω στήν Πανσέληνο, ...

.. μέ τόν Ήλιο/Σελήνη σέ 135^ο/45^ο μέ τόν Ουρανό , καί αφού η Σελήνη είχε φύγει 12^ο από τόν Ποσειδώνα.

Συμπληρωματικά, :

Ερμής + 30^ο – > Αφροδίτη +30^ο – > Άρης +30^ο – > έκλειψις Σελήνης,

(Άρης – 135^ο Έκλειψις Ηλίου), καί,

.. ο Δίας 90^ο μέ τόν Πλούτωνα, ενώ,.

ο Ήλιος, επάνω στήν θέσι τού Δία στίς Εκλείψεις.

(η θέσις τού Δία κοντά στόν Βόρειο Τροπικό, στίς εκλείψεις καί τούς σεισμούς, μάς έχει απασχολήσει καί άλλες φορές)

Οι συγκυρίες ήσαν πολλές καί ιδιαίτερες γιά τήν περιοχή. Όμως, εκτίμησίς μας είναι ότι, παρά τήν προδιαγραφόμενη τάσι/πιθανότητα γιά σεισμό, κάποιες λειτούργησαν καί αποτρεπτικά ή ανασταλτικά

Ο σεισμός τής Θεσσαλονίκης, 20 Ιουνίου1978, 23ω, ήταν μισή ώρα πρίν τήν Πανσέληνο καί μιάν ημέρα πρίν τό Ηλιοστάσιο.

Δέν είχε βέβαια Έκλειψι Ηλίου στό Ηλιοστάσιο, αλλά, στό 15θήμερο τής Ισημερίας, καί, τό τελευταίο μάς έχει απασχολήσει πολλές φορές. Επίσης, είχε καί έκλειψι Σελήνης κοντά στόν Ισημερινό, κάτι πού δέν περνάει απαρατήρητο, (βλ. καί Ιερισσό 1932).

Άν καί η περιοχή δέν φαίνεται νά έχη τήν ευαισθησία τής Νοτιώτερας Χώρας, σημειώνομε γιά τήν ιστορία, ότι είναι ο 3^ος της σημαντικός σεισμός πού συναντάμε τίς τελευταίες 100ετίες. Οι άλλοι δύο ήσαν τό 1783 καί τό 1759, εν μέσω νοσηρών καί οδηνηρών καταστάσεων. Ο σεισμός, στήν πόλι, τό 1783 ήταν σέ μιά χρονιά πολύ πιό γενικευμένης ταραχής, (βλ. Καλαβρία 1783), ενώ τό 1759 η ταραχή ήταν περισσότερον στήν Αν. Μεσόγειο. Ο σεισμός τού 1759 ήταν καί εκείνος πολύ κοντά στό Ηλιοστάσιο, λίγο μετά, καί 1.5-2 ημέρες πρίν τήν Έκλειψι, (βλ. σεισμοί 1759 ).

.

Α2. 3. ‘Αθήνα 1981’ (Αλκυονίδες), 24 Φεβρ., 23:00 UTC+2,

Τό 1981, είχαμε κυκλική Έκλειψι Ηλίου τήν 5^η Φεβρουαρίου 1981, τά μεσάνυχτα, στό ναδίρ, (00:15 UTC+2) , στήν 16^οAQU.

Άν καί η ημέρα - θέσις αυτή έχει πολλές σχέσεις μέ τούς σεισμούς, εδώ δέν συνέβη τι. ... μή τε καί όταν η Αφροδίτη έφθανε εκεί, μέ τήν Σελήνη σχεδόν απέναντί της πηγαίνοντας πρός τήν Πανσέληνο, αλλά, ...

... ο σεισμός τής Αθήνας, (Αλκυονίδες), πραγματοποιείται μέ τόν Ήλιο, (06^οpi), νά ζυγώνη τόν Άρη, (< 8^ο ), καί μέ τήν Σελήνη στό τεράγωνο τού Κόμβου της.

Οι μόνες σχέσεις τού Ηλίου ήσαν οι 150^ο τούς συνοδικούς Δία-Κρόνο, οι 135^ο μέ τόν Πλούτωνα, (μέ διαφορά 2^ο–3^ο), καί 144^ο μέ τόν Ποσειδώνα.

Μόνη της σχεδόν καί η Σελήνη, μόνον σέ 120^ο μέ τόν Άρη, (καί σχεδόν 45^ο από τόν Ποσειδώνα).

... η Αφροδίτη, (ίσως πιό σημαντική καί ‘φορτισμένη’ *) έφθανε πάνω στό σημείο τής (ολικής) Έκλειψης τής 16^ης Φεβ. 1980, (στήν 26^οAQU50), ενώ ήταν σέ απόστασι 60^ο / 120^ο διαδοχικά από τούς Ποσειδώνα / Πλούτωνα, καί 135^ο από συνοδικούς Δία-Κρόνο. (διαφ. 1,5^ο ).

(*) η Αφροδίτη στήν ευρύτερη αυτή περιοχή καθώς αναφέρεται, (McCormac), είναι πολύ ηλεκτρισμένη.

Όσον αφορά τά εγγύτερα προηγούμενα, ΄σάν νά ‘λέγαμε τίς ‘απο-σταθεροποιητικές’ τάσεις, ως πιό κρίσιμη, αναφέρομε τήν Πανσέληνο, τής 19 Feb. 1981, (01:00, UTC+2, 0^οVIR13), μέ τόν Ουρανό ενδιάμεσα, σέ τέλειο τετράγωνο.

Ουσιαστικά, εδώ, μεταξύ Άρη^(**) καί Αφροδίτης, (ή καί τού Ηλίου), επειδή δέν είναι σαφές ποίος έδωσε τήν αφορμή, ‘χρεώνομε’ τήν ζημιά στούς συνοδικούς Δία-Κρόνο, (κοντά στόν φθινοπωρινό Ισημερινό,) οι οποίοι στό Ηλιοστάσιο ήσαν στό ναδίρ τής περιοχής.

Συμπληρωματικά, στόν σεισμό,...

ο Άρης (στήν 14^οaq08, 30-2^ο από τήν Έκλειψι), ευρίσκεται απέναντι από τό σημείο (13^οvi36), όπου ευρίσκετο ο Δίας στήν πρό εξαμήνου κ. Έκλειψη τής 10^ης Αυγ. 1980,( 21:10 UTC+3, στήν 18^οle17). Επίσης, καί ο Ήλιος (στήν 06^οpi), συμβαίνει νά ευρίσκεται απέναντι από τό σημείο (06^οvi22), όπου ευρίσκετο ο Δίας στήν πρό ενός έτους (ολική) Έκλειψι.

Ηλεκτρικά φαινόμενα κατά τόν σεισμό 1981:

Κατά τούς μεγάλους σεισμούς, όπως πρόσφατα στό Μεξικό, τό 2017, παρατηρείται μιά ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα καί περίεργες λάμψεις στόν ούρανό. Ο σεισμός τού 1981 δέν ήταν βέβαια από εκείνους τού μεγάλους, Όμως, καί όλως συμπτωματικά, αναφέρονται δύο μαρτυρίες: η μιά, (έμμεση), ενός κτηνοτρόφου, ο οποίος από τήν Ψάθα τών Μεγάρων έβλεπε πρός τόν Κορινθιακό κάτι ‘σάν αστραπές’, καί η άλλη (άμεση) ατόμου τινός στήν Κορινθία, πού τίς ώρες εκείνες συνέβαινε νά μεταφέρη στόν ώμο του έναν σωλήνα, (ειδικού κράμματος, pao), καί, ελάχιστα πρίν τόν σεισμό ένοιωσε σάν νά τόν χτυπά ρεύμα, ‘κάτι σάν έντονος στατικός ηλεκτρισμός’, καί αναγκάσθηκε νά πετάξη τόν σωλήνα.

Α2. 4. ‘ Καλαμάτα 1986’ , 13 Σεπτεμβρίου, 20:20, UTC+3,

.. παραμονή τού Σταυρού, τού 1986, καί τό ‘ρολόϊ έμεινε σταματημένο στίς στίς οκτώ καί 21’ τό βράδυ ... Ήταν επίσης, στήν 100ετία τού άλλου (μεγαλύτερου) χαλασμού στήν ευρύτερη περιοχή, (τήν νύκτα 27 Αυγ. 1886,)

Εδώ, όσον μάς αφορά γιά τίς Εκλείψεις καί τίς συγκυρίες, μάς αρκούν ολίγα, όπως φαίνονται πιό απλά καί συνοπτικά.

... η τελευταία (μερική) Έκλειψις ήταν λίγο μετά τό ‘15νθήμερο’ τής Ισημερίας, στίς 09 Απριλίου 1986, (09:08 UTC+3), στήν 19^οar06.

2 ημέρες πρίν τόν σεισμό, πάνω στό 1^ο /4^ο , η Σελήνη ήταν μαζί μέ τόν Ουρανό., (καί Ήλιος 90^ο μέ τόν Ουρανό).

Ο σεισμός γίνεται τρία Τέταρτα πρίν τήν επομένη Έκλειψι τής 3^ης Οκτ., 1986, μέ:

... τόν Ήλιο (20.5^οVi) απέναντι από τόν Δία καί (αμφότεροι) σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό, (18.5^οsa)

... τήν Σελήνη πρίν αφήσει τόν Άρη, (στό μεσο-ούρανο) καί στό τετράγωνο τού Κόμβου της,

... καί, ο Άρης στήν 18^οcp, φθάνει σέ 90^ο τήν τελευταία Έκλειψι, (συγχρόνως δέ, σχεδόν σέ 60^ο από τήν πρό 10 μηνών Έκλειψι στήν 20^ο Sc). Ο Άρης, εξ άλλου, είχε πολύ καλές σχέσεις καί μέ τούς άλλους, (4+1 ‘17/18άρια’ στό ημικύκλιο πάνω από τόν Ισημερινό),

Στόν Άρη, (καί μέ τήν βοήθεια τής Σελήνης), ‘χρεώνομε’ τήν πρόκλησι, στόν Ουρανό τήν (δια-)ταραχή, καί, στόν Δία αποδίδομε τήν αιτία. Ο Δίας, στό Ηλιοστάσιο ήταν στό ναδίρ.

Α2. 5. ‘ Αθήνα 1999’, (Πάρνηθα), τήν Δευτ. 7 Σεπτ. 14:56 UTC+3, (καί λίγο πιό πέρα, ..)

... μετά τήν Αθήνα τού’81 καί στόν κύκλο τού κόμβου τής Σελήνης (18.6 έτη) απ’ εκεί, …

τό 1999, είχαμε τήν 1^η (κυκλική) Έκλειψι στίς 16 Φεβρ., στήν 27^o τού Υδροχόου, 30^ο πάνω από τήν ανατολή (08:39 UTC+2). Οι ‘γωνίες’ ήσαν επάνω στά τροπικά σημεία, καί μόνον ο Δίας ήταν ‘πάνω στήν ανατολή, στόν Τροπικό τού Κριού, ενώ ο Ουρανός ήταν 45^ο επάνω.

Η επομένη καί τελευταία πρίν τόν σεισμό Έκλειψις Ηλίου (ολική), ήταν λίγο μετά τό μεσο-ούρανο τής Τετάρτης 11 Αυγ. 1999, (14:08, UTC+3), στήν 18^οLEO21’, (σχεδόν) απέναντι από τήν ‘5^η Φεβρουαρίου’, ...

.. ο σεισμός τής 7^ης Σεπτεμβρίου 1999, στήν Αθήνα (Πάρνηθα) συμβαίνει στόν επόμενο γύρο τής Σελήνης μετά τήν Έκλειψι, ή/καί, γιά τήν ακρίβεια, δυόμισυ ημέρες πρίν τήν επομένη Νέα Σελήνη, μέ τόν Ήλιο στήν 14^οVi25, (σέ 30^ο ),

... η Σελήνη, (14^οLE), σχεδόν επάνω στόν Κόμβο, καί, σέ αντίθεσι μέ τόν Ουρανό. (καί σέ ίδια - αντίθετη κλίσι)

... η Αφροδίτη (19^οLe,) φθάνει (ανάδρομα) στό σημείο τής τελευταίας Έκλειψης.

(καί σέ ίδια κλίσι μέ τόν Ερμή, ο οποίος είναι κοντά στόν Ήλιο, πίσω, U),

... από τίς άλλες συγκυρίες, κατά τόν σεισμό, αναφέρομε μόνον: τό (σχεδόν) τετράγωνο τής Αφροδίτης καί Σελήνης μέ τόν Κρόνο, (επειδή ο Κρόνος ήταν στό ναδίρ τού Ηλιοστασίου ).

Θά ήταν παράλειψις ως τόσον νά περιορισθούμε μόνοn έως εδώ καί στά δικά μας, ...

Περισσότερα γιά γιά τήν Έκλειψι Αυγ. ’99 καί τά επακόλουθα γήϊνα συμβάντα: ...

... ο Ουρανός, τήν εποχή εκείνη, ευρίσκετο (σχεδόν) στόν άξονα τού Κόμβου, καί, στό Ηλιοστάσιο, (ανάδρομος), κατείχε τήν 16.5^oaq, (κρίσιμη θέσις), ενώ στήν Έκλειψι ανέτειλε στήν 36e.

Έτσι, πολύ συχνά, καί μέ μικρές αποκλίσεις, ...

.. η Σελήνη, στόν μέν Κόμβο θά ήταν μαζί του, ή απέναντί του, ενώ, στά τετράγωνα τού Κόμβου, η Σελήνη (μεταξύ Δία καί Κρόνου, ή απέναντι) θά ήταν καί σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό, (στό τελευταίο, οι Ουρανός καί Ποσειδώνας ήσαν πρός τήν δύσι).

... Αντίστοιχα συνέβαινε καί όταν Ήλιος καί Σελήνη έφθαναν στόν Κόμβο, στήν Έκλειψι τής 11^ης Αυγ. ’99, λίγο μετά τό μεσο-ούρανο:

Κάθετα στό άξονα ανατολής/δύσεως ήταν η Έκλειψις επάνω, καί ο Ουρανός κάτω. Πάνω στόν ορίζοντα τής ανατολής ήταν ο Άρης καί ακριβώς απέναντι, στήν δύσι, ο Κρόνος. (παρά ελάχιστες μοίρες διαφορά ένα ολοκληρωμένο τετράγωνο).

(η απόκλισις τής πλήρους αντίθεσης Ουρανού/Έκλειψης ήταν 3.7^ο, πού σημαίνει ότι η πλήρης αντίθεσις γιά τήν Σελήνη ήταν 7-8 ώρες πρίν τήν Έκλειψι).

Επίσης, στήν προηγηθείσα Πανσέληνο τής 28 Ιουλίου 1999, πρίν τήν Έκλειψι Ηλίου, είχαμε μερική έκλειψι Σελήνης στήν 5^οAQ, σχεδόν στήν ίδια ώρα, (14:25, UTC+3, δηλ. στίς ίδιες ‘γωνίες’). Εκεί, στήν μέση (90^ο) ήταν ο Δίας, καί, μιά ημέρα μετά η Σελήνη ευρέθη μαζί μέ τόν Ουρανό καί σέ 90^ο μέ τόν Κρόνο.

Οι σχέσεις τού Ουρανού μέ τήν Σελήνη καί τόν Κόμβο, σαφώς εδημιούργησαν κάποιες τάσεις, σταδιακά. Όμως, αυτό πού κάνει τήν διαφορά είναι η μεταβολή καί σέ σχέσι μέ τό τί ήταν προηγουμένως. Δηλαδή η παρεμβολή τού Ηλίου στίς σχέσεις αυτές. Έτσι, όταν ο Ήλιος έφθανε στόν Κόμβο καί στήν ίδια κλίσι μέ τήν Σελήνη, τότε καί ο ‘κόμπος έφθασε στό χτένι’. Οι ισορροπίες κατήντησαν πολύ ευαίσθητες καί ασταθείς μετά τήν Έκλειψι τής 11^ης Αυγ. ’99, τόσον πού, λίγο μετά, ...

.. μιάμισυ ημέρα πρίν τό 1^ο Τέταρτο, 16-17 Αυγ. 1999, η Σελήνη ευρέθη σέ τετράγωνο (>) μέ τόν Ποσειδώνα, ενώ συγχρόνως έφθανε καί απέναντι από τόν Δία, καί σχεδόν σέ (<) τετράγωνο μέ τόν Ερμή.

Εκεί, ‘πάνω στά μεσάνυχτα τής 16^ης, πρός 17^ης Αυγ. 1999, ένας καταστροφικός σεισμός έπληξε τήν Δυτική Τουρκία (Ιζμίτ) μέ τραγικές απώλειες, (10 -15 χ. ).

Εδώ ο Ερμής, στήν 05^οle, συνέπιπτε νά ευρίσκεται ακριβώς απέναντι από τό σημείο έκλειψης τής Σελήνης,. Ο Ερμής ήταν επίσης, σέ 90^ο από τόν Δία, καί στήν ίδια –αντίθετη κλίσι μέ τόν Άρη καί τόν Ποσειδώνα. Ακόμη, η Αφροδίτη (ανάδρομη) έφθανε παρά 2^ο απέναντι από τήν έκλειψι τού Υδροχόου.

Μέ άλλα λόγια, ό 1^ος σεισμός γίνεται 1.5 ημέρα πρίν τό Τέταρτο τής Σελήνης- Ηλίου, ευρισκόμενη σέ Τέταρτο μέ τόν Ποσειδώνα , καί, απέναντι από τόν Δία, ενώ, ο 2^ος όταν η Σελήνη (30^ο από τόν Ήλιο) ευρέθη απέναντι από τόν Ουρανό.

Νά υπενθυμίσωμε, επ’ ευκαιρία, ότι, ως ένας από τούς μεγαλύτερους σεισμούς πού έπληξαν τήν Κων/πολι, αναφέρεται εκείνος τής 22ας Μάη 1766, (Μαρμαρά),. Καί τότε είχε (ολική) Έκλειψι στίς 9 Φεβρ. 1766, 12:03 UTC, στήν 20^οaq50, απέναντι από εκείνην τής 11^ης Αυγ. 1999. Καί εδώ, ο σεισμός γίνεται 30^ο πρίν τήν Πανσέληνο, μέ τόν Ήλιο σέ τέλειο Τέταρτο μέ τόν Ποσειδώνα καί τήν Σελήνη απέναντι από τόν Ουρανό.

Α2. 6. ‘Αχαΐα 2008’, 8 Ιουνίου, 15:20, (UTC+3),

(στό άλλο ήμισυ τού κύκλου τού Κόμβου μετά τό ’99 τής Αθήνας)

... η τελευταία (κ.) Έκλειψις έπεφτε παρά τήν “5^η Φεβρουαρίου”, στίς 7/2/2008, τό πρωϊ, (05:45, UTC+2,) καί έσχε τό σημείο 17.7^ο τού Υδροχόου, (παρά τόν “α” τού Δελφινιού).

... ο σεισμός τής 8^ης/6/2008, συμβαίνει σέ 120^ο από τό σημείο τής Έκλειψης ,

μέ τόν Ήλιο στήν 18^ο τών Διδύμων, καί τήν Αφροδίτη κοντά – πίσω του, (σέ ‘U’, διαφ. 1^ο , στήν ίδια κλίσι). Ο Ερμής (R) επίσης, μόλις έχει ξεφύγει 1.5^ο εμπρός από τόν Ήλιο, (‘L’).

Ο Άρης φθάνει απέναντι από τήν τελευταία Έκλειψι, καί, ο Κόμβος απέχει 2^ο από τό σημείο εκείνο. Ο Κρόνος, επίσης, ευρίσκεται/ο στό σημείο τής (ολ.) έκλειψης τής Σελήνης.

Από τά λοιπά σημειώνομε ιδιαίτερα:

.. η Σελήνη, (φεύγοντας από τόν Άρη, < 6^ο ), ευρίσκεται στόν άξονα τού Κόμβου, απέναντι από τόν Ποσειδώνα, (αντίθετη κλίσι), καί, σέ 150^ο μέτούς Ουρανό / Δία, (αμφίπλευρα).

Ο Άρης ευρίσκετο σέ 135^ο μέ τόν Πλούτωνα,κ. ά.

Ο Ήλιος, (σέ 60^ο από τόν Άρη), έτεινε σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό, (4^ο διαφορά), ,κ. ά.

Αναφορικά μέ τίς αμέσως προηγούμενες φάσεις:

Στήν Πανσέληνο, 20 May 2008, 05:11 (UTC+3), ο Ποσειδώνας καί ο Κρόνος συμπλήρωναν ‘σταυρό’, πλήρες τετράγωνο μέ τήν Σελήνη/Ήλιο.

Γύρω στό 3^ο/4^ο, σέ μιάν ημέρα πρίν καί μιάν μετά, η Σελήνη ευρέθη διαδοχικά: στόν Κόμβο της καί άμεσα σέ σύνοδο μέ τόν Ποσειδώνα, σέ αντίθεσι μέ τόν Κρόνο, σέ Τέταρτο μέ τόν Ήλιο, καί τήν επομένη εμπρός από τόν Ουρανό.

Λοιπά:

.. η Αφροδίτη (καί προσεγγιστικά ο Ερμής) ευρίσκετο/(νταν) σέ 90^ο από τό σημείο τής Έκλειψης τού περασμένου Σεπτεμβρίου, (18^οVi24).

... ο Δίας, ο Πλούτων καί ο Άρης, καί στίς δύο τελευταίες τροπές τού Ηλίου, (ιδιαίτερα στήν χειμερινή), ευρίσκοντο στίς ‘γωνίες’, ενώ στόν σεισμό είχαν ‘καλές’ σχέσεις.

... τήν προηγουμένη τού σεισμού, ασυνήθιστα, πολλά φίδια είχαν έβγη στούς δρόμους

Α2. 7. ‘Κώς 2017’, 21 Ιουλίου, 01:20, (UTC+3),....

( .. 9 χρόνια μετά τό 2008 τής Αχαΐας, ή, στόν κύκλο τού Κόμβου μετά τήν ‘Αθήνα 1981’),

Ο σεισμός στήν Κώ συμβαίνει 2.5 - 3 ημέρες πρίν τήν Νέα Σελήνη, ή/καί έναν μήνα πρίν τήν επερχόμενη μεγάλη Έκλειψι τού 2017, μέ τόν Ήλιο στό τέλος τού Καρκίνου (28^ο) καί τήν Σελήνη (6^ο μετά τήν Αφροδίτη) νά ευρίσκεται απέναντι από τόν Κρόνο.

Η τελευταία Έκλειψις ( μερ.) ήταν 26/2/2017, στήν 8^οPI . Η θέσις αυτή δέν φαίνεται νά σχετίζεται μέ κάποια αντίστοιχη κατά τόν σεισμό.

Ως τόσον, η Αφροδίτη, στό 17ge46’, απέχει 90^ο από τήν 18^οPI56’ όπου έπεφτε η ολική Έκλειψις τής 9/3/2016^(*), (καί η οποία είχε τόν Δία ακριβώς απέναντι). Από εκεί, η Αφροδίτη, (βοηθούμενη ίσως καί από τήν Σελήνη), είχε σχέσεις καί μέ τούς λοιπούς,.

Ο Ήλιος, επίσης, είχε καλύτερες σχέσεις: σέ 2^ο έφθανε τόν Άρη, ήταν σέ 90^ο μέ τόν Ουρανό, (λίγο πάνω από τόν ορίζοντα τήν ανατολής), καί 135^ο μέ τόν Ποσειδώνα.

Ως πρός τά προγηθέντα:

... η Σελήνη: στήν αντίθεσί της μέ τόν Ήλιο, (9 JULY 2017 07:06 UTC+3), ήταν καί σέ τέταρτο μέ τόν Δία, καί λίγες ώρες μετά, (μπροστά από τόν Πλούτωνα) καί απέναντι από τόν Άρη.

... η Σελήνη, 4^ο μετά τό Τέταρτό της μέ τόν Ήλιο, (περ. 8 ώρες μετά), ευρέθη εμπρός από τόν Ουρανό καί σέ 90^ο μέ τόν Άρη.

Στό Ηλιοστάσιο 21 Ιουν 2017, 07:25 (UTC+3), ο Δίας ήταν στό ναδίρ, καί, στήν τελευταία Πανσέληνο (στήν 17^οcp/cn), ο Δίας ήταν, επίσης ‘επάνω στό ναδίρ καί στό μέσον τού άξονα τής φάσεως, (90^ο).

Λοιπά:

.. γιά τό 2017, ..

.. η Αφροδίτη, στόν σεισμό τής Κώ, ήταν στήν ίδια κλίσι μέ τόν Ήλιο, τόν Άρη καί (αντίθετη) μέ τόν Πλούτωνα, καί, ... ως η θέσι της συνέπιπτε νά ευρίσκεται ακριβώς εκεί όπου ήταν καί στόν σεισμό τής Αχαΐας 2008!

Έναν μήνα πρίν τήν Κώ, 12 Ιουνίου 2017 15:28 UTC+3, ένας άλλος σεισμός λίγο μετριώτερος (6.1) έσεισε τήν Λέσβο, Ο σεισμός ήταν 3 ημέρες μετά τήν Πανσέληνο τής 9 JUN 2017 16:10 UTC+3. Κοιτάζοντες πρός τά ‘κεί, βλέπομε ότι:

.. οκτώ ώρες πρίν τήν Πανσέληνο, η Σελήνη ήταν σέ τετράγωνο μέ τόν Ποσειδώνα. Καί, 12 ώρες μετά τήν Πανσέληνο ευρέθη εμπρός από τόν Κρόνο.

.. Απομακρυνόμενη από εκεί δέν συνέβη τι άμεσα, αλλά μετά από 2- 3 ημέρες, 30^ο μακρυά από τόν Κρόνο , καθώς η Σελήνη έφτανε σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό, έγινε ο σεισμός αυτός.

... ^(*) .. έναν χρόνο ενωρίτερα καί λίγες μοίρες δυτικώτερα, σχετικά μέ τήν Έκλειψι 19^οΡΙ,

Στήν (ολική) Έκλειψι (19^οΡΙ), Τετ. 9 Μαρτίου 2016, 01:54am (UTC), ο Ουρανός ήταν στό κατώγειο τής 17e, καί ο Κρόνος στήν ανατολή.

Στό Ηλιοστάσιο τού 2016, όπως εγράφετο, είχαμε ‘ ... όμορφα συμπληρωμένα τετράγωνα μεταξύ Κρόνου, Ποσειδώνα, Ερμή καί Δία, ... μέ τόν Κρόνο στό μεσο-ούρανο, αλλά πιό δυτικά από εμάς, κάπου στήν Ιταλία, ... είθε γιά τό καλό μας, ...’. Ο Ποσειδώνας ήταν στόν (Νότιο) Κόμβο.

Στίς 24 Αυγ. 2016, ο Άρης έφθανε τόν Κρόνο, καί αμφότεροι, σέ 90^ο μέ τόν Ποσειδώνα (στόν Κόμβο). Ο Ουρανός ήταν σέ 45^ο/135^ο μέ τούς ανωτέρω. Τότε, (01:36 UTC), έγινε καί καταστροφικός σεισμός στήν Κεντρική Ιταλία, (μέ μεγάλη ζημία καί περ. 300 θύματα).

Η μόνη ανάμειξις τού Ηλίου (/Σελήνης) εδώ ήταν οι 135^ο (/120^ο ) μέ τόν Πλούτωνα.

Ενότης Α3

(λοιπά) Γήϊνα φαινόμενα κατά τήν Χρονολογική Τάξι, (αριθμούνται όλες)

... καί, πρώτα από τίς λίγο παλιότερες περιπτώσεις,

1. ‘ Ζάκυνθος 1633’

2. ‘Κεφαλληνία, 1636

3. ‘ Δαλματία 1667 ’,

4. ‘ Αιγίου 1748 ’,

5. ‘Ζάκυνθος , 1729’,

6. ‘Κεφαλληνία, 1766’ ,

7. ‘Ιόνια- Πελοπόννησος 1767’, (καί άλλα)

8. ‘Καλαβρία 1783’,

9. ‘Ζάκυνθος 1791’,

10. ‘Κρήτη τό 1805’,

11. ‘Κρήτη 1810’,

12. ‘Ζάκυνθος 1820’,

13. `Ρόδος - Κρήτη 1856’,

14. ‘Αιγιαλεία 1861’,

15. ‘Ιόνια – Λέσβος 1867’, *

16. ‘Λευκάδα 1869’ ,

17. ‘Φωκίδα 1870’ ,

18. ‘χαλασμός τής Χίου τό 1881’,

19. ‘Πελοπόννησος - Φιλιατρά 1886,’,

20. ‘Αταλάντη 1894’

21. ‘(α) Β.Δ. Πελοπόννησος 1889 καί (β) Ν. Πελοπόννησος 1899’

22. ‘Κύθηρα 1903’ (καί συνοπτικά 2006),

23. “καταστροφή τής Μεσσήνας (Σικελία) 1908”,

24. ‘Ρόδος, 1926’ ,

25. ‘Ιερισσός 1932’ ,

26. ‘Κώς 1933’

27. ‘Ιόνια 1953’ , *

28. ‘Καρδίτσα 1954’ ,

29. ‘Σαντορίνη, 1956 ’, *

30. ‘Σεισμοί 1965’ ,,

31. ‘Ευρυτανία 1966‘,

32. ‘Αη’Στράτη 1968 ’ (καί λοιπά σχετικά)

33. ‘Θεσσαλονίκη 1978’ ,

34. ‘Αθήνα 1981’, *

35. ‘ Καλαμάτα 1986’, *

36. ‘Αθήνα 1999’, *

37. ‘Αχαΐα 2008’, *

38. ‘Κώς 2017’ , *

39. ... πρόσφατες περιπτώσεις, συνοπτικά, (Ζάκυνθος 2018, Αθήνα 2019, Δυρράχειο 2019, Κ.Α. Τουρκία 2020)

* οι περιπτώσεις αυτές έχουν ήδη αναφερθή. Σημειούνται εδώ γιά λόγους πληρότητος.

Α3. 1 ‘ Ζάκυνθος 1633’, 5 Νοεμβρίου, (με τό π. η.; ή,16 Νοε. μέ τό νέο ημ?)

«... ανέδυσεν η Άβυσος εν Ζακύνθω. Εσείσθη η Ελλάς, ...»

Τό μείζον χαρακτηριστικό τής περιόδου αυτής είναι: ο άξονας τού Κόμβου πρός τόν Ισημερινό, (10^ο- 8^ο Ζυγού /Κριού), ο Ουρανός στόν Τροπικό τού Ζυγού, καί, ο Δίας στόν Τροπικό τού Καρκίνου. Ειδικά στήν φθινοπωρινή Ισημερία (22 Sep 1633, 21:13 UTC), τούτοι ήσαν ακριβώς επάνω στούς Τροπικούς, πρός τό κατώγειο καί στήν ανατολή αντίστοιχα.

(δηλ.οι εκλείψεις θά έπεφταν κοντά στόν Ισημερινό . Καί, η Σελήνη περί τόν Κόμβο, θά ήταν εμπρός από/ (ή αντίθετα μέ) τόν Ουρανό καί σέ 90^ο μέ τόν Δία, ενώ στό τετράγωνο τού Κόμβου .. αντίθετα).

Ξεκινώντας από τίς πρό έτους Εκλείψεις, σημειώνομε :

.. (ολική) Έκλειψις, (έναν χρόνο πρίν), στίς 13 Oct 1632, 20:02 T, (UTC), (21^οli), μέ τόν Ουρανό στό κατώγειο,

… κ. Έκλειψις 8 Apr 1633 14:37 A, (UTC), (19^οar), μέ τόν Ουρανό στήν ανατολή, (στόν Ισημερινό),

καί πιό πρόσφατη κ. Έκλειψις 3 Oct 1633 06:01 A, (UTC), (10^οli12). Ήταν 15^ο ‘πάνω από τήν ανατολή, καί ο Ποσειδώνας έφθανε πρός τήν ανατολή. Ο Άρης ‘ήταν κοντά στό μεσο-ούρανο.

(Αναφορικά μέ τήν τελευταία Έκλειψι, 3 Οκτωβρίου 1633, σημειώνομε ότι τούτη πέφτει 4-5 ημέρες πρίν από τό 15νθήμερο τής Ισημερίας καί μέ τό οποίο συνδέονται πολλά γήινα φαινόμενα).

Αναφορικά μέ τήν ημερομηνία 5, ή, 5+11=16 Νοε???

... πιθανότατα, η αναφερόμενη ‘5 Νοεμβρίου’ είναι μέ τό νέο ημερολόγιο. Οι σχέσεις ταιριάζουν πιό πολύ στήν πρώτη ημερομηνία. Εξ άλλου, άν μετά από μιάν Έκλειψι έχη νά συβμή ένας σεισμός , τό αναμενόμενο θά ήταν νά γίνη έως τό εγγύτερον τήν επομένης Νέας Σελήνης καί όχι στήν 2η Πανσέληνο. Έτσι, πιθανολογούντες στεκόμαστε στό σενάριο ...

... στόν σεισμό 5 Νοεμβρίου 1633, μεταξύ Νέας Σελήνης καί 1^ου/4^ου, καί, έναν μήνα μετά τήν τελευταία Έκλειψι, παρατηρούμε:

: η Αφροδίτη, (στόν Τροπικό τού Ζυγού), φθάνει τόν Ουρανό καί σέ 90^ο από τόν Δία, (παρά 1^ο). Σέ 30^ο πίσω, ακολουθεί ο Άρης.

: ο Ποσειδώνας καί ο Κρόνος σέ 30^ο καί 60^ο από τήν τελευταία Έκλειψι, καί, ΄..

... η Σελήνη, (σχεδόν στό τετράγωνο τού Κόμβου), απέναντι από τόν Δία, φθάνει στό τετράγωνο μέ τόν Ουρανό – Αφροδίτη,

… ο Ήλιος πρίν αποσυνδεθή από τόν Ποσειδώνα, (3^ο), σχηματίζει 135^ο μέ τόν Δία (καί σέ 45^ο μέ τήν Σελήνη),

Ως τόσον, παρά τίς σχέσεις αυτές καί άλλες, (εξ ών τά τεκμαιρόμενα), δέν είναι ξεκάθαρο τό ποίος έδωσε τό έναυσμα, ή πού ήταν η μείζων έντασις, διαφορά.

Έτσι, κοιτάζοντας τίς τελευταίες φάσεις, βλέπομε,

.. μετά τήν Έκλειψι, τό 1^ο /4^ο τής Σελήνης, (10 OCT 1633, 09:25 UTC), συμβαίνει μιά ημέρα μετά τό τέταρτό της μέ τόν Ουρανό (στό μεσο-ούρανο) καί τήν αντίθεσί της μέ τόν Δία. Δέν θά μπορούσε άραγες νά συμβή στό τελευταίο ο σεισμός; .. γιατί νά συμβή στήν επομένη;

... στήν Πανσέληνο, 17 Oct 1633, τό πρωΐ, (05:43 n UTC), είχε σκιώδη έκλειψι τής Σελήνης στήν 24^οar05. Οι ‘γωνίες καί οι θέσεις ήσαν παρόμοιες μέ τήν προηγουμένη, λόγω ώρας. Η Αφροδίτη καί ο Κρόνος 30^ο καί 60^ο εκατέρωθεν τής τελευταίας Έκλειψης Ηλίου, σέ απόστασι 135^ο από τήν έκλειψι τής Σελήνης.

Στό 3o /4o 25 OCT 1633 , 00:06 UTC, από τήν 1^οη τού Καρκίνου ως καί τήν 1^οη τού Σκορπιού, μέσα σέ 120^ο καί κάθε 30^ο , σέ σειρά: Δίας, Σελήνη, ο Άρης προσεγγιστικά, Ουρανός, Ήλιος.

Η Νέα Σελήνη, 1 Νοε 1633, 19:51 UTC, φεύγει από τήν ανωτέρω αλυσίδα καί ευρίσκεται εμπρός από τόν Ποσειδώνα καί 30^ο από τόν Κρόνο.

Ο Ουρανός, (καί σέ 5^ο η Αφροδίτη), ήσαν πάνω στό κατώγειο, στόν Ισημερινό τού Ζυγού, (σχεδόν στόν Κόμβο), ενώ, ο Δίας πάνω στόν Τροπικό τού Καρκίνου, στήν ανατολή. Μπορεί η τελευταία συγκυρία νά συνιστούσε ιδιαίτερο λόγο;

Συγκριτικά, καί ανάμεσα στήν 1η φάσι, (8-9 Οκτ) καί στήν 2η, στίς 5 Νοε, όπου επαναλαμβάνεται η σχέσις Σελήνης -Ουρανού – Δία, ποίες οι διαφορές;

Στήν 1η, 8-9 Οκτ., η Σελήνη είχε μιά ευνοϊκή σχέσι, 135^ο μέ τόν Άρη, καί ο Ήλιος σέ 60^ο από τόν Άρη .

Στήν 2η, ο Ήλιος σέ 135^ο μέ τόν Δία καί η Σελήνη σέ 120^ο μέ τόν Άρη. Τό πίο σημαντικό, ως φαίνεται καί σέ σχέσι μέ τήν 1η, είναι ότι η σχέσις Ποσειδώνα – Κρόνου, 30^ο / 60^ο από τήν τελευταία Έκλειψι, γίνεται πιό τέλεια. Ίσως καί η μεγαλύτερη έντασις τής Νέας Σελήνη εμπρός από τόν Ποσειδώνα;

Α3. 2 .Κεφαλληνία, 1636 , (*) Σεπτεμβρίου 30ή,(π.η.) σεισμός καταστρέψας τήν Κεφαλληνίαν, ’εν μέρει δέ καί τήν Ζάκυνθον ^. έν Κεφαλληνία δέ εθανάτωσε καί 520 ανθρώπους...»

«...Πλήν ὁ γεγονώς, φεῦ!, μετά ταῦτ' ἀθρόως / σεισμός μέγας τε καί φοβερός τοῖς πᾶσι / τῷ χιλιοστῷ ἑξακοσιοστ' ἔτει / καί τριακοστῷ ἔκτῳ τῷ σωτηρίῳ, / τῇ τριακοστῇ μηνός τοῦ Σεπτεμβρίου, / διαφθείρας ἃπαντας ναούς καί οἴκους / συνδιέφθειρε καί ταύτην τήν καθέδραν, / ...», Αυτοβιογραφική Επιγραφή τού Νικοδήμου Β’ Μεταξά στά Μεταξάτα τής Κεφαλλονιάς (1642),

‘... 1636, Σεπτεμβρίου 30, ημέρα Παρασκευή, περί τό μεσονύκτιον, ... Οι σεισμοί διήρκεσαν μέχις τής ανοίξεως τού 1637. Επηκολούθησαν πολλαί βροχαί. Έπεσαν καί βράχοι, καί πολλά δένδρα εξερριζώθησαν εν τώ δάσει τού Αίνου. … επηκολούθησαν δειναί νόσοι καί πενία, έτι ένεκα τής καταχώσεως τών προμηθειών τού χειμώνος. Εις 525 μέχρις 540 ανήλθε ο αριθμός τών θυμάτων, καί τριπλάσιος ο τών τραυματιών. ... τῇ 28η Οκτωβρίου ικετεύοντες τήν αρωγήν,...’

… 10 Οκτ. 1636, μέ τό νέο ημερολόγιο.

... η περίπτωσις τών ‘Ιονίων 1636’, είναι μέν παρόμοια ως πρός τίς εκλείψεις μέ εκείνην τού 1767, αλλά ‘αντεστραμένη’ ως πρός τίς περιπτώσεις ‘Κρήτης 1810’, ‘ Ιονίων 1867’, ‘Καλαβρίας 1783’, κ.ά. Η πρώτη κ. Έκλειψις ήταν παρά τήν ‘5^η Φεβρ.’ καί ο σεισμός λίγες ημέρες μετά τό 15νθήμερο τής Ισημερίας. ( Κόμβος – εκλείψεις στόν άξονα Υδροχόου / Λέοντα).

Πιό συγκεκριμένα, όσον αφορά τίς εκλείψεις, είχαμε:

... κ. Έκλειψι στίς 6 Φεβρ. 1636, 22:08 A UTC, στήν 17^οaq46, στό κατώγειο, καί μέ τόν Ποσειδώνα στήν ανατολή, σέ τετράγωνο,

... ολική Έκλειψις 1 Aυγ. 1636, 02:52 T UTC), 09^οle08, στήν ανατολή, καί, ... μέ τόν Ουρανό στό κατώγειο, καί, .. ο Άρης στίς 90^ο, (αλλά καί μέ τόν Ποσειδώνα παρατεταμένα στό τετράγωνο τού Κόμβου),

... καί μερική έκλειψι Σελήνης 16 Aυγ. 1636, πρίν τήν ανατολή της, 15:39 p UTC, στήν 24^οaq04, μέ τόν Ποσειδώνα - Άρη στό ζενίθ, (Ποσειδώνας στό τετράγωνο τού Κόμβου),

.. στήν Ισημερία, Δευτ. 22 Sep 1636, 14:30 UT, (στήν ανατολή τού Κόμβου), ο Άρης ήταν στό ζενίθ, καί, ο Πλούτων πάνω στό ναδίρ.

Στίς 10 Oct 1636, ο Ήλιος, στήν 18^οli, απομακρύνεται (<) 3^ο από τόν Ουρανό. Δέν έχει άλλες ουσιαστικές σχέσεις μέ τούς λοιπούς.

Απ’ ό,τι μεσολάβησε προηγουμένως:

Η Νέα Σελήνη, 29 Σεπ. 1636, (στήν ανατολή, 03:34 UTC, καί κοντά στόν Ισημερινό, 06.5^oLi), ήταν σέ τετράγωνο μέ τόν Κρόνο. Ο Ουρανός απείχε 07^ο. (ο Κρόνος καί ο Άρης ήσαν στό κατώγειο).

… στό τετράγωνο τού Κόμβου, 2 Οκτ. 1636, 02:15 UTC, η Σελήνη μέ τόν Ποσειδώνα ήσαν στό κατώγειο,

στό 1ο/4ο 07 Oct 1636 07:06 UT, η Σελήνη, (λίγο μετά τόν Κρόνο), ήταν σέ τετράγωνο μέ [Ήλιο-Ουρανό].

Στό 1^ο/4^ο καί μεταξύ τών 90^ο [Ηλίου-Ουρανού] καί Σελήνης, ήταν ο Ποσειδώνας σέ 30^ο/60^ο, (στήν ανατολή),

Διερωτώμεθα άν θά μπορούσε ο σεισμός νά συμβή μιάν ημέρα γύρω από τό 1^ο /4^ο ;;

Μιάν ημέρα, πρίν τόν σεισμό, η Σελήνη ευρίσκετο στόν Κόμβο της. Άμεσα, εκεί , ευρέθη σέ τετράγωνο μέ τόν Ποσειδώνα, σέ ‘Δ’ μέ τόν [Ήλιο – Ουρανό], σέ 135^ο /(45^ο) μέ τόν [Δία-Αφροδίτη]/(Άρη), χωρίς νά συμβή τι εκεί. .. ;;;

... τήν επομένη, στόν σεισμό, ...

... η Σελήνη φθάνει σέ 90^ο μέ τόν Πλούτωνα, καί σέ 135^ο μέ τόν Ουρανό, καί σχεδόν μέ τόν Ήλιο, Δηλαδή, ο Ουρανός, (30^ο από τόν Ποσειδώνα), έβλεπε σέ 135^ο τήν Σελήνη καί τόν Πλούτωνα, ακτινωτά – εκατέρωθεν, (η Σελήνη στήν ίδια κλίσι μέ τόν Ερμή, (Δ),

... ο Άρης (24^οsa37): ... φθάνει σέ 60^o μέ τό σημείο έκλειψης τής Σελήνης τής 16ης Αυγ., σέ 135^ο μέ τό σημείο τής (ολικής) Έκλειψης τής 1^ης Αυγ., καί, 2^ο μετά τό τετράγωνο μέ τόν Δία.

... ο Ποσειδώνας έχει φθάσει παρά 2^ο σέ τετράγωνο μέ τό σημείο τής Έκλειψης τής 6^ης Φεβ., καί στήν ίδια κλίσι μέ τό σημείο εκείνο.

... ίσως καί ο Ήλιος, (18^οLi), νά προτιμά τά ‘18άρια’ καί σέ σχέσι μέ τήν Έκλειψί του απέναντι στόν Υδροχόο; (Ήλιος – Πλούτωνας

στήν ίδια κλίσι)

...

... λοιπά – περισσότερα:

: στήν εποχή εκείνην ο Ποσειδώνας (γύρω στήν 15^οsc), ευρίσκετο σχεδόν σέ τετράγωνο μέ τόν άξονα τού Κόμβου. Ειδικώτερα, στό τετράγωνο τής Σελήνης μέ τόν Κόμβο της , (2 Οκτ. 1636, 02:15 UTC),ευρίσκοντο μαζί στό κατώγειο.

: Ο Δίας καί ο Ουρανός (έως 10^ο γύρω από τόν Τροπικό τού Ζυγού, θυμίζει κάτι παρόμοιο μέ τό καλοκαίρι τού 1886 καί τά ‘Φιλιατρά’.

(Herc 45/Δ M/A_EQX, */Δ Nd)

(*) ... καί εδώ υφίσταται μιά αμφιβολία – σύγχυσις ως πρός τήν ακριβή χρονολογία. Άλλη πηγή αναφέρει τό 1637, «...περί του μεγάλου σεισμού του εν τή Κεφαλληνία νήσω γενομένου τω αχλζ' , Σεπτεμβρίου λ', ήμερα Παρασκευή, ώρα του δείπνου, ...» . Όμως «ήμερα Παρασκευή , .. Σεπτεμβρίου λ'», μέ τό παλιό ημερολόγιο πέφτει στό 1636 καί όχι στό 1637! Πάντως . οι συγκλίνουσες απόψεις είναι γιά τό 1636, βλ.

https://ejournals.epublishing.ekt.gr › index.php › eranistis › article › download

από ΓΓ Αλισανδράτος - ‎1986.

Στό υποτιθέμενο 1937, η 10^η Οκτ. πέφτει πάνω στό 3^ο /4^ο. Εκεί υπάρχει μιά συγκυρία: Ο Ήλιος- Δίας- Ουρανός είναι σέ τετράγωνο μέ τόν άξονα Κρόνου/ Σελήνης (καί Κόμβου). Πολύ έντονη μέν, αλλά δέν σχετίζεται μέ κάποιες από τίς προηγούμενες φάσεις , μή τε μέ εκείνες τών εκλείψεων καί Ισημερίας.

Α3. 3 . ‘ Δαλματία 1667 ’ , 6 Απριλίου 1667, (συνοπτικά,)

Στίς 6 Απριλίου 1667, (μέ τό νέο ημερολόγιο), τό πρωΐ, ένα σεισμός έσεισε τά Ιόνια καί έγινε αισθητός έως τήν Κρήτη. Ο σεισμός αυτός αναφέρεται στήν ιστορία τών Ιονίων, χωρίς όμως νά γίνεται λόγος γιά θύματα, παρά μόνο γιά πολλές ζημιές στά κτήρια.

Ο σεισμός τής 6ης Απρ 1667 έπληξε καίρια τίς Δαλματικές ακτές καί απέναντι. Τό Ντουμπρόβνικ (Ragusa) τής σημερινής Κροατίας κατεστράφη, (5-6χ. θύματα). Η πυρκαϊά πού μετεδόθη, μέ τούς πνέοντες ισχυρούς ανέμους, ολοκλήρωσε τήν καταστροφή τού σεισμού. Απέναντι, στήν Αγκώνα καί Βενετία, τά κύματα τής θάλασσας, παρέσυραν πολλές κατασκευές καί κατάπιαν πολλούς ανθρώπους.

Οι δύο τελευταίες Εκλείψεις Ηλίου (υβριδικές) τής χρονιάς εκείνης ήσαν παρόμοια μέ τό 2019, (2/7/1666 στήν 10^οcn καί 25/12/1666 4^οcp). Στίς 11 DEC 1666, υπήρξε καί μιά (μερική) έκλειψις τής Σελήνης, καθώς ανέτελε. Καί στίς τρείς περιπτώσεις η περιοχή γύρω από τόν Ουρανό ήταν σέ ‘γωνία’ τού ορίζοντα, (όπως καί στόν σεισμό).

Ο σεισμός πραγματοποιείται μέ τόν Ήλιο στήν 16^οar, έχοντας προσπεράσει τόν Δία κατά 3^ο καί μέ τήν Αφροδίτη (Αυγερινό) σέ 45^ο, (ο Ήλιος σέ 60^ο/120^ο από τόν Κόμβο),

..η Σελήνη (10^οvi), είναι σέ 135^ο μέ τόν [Άρη –Ερμή], καί 150^ο μέ τόν Δία_κοντά στόν Ήλιο.

Οι πιό κρίσιμες συγκυρίες φαίνονται νά είναι οι διαδοχικές σχέσεις (ακριβείς, ή προσεγγιστικές) μεταξύ:

Ποσειδώνα 24^οcp, Κρόνου 1^οaq, Ουρανού 27^οaq, Αφροδίτης 1^οpi, Ερμή-Άρη 26-27^οar, καί Πλούτωνα 26^οge, μονόπαντα όλοι μέσα σέ 150^ο, από τή 24^οcp έως τήν 26^οge.

Ο σεισμός γίνεται ανάμεσα στό 1ο/4ο καί στήν Πανσέληνο.

5 ημέρες πρίν τόν σεισμό, στό 1ο/4ο , η Σελήνη ήταν επίσης σέ τέταρτο καί μέ τόν Δία, καί Ήλιος/Σελήνη σέ 45^ο/135^ο μέ τόν Ουρανό.

Απεμπλεκόμενη απ’ εκεί, η Σελήνη, ευρέθη απανωτά ή διαδοχικά σέ 90^ο μέ τόν Άρη, καί, αμέσως μετά διαδοχικά απέναντι από τόν Ποσειδώνα, Κρόνο. ...

τέλος, τήν προηγουμένη τού σεισμού, 5/4, η Σελήνη ευρέθη απέναντι από τόν Ουρανό.

Στά χρόνια εκείνα, τό μείζον πρόβλημα, στήν Δυτική Χώρα, (καί όχι μόνον), ήταν η μεγάλη καί παρατεταμένη ανομβρία, «σιτοδεία δεινή», “λιτανεία στήν Κέρκυρα τήν Κυριακή τού Τυφλού,”, ... Όμως, καί στήν Ευρώπη, η χρονιά πού πέρασε, 1665-66, άφησε άσχημες αναμνήσεις.: «... νωρίς, παγωμένα λιμάνια καί ποτάμια ( άν καί γιά μικρό διάστημα), μεγάλη ξηρασία, (από Νοε.65 - Σεπτ. ‘66), καί πολύ καυτό καλοκαίρι, θυελλώδεις ‘ανάποδοι’ (ανατολικοί) άνεμοι, ... μάστιγα πανώλης καί, ... μιά μεγάλη πυρκαϊά τόν Σεπτ. 1666 (4 ημέρες) ερήμαξε τό Λονδίνο, ...»

Τά χρόνια εκείνα ευρέθησαν στήν περιοχή τού Αιγόκερω- Υδροχόου οι Κρόνος- Ουρανός- Ποσειδώνας, κάτι πού συμβαίνει περ. κάθε 180 χρόνια, ή, όπως συνέβη τελευταία στά χρόνια μας, τό 1990, (στά χρόνια τής ανομβρίας μας).

στίς 9 Μαρ 1667, 18:45 UT, εσημειώθη η σύνοδος Άρη-Δία, (στήν 6^οar18), απέναντι από τήν θέσι τού Άρη στήν περασμένη Έκλειψι καί πολύ κοντά στόν ορίζοντα τής δύσεως τής περιοχής.

Α3. 4 . ‘ Αιγίου 1748 ’ , 14 Μάη 1748, (πολύ συνοπτικά),

Στίς 14 Μάη 1748 (μέ τό ν. η.), περί τίς 15:30, στήν περιοχή Πατρών - Αιγίου άρχισαν σεισμικές δονήσεις, απανωτές καί εντεινόμενες.

Λεπτομέρειες γιά θύματα δέν υπάρχουν. Ο κόσμος πρόλαβε καί έφυγε μακρυά από τά επισφαλή σημεία (κατοικίες καί παραλίες), καί μετά πολλοί μετανάστευσαν στά Ιόνια. Τό χαρακτηριστικό τού σεισμού αυτού, όπως αναφέρεται, από περιηγητές καί Ενετούς ‘αντιπροσώπους’, είναι τό τεράστιο κύμα, τό 3^ο πού ήλθε, εκάλυψε καί ετσάκισε τόν μεγάλο πλάτανο πού ήταν κοντά στήν παραλία τού Αιγίου.

Η τελευταία (ολική) Έκλειψις ήταν στίς 30 Jan, πρίν τήν ανατολή, 03:22 T UTC, στήν 09^οaq45, (καί ο Ουρανός ήταν κοντά στόν Κόμβο).

Σήν ISHMERIA (Τετ 20 Mar 1748 at 05:34, UTC), ο Κόβος καί ο Ουρανός ήσαν στό μέσον τού Υδροχόου, (30^ο από τό κατώγειο).

Στό 1o/4o, 5 May 1748, 17:37 UTC, η Σελήνη (κοντά στόν Κόμβο), ευρίσκεται απέναντι από τόν Ουρανό καί, λίγες ώρες μετά, απέναντι από τόν Δία.

… στίς, 13 May 1748, 01:41 , UTC, (καί λίγες ώρες πρίν), οι Ουρανός καί Δίας ευρίσκονται σέ 90^ο μέ τήν Πανσέληνο, (στό μέσον),

Ο σεισμός γίνεται 1-2 ‘μέρες μετά τήν Πανσέληνο, καί συμβαίνει:

Ο Ήλιος (στήν 24^οta) ευρίσκεται σέ 90^ο +2^ο μέ τόν Δία, καί σέ 45^ο μέ τήν Αφροδίτη. Ο Άρης .. σέ 120^ο από τήν Έκλειψι.

η Σελήνη τείνει νά φύγη απέναντι από τόν Άρη, ενώ φθάνει σέ 60^ο τόν Ουρανό καί σέ 135^ο τόν Ερμή.

Α3. 5 . ‘Ζάκυνθος , 1729’ , 08 Ιουλίου,ν. ημ., (συνοπτικά, καί μέ φωτεινά φαινόμενα),

“Ο μέγας σεισμός οπού έγινε εις τάς 27 μηνός Ιουνίου, (π.η.), εις τάς δύο ώρας τής ημέρας, .. καί οι άλλοι οπού ακολούθησαν, ..”,

….

… υπήρξε καί έναςάλλος σεισμός, ο ‘1ος ’ τού 1729, στίς 2 Φεβρουαρίου, κοντά στό 45νθήμερο τού Ηλιοστασίου, ή/καί 4 ημέρες μετά τήν Έκλειψι.

… στό Ηλιοστάσιο, Tρίτη, 21 Dec 1728, λίγο μετά τό μεσημέρι, 12:44 GMT, η Αφροδίτη καί ο Άρης στό μεσο-ούρανο, καί. ο Ουρανός στήν Δύσι. H Σελήνη, σχεδόν απέναντι από τόν Β. Κόμβο, απέναντι από τόν Κρόνο καί σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό.

… η (μερική) Έκλειψις Ηλίου 29 Jan 1729, 06:34, UTC, 09^οAq27, λίγο μετά τήν ανατολή.

(η Έκλειψις, οι εποχικοί, καί, οι Άρης-Κρόνος, μέσα σέ 40ο, κυρίως στόν Υδροχόο),

.. - στήν αντολή, οι [Άρης_Κρόνος], 26,5^οAq, σέ 120^ο μέ τό Δία(R) 27^οGe, στό κατώγειο .

.. - λίγο μετά τό μεσο-ούρανο ο Ουρανός_27^οSc, σέ 90^o μέ [Άρη-Κρόνο]!, (καί σέ 150^ο μέ τόν Δία).

.. - η Έκλειψις σέ 135^ο μέ τόν Δία, (παρά 2.3^ο),

ο ‘1ος’ σεισμός, 4 ημέρες μετά τήν Έκλειψι, όταν:

η Σελήνη περί τόν Ισημερινό, έχοντας ξεφύγει από τήν συγκέντρωσι στόν Υδροχόο, ευρίσκεται σέ 45^ο μετά τόν Ήλιο, φθάνει σέ τετράγωνο μέ τόν Δία , σέ τρίγωνο μέ τόν Ουρανό, καί σέ 30^ο από τόν Άρη, (ο Ήλιος σέ 135^ο μέ τόν Δία)

Ακολουθούν:

(ολική) έκλειψις τής Σελήνης 13 Feb 1729, 20:59 UTC, στήν 26^οLe, (30^ο πρίν τήν Μ_Upp), JUP (R) στήν 26^οGe, σέ: 120^ο μέ τόν Ura , σέ 120^ο +2^ο μέ Sat_29Aq, σέ 120^ο , μέ τόν Ήλιο στήν 26^οAq, στήν ανατολή ,

(μερική) Έκλειψις Ηλίου 27 Feb 1729, ( 21:43 , UTC, στήν 09^oPi20) , (Kρόνος, Έκλειψις καί Άρης στό κατώγειο. Ο Ουρανός πρός τήν ανατολή),

.. οι μεγάλοι ουσιαστικά δέν έχουν χαλάσει τίς σχέσεις τους καί, ο Ερμής σέ 90^ο μέ τόν Δία)

Ο ‘2ος’ σεισμός τού 1729, “ τήν Παρασκευή 27 μηνός Ιουνίου” π.η. , (ή 8 Ιουλίου μέ τό ν. ημ.), περί τήν δεύτερη ώρα τής ημέρας, (*) , γίνεται περίπου 3 εβδομάδες μετά τό Ηλιοστάσιο, ή/καί δύο εβδομάδες πρίν τήν επερχόμενη Έκλειψι.

.. τό Ηλιοστάσιο ήταν τήν Τρίτη, 21 JUN 1729 14:07 UTC, μέ τόν Κόμβο στό ναδίρ από τό από τό οποίο ο Κρόνος απείχε σχεδόν 1 ώρα, καί ο Ουρανός λίγα λεπτά πρίν τήν ανατολή.

… η επομένη Νέα Σελήνη 26 JUN 1729, λίγο μετά τό μεσημέρι, 12:28 UTC, έφθανε σέ 90ο από τόν Πλούτωνα, ενώ απείχε 10^ο από τόν Δία καί σχεδόν 120^ο από τόν Κρόνο., (δηλ. η Σελήνη τίς επόμενες ώρες συμπλήρωνε τέλεια τίς σχέσεις αυτές).

… τό 1o/4o, 4 JUL 1729, 01:35 UTC, ο Ήλιος εμείωνε τήν διαφορά από τόν Δία σέ 5^ο. Η Σελήνη, λίγο πρίν ήταν εμπρός από τόν Πλούτωνα καί, λίγο μετά, σέ τέλειο τετράγωνο μέ τόν Δία. Επίσης η Σελήνη ευρίσκετο (ακριβώς, ή άμεσα) σέ τρίγωνο μέ τούς ευρισκομένους στήν ανατολή [Ποσειδώνα, Αφροδίτη καί Άρη].

Η ερχομένη Πανσέληνος θά ήταν απέναντι από τόν Δία. Ως τόσον, 3 ημέρες μετά τό 1ο/4ο, η Σελήνη ευρέθη εμπρός από τόν Ουρανό καί σέ 45^ο από τόν Πλούτωνα. Τήν επομένην, 8/7, αμέσως μετά τό τετράγωνό της μέ τόν Κρόνο, ...

… στόν σεισμό, …

… η Σελήνη έφθανε απέναντι από τόν Ποσειδώνα καί Αφροδίτη, (ενδιάμεσα ο Ερμής σέ 60^ο/120^ο μέ αυτούς καί σέ 45^ο μέ τόν Άρη)

… ο Κρόνος (90^ο) ευρίσκετο στήν τελευταία Έκλειψι,

... ο Ήλιος έφθανε τόν Δία στήν 17^oCn,καί, σέ 30^ο από τήν Αφροδίτη, ...

... ο Άρης, 3,5^ο από τόν Τροπικό τού Καρκίνου, στήν 26^oGe30, ευρίσκετο πάνω στήν θέσι πού κατείχε ο Δίας στίς προηγηθείσες εκλείψεις, ( κ. ά.) . (η τελευταία συγκυρία είναι παρόμοια μέ εκείνη τού Καρακατόα, καί ο Άρης θεωρείται ‘ύποπτος φωτιάς’,).

(*) η “2η ώρα τής ημέρας”, ερμηνευόμενη μέ τό Ιταλικό σύστημα, θεωρείται η 10η πρωινή. Κάποιοι άλλοι, ίσως όχι επιπόλαια, τήν τοποθετούν μέ τήν σημερινή αντίστοιχη, 2 π.μ. . Όσον αφορά τόν Ήλιο ταιριάζει καλύτερα πρός τό μεσημέρι, ενώ γιά τήν Σελήνη περισσότερον τό δεύτερο, (στό τετράγωνο μέ τόν Κρόνο). Διερωτώμεθα, επίσης, άν πρός τό μεσημέρι, θά μπορούσε νά δεί κανείς ‘φωτεινά φαινόμενα’ , περί ών ο λόγος στήν συνέχεια.

Πολλές φορές κατά τούς σεισμούς παρατηρούνται καί ‘φωτεινά’ ή αντίστοιχα φαινόμενα’. Γιά τήν Χώρα μας, στό κοντινώτερο ‘1981’, αναφέρομε μιά περίπτωσι. Καί γιά τό 1886, επίσης. Παλιότερα, τό 1820, αναφέρεται ότι ‘μετέωρον προηγήθη τού σεισμού’. Στίς 18 π.η./ 30 ν.η. Οκτωβρίου 1840, αναφέρεται ‘είδε δύο φωτεινά γραμμάς πίπτουσας εις τήν πεδιάδα’.

Καί εδώ, στίς 27 Ιουνίου 1729, π.η. αναφέρεται ότι «… κατέπεσον τρείς πύριναι σφαίραι εξ ουρανού εις τοποθεσίας Σωτήρος, Σχοιναρίου, Αλυκών, …, ...”,

Όποια δήποτε ερμηνεία τού ‘φωτεινού φαινομένου’ συνιστά άποψι, καί εμείς κατά μείζονα λόγο δέν θά μπορούσαμε νά σχολιάσωμε τούτο. Απλώς, τό αναφέρομε, ως συμβάν. Όμως, θά πούμε δυό λόγια γιά τόν καιρό, επειδή πολλοί συνδέουν, ή αναζητούν ‘περίεργα’ καιρικά φαινόμενα μέ τούς σεισμούς.

Τό 1729, μετά από μιά βροχερή περίοδο καί πρός τήν ξηρασία, είχε αλλόκοτα φαινόμενα καί από τήν αρχή του. Η επίσημη μετεωρολογική ερμηνεία αποδίδεται στήν αλλαγή τής ταλαντώσεως τού ρεύματος τού Β. Ατλαντικού. Εμείς βλέπομε τόν Δία στόν Τροπικό τού Καρκίνου, (κάτι πού ως τόν επόμενο χρόνο συνηθίζει νά μάς φέρνει πολλές βροχές).

Στό Λονδίνο, τήν Πρωτοχρονιά, 1729, οι άνθρωποι, οι άμαξες, δέν διέκριναν τίποτα , από μιά κατακλυσμιαία ομίχλη, καί έπεφταν μέσα στά χαντάκια καί στά κανάλια.

Στά Ιόνια, (Κεφαλληνία), στίς “Σεπτεμβρίου 20, 1729, εις τάς πέντε ώρας τής ημέρας”, μιά θεομηνία έκανε τούς ανθρώπους νά δούν τό “τέλος τού κόσμου”, καί μετά ‘εμαυρίσανε από τήν πείνα’.

οι προηγηθείσες Εκλείψεις στό 1729:

(μερική) Ηλίου: 29 Jan 1729, 06:34, UTC, 09^οAq27, JUP (R) 27^οGe, σέ: 120^ο μέ Ura_27^οSc, 120^ο μέ MAR_26,5^οAq, στήν αντολή),

(ολική) Σελήνης 13 Feb 20:59 UTC, στήν 26^οLe, (30^ο πρίν τήν Μ_Upp), JUP (R) στήν 26^οGe, σέ: 120^ο μέ τόν Ura , σέ 120^ο +2^ο μέ Sat_29Aq, σέ 120^ο μέ SUN 26^οAq, στήν ανατολή)

(μερική) Ηλίου: 27 Feb 1729, 21:43 , UTC, (IC), στήν 09^oPi20, JUP 26^οGe, σέ 120^o μέ τόν Ura, 90^o μέ Mer_25.5^oPi)

Α3. 6 .Κεφαλληνία, 1766 , 22?, ή 24? Ιουλίου, 1766, νέο ημ., ( μέ 20 θύματα).

«ΙΟΥΛΙΟΥ 11^η, (π.η.), σεισμός μέγας τής Κεφαλληνίας καί τής Ζακύνθου..», ,

... προηγήθη ‘τοπική θύελλα 52 ημέρας πρό τού σεισμού εκείνου’, ενώ τό ίδιο επανελήφθη 48 ημέρας πρό τού σεισμού τού 1867.

Γενικά γιά τήν χρονιά αυτήν:

Ο Κόμβος ήταν στόν άξονα Υδροχόου / Λέοντα. Οι Ουρανός, Κρόνος, Δίας καί Ποσειδώνας ορίζουν τό 1/3 πού βλέπει (συμμετρικά) στόν βόρειο Τροπικό, σέ 30^ο – 120^ο/90^ο μεταξύ τους. (από 20 Απρ. έως 20 Σεπτ. συμπεριλαμβάνεται καί ο Ήλιος στήν περιοχή αυτή).

από τίς αρχές Ιουν. - Αυγ. καί κατά διαστήματα, ο Άρης, (ορθά, ή ανάδρομος), θά βρεθή απέναντι από τόν Δία.

Γενικά, η χρονιά αυτή, τοπικά καί ευρύτερα, φαίνεται νά ήταν ταραγμένηκαί πολύ χειρότερα, γιά τά Ιόνια, ήλθε ή επομένη χρονιά .

Οι Εκλείψεις:

... καί εδώ, (όπως καί στό 1636), υπήρξε μιά (ολική) Έκλειψις λίγες ημέρες μετά τήν “5 Φεβρουαρίου”, στίς 9 Φεβρ. 1766, μετά τό μεσημέρι, 12:03 UTC, στήν 20^οaq50, (decl -14°35). Ο Δίας (ανάδρομος) ήταν απέναντι, στήν 17^οle, (τό ίδιο συναντάμε καί στήν ολική Έκλειψι τής 9/3/2016, γιά τήν Κώ 2017’.)

Στήν επομένη Νέα Σελήνη, 5 Aug 1766, στήν δύσι, 17:49 UTC, θά ακολοθούσε κ. Έκλειψι, στήν 13^οleo10’. Τούτο σημαίνει ότι φάσεις μέ τόν Ήλιο/Σελήνη κοντά στίς ΄γωνίες’ τού Κόμβου, μπορεί νά είναι καθοριστικές. Σημειώνομε ιδιαίτερα, εδώ, τήν Πανσέληνο καί συμπληρωματικά λοιπά παρατίθενται στό τέλος.

... στήν Πανσέληνο τής 21-22^ας Ιουλ. 1766, (21/7/1766, 23:47 UTC), στήν 29^οcp, (λίγο μετά τό μεσο-ούρανο τής 15^οaq), ο Ουρανός ήταν ακριβώς στήν μέση, σέ 90^ο .

Στήν ανατολή ήσαν ο Κρόνος (15^οge) καί η Αφροδίτη, (19^ο ge) . Στόν άξονα ζενίθ/ναδίρ καί Κόμβου οι Άρης / [Ερμής_15^oLe - Δίας] αντίστοιχα.

Ως πρός τόν χρόνο τού σεισμού: ...

Δέν είναι σαφές ποία ακριβώς ημέρα καί ώρα έγινε ο σεισμός τού Ιουλίου 1766 στά Ιόνια. Στίς περισσότερες (ανα-)δημοσιεύσεις αναφέρεται ή 24 Ιουλίου (μέ τό ν. η.). Όχι όμως καί πρωτογενείς. Ο Σμίτ, ως τόσον, στήν Πραγματεία του γιά τόν σεισμό τού 1867, μάλλον επικαλούμενος αναφορά τού Βεργότη, «... σπάνια καταιγίδα στίς 20 Μαΐου 1766 (π.ημ.), .. Η καταιγίς συνέβη 52 ημέρας πρό τού σεισμού ... », σημειώνει: «ΙΟΥΛΙΟΥ 11^η, σεισμός μέγας τής Κεφαλληνίας καί τής Ζακύνθου..», δηλ. 22 Ιουλίου μέ τό νέο! ??

Αλλού αναφέρεται ότι προηγήθη σεισμός πρίν τό φώτημα τής 11ης/(22) Ιουλίου καί ότι ο κύριος εγένετο τό βράδυ, 1 ώρα μετά τήν δύσι τής 11ης/(22) Ιουλίου, διήρκεσε 3 λεπτά, μέ διακοπές, αλλά καί ότι ακολούθησαν καί άλλοι τρείς τήν ίδια ημέρα, ..;

Πάντως, απ’ ό,τι φαίνεται, ο σεισμός συνέβη γύρω στήν Πανσέληνο ?. Πιθανότατα νά ξεκίνησε στίς ώρες τής Πανσελήνου, όπου ο Ουρανός ήταν σέ τετράγωνο, καί τό πιό ισχυρό νά ήταν αργότερα, κατά τήν αποσύνδεσι. ( Ίσως κάτι ανάλογο μέ εκείνον τού Ιουλίου 1805 στήν Δ.Κρήτη, στήν Πανσέληνο, μέ τήν οποίαν τά δεδομένα προσομοιάζουν αρκετά).

Στό διάστημα 22-24 Ιουλ. οι σχέσεις τών μεγάλων, ουσιαστικά, δέν αλλάζουν.

… Ο Ήλιος ευρίσκεται σέ 45^ο μέ τήν Αφροδίτη καί σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό, καί σέ 45^ο μέ τόν Κρόνο,

… ο Ερμής (19^οle37), στό επίπεδο τής εκλειπτικής, περνώντας τήν θέσι τού Δία στήν Έκλειψι, πηγαίνει απέναντι από τήν Έκλειψι, (μέ διαφορά κλίσεως λιγώτερο από 1^ο ).

… η Σελήνη, όπως αναφέραμε, στίς 22 Ιουλ. Ήταν σέ 90^ο μέ τόν Ουρανό, καί 135^ο μέ τόν Κρόνο. Σημειωτέον ότι στό 1^ο /4^ο , 15 Ιουλ., η Σελήνη (στό μεσο-ούρανο) ήταν ακριβώς απέναντι από τόν Ουρανό ,

.. η Αφροδίτη, (κοντά στόν Κρόνο), μεταξύ 22 καί 24 Ιουλ ήταν στήν 19^οge-21^οge30, σέ 120^ο από τό σημείο τής Έκλειψης τής 9^ης Φεβρ. 1766. Τούτο, καί η θέσις τού Εμή, είναι η πιό ουσιαστικές σχέσεις πού φαίνεται νά υπάρχουν μέ τό σημείο τής τελευταίας Έκλειψης.

Στίς 24 Ιουλ. Η Σελήνη θά ευρίσκετο μέ τόν Άρη καί απέναντι από τόν Δία καί τόν Ποσειδώνα. ...

... Λοιπά 1766’:‘Ιόνια,

.. στό HLIOSTASIO Σάββ. 21 Ιουν. 1766, 12:40 UTC, (28^ο μετά τό μεσημέρι, 28^οcn ):...

... Ο Ουρανός στήν δύσι, (καί σέ σχέσεις μέ 60^οΉλιο – 135^οΣελήνη, 45^ο Ερμή-Κρόνο, 120^οΠοσειδώνα),

Στήν Ζάκυνθο, τήν χρονιά εκένην, συναντά κανείς επίσης, καί,..

" 1766 Οκτωβρίου 28. Δευτέρα ξημερώνοντας τίς 5 τής νυκτός έκαμε σεισμός μεγάλος καί εκράτειε 1 κάρτο από τήν ώρα , καί αρχίνησε πρώτα λίγο, πηγαίνοντας κρεσέροντας. Ανασηκωθήκανε οι άνθρωποι παίρνοντας συχώρεση, ετρέχανε εις τσί εκκλησίες ..."

Η Σελήνη, μιά ήμέρα πρίν τήν Νέα Σελήνη τής 2 NOE 1766 15:21 UTC, ευρίσκετο ακριβώς απέναντι από τόν Ουρανό, (στήν ανατολή)

Στίς 08 Οκτ. 1766, μιάν ημέρα πρίν τό 1ο/4ο , η Σελήνη έρχεται σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό, (καί τήν Αφροδίτη απέναντί του, σάν ‘αντίβαρο’).

... Λοιπά 1766: σεισμός Μαρμαρά, (καί τήν θύελλα, ‘20 Μάη’ στήν Κεφαλληνία)

.. γιά τούς σεισμούς στήν χρονιά αυτή, στό 1766, διαβάζει κανείς, «...για μεγάλο σεισμό στην Κωνσταντινούπολη (Μαρμαρά) στις 22 Μαΐου 1766... μισή ώρα μετά την ανατολή του ηλίου.., τόν 2^ο μεγαλύτερο σεισμό στην Οθωμανική Κωνσταντινούπολη, μετά το 1509, και για άλλον ισχυρότερο στις 5 Αυγούστου 1766. Η σεισμική δόνηση έγινε αισθητή μέχρι τη Θεσσαλονίκη».

Στεκόμαστε έτι περαιτέρω στό 1766, διότι όπως αναφέραμε, ο σεισμός τού 1766 είναι σχετικός, στήν γειτονιά τού χρόνου καί τού χώρου, τού ‘1999’.

Καί εδώ, όπως είπαμε, είχε (ολική) Έκλειψι στίς 9 Φεβρ. 1766, 12:03 UTC, στήν 20^οaq50, απέναντι από εκείνην τής 11^ης Αυγ. 1999.

... Άν καί, τήν άνοιξι τού 1766, οι πιό ‘οξείς’ συγκυρίες (Άρη-Δία, κ.ά.) συμβαίνουν 2-5 Ιουνίου, ως τόσον, θεωρούμε ότι η ανωτέρω ημερομηνία, (22 Μάη), γιά τό σεισμό τού Μαραμαρά, είναι μέ τό νέο ημ. Τό Ισλαμικό ημερολόγιο είναι κατά βάσιν Σεληνιακό, όπως καί η μεγάλη τους θρησκευτική εορτή τών ημερών εκείνων. Έτσι, καί από τά περιεχόμενα, συνάγεται ότι ήταν η 22 Μάη.

Αντιθέτως, η αναφερομένη ‘εις ενθύμησιν’ από τόν λόγιο Παναγή Βεργωτή, μεγάλη θύελλα ‘20 Μάη’ 1766, στήν Κεφαλλονιά, πέφτει 31 Μάη 1766 μέ τό ν. ημ. (δηλ. πολύ κοντά στήν πλήρη αντίθεσι Άρη/Δία). Στόν χρόνον εκείνον τής θύελλας, σημειώνομε σχετικά:

.. ο Δίας (σχεδόν ) στήν θέσι τού Άρη (κοντά) στήν Έκλειψι τού περασμένου Αυγούστου, (-2^ο ), ενώ ο Άρης, στό Υδροχόο, φθάνει σχεδόν απέναντι από τόν Δία,

... ο Κόμβος φθάνει απέναντι από τό σημείο τής Έκλειψης τού περασμένου Αυγούστου, (

στήν κλίσι τής Έκλειψης, 14^o),

... ο Ήλιος μέ τόν Κρόνο, καί,

.. ο Ερμής, (ορθά, decl 14^o), μεταξύ Άρη καί Δία, σέ τετράγωνο,

Γιά τήν περιοχή τού Μαραμαρά, η Νέα Σελήνη 08 Μάη 1766, μέ τόν Ερμή, ήσαν στό κατώγειο, (22:40 UTC), καί 6^ο από τό τετράγωνο τού Κόμβου,

Μιάν ημέρα μετά αφ’ ότου η Σελήνη περνάει τόν Δία, φθάνει στόν Κόμβο της, σέ τετράγωνο μέ τόν Ήλιο (1ο/4ο, 17 Μάη), σέ τρίγωνο (120^ο) μέ τόν Ουρανό καί, σέ λίγες ώρες … εμπρός από τόν Ποσειδώνα.

Ο Άρης, (ορθά, εμπρός από τόν ‘α’ Δελφινιού), πηγαίνει πρός αντίθεσι μέ τόν Δία, καί ο Ερμής (ανάδρομος) στήν μέση, καί ακριβώς σέ 90^ο μέ τόν Δία.

Εδώ, ο σεισμός τού Μαρμαρά 1766, γίνεται 30^ο πρίν τήν Πανσέληνο,

μέ τόν Ήλιο σέ τέλειο Τέταρτο μέ τόν Ποσειδώνα, καί, τήν Σελήνη απέναντι από τόν Ουρανό. (η Αφροδίτη, ως Αυγερινός, σέ 45^ο από τόν Ήλιο).

Τό 1999 ο σεισμός στό Ιτζιμιζ (17 Αυγ.) έγινε σέ ένα ‘σταυρό’, παραστατικά καί προσεγγιστικά: επάνω_Ουρανός -Ποσειδώνας, κάτω_Ήλιος, αριστερά _Δίας, δεξιά_Σελήνη,

ενώ στήν Αθήνα σέ λειψό σταυρό: επάνω_Ουρανός -Ποσειδώνας, κάτω_Σελήνη, δεξιά_Δίας- Κρόνος, (αριστερά δέν έχει τι) ,

Άλλα, …

Στίς 22 Μαΐου 1766, τόν πρωτεύοντα ρόλο φαίνεται νά τόν έχει ο Ήλιος καί ο Ερμής (εμμέσως μέ τό σημείο τής Έκλειψης – Κόμβο).

Ο Ήλιος, εκεί ευρίσκεται στήν θέσι τού Κρόνου στήν Ισημερία – στό ζενίθ της. Υποστηρίζεται από τήν Αφροδίτη (45^ο) καί ευρίσκεται σέ τέλειο τετράγωνο μέ τόν Ποσειδώνα. Ο Ήλιος ευρίσκεται πολύ κοντά μέ τόν Κρόνο καί στήν ίδια κλίσι. Παρόμοια, στήν ίδια- αντίθετη κλίσι, ευρίσκεται μέ τόν Πλούτωνα καί τόν Άρη.

Ο Άρης (ανάδρομος) φαίνεται πάλι στό σημείο τής Έκλειψης τού Υδροχόου καί στόν Κόμβο, στίς 15-16 Αυγ. 1766.

Επίσης, γιά τήν «5 Αυγούστου» είχε καί κ. Έκλειψι, στήν δύσι, ?? Η σύμπτωσις αυτή θά έπρεπε νά αναφέρεται κάπου???

Α3. 7 ‘Ιόνια- Πελοπόννησος 1767’, 22 Ιουλίου.,

(έναν χρόνο μετά τό 1766, ή/καί 100 έτη μετά εκείνον τής Αδριατικής)

... στίς 11 τ’ Αλωναριού 1767, ημέρα Τετράδην, έως ώρες τρείς τής ημέρας, έκαμε σεισμός μεγάλος καί εσειότουνα η γής ένα μερόνυχτο…’,

... ‘ .. 1767, Ιουλίου 11, έγινεν ένας σεισμός φοβερός καί παγκόσμιος, ό οποίος ‘έκαμεν μεγάλον αφανισμόν, ...’,

δηλ. 22 Ιουλ. μέ τό ν. η., 1767, ένας σεισμός, ανάλογος μέ εκείνους πού συνέβησαν στήν περιοχή 100 έτη πρίν καί 100 έτη μετά, έπληξε τά Ιόνια νησιά, (καί όχι μόνον), καί μέ ανάλογα θύματα, (περί τά 250 στήν Κεφαλονιά)....

Όσον αφορά τά γενικά χαρακτηριστικά, τούτα, δέν ήλλαξαν σημαντικά από τήν προηγουμένη χρονιά:

Ο Κόμβος (κινούμενος ανάποδα) φθάνει στήν αρχή Υδροχόου / Λέοντα.

Οι Ουρανός – Κρόνος – Ποσειδώνας συνεχίζουν νά ορίζουν τό 1/3 πού βλέπει στόν βόρειο Τροπικό, φθάνοντας σέ 60^ο + 60^ο μεταξύ τους, ( δηλ. ο Κρόνος πολύ κοντά στόν Τροπικό καί, Ουρανός / Ποσειδώνας σχεδόν σέ 90^ο / 30^ο εκατέρωθεν τού Κόμβου).

Οι Εκλείψεις:

... υπήρξε μιά κ. Έκλειψις στίς 5 Αυγούστου 1766,απέναντι τής “5^ης Φεβρουαρίου”, στήν 13^οleo10’, (δηλ. περί τήν αντίστοιχη αστρονομική θέσι τής σημερινής τροπικής 16^οle40’ ), απέναντι από τόν Κόμβο.

... καί η τελευταία Έκλειψις (ολική, επάνω στόν Κόμβο) ήταν στίς 30/1/1767,03:57 UTC, (λίγες ημέρες πρίν τήν “5 Φεβρουαρίου”). Η Έκλειψις ήταν 30^ο πρίν τήν ανατολή τής περιοχής, στήν 10^οaq, επάνω στόν κόμβο, καί, η Αφροδίτη ήταν στήν 15^οaq, (δηλ. περί τήν αντίστοιχη αστρονομική θέσι τής σημερινής τροπικής 18^οaq), ενώ ο Ουρανός ήταν σχεδόν στό ναδίρ.

Πέρα από ό,τι εχάραξαν οι Εκλείψεις, τά πράγματα οριοθετήθησαν σαφώς στό Ηλιοστάσιο καί ενετάθησαν υπό τήν επερχόμενη κ. Έκλειψι, (Κόμβος, ίδιες κλίσεις Ηλίου-Σελήνης).

... στό Ηλιοστάσιο, 21 Ιουνίου 1767, 18:28, UTC, στήν δύσι τού Ηλίου, οι ‘γωνίες’ ήσαν σχεδόν απαράλλακτα μέ εκείνες τής Έκκλειψης τής 30ης Ιανουαρίου. Η δύσις, εκτός τού Ηλίου καί τού Ερμή, ‘βαραίνει’ καί μέ τόν Κρόνο καί τόν Άρη. Στήν ανατολή, σταθερά ήταν ο Πλούτων.

Τό σημαντικώτερο όμως εδώ είναι η θέσις καί οι συνεπαγόμενες σχέσεις τού Ουρανού.

Ο Ουρανός ήταν στό ναδίρ καί στό τετράγωνο τού Κόμβου!

.. ο Ήλιος απείχε 60^ο (<, απομακρυνόμενος), δηλ. σέ έναν μήνα περίπου θά ευρίσκετο σέ 90^ο μέ τόν Ουρανό. Όμως, τό τελευταίο θά συνέβαινε γύρω στήν επερχόμενη Έκλειψι, κοντά στόν Κόμβο.

.. η Σελήνη, στό Ηλιοστάσιο, ήταν μαζί με τόν Ουρανό καί τούτο έπεφτε 2.5 ημέρες μετά τό 3^ο/4^ο . Δηλαδή, η Σελήνη, στίς επόμενες φάσεις της μέ τόν Ήλιο (καί ως τήν Έκλειψι), θά ευρίσκετο όλο καί σέ πίο τέλειες σχέσεις μέ τόν Ουρανό καί τόν Κόμβο.

Μέ άλλα λόγια, ... ήταν κάτι τό προδεδικασμένο, .. η αφορμή θά ευρίσκετο.

Ο σεισμός τής 22ας Ιουλ. 1767 γίνεται ανάμεσα στό 3^ο /4^ο καί στήν Νέα Σελήνη, ή,

2.5 ημέρες πρίν τήν επερχόμενη κ. Έκλειψι τής 25/7/1767, μέ τόν Ήλιο (στήν 29^οcn) φθάνοντας στόν Κόμβο, (στόν Νότιο), καί σέ σχέσεις (όψεις) μέ τόν Κρόνο, τήν Αφροδίτη καί τόν Ουρανό, Πιό συγκεκριμένα, ή ειδικώτερα:

… καθώς ο Ήλιος πηγαίνει σέ 90^ο μέ τόν Ουρανό, .. η Σελήνη φθάνει σέ 90^ο μέ τόν Δία καί 45^ο μέ τόν Ουρανό, ...

... ο Ερμής, (σχεδόν 60^ο από τόν Κρόνο), σέ 135^ο μέ τόν Πλούτωνα,

... ο Άρης (decl 17^ο37’ καί απέναντι από εκεί όπου ήταν η Αφροδίτη στήν τελευταία Έκλειψι), φθάνει πάνω στό σημείο τής κ. Έκλειψης τής 5^ης Αυγ. 1766,

... κ. ά .

... καί ο σεισμός δέν ήταν ‘μιά κι’ έξω’, «... ο 2^ος τιναγμός ήταν χειρότερος..», καί μάλλον επήγαν ως τήν Έκλειψι.

... Άλλα - Λοιπά:

Η περίπτωσις αυτή τού σεισμού ‘1767’, όπως καί εκείνη τής ‘Κρήτης 1805’, θά ελέγαμε ότι αποτελούν ‘εύκολες’ περιπτώσεις γιά τήν κατανόησι – ερμηνεία τών περισσοτέρων φαινομένων, (αλά όχι καί όλων). Στό ‘1805’ δίνομε μιά πιό πρακτική- παραστατική περιγραφή γιά τήν πορεία τών Σεληνιακών φάσεων πρός τό ακριβέστερον.

Ένα άλλο παράδειγμα,γιά τήν πορεία συμπτώσεως εντόνων συγκυριών είναι εκείνο τής ‘Κίνας 1556’, (109^οE18, 34^οN30), τό πρωΐ τής 23^ης Jan 1556. Τούτο αποτελεί μιάν άκρως εξαιρετική περίπτωσι. Πολύ ακραίο παράδειγμα γιά τό ‘βολεύειν’ στήν ερμηνεία τού σεισμού, αλλά, όσον καί αποφευκταίον γιά τήν καταστροφή. Συνοπτική αναφορά περί τούτου γίνεται στήν τελευταία ενότητα γιά τούς μεγάλους σεισμούς καί εκτός Χώρας μας.

Α3. 8 ‘Καλαβρία 1783’ , (Σικελία), 5 Φεβρουαρίου 1873,

Παρόμοια μέ τά ‘Ιόνια 1867’, η περίπτωσις τής Καβαλαρίας τού 1783, είναι, μάλλον, η πιό χαρακτηριστική πού έχει τήν Έκλειψι στό ‘15νθήμερο’ τής Ισημερίας καί τήν καταστροφή στό ‘45νθήμερο’ τού Ηλιοστασίου. Συγκεκριμένα, ...

... στίς 7 Οκτωβρίου 1782, 00:49 UTC, (μέ τόν Κόμβο κοντά στόν Τροπικό τού Κριού), είχε προηγηθή (ολική) Έκλειψις στήν 14^οLi (σημερινή αντίστοιχη ανηγμένη θέσις 17^οLi, περ.).

.. η τραγική καταστροφή, (μέ 10άδες χ. θύματα), έγινε στίς 5 Φεβρουαρίου 1873, μέ τόν Ήλιο στήν 16^οaq22, τήν Αφροδίτη στήν 24^οaq, καί, ..

… τήν Σελήνη ΄πάνω στόν Τροπικό τού Κριού - στόν Κόμβο της καί σέ 90^ο μέ τόν Ουρανό καί σέ 45^ο από τόν Ήλιο.

Στήν συνέχεια, στήν περιοχή αυτή καί τήν ευρύτερη, ακολούθησαν καί άλλοι σεισμοί: 6/2, 7/2, 1/3 καί ένας μεγάλος 28 Μαρ. 1783),

Εδώ, πέραν από τόν Ήλιο καί τήν Σελήνη, δέν θά αναφερθούμε στό ποίος (ή ποία σχέσις) πυροδότησε τήν κατάστασι. Η συγκεκριμένη ημερομηνία υπήρξε μάλλον απλώς ο ‘εκτελεστής’. Τό έδαφος γιά τόν σεισμό είτε είχε χαραχθή αλλού, ενωρίτερον, ή κάτι τό πολύ βιαίο συνέβη, ή καί αμφότερα. Ο σεισμός αυτός, (ο 1ος), ήλθε χωρίς κάποια προειδοποίησι καί χωρίς κάποια ηλεκρικά φαινόμενα. Ακόμη καί, « ... η θάλασσα εκινήθη ολίγον. Όμως πλημμυρήσασα τήν νύκταν καθ’ υπερβολήν, απερρόφησεν τούς κατοίκους τής Ιταλικής πόλεως Σκουιλλάκης, οι οποίοι κατέφυγον τήν ημέραν εις ανοικτόν τόπον εκ τού φόβου τών σεισμών. ..»

Η περίπτωσις τής Καλαβρίας 1783 είναι μιά όλως ιδιάζουσα καί όχι μόνον γιά τήν περιοχή εκείνη.

Περίεργα καί αλλόκοτα φαινόμενα, ατμοσφαιρικά καί γήϊνα έπληξαν στήν συνέχεια όλη τήν υφήλιο, (σεισμοί, ηφαίστεια, καταποντισμοί, ξηρή ομίχλη, αφανισμοί – αναδύσεις εδαφών , ακατάσχετες βροχές καί ξηρασία, ...). Ουσιαστικά, ασυνήθη καιρικά καί κοινωνικά φαινόμενα είχαν αρχίσει από τόν Ιούνιο τού 1782, (… σάρωμα τής Φορμόζας, … ψύχος, παγο-βροχή, λιμός, ως καί απάνθρωπα κρούσματα καννιβαλισμού,…). Τά φαινόμενα αυτά εντάθηκαν ιδιαίτερα από τό 1783, καί, γιά δύο χρόνια, ο λιμός καί τό θανατικό ήταν μεγάλο, (υπήρξαν καί περιοχές όπου οι νεκροί έμεναν άθαυτοι!).

Γιά περισσότερες λεπτομέρειες τού φαινομένου τής ‘Καλαβρίας’, ο ενδιαφερόμενος παραπέμπεται σέ σχετική εκτενή περιγραφή, (πολυσέλιδη καί μέ τεχνικές λεπτομέρειες επί τών γεω-/αστρο-φυσικών), τού Sir William Hamilton, πλοιάρχου τού Βασιλικού Ναυτικού τής Αγγλίας, πού ευρίσκετο στήν Νάπολη. Τό κείμενο αυτό παρατίθεται από τόν James A. Marusek στό ‘A Chronological Listing of Early Weather Events’, στό www.breadandbutterscience.com .

(‘μνημονικά’, η χρονιά αυτή, τό 1783, είναι 100 έτη πρίν τήν έκρηξι τού Καρακατόα)

Από τά αστρονομικά φαινόμενα στό στερέωμα, απλώς αναφέρομε, εδώ, ότι:

Η Σελήνη, στόν Κόμβος της, ήταν πάνω στό τροπικό τού Κριού, ο Κρόνος καί ο Δίας στήν 60ετία τους στόν Νότιο Τροπικό (τού Αιγόκερω), ο Ουρανός στόν Βόρειο Τροπικό (τού Καρκίνου) καί ο Ποσειδώνας κοντά στόν τροπικό τού Ζυγού.

Μάλιστα, στήν πρό 9μήνου (κυκλική) Έκλειψι τής 12^ης Απρ. 1782, στήν 23^oar, επάνω στήν δύσι τής περιοχής, (17:33 UTC), οι Κρόνος καί Δίας, σέ απόστασι 120^ο από τήν Έκλειψι, ήσαν επάνω στόν Τροπικό τού Αιγόκερω, μέ 1^ο διαφορά. Ακριβώς απέναντι, στόν Καρκίνο, ήταν ο Ουρανός. Έτσι, η Σελήνη στόν Κόμβο της, (στόν Τροπικό τού Κριού), ήταν σέ 90^ο μέ τά σημεία αυτά, (καί σταθερά σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό).

Η Χώρα μας, ... μέσα σέ όλα αυτά τά συμβάντα, δέν έμεινε αναπηρρέαστη από τούς σεισμούς, μή τε από θανατικό:

... Ιόνια – Πελοπόννησος, «... 26 Φλεβαριού, ημέρα τής Τυρινής, 1873 ...», (10/3 ν.η.). Στήν εποχή εκείνη όμως, λόγω τής ερημώσεως τής Πελοποννήσου χώρας από τίς επιδρομές τών βαρβάρων – Τουρκαλβανών, η ανεύρεσις σχετικών πηγών είναι τί πιό απίθανο από τό νά εύρης κάτι τό ‘συλλεκτικό’. Μόνον σέ κάποιο ΄δευτέρι’... , στά πορτο-παραθυρόφυλλα, ή από έμμεσες αναφορές. Εκτίμησίς μας είναι ότι, στόν χρόνο εκείνο, (άν όχι στό 1767), θά πρέπη νά συνέβησαν μεγάλα `ρήγματα καί μετατοπίσεις εδαφών (κατολισθήσεις) σέ περιοχές τής Πελοποννήσου.

... στήν Θεσσαλονίκη, κέντρο εμπορίου τής Ανατολής τότε, (8 Σεπτεμβρίου, 1783, 080 , τό πρωί), εγκρεμίσθηκαν τείχη, φυλακές, καταπλακώθηκε η αγορά της, ... καί, ... οι έμποροι έκλαιαν μάλλον τούς τίτλους (δανεισμού) πού έχασαν, παρά τούς ανθρώπους! Επλήγη περισσότερον η Κάτω Πόλις. Μάλιστα, σέ απόσπασμα σχετικής επιστολής, πού παραθέτει ο N. Ambraseys, αναφέρεται ότι η καταστροφή αυτή ήταν χειρότερη από εκείνη τής Μεσσήνας.

Τό γεγονός ότι, καί εδώ, οι πληροφορίες – αναφορές είναι ελλειπείς έως ανύπαρκτες, δικαιολογείται απόλυτα από τήν γενικώτερη κατάστασι πού επικρατούσε. Επιδημίες, ή ιογενείς λοιμώξεις, (κανείς δέν γνωρίζει ακριβώς τί), προερχόμενες εξ ανατολής, είχαν φθάσει ήδη από τόν Ιούνιο καί έφεραν μεγάλο θανατικό καί ερήμωσι στήν περιοχή καί τήν πόλι. (βλ.Γούναρης, Β. (2011). ‘Επιδημία στη Θεσσαλονίκη το 1783’,

https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/makedonika/article/view/5618/5362 ,

Τέλος, επ’ ευκαιρία τής ‘φρικιαστικής’ αυτής χρονιάς, νά σημειώσωμε, εδώ, ότι γενικά τό 2^ο ήμισυ τού αιώνα εκείνου εσημαδεύτηκε από μεγάλους – καταστροφικούς σειςμούς, ιστορικούς θά ‘λέγαμε

Α3. 9 , ‘Ζάκυνθος 1791’ , 22-23 Οκτωβρίου, π.η., (2-3 Νοε 1791,ν. η. ) ...

Τήν 22α Οκτωβρίου (π.η), έγινε δυνατός σεισμός με πολλές ανθρώπινες απώλειες, ...Τήν 23η Οκτωβρίου, (π.η) περί ώραν 2 της νυχτός συνέβη τρομερός σεισμός, .. στίς 2 Νοεμβρίου, (ν.η.) 3^η ώρα τής νυκτός , ... η Σελήνη έφθανε στό 3^ο /4^ο , .. νοτιο-ανατολικοί άνεμοι γιά μεγάλο διάστημα, .., έφερε τόν θάνατο σέ 22 ανθρώπους καί τραυμάτισε πολλούς, .. (αλλού αναφέρεται η 2 Δεκεμβρίου, ??)

Στήν περίπτωσι αυτή αδυνατούμε, ή τού’λάχιστον προβληματιζόμεθα νά ερμηνεύσομε τόν σεισμό σέ όρους συγκυριών καί σέ σχέσι μέ ό,τι έχει προηγηθή.

Μέ δεδομένη τήν ημερομηνία 2- 3 Νοεμβρίου 1791, ο σεισμός πραγματοποιείται 1 σεληνιακή φάσι καί ένα τέταρτο αυτής μετά τήν (ολική) Έκλειψι τής 27 SEP 1791.

Η Έκλειψις αυτή ήταν λίγο μετά τά μεσάνυχτα, 23:34 T UTC, κοντά στόν Ισημερινό, στήν 04^oLi46. Ο Κρόνος, ήταν στό μεσο-ούρανο καί ο Άρης στήν αντολή).

Πολύ έντονη ήταν η συγκυρία στό 1^ο/4^ο μετά τήν Έκλειψι. Τέταρτο τής Σελήνης μέ [Ήλιο-Δία), λίγες ώρες μετά τίς 90^ο μέ τόν Κρόνο πρός τήν άλλη πλευρά, καί τήν επομένη ‘μέρα, 90^ο μέ τόν Ποσειδώνα.

Στήν Πανσέληνο, 12 OCT 1791 01:30 p UTC, είχε (μερική) έκλειψι Σελήνης, στήν 18^oar40, μέ τόν Κρόνο εκεί.

Στόν αναφερόμενο χρόνο τού σεισμού δέν υπάρχουν σχέσεις τού Ηλίου/Σελήνης μέ τούς λοιπούς. Μή τε καί οι λοιποί μεταξύ τους, όχι σημαντικά.

Ο Κρόνος βέβαια, ευρίσκεται πάνω στό σημείο τής προ-περασμένης Έκλειψης, τής 3^ης APR 1791,στήν 13^oar41, αλλά αυτό είναι κάτι τό αργό. Ο Άρης επίσης, φθάνει σέ 45^ο από τόν Δία καί τό σημείο τής πρό έτους Έκλειψης. Θά αρκούσε άραγες αυτό;;

Η Σελήνη είχε ήδη διέλθη τό τετράγωνο μέ τόν Κρόνο πρίν από 2 ημέρες, καί εδώ ήθελε 8^ο -9^ο νά φθάση απέναντι από τόν Ουρανό, (αλλά καί τότε εμπρός από τόν Πλούτωνα). Οι αποστάσεις είναι μεγάλες καί δέν συμμορφώνονται μέ άλλες περιπτώσεις.

Τό μόνο συγριτικά πού ευρίσκομε εδώ είναι τόν Ήλιο νά έχη φύγη σέ απόστασι ‘ασφαλείας’ από τήν 15^ο περιοχή τού Δία καί Ποσειδώνα. Αυτό συμβαίνει πολλές φορές,΄ ( καί ίσως νά έχη κάποια σημαασία καί εδώ).

Σέ ό,τι αφορά τήν Σελήνη τό μόνο πού βλέπομε είναι ότι ο σεισμός πραγματοποιείται στό 1^ο/4^ο , δύο ημέρες μετά τό τετράγωνό της μέ τόν Δία καί μιά ημέρα μετά τό τέταρτό της μέ τόν Ποσεδώνα.

Α3. 10. ‘ Δ. Κρήτη 1805’ , 3 καί 11 Ιουλ. μέ τό ν. η. (αισθητός ως καί τήν Νεάπολη ):

’Εν ἔτει χιλιοστῷ ὀκτακοσιοστῷ πέμπτῳ , ἐν τῇ εἰκοστῇ πρώτῃ τοῦ ’Ιουνίου ... .. (π.η.) ἡμέρα δ’ , πρό τοῦ ἡλίου ἀνατείλαντος γέγονεν μέγας σεισμός καί δυνατός ἐν όλῃ τῇ νήσῳ Κρήτης ^. δι’ οὗ κατηδαφίσθησαν ἐν ταῖς πολιτείαις αυτῆς καί τοῖς χωρίοις σπίθια οὐκ ὀλίγα, τζαμία καί τζεφτιλίκια ^. ἐν δέ κζ’ ^(*) τοῦ αυτοῦ , ἡλίου ἔκλειψις μετρία καί ἑφήμερος. Τῇ δέ κθ’ τῆς σελήνης, η ὁποία ἐσκοτίσθη καθόλου ἀπό τήν πρώτην ὥραν τῆς νυκτός μέχρι τῆς δ’ ἡ δέ γῆ ἐκλονεῖτο ἐκ τοῦ σεισμοῦ νύκτα τε καί ἡμέραν, μετρίως δέ ἓως εἰς τάς αρχάς ’Ιουλίου. Οὗ λυτρώσοι πάντας ἡμᾶς ὁ Κύριος ..

(ο 1^ος σεισμός εγένετο ‘κατά δόσεις’, τρείς κύριοι τιναγμοί σέ διάστημα 8 λεπτών καί τά θύματα ήσαν περιορισμένα, περ. 30)

... * αναφορικά μέ τήν σημειούμενη ‘ηλίου έκλειψις’ εν ‘κζ’ ..’, δηλ. τήν 27^η , εγείρονται κάποια ερωτηματικά:

: ... δέν ημπορεί νά είχε έκλειψι ηλίου τήν 27^η (κζ’), καί έκλειψι Σελήνη στίς 29, (κθ’)!

Έκλειψι (ολική) τής Σελήνης είχε πράγματι πρός τά μεσάνυχτα τής 29ης Ιουνίου μέ τό π. η., (ή , μέ τό ν. η. στίς 11 Ιουλίου 1805, 23:08 UTC+2).

Εδώ, είτε τό πρωτότυπο αναφέρει τήν ‘ιδ’..’ τού Ιουνίου, καί εκ παραδρομής, κατά τήν ‘ορθογραφικήν μεταγραφήν’, εσημειώθη η ‘κζ’, ή, ... κάτι άλλο συνέβη.

Έκλειψις Ηλίου (μερική) συνέβη στίς 14-15 Ιουνίου μέ τό παλιό, ή στίς 27/6/1805 μέ τό νέο η., καί ώραν 01:17 UTC+2, η οποία προφανώς δέν ήταν ορατή σέ ‘μάς. Μπορεί ο ιερώμενος νά κατείχε τήν γνώσι αυτής καί νά τήν αναφέρει ιδ’, αλλά, ... καί εκ τού γεγονότος ότι αναφέρεται μετά τόν σεισμό, ίσως νά επρόκειτο γιά κάποιο άλλο συμβάν δύο ημέρες πρίν τήν έκλειψι τής Σελήνης. Ας μή ξεχνάμε ότι καί πολλοί από εμάς τήν 13^η Αυγ. 2019, 22:15 καί γιά μιά ώρα περίπου, , βλέποντας τήν Σελήνη νά κοκκινίζη καί νά σκοτεινιάζη ! .. τήν εξέλαβαν σάν έκλειψι! Ήταν 2 ημέρες πρίν τήν Πανσέληνο! Βέβαια καί μέχρις τούδε καμμιάν εξήγησι δέν έχομε συναντήσει, μή δέ κ’άν αναφορά τού συμβάντος! ... λές καί όλοι εβγήκαν μόνον στήν Πανσέληνο γιά τήν οποίαν καί έγραφαν !

...

... ως πρός τά σημεία καί τίς σχέσεις:

... Τό Ηλιοστάσιο ήταν στό ναδίρ τού Ηλίου – Αφροδίτης., στά μεσάνυχτα Παρασκευής – Σάβατο 21 Ιουν. 1805 22:50 UTC, (δηλ. τοπική 21-22 Ιουν.), καί στό μεσουράνημα τού Β. Κόμβου. Στήν ανατολή η Σελήνη , καί, οι Κρόνος- Ουρανός στήν δύσι.

... 5 ημέρες μετά τό Ηλιοστάσιο, καί παρόμοιαν ώρα, στά μεσάνυχτα, στίς,26/6/1805, 23:17 UTC μέ τό ν.η., (δηλ. 26-27 Ιουν. τοπικά), ακολουθεί (μερική) Έκλειψις, στήν 04^οcn47, δηλ. πολύ κοντά στόν Τροπικό.

Ο σεισμός (ο 1^ος) έγινε λίγο πρίν τό 1^ο/4^ο , μέ τό Ήλιο στήν 10^οcn, απέναντι από τό σημείο τής πρό εξαμήνου(30/1/1805) Έκλειψής του, καί μέ σημαντικές σχέσεις: …

… ο Ήλιος: σέ 90^ο μέ τόν Κρόνο, σέ 135^ο μέ [Ποσειδώνα-Δία], καί σέ 120^ο μέ τόν Πλούτωνα, (απομένουν 6^ο γιά τό πλήρες τετράγωνο Ηλίου -Ουρανού),

… η Σελήνη, (στόν σεισμό, 1ημέρα πρίν τό 1ο /4^ο, καί κοντά στό τετράγωνο τού Κόμβου), φθάνει στόν Κρόνο. (αυτή είναι η μόνη της σχέσις καί όπως φαίνεται καταλυτική).

.. συνέχεια καί Λοιπά:

Εδώ πρόκειται γιά μιά ‘κλασσική’ περίπτωσι όπου προδιαγράφεται ο σεισμός:

Ηλιοστάσιο στό ναδίρ καί (λίγες ημέρες μετά) Έκλειψις στό κατώγειο, (κοντά στόν Κόμβο), καί, όσον αφορά τίς ‘γωνίες’ – σχέσεις:

... οι Ουρανός καί Κρόνος, (στό τετράγωνο τού Κόμβου), ήσαν (πρός) τήν δύσι.

... ο Ουρανός, καί, κοντά του ο Κρόνος, σέ προσεγγιστικό τετράγωνο μέ τήν Έκλειψι. Ο Κρόνος, ήταν επίσης σέ 90^ο/ 120^ο από τά σημεία τών δύο εκλείψεων τού Ιανουαρίου 1805, στήν 10^οcp15 καί 10^οaq33,( καί σέ 150^ο μέ τόν Πλούτωνα )

Τούτο σημαίνει ότι γύρω στήν Έκλειψι, (στά Τέταρτα, στήν Πανσέληνο), οι σχέσεις Ηλίου καί Σελήνης μέ τούς ανωτέρω θά έτειναν πρός τό τέλειο, (τετράγωνα, σύνοδοι καί αντιθέσεις).

Έτσι, 1ημέρα πρίν τό 1ο /4^ο, ενώ η Σελήνη φθάνει πρός τόν Κρόνο, ο Ήλιος φθάνει πρός τέλειο τετράγωνο μέ τόν Κρόνο, (καί ο 1^ος σεισμός).

Καί, .., πρός τήν Πανσέληνο, κυριαρχεί πιό ακριβέστερα τό τετράγωνο τού Ουρανού!

...

Επάνω στήν Πανσέληνο, 11/7/1805, λίγο πρίν τά μεσάνυχτα, (21:08 UTC), συμβαίνει καί (ολική) έκλειψις τής Σελήνης (19^οcp),

... οι Ουρανός καί Κρόνος είναι στό ενδιάμεσο τού άξονα! σχεδόν σέ 90^ο μέ Ήλιο- Σελήνη. ( όπως λένε, .. ο 1^ος τού ‘βάθους’ - τού ‘ απότομου’ καί τής ‘έκτασης’, ο 2^ος τού ‘περιορισμού’ καί τής ‘διάρκειας’).

Άν καί όχι τόσον σύνηθες φαινόμενο πάνω στίς εκελείψεις, η Γή εδώ, (σύμφωνα μέ τήν μαρτυρία τού ιερωμένου), τρεμόπαιζε συνέχεια.

Δυνατή ομαδοποίησις τής ‘Κρήτης 1805’: “Αστρονομικά καί Γήϊνα φαινόμενα κοντά στά Τροπικά σημεία”, “ σεισμός στήν Πανσέληνο”

Η ‘Κρήτη 1805’ είναι μιά αντιπροσωπευτική περίπτωσις γιά τήν κατηγορία τών συκγυριών όπως εξελίσσονται στίς διαδοχικές Σεληνιακές φάσεις μέχρις νά φθάσουν σέ (σχεδόν) τέλειες σχέσεις μέ τούς μεγάλους πλανήτες κοντά στήν Νέα Σελήνη/Πανσέληνο (καί χειρότερα στήν έκλειψι ως υπψήφιες γιά σεισμό).

Πιό παραστατικά, μπορεί νά φαντασθή κανείς, σάν περίπτωσι, έναν σταυρό ο οποίος σέ κάθε Σεληνιακή φάσι έχει στήν/στίς γωνία/ες τόν Ήλιο καί τήν Σελήνη. Ο σταυρός αυτός, σέ κάθε φάσι κινείται περί τίς 7^ο γιά τόν Ήλιο καί 90^ο+7^ο γιά τήν θέσι τής Σελήνης.

(η κίνησις αυτή, στόν αστρικό κύκλο, δέον όπως θεωρείται αντίθετα μέ τούς δείκτες τού ωρολογίου, από τήν δύσι πρός τήν ανατολή, όπως στήν πραγματικότητα συμβαίνει καί όχι όπως μάς φαίνεται)

Άν σέ κάποια φάσι ευρεθούν νά παραφυλάνε στίς γωνίες, περί τίς 13^ο, μεγάλοι πλανήτες, τότε η Σελήνη, (στήν πραγματικότητα ή Γή), δέν προλαβαίνει νά ησυχάση. Τήν επομένη ημέρα η Σελήνη, (διανύοντας περ. 13^ο κάθε ‘μέρα), θά είναι σέ σχέσι μέ αυτούς, ενώ στήν επομένη 1^η-2^η φάσι, Ήλιος καί Σελήνη θά ευρεθούν κοντά σέ τέλειες σχέσεις μέ αυτούς. Είναι κάτι πού έρχεται σταδιακά καί πηγαίνει πρός τό έντονο. Έ .., είναι σάν νά λέμε ότι σέ κάποια στιγμή, ό Ήλιος θά εύρη τήν ευκαιρία- αφορμή νά συμμαζέψη τά κομμάτια τής Γής. ...

Εδώ, οι θέσεις τού Κρόνου καί τού Ουρανού (στό τετράγωνο τού Κόμβου), είναι τέτοιες πού ‘πιάνουν’ καί τήν Νέα Σελήνη καί τήν Πανσέληνο. Τήν μιά περισσότερον ο ένας καί λιγώτερον ο άλλος, ενώ στήν επομένη φάσι απλώς αλλάσσουν βάρη.

Συνέχεια, ..

Βέβαια, όπως αναφέρομε καί αλλού, όσον πιό έντονες είναι οι καταστάσεις καί οι συγκυρίες, τόσον λιγώτερες αφορμές μπορεί νά απαντώνται γιά τό συμβάν. Αλλά, καί παράλληλα, όσον βολική μάς είναι στήν ερμηνεία του ένα συμβάν, τόσον καί η ταραχή πού μπορεί νά επισύρει μπορεί νά είναι μεγάλη, (σάν νά λέμε καραμπινάτες περιπτώσεις). Καί εδώ, τά πράγματα μάς είναι πολύ απλά γιά τήν ερμηνεία μας. Όμως, άν καί εδώ ο «Κύριος (ή μάλλον η Έκλειψις!) ελύτρωσε» τήν Κρήτη,... δέν συμβαίνει παντού καί πάντα:

.. ο μεγάλος σεισμός στό Περού, τό 1746, συνέβη στήν Πανσέληνο (εκτός Εκλείψεως) καί πάνω στό τετράγωνο τού Ουρανού, (βλέπε σχετικά στήν τελευταία ενότητα),

... αλλά καί στήν φάσι αυτή, τό 1805, οι συγκυρίες καί τά συμβάντα δέν σταματούν εδώ .

Στό 3^ο/4^ο 19 Jul 1805, 15:33 UTC, ο Ήλιος ευρίσκεται σέ τέλειο τρίγωνο (120^ο) μέ τόν [Δία-Ποσειδώνα] καί σέ 135^ο μέ τόν Πλούτωνα. (Η Σελήνη 150^ο μέ τό δίδυμο).

Στήν Νέα Σελήνη 26 Jul 1805, 06:28 P UTC, ακολουθεί πάλιν μερ. Έκλειψις στήν 2.5 μοίρα τού Λέοντα (τροπικού), 30^ο ’πάνω από τήν ανατολή τής 14.5^οE 41.5^οN,.

Τό δίδυμο [Δίας-Ποσειδώνας], (1^ο διαφορά), κατωγειούσε στό μήκος τής 14.5^οE, στόν μεσημβρινό τής Καμπανίας - Νάπολης, τής Κ.-Ν. Ιταλίας.

Τό βράδυ τής ιδίας ‘μέρας, 15 ώρες μετά τήνΈκλειψι, ένας σεισμός έπληξε τήν περιοχή αυτήν, διέφθειρε πολλές πόλεις, (κάποιες ολοσχερώς), καί εφόνευσε περί τίς 5-6χ ανθρώπους.

Σχετικά μέ τίς συγκυρίες, στήν περίπτωσι αυτή, τό μείζον ήταν ό,τι είχε προηγηθή, ενώ στόν σεισμό οι συγκυρίες ήσαν ελάχιστες.

... η Σελήνη έτεινε νά αποδεσμευθή από τόν Ήλιο, (8^ο-9^ο διαφορά).

... η ισχυρή σχέσις τριγώνου τού Ηλίου μέ τούς [Δία – Ποσειδώνα] έτεινε πρός τό τέλος της, (120^ο -7^ο μέ τόν Δία καί 120^ο-8^ο μέ τόν Ποσεδώνα,.. μάλλον χαλούσε).

.. ο Άρης, όμως, ελάχιστα πρίν τόν Τροπικό τού Ζυγού, σέ 60^ο από τούς [Δία- Ποσειδώνα], καί σέ 45^ο μέ τήν Σελήνη, φαίνεται νά έκανε τήν ζημιά,.. ήταν η αφορμή, (εξ άλλου καί παραδοσιακά, ό,τι κακό συνέβαινε μέ τούς σεισμούς στήν περιοχή αυτή τό εχρέωναν στόν Άρη!),

... από τίς λοιπές σχέσεις, απλώς αναφέρομε τίς 45^ο τού Κρόνου μέ [Δία- Ποσειδώνα], (υπήρχε καί έγινε πιό τέλεια), καί σημειώνομε τήν θέσι τού Πλουτωνα:

ο Πλούτων έβλεπε, ακτινωτά, σέ 150^ο τήν Σελήνη καί τόν Κρόνο, (Σελήνη – Κρόνος 60^ο ), καί (σχεδόν) σέ 144^ο τόν Ήλιο καί τόν Ουρανό.

Τό συμβάν στήν Κεντρο-Νότια Ιταλία τό 1805, είναι μιά περίπτωσις σεισμού πού γίνεται τόσον κοντά μετά τήν Έκλειψι. (στά Ίόνια 1953’ ήταν πιό κοντά, πρίν τήν Έκλειψι, αλλά όπως φαίνεται δέν ολοκληρώθηκε εκεί). Τό γεγονός ότι συμβαίνει άμεσα, στά όρια τής απο-δεσμεύσεως τής Σελήνης από τόν Ήλιο, σημαίνει ότι η προηγηθείσα έντασις ήταν τόσον μεγάλη, πού καί ή ίδια η Έκλειψις δέν μπόρεσε νά τήν κρατήση παρα-πέρα. Απ’ ό,τι φαίνεται, σέ ό,τι είχε προηγηθή μέ τόν Ήλιο/Σελήνη καί τούς Κρόνο-Ουρανό, προσετέθηκε βάναυσα καί η σύμπτωσις Δία- Ποσειδώνα στό ναδίρ τής Έκλειψης καί σέ τρίγωνο μέ τόν Ήλιο.

Α3. 11. ‘Κρήτη τού 1810’ : .. καταστροφή τού Ηρακλείου, 16-17? Φεβρουαρίου. (ν.ημ.)

(* γιά τήν ημερομηνία βλ. λεπτομέρειες κατωτέρω),

Αναφορικά μέ τίς Εκλείψεις:

... η πρό –τελευταία Έκλειψις 14 Apr 1809 19:57 A UT , 24^oar25,.καί

.. η τελευταία (ολική) Έκλειψις συνέβη στίς 9 Οκτ. 1809, (07:30, UT), στήν 15^οLi32,

(η σημερινή ‘ανηγμένη’ θέσις περ. η 17.5^ο τού τροπικού Ζυγού),

Η τελευταία Έκλειψις ήταν σχεδόν 2 ώρες μετά τήν ανατολή, καί, η περιοχή 60^ο γύρω από τήν ανατολή ήταν μάλλον ‘φορτισμένη’.

Στό Ηλιοστάσιο, (21 Δεκ.1809, 21:58 UTC, τά μεσάνυχτα καί εξ-ήμισυ ώρες μετά τήν Πανσέληνο), οι ‘γωνίες’ γιά τήν περιοχή ήσαν σχεδόν επάνω στούς τροπικούς.

Ο ΄φόρτος’, (Ήλιος, Ερμής, Αφροδίτη, Κρόνος καί Ποσειδώνας), γύρω στήν ανατολή, ενώ ακολουθούσε σέ 30^ο καί ο Ουρανός.

Ο Δίας, απέναντι από τό σημείο τής τελευταίας Έκλειψης, επήγαινε στό ναδίρ.

Στήν Νέα Σελήνη, στίς 4 Φεβρ. 1810, (άν ΄μετράμε’ τήν ημέρα αυτή ), …

… ο Ουρανός ήταν στό τετράγωνο μέ τήν Νέα Σελήνη, (ενώ πρός τήν άλλη μεριά, σέ 6 ώρες, η Σελήνη θά σχημάτιζε 90^ο (>) μέ τόν Δία)

… εκατέρωθεν τής Νέας Σελήνης, σέ 60^ο ο Κρόνος καί ο Δίας (περ.), αντίστοιχα,

... ο Δίας στό κατώγειο, ( τό σημείο τής τελευταίας έκλειψης, στό μεσο-ούρανο, καί,.

… (μάλλον), δέν συνέβη τί εδώ.

Στίς 11 Φεβ. 6 ώρες πρίν τό 1^ο /4^ο , η Σελήνη ευρίσκετο απέναντι από τόν Ουρανό.

2-3 ημέρες πρίν τήν Πανσέληνο έρχεται η καταστροφή τού Ηρακλείου στίς 16-17? Φεβρουαρίου 1810, όπου καί:

… ο Ήλιος, (μέ τόν Ερμή εμπρός του) φθάνει σέ 30^ο τόν Άρη,

... ο Άρης, (στόν ισημερινό), σέ 135^ο μέ τόν Ουρανό, καί σέ 120^ο μέ τήν Σελήνη,

… οι λοιπές σχέσεις τής Σελήνης είναι 135^ο μέ τόν Κρόνο, καί, 135^ο μέ τόν Πλούτωνα, (ακτινωτά),

... Ο Δίας, σέ 135^ο μέ τόν Ποσειδώνα. Επίσης, ο Δίας έφθανε σέ μόλις 2^ο στό σημείο τής πρό 9μήνου Έκλειψης,

… Ο Ουρανός, σέ 30^ο από τήν Έκλειψι (καί στόν χρόνο τούτο σημείο τού Κόμβου) , σέ 30^ο μετά ο Κρόνος καί σέ 90^ο μετά ο Πλούτων,

Άν καί η τελευταία σχέσις ήταν πιό παρατεταμένη, ως τόσον έτεινε νά γίνη πιό τέλεια. Μέ τήν βοήθεια τής Σελήνης, οι τελευταίοι ανωτέρω, φαίνονται νά γίνωνται πιό ‘ύποπτοι’.

.. ο σεισμός θά μπορούσε νά γίνη νωρίτερα, κοντά στό 1^ο/4ο, ή τό χειρότερο;.. αργότερα),

λίγες ημέρες ενωρίτερον φαίνεται νά ταιριάζουν περισσότερον οι εποχικοί πλανήτες, αλλά καί ελαφρώς λιγώτερον ο Κρόνος, ενώ, λίγο μετά φαίνεται νά τελειοποιούνται περισσότερες συγκυρίες, κυρίως γιά τούς μεγάλους πλανήτες.

* Ο χρόνος τού σεισμού τής ‘Κρήτης 1810’, 16 ? Φεβρ. 1810, 23:30 ... καί τά λοιπά, ...

... Όσον αφορά τίς συντεταγμένες πού δέν ταιριάζουν απόλυτα, τό μόνο πού μπορεί νά λεγχθή είναι ότι ο σεισμός αυτός έπιανε τεράστια έκτασι, .... (βλ. κατωτέρω).

... γιά τόν ακριβή χρόνο τού σεισμού, λεπτομέρεις ...

ο σεισμός φαίνεται νά υποστηρίζεται μέν από (ανηγμένα) ‘16^ο - 17^οάρια’, τού Κρόνου (παράλληλα μέ τόν Ποσειδώνα), τού Ουρανού καί τού Πλούτωνα, σέ παρατεταμένη σχέσι μέ τό σημείο τής έκλειψης, πού έτειναν μέν πρός τό τελειότερον, αλλά η διαφορά στόν χρόνο αυτόν υπερβαίνει τήν1^ο καί κάποια λεπτά. Τούτο, ίσως γεννά καί κάποια ερωτήματα γιά τήν συγκεκριμένη ημερομηνία.

... εννοείται, βέβαια, ότι σέ τέτοιες περιπτώσεις μεγάλων καταστροφών οι αυτόχθονες μαρτυρίες είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Η πόλις τού Ηρακλείου σχεδόν κατεστράφη, οι επιδημίες έφεραν ερήμωσι, καί μετά, (όπως συμβαίνει ύστερα από μεγάλους σεισμούς, ή εκρήξεις ηφαιστείων), ήλθε καί ή έκρηξις τών αρουραίων, οι δρόμοι χορτάριασαν, ...

Από τίς περιηγήσεις τού John Cam Hobhouse Baron Broughton, στό “A Journey Through Albania and Other Provinces of Turkey in Europe ...During the Years 1809 and 1810”, 1818, σελ. 396-397, (ο συγγραφέας ευρίσκετο στήν Αθήνα τήν ώρα εκείνη), είναι σαφές γιά σεισμό στίς 16 Φεβρ. 1810, (ν.η.), περί τήν 23:30.

Όμως καί η διατυπούμενη απορία τού περιηγητή, όταν έμαθε αργότερα γιά τήν καταστροφή, ‘... μά πώς; .. τό shock ήταν μόλις λίγα δευτερόλεπτα!...’, δέν συγκλίνει μέ άλλες μαρτυρίες γιά τόν τρόμο τών ανθρώπων από καί τήν Νάπολη, τό Κάϊρο ως καί τήν Τριπολιτσά, («..έμειναν έξω από τά σπίτια τους τό βράδυ,..», (βλ. “The Seismicity of Egypt, Arabia and the Red Sea: A Historical Review”, N. N. Ambraseys, C. P. Melville, R. D. Adams, Caimbridge Un. Press, 1994, σελ. 63),καί,αναφορά τού περιηγητή John Galt.

Αντιθέτως, η περιγραφή τού καιρού πού δίνει ο (πρώτος) συγγραφέας, ‘ ζέστη, .. αποπνικτική ατμόσφαιρα, ..’, φαίνεται νά ταιριάζη, ή καί νά δικαιολογείται απ’ ό,τι διαβάζομε στό “The Christian Remembrancer; or, The Churchman's Biblical ..., Vol. 20, Jan-Dec. 1838”, σελ. 741, τό οποίο κάνει λόγο γιά έκρηξι τής Αίτνας στίς 16 Φεβρ. 1810 καί τόν σεισμό ως επακόλουθο. Συμπληρωματικά καί γιά τόν καιρό νά αναφέρομε ότι 16-17 Ιαν. 1810, στό Taro (Romagna), περιοχή Ιταλίας /Γαλλίας, έπεσε κόκκινο χιόνι, πού σημαίνει ότι ίσως είχε νά κάνει καί μέ ηφαιστειακά συμβάντα.

Παρόμοια, στό ‘The Philadelphia Repertory’, Vol. 1-2,1811, σελ.119, σέ επιστολή από τήν Σμύρνη, γίνεται λόγος γιά σημαντικό shock στίς 16 Φεβρ. τό βράδυ, αλλά καί στό δείπνο τής 17^ης, (υποθέτομε ότι πρόκειται γιά τό νέο ημερολόγιο).

Ως πρός τήν ημερομηνία, αλλού διαβάζομε ότι: « … από σημειώσεις τού ιατρού Νικολετάκη Γεωργίου πού έζησε στό Μεγάλο Κάστρο (Ηράκλειο) μεταξύ τού 1750 καί 1820 καί έφερε στό φώς ο καθηγητής Θεοχάρης Δετοράκης, ... αναφέρεται στά γραπτά του άλλη ημερομηνία, αλλά οι αναλυτές θεωρούν πώς αυτός είναι ο σεισμός πού περιγράφει, ...»

Καί εμείς, εξακολουθούμε νά διερωτώμεθα: .. μήπως υπήρξε καί σεισμός λίγες ημέρες πρίν; ... μήπως τό ‘shock’ στίς 16 επρόκειτο γιά τήν έκρηξι τής Αίτνας καί μετά ακολούθησε η καταστροφή; … τίς οίδε; ...

«.. Τό δεινώτατον εἶναι , ὅτι τῆς αρχής τῶν σεισμῶν φαίνονται ὀλίγα βέβαια τεκμήρια ^. τῆς δέ καταπαύσεως αυτῶν οὕτε κἄν ἓν.» ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ, ’Αδάμ τοῦ Γασπάρεως, 1816.

Α3. 12., ‘Ζάκυνθος 1820’ , 17 Δεκεμβρίου, π. η., (29 Δεκ. ν. ημ.), στό χάραμα,

Ο σεισμός τής Ζακύνθου τό 1820, στό χάραμα τ’ Αγίου Διονυσίου, (π.η.), είναι μιά από τίς δύο περιπτώσεις πού συναντάμε νά γίνεται μετά από Έκλειψι στήν Παρθένο, (7 Σεπτ 1820, στήν 14,8^ο τής Παρθένου, ο Β. Κόμβος στούς Ιχθείς). Ως τόσον, η Έκλειψις τούτη, μή τε καί η προηγουμένη στίς 14 Μαρτίου στήν 23^ο τών Ιχθύων, δέν φαίνεται νά έχουν καμμιά προφανή – άμεση σχέσι μέ τόν σεισμό, ο οποίος γίνεται λίγες ημέρες μετά τό Ηλιοστάσιο.

Στό Ηλιοστάσιο, 1-2 ώρες πρίν τά μεσάνυχτα τής Πέμπτης 21 Δεκ, 1820, ( 20:48 UTC), ο Ήλιος ευρέθη στήν ‘Πύλη τ’ ουρανού’ μαζί μέ τόν Ποσεδώνα καί τόν Ουρανό , μέσα σέ 1^ο όλοι!.

Τούτο είναι μία εξαιρετική συγκυρία πού θά μπορούσε νά συμβή κάθε 170 χρόνια. Ο επόμενος κύκλος ήταν, στά χρόνια μας, στά τέλη τής 10ετίας τού 80’ς. Σχετικά καί λοιπά σχόλια γιά τόν τελευταίο κύκλο παρατίθενται αμέσως μετά τήν αναφορά τού σεισμού αυτού.

Ο Άρης προχωρημένος κατά 5^ο από τούς ανωτέρω ευρίσκετο σέ 90^ο μέ τόν Κρόνο πού ήταν λίγο μετά τόν Ισημερινό τού Κριού.

Τό Ηλιοστάσιο ήταν 2 ημέρες μετά τήν Πανσέληνο.

Στό 3o/4o, 27 DEC 1820, 13:17 UTC, η Σελήνη συνέβαινε νά είναι καί απέναντι από τόν Κρόνο. Τήν προηγουμένη είχε ευρεθή απέναντι από τόν Δία καί 10-12 ώρες πρίν τό 3^ο/4^ο ήταν σέ τετράγωνο μέ τούς Ουρανό- Ποσεδώνα.

Ο σεισμός γίνεται 1-1.5 ημέρα μετά τό 3^ο/4^ο . Ουσιαστικές σχέσεις τής Σελήνης δέν υπάρχουν εδώ. Όλα, ως φαίνεται, είναι αποτέλεσμα τού Ηλίου, εκεί όπου ευρέθη.

Ο Ήλιος, αποσυνδεόμενος από τούς πιό ψυχρούς μακρυνούς, (7^ο -8^ο ), σχηματίζει τέλειο τετράγωνο μέ τόν Κρόνο καί φθάνει τόν Άρη σέ 3^ο !

Η ατμόσφαιρα ήταν ήδη βαριά, μέ σορόκκο καί τρικυμία. Κάποιοι ποιμένες πού επήγαιναν στίς στάνες τους τό πρωϊ, τ’ Αγίου Διονυσίου (π.η.), είδαν μιά πύρινη σφαίρα νά πέφτη νότια τού βουνού Σκόπο, καί μιά λάμψη νά φωτίζη τόν ορίζοντα πρός εκείνο τό σημείο. Εφοβήθησαν δέ τόσον πολύ, καί επέστρεψαν τάχει πίσω καί αναστάτωσαν καί τούς άλλους.

(βλ. Martin Montgomery, ‘History of the British colonies’ , 1835, σελ. 432)

Μισή ώρα μετά, σχεδόν, έγινε ο σεισμός.

Λοιπά καί σχετικά φαινόμενα μέ τόν κύκλο τής συνόδου τών μακρυνών πλανητών :

Στά τέλη τής 10ετίας τού 80’ς, περ.170 έτη μετά τό 1820, οι μακρυνοί μεγάλοι πλανήτες, μπροστά ο Ποσειδώνας καί πίσω του ο Ουρανός, εζύγωναν πρός σύνοδο κοντά στόν τροπικό τού Αιγόκερω. Μόνον πού εδώ δέν ήσαν μόνοι. Τούς ακολουθούσε πολύ κοντά καί ο Κρόνος.

Στό θερ. Ηλιοστάσιο τού 1987, τά μεσάνυχτα 21-22 Ιουνίου, ο Ουρανός απείχε 5.5^ο από τόν Β. Τροπικό καί έπεφτε ‘πάνω στό μεσο-ούρανο τής Χώρας μας. Ο Κρόνος ήταν 7^ο πίσω του.

Στό 3^ο/4^ο τής 17^ης Ιουλίου 1987, οι ‘γωνίες’ επανελήφθησαν στήν ίδια θέσι μέ εκεινες τού Ηλιοστασίου. Ο καύσωνας πού ακολούθησε όλη τήν εβδομάδα εκείνην έμεινε στήν ιστορία μας.

Στήν φθιν. Ισημερία 1987, είχε Έκλειψι σχεδόν επάνω στόν Τροπικό τού Ζυγού, (0.5^ο διαφορά!). Στά μέσα τού Οκτώβρη 1987, μιά θύελλα (η χειρότερη τής 40ετίας) έπληξε τήν Νότιο Αγγλία σκοτώνοντας άμεσα 18.

Στό θερ. Ηλιοστάσιο τού 1988, ο Κρόνος μόλις έχει φθάσει τόν Ουρανό, ενώ, αμφότεροι απέχουν λιγώτερο από 1^ο από τόν Τροπικό! ... (καί μόλις έχουν περάσει στήν δύσι). Ο Άρης ήταν πάνω στό ζενίθ καί πρός τόν Τροπικό τού Κριού (κοντά σέ σημείο Έκλειψης).

Στίς 11 Sep 1988, 04:49 A UTC, είχε (κυκλ.) Έκλειψι στήν 18^οVi40, τής Παρθένου, δηλ σχεδόν παρόμοια μέ εκείνην τού 1820, (ο Β. Κόμβος στό μέσον τών Ιχθύων).

Η Έκλειψις αυτή ήταν λίγο μετά τήν ανατολή, στήν Χώρα μας, καί, οι [Ουρανός-Κρόνος] στό ναδίρ καί σέ 90^ο από τό σημείο τής προηγουμένης έκλειψης (στόν εαρινό Ισημερινό).

Στήν ακολοθούμενη Ισημερία, 22/9, οι τρείς μακρυνοί (από -3.5^ο έως 7^ο γύρω από τόν Νότιο Τρπικό), ήσαν πρός τήν δύσι, (έδυαν λίγο πιό ανατολικά). Ο Ήλιος, προφανώς, σέ τετράγωνο μέ αυτούς, ενώ απέναντι, λίγο μετά τόν Τροπικό τού Κριού ήταν ο Άρης.

Απ’ εδώ, ως φαίνεται αρχίζει μιά οδυνηρή εποχή γιά τήν περιοχή σέ αυτές τίς ‘γωνίες’.

Στήν χώρα μας, οι βροχές παύουν από τό τέλος τ’ Οκτώβρη καί ακολουθεί η μεγάλη ανομβρία- ξηρασία, (βλέπε στό σχετικό Παράτημα).

Πιό βόρεια, όμως, καί ανατολικώτερα, στήν Αρμενία, τό κακό ήλθε από κάτω, καί δραματικά. (ανάλογο δράμα, στήν ‘εποχή τών τριών στόν Τοξότη’, συνέβη 1,5 χρόνο μετά, κοντά στό θερ. Ηλιοστάσιο 1990, νοτιο-ανατολικώτερα τής Αρμενίας, στίς περιοχές Manjil–Rudbar τού Ιράν, βλ. σχετικά στό ‘1968’).

Οι συγκυρίες τού 1988 ήσαν πολλές, αλεπάλληλες καί η έντασις μάλλον συσσωρευμένη. Καί, καθώς πηγαίναμε πρός τό Ηλιοστάσιο, οι πλανήτες όλο καί περισσότερον συγκεντρωμένοι μονόπαντα. Μόνον ο Δίας έμενε εκτός τής μπάντας αυτής..

Η Πανσέληνος τής 23ης NOE 1988 (15:53 UTC) ήταν εμπρός από τόν Δία καί σέ σχέσεις μέ τό ‘Τρίο’ τού Τοξότη, (αλλά καί μέ τόν Άρη). Δύο-δυόμισυ ημέρες μετά τήν Πανσέληνο, η Σελήνη ευρίσκεται απέναντι από τό ‘Τρίο’, [Ουρανό – Κρόνο – Ποσεδώνα].

Στό 3^ο/4^ο , 1/12, ή Σελήνη, επάνω στόν Κόμβο, καί σέακριβείς σχέσεις: 60^ο μέ τήν Αφροδίτη, σέ 90^ο μέ [Ήλιο-Ερμή], καί σέ 150^ο μέ τόν Ποσειδώνα, (καί άλλες προσεγγιστικές)

Θεωρούμε τήν τελευταία Πανσέληνο ως τό πιό κρίσιμο. Όχι μόνον σωρευτικά καί μετά απ’ ό,τι είχε προηγηθή, αλλά καί διότι πολλές φορές συμβαίνει οι πλανήτες εκτός μπάντας νά είναι πιό δραστικοί στίς σχέσεις τους μέ τήν Σελήνη. Ως τόσον δέν συνέβη τι εδώ, αλλά απέναντι.

Στίς 7 Δεκ 1988, λίγο μετά τό μεσημέρι στήν Αρμενία, ένας καταστροφικός σεισμός, πλήττει τό Σπιτάκ τής Αρμενίας, (35-40χ. θύματα ...)

Εδώ, η Σελήνη έφθανε σχεδόν απέναντι από τόν Δία (παρά 5.5^ο ) καί ευρίσκετο σέ 135^ο μέ τόν Άρη καί 45^ο μέ τόν Ποσειδώνα.

Ο Ήλιος σέ 120^ο μέ τόν Άρη.

Συγχρόνως, ο Ερμής (3^ο μετά τόν Ήλιο) ευρίσκετο σέ 90^ο από τό σημείο τής τελευταίας Έκλειψης, (ο Πλούτων παρέμενε σταθερά σέ 135^ο μέ τό σημείο τής πρό 9μήνου Έκλειψης).

Λοιπά:

Οι γωνίες στήν Ισημερία καί στήν τελευταία Πανσέληνο ήσαν οι ίδιες καί οι τρείς μακρυνοί γύρω στόν Τροπικό τού Αιγόκερω ήσαν στήν δύσι. Στό 3^ο /4^ο , οι τελευταίοι, ήσαν 3- 15^ο πάνω από τήν ανατολή.

(ο Chiron συνέβαινε νά ευρίσκεται απέναντι από τούς 3 μακρυνούς στόν Ν. Τροπικό)

Στούς σεισμούς, οι 135^ο τής Σελήνης μέ τόν Άρη είναι κάτι συχνά απαντώμενο. Αυτό πού φαίνεται όμως πιό καταστροφικό είναι ο συνδυασμός: Σελήνη –Άρης 135^ο καί Ήλιος-Άρης 120^ο , ή, Ήλιος –Άρης 135^ο /45^ο καί Σελήνη -Άρης 120^ο .

Καί κάτι άλλο, .. όσον αφορά τά ‘σημάδια’:

Στήν Ζάκυνθο, τ’Αη-Διονυσιού τό 1820, οι ποιμένες είδαν ενωρίτερα ένα ‘φωτεινό’ σημάδι καί έντρομοι έτρεξαν νά ξεσηκώσουν τούς άλλους πού εκοιμούντο. Τί έσωσαν; ... δέν γνωρίζομε, αλλά κάτι έπραξαν, έστω καί από τρόμο.

Στήν Αρμενία,από μιά εβδομάδα καί, πρίν τόν σεισμό, τά φίδια έβγαιναν από τίς τρύπες τους, χειμώνα καιρό,.. πάνω στό χιόνι! Διερωτώμεθα πώς τό ερμήνευσαν; ... όταν ο άνθρωπος γνωρίζει ότι κάτι ανάλογο προμηνύει σεισμό;

Εκ τών υστέρων, απέδωσαν τούτο στά αέρια πού διεύφευγαν από ‘ρωγμές τής γής. Πιθανολογούμενη άποψις; ... ή, γεγονός; ... , δέν τό γνωρίζομε. Μή τε τί έπραξαν καί έσωσαν, ή θά ημπορούσαν νά σώσουν. Ένα ‘σημάδι’ όμως, δέν παύει νά είναι σημάδι. Θά προσθέταμε, επίσης, ότι τά περισσότερα ζώα (καί τά κατοικίδια) έχουν αυτήν τήν ευαισθησία νά αντιλαμβάνονται τά προμηνύματα τού σεισμού, καί, πάνω στήν ησυχία τους, εκφράζουν ανησυχία, ή, μέσα στήν καθημερινότητά τους, δείχνουν φοβισμένη υποτονικότητα. Καί όχι κατ’ ανάγκην από οσμές αερίων.

Αναφέρομε καί αλλού, ότι άνδρες όπως ο Βλαωρίτης, ο Σμίτ, .. , έδειχναν μεγάλο ενδιαφέρον γιά τά ασυνήθη φαινόμενα σέ συνάφεια μέ τόν σεισμό. Διερωτώμεθα, άν εδώ, τό ενδιαφέρον παρέμεινε στήν περιέργεια του γεγονότος καί στίς φώτο τών φιδιών στό χιόνι;

Α3. 13., `Ρόδος - Κρήτη 1856’, «... σεισμός τῆς 30ης Σεπτεμβρίου (12 Ὀκτωβρίου ν.η.) 1856, ὅστις σημεῖον ἐπίκεντρον ἔσχε τὸ μέσον τῆς μεταξὺ Κρήτης καὶ Ἀφρικῆς θαλάσσης, ἐξετάθη δὲ ... πρὸς νότον μὲν μέχρι τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης, πρὸς δυσμὰς περιέλαβεν ὁλόκληρον τὴν Σικελίαν, τὴν Ἰταλίαν, πρὸς ἄρκτον τὴν εὐρωπαϊκὴν Τουρκίαν, πρὸς ἀνατολὰς τὴν Μικρὰν Ἀσίαν ὅλην καὶ μέρος τῆς Ἀραβίας.», ..

«... τήν νύκτα τού Σαββάτου 11 Οκτ. (μέ τό ν.η) πρός τήν Κυριακήν, 12/10 (ν.η), περί ώραν 2 καί λεπτά 56, ..., έγινε μεγάλος καί καταστροφικός σεισμός στήν `Ρόδο- Κρήτη, διαρκείας 75 δεύτερα λεπτά, , αλλά πρό αυτού προηγήθησαν άλλοι τρείς, καί είχε περί τά 640 θύματα.»

Ήταν δύο ημέρες πρίν τήν ερχομένη Πανσέληνο (καί μερική έκλειψι Σελήνης).

Αναφορικά μέ τίς προηγούμενες Εκλείψεις:

… η προτελευταία, (ολική) Έκλειψις 05 Apr 1856, (05:53 T UTC, περί τίς 45^ο πάνω από τήν ανατολή). Η Έκλειψις αυτή συμβαίνει στό ‘15νθήμερο’ τής εαρινής Ισημερίας καί έσχε τό σημείο 15ar38!

Τό σημείο τούτο πέφτει ακριβώς απέναντι από εκείνο τών εκλείψεων τού 1809 καί 1866, τής ‘Κρήτης τό 1810’ , Κεφαλληνία – Λέσβο τό 1867. Απέχει επίσης καί 1^ο – ημέρα διαφορά από εκείνο τής ‘Αταλάντης 1894’, ...( καί άλλων καταστροφικών περιπτώσεων)

.. η τελευταία Έκλειψις (κυκλική), στίς 29 Sep 1856, στήν 6^οli10, (03:50 UT), ...

συμβαίνει λίγες μόνον ημέρες μετά τήν Ισημερία, καί, πέφτει στήν ανατολή.

Οι ‘γωνίες’ στά τροπικά σημεία, καί,

.. ο Κρόνος στό μεσο-ούρανο, καί ο Δίας στήν δύσι, (ο Ποσειδώνας μόλις έχει δύσει),

.. ο Κόμβος, 15ar, ευρίσκεται στό σημείο τής πρό 6μήνου (ολικής) Έκλειψης.

Ο σεισμός γίνεται δύο ημέρες πρίν τήν Πανσέληνο καί μερική έκλειψι τής Σελήνης. Ο Ήλιος, στόν σεισμό, ευρίσκεται στήν 18li51, (σχεδόν στόν Κόμβο), ο Άρης στήν 17sa27 καί ο Κρόνος στήν 14^οcn. Οι σχέσεις αυτές, είναι οι πιό ‘κοντινές’ μέ τό σημείο 15ar38 τής πρό 6μήνου (ολικής) Έκλειψης, (μέ απόκλισι 1.5^ο-3^ο). Τούτες από μόνες τους δέν φαίνεται νά δικαιολογούν ό,τι έγινε.

Συμπληρωματικά,

.. ο Ήλιος τείνει νά ‘χαλάση’ τό τετράγωνό του μέ τόν Κρόνο, ενώ ο Άρης, φθάνει σέ τέλειο τετράγωνο μέ τόν Ποσειδώνα καί σέ 135^ο μέ τόν Πλούτωνα.

αναφορικά σέ ό,τι προηγήθη, καί ... μέ τήν Σελήνη:

... στό 1^ο /4^ο , (07 OCT 1856 05:38 UTC), καί στό τετράγωνο τού Κόμβου, η Σελήνη ήταν απέναντι από τόν Κρόνο! (Κρόνος – Ήλιος σέ σχεδόν τέλειο τετράγωνο). Η Σελήνη, επίσης εδώ, σέ 30^ο από τόν ενδιάμεσα Άρη.

.. στόν σεισμό, η Σελήνη, ευρισκόμενη στήν κλίσι τού Κόμβου, μόλις έχει σχηματίσει 90^ο μέ τόν Άρη, φθάνει σέ σχέσι 60^ο από τόν Ουρανό, 45^ο μέ τόν Πλούτωνα καί ευρίσκεται εμπρός από τόν Ποσειδώνα καί στήν ίδια κλίσι.

Τό τελευταίο ήταν μάλλον τό καταλυτικό, ύστερα απ’ ό,τι είχε προηγηθή στό 1^ο/4^ο .

Α3. 14.,: ‘Αιγιαλεία 1861’ , 26 Δεκεμβρίου., 08:45, (περ. 20 θύματα),

... (περί τήν 8^ην καί ¾ ) σεισμὸς δεινότατος, κυριώτερον δὲ διασείσας τὸ Αἴγιον καὶ οὐχὶ σμικρὰς ἐπενεγκὼν ἐν αὐτῷ καὶ ἐν τοῖς πέριξ καταστροφάς. Κατὰ τὸν σεισμὸν τοῦτον, ἐσημειώθη συνίζησις τῆς παραλίας, καλυφθείσης εἰς πλάτος μέχρις ἑκατὸν μέτρων ... ἐκαλύφθη ὑπὸ τὴν θάλασσαν..... ἡ χέρσος γῆς ἔπαθε χάσματα καὶ διαρραγάς. ... ἡ ἐπιφάνεια, μέχρι τῶν ὑπωρειῶν τῶν ὀρέων, συνίζησιν ὑποστᾶσα, ... . Ἡ ταπείνωσις τῆς ἐπιφανείας ἦτο ἐν γένει ἑνὸς μέτρου. Οἱ ἀπὸ τοῦ Δεκεμβρίου 1861 ἀρξάμενοι σεισμοὶ ἐν Αἰγιαλείᾳ μόλις κατέπαυσαν, καθ’ ὑπερμεσοῦντα Ἀπρίλιον τοῦ 1862, διαρκέσαντες ἐπὶ τέσσαρας μῆνας περίπου. .. (Εφημερίς των Συζητήσεων, αρ. φύλ. 153, 28.04.1894: 1-2)

Στήν περίπτωσι αυτή ο σεισμός γίνεται πολύ κοντά στό Ηλιοστάσιο, καί η Έκλειψις έρχεται λίγες ημέρες μετά τόν σεισμό. Καί, οι μετά-σεισμοί διήρκησαν.

... κοιτάζοντας, πρός τά πίσω, τίς τελευταίες εκλείψεις: ...

... κ. Έκλειψις (Ηλίου) στίς 11 Ιανουαρίου, 1861, 03:27 UTC, στήν 21^οcp, πρός τήν ανατολή, καί, μέ τόν Ποσειδώνα- Άρη στό κατώγειο,

καί, .. ητελευταία ... (κυκλική) ΄Εκλειψις 8 Jul 1861, 02:13 A, UTC, (16^οCn), πρός τήν ανατολή (καί τόν Ουρανό 10^ο πάνω), καί τόν Κρόνο στό κατώγειο,

Πρός τά εμπρός..... θά ακολουθούσε (ολική) Έκλειψις μετά από 5 ημέρες, τήν 31/12/1861, 13:54 UTC, στήν 10^οCp!

Έτσι, καί ενδιάμεσα, στίς 17 Δεκ. 1861, 08:08 UTC, στήν Πανσέληνο, είχαμε μερική έκλειψι τής Σελήνης στήν 25^οge26.

Στήν φάσι αυτή η Αφροδίτη 12aq ήταν στήν ανατολή, ο Άρης 16Sc στό μεσο-ούρανο, ενώ, ο Ουρανός καί η Σελήνη επήγαιναν πρός τό κατώγειο. Καί,

.. μιάν ημέρα πρίν τήν Πανσέληνο, η Σελήνη ήταν εμπρός από τόν Ουρανό.

Τό Ηλιοστάσιο, Σάββ. 21Δεκ. 1861 19:33 UTC, , ήταν στήν ανατολή τής Σελήνης καί στό κατώγειο τού Άρη,

Τό 3^ο/4^ο (24 DEC 1861, 21:52 UTC), συμβαίνει στό τετράγωνο τού Κόμβου καί στόν φθιν. ισημερινό. Η Σελήνη, από μιά ημέρα πρίν καί έως τό 1^ο /4^ο , ευρέθη διαδοχικά απανωτά: εμπρός από τόν Κρόνο, τόν Δία καί (σγχρόνως) απέναντι από τόν Ποσειδώνα (στόν Ισημερινό).

Επίσης, δύο ημέρες πρίν τό 1^ο /4^ο, η Σελήνη ήταν σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό.

Εδώ, μάλλον αρχίζουν καί οι προ-σεισμοί, (άν δέν είχαν ήδη αρχίσει από τήν Πανσέληνο).

Ο (κύριος) σεισμός συμβαίνει μιά-μισυ ημέρα μετά τό 1^ο/4^ο, μέ τόν Ήλιο (4.5^οcp), επάνω στόν Κόμβο. Ο Ήλιος αποδεσμεύεται από τό τετράγωνο μέ τόν Ποσειδώνα καί διατηρεί τήν σχέσι του 45^ο μέ τήν Αφροδίτη (22aq). (τείνει καί σέ 120^ο μέ τόν Πλούτωνα)

Πιό παραστατικά, μετρώντας από τόν Κρόνο, (22.5^οVi), έχομε διαδοχικά:

Κρόνος, σέ 30^ο η Σελήνη, σέ 30^ο ο Άρης, σέ 30^ο+ ο Ερμής (καί απέναντι από τήν έκλειψι τής Σελήνης), σέ 30^ο η Έκλειψις τής 1/1/1861, καί, σέ 30^ο η Αφροδίτη. (215^οaq).

Συμπληρωματικά, Ερμής καί Κρόνος (ακτινωτά) σέ 135^ο μέ τόν Πλούτωνα, .. κ.ά..

Λοιπά γιά τό 1861:

Στήν χρονιά αυτή, τό 1861, στούς καταλόγους τών σεισμών, σημειώνεται ο καταστροφικός σεισμός στήν Μενδόζα τής Αργεντινής, (4,5 χ. θύματα από τούς 12.5 χ. κατοίκους της). Ήταν λίγο πρίν τά μεσάνυχτα τής 20^ης Μαρτίου, 1861. δεκατρείς ώρες μετά τήν Ισημερία τής ημέρας εκείνης.

Μιά ημέρα πρίν, 19 Μαρ., στό 1^ο /4^ο , ο Ήλιος φθάνοντας στόν Τροπικό τού Κριού συνέπιπτε μέ τόν Ποσειδώνα εκεί. Δηλ. η Σελήνη σέ τετράγωνο μέ [Ήλιο-Ποσειδώνα]

Πάνω στήν Ισημερία καί στήν ανατολή, ο Άρης, (21^οta), ήταν σέ 120^ο από τήν τελευταία Έκλειψι, (21^οcp),

Στόν σεισμό, 14 ώρες μετά τήν Ισημερία, η Σελήνη ευρίσκεται στήν ίδια κλίσι μέ τόν Ουρανό καί τόν Κόμβο, καί ο Ήλιος σέ 135^ο μέ τόν Δία. Συγχρόνως, η Σελήνη συμπληρώνει έναν ακόμη κρίκο, από 4 σέ 5 διαδοχικά 17άρια, (συμπεριλαμβανομένου καί τού Δία πού ευρίσκετο σέ 135^ο μέ τόν Ήλιο).

, η .15. ‘Ιόνια – Λέσβος 1867’, * (έχει ήδη αναφερθή),

Α3. 16. , ‘ Λευκάδα 1869’ , «Δεκεμβρίου 16, ἡμέρα Τρίτη, περί τήν χαραγήν, .. πέντε ὥρας καί δώδεκα λεπτά... (28 Δεκ. νέο ημ.) ,

... «Ὅσοι μέχρι τοῦδε ἐπεσκέφθησαν τά ἐρείπιά μας ἐθαύμασαν, πῶς ἀπέναντι τοιαύτης καταστροφῆς μόνον δεκαπέντε ὑπῆρξαν οἱ φονευθέντες. ...»,

https://charapapadatou.gr/ristotelis-valaoritis-seismos-t-s-leykados-t-s-16is-dekemvrioy-1869/

[βλέπε σχετικά, εδώ, σέ δημοσιευθείσα επιστολή τού Αρ. Βαλαωρίτη στό φύλλο τῆς Ἐφημ. «ΑΙΩΝ», τῆς 12ης Ἰανουαρίου 1870, Ἐκδότης Τιμολέων Φιλήμων. Όχι μόνον γιά τό περιστατικό τού σεισμού, αλλά καί γιά τό πόσες λεπτομέρειες προσέχει ο ποιητής, π.χ.

«Πολλάς ἡμέρας πρό τῆς καταστροφῆς ἐβασίλευον οἱ νοτιοδυτικοί ἄνεμοι. Νέφη πυκνότατα ἐσω­ρεύοντο πανταχόθεν, χωρίς νά διαλύωνται εἰς ὑετόν. Ὁ χειμών ὑπῆρξεν ἐντελῶς ἄνυδρος, τόσον ὥστε, κατά τήν παραμονήν τοῦ σεισμοῦ, ἐπισκεφθείς τυχαίως τήν μεγάλην πηγήν, ἐξ ἧς ἡ πόλις ἀρύεται τό ὕδωρ, ἐτρόμαξα ἰδών αὐτήν σχεδόν ξηράν. Τό φαινόμενον τοῦτο διεκοίνωσα εἰς πολλούς τῶν φίλων μου, οὐδέ παρέλειψα νά παρατηρήσω εἰς αὐτούς, ὅτι ἐθεωρεῖτο παρά πάντων ὡς οἰωνός ἀλάνθαστος προαναγγέλλων σεισμόν μέγαν καί προέτρεπον αὐτούς νά ἦναι προσεκτικοί....»

«Τό θερ­μόμετρον, ...», ... «Ἡ ἄμπωτις καί ἡ παλίῤῥοια, ..», «Ὀλίγας ὥρας μετά ταῦτα ῥαγδαιοτάτη βροχή ἐπῆλθε, ..», «Σεισμοί καταστρεπτικοί ἀριθμοῦνται ...».]

(... Όχι τυχαία μεγάλος ο άνδρας αυτός ..).

Ο σεισμός συμβαίνει 5 ημέρες μετά τό Ηλιοστάσιο, ή/καί δύο ημέρες μετά τό 3^ο /4^ο,

... στό Ηλιοστάσιο, 1869 Tue 21 Dec, ( 18:24,UTC), ήταν στήν ανατολή τής Σελήνης καί σχεδόν στόν Κόμβο της. Οι Δίας καί Πλούτων στό ζενίθ, καί η Αφροδίτη (17^οaq, απέναντι από τήν τελευταία έκλειψι), μόλις δύσασα.

Η πρό 10ημέρου Πανσέληνος, ήταν λίγο μετά τά μεσάνυχτα τής 18-19/12,

στό μεσο-ούρανο ήρχετο ο Ουρανός, ενώ, απέναντι πάνω στό στό κατώγειο ήταν ο Άρης.

Η Πανσέληνος αυτή ήταν λίγες ώρες μετά τήν αντίθεσι τής Σελήνης μέ τόν Κρόνο.

ο Ήλιος, σέ μικρή απόστασι από τόν Κρόνο, (καί μέ τόν Ερμή κοντά του,U,), ήταν σέ 135^ο μέ τόν Δία καί σέ 45^ο μέ τήν Αφροδίτη. (καί η Σελήνη, βέβαια, αντίστροφα).

Τήν επομένη, η Σελήνη ευρίσκεται συγχρόνως απέναντι από τόν Άρη καί σέ τετράγωνο μέ τόν Ποσειδώνα, καί απανωτά, καθώς πηγαίνει πρός τόν Κόμβο, ευρίσκεται εμπρός από τόν Ουρανό. Μιάν ημέρα μετά τόν Κόμβο της, ήλθε σέ 90^ο μέ τόν Δία.

Μάλλον αυτά δέν αρκούσαν καί, στήν συνέχεια, στίς 26 Δεκ. 1869, 02:34 UTC, ..

η Σελήνη φθάνει στό 1ο/4ο, καί σέ 135^ο μέ τήν Αφροδίτη, η οποία εκεινείτο σταθερά μέ τόν Ήλιο. Ως τόσον, η πορεία της εκεί δέν ήταν καί ‘ανώδυνη’. ..

.. μιάν ημέρα πρίν τό 1ο/4ο , η Σελήνη ευρέθη σέ τετράγωνο μέ τόν Κρόνο.

.. τήν επομένη, καί απανωτά, η Σελήνη φθάνει απέναντι από τόν Ποσειδώνα, καί, κοντά στό Τετράγωνο τού Κόμβου της, ευρέθη σέ 90^ο μέ τούς Ουρανό καί τόν απέναντι Άρη,

Τήν άλλη ‘μέρα, ή δυό ημέρες μετά τό 1ο/4ο , καθώς η Σελήνη επήγαινε απέναντι από τόν Δία, καί χωρίς νά έχη άλλες σχέσεις, ο Ήλιος πού έτεινε νά σχηματίση τρίγωνο μέ τόν Δία , (καί τόν Ερμή μεσολαβητή), έδωσε τό ‘Ο.Κ.’ γιά τόν σεισμό. .

... στόν σεισμό, η Αφροδίτη (23aq, decl 15^ο) φθάνει πάνω στό σημείο τής Έκλειψης στόν Υδροχόο, καί σέ σχέσεις μέ τούς Άρη, Ήλιο, Κρόνο καί Ουρανό, (30^ο / 45^ο / 60^ο / 150^ο).

(η Αφροδίτη, επίσης, ήταν στήν ίδια κλίσι μέ τόν Δία, συμμετρικά ως πρός τόν Ισημερινό. Παρόμοια καί αντίστοιχα οι Κρόνος καί Ουρανός, από τήν άλλη μεριά)

Λοιπά:

οι προηγούμενες Εκλέιψεις γιά τόν σεισμό τής Λευκάδος 1869:

κ. Έκλειψις 11 Feb 1869, 13:54 A, (UTC), (23aq),πρός τή Δύσι (καί μέ τήν Αφροδίτη- Αυγερινό επάνω στήν δύσι). Στό μεσο-ούρανο οι Δίας – Ποσεδώνας. 15^ο πάνω από τήν ανατολή ο Ουρανός, ...

καί,

ολική Έκλειψις 7 Aug 1869, 22:08 UTC, στήν 15^οleo21, ‘πάνω στό κατώγειο, (καί μέ τούς εποχικούς κοντά). Ο Δίας,15^ο πάνω απ’ τήν ανατολή (καί 90^ο σχεδόν από τήν Έκλειψι), ενώ στήν δύσι πηγαίνει ο Κρόνος,

οι Ποσειδώνας καί Πλούτων ευρίσκοντο ήδη σέ 120^ο καί 90^ο από τήν Έκλειψι τ’ Αυγούστου, (συν-βοηθούντος καί τού Ερμή).

(on EQ: Cer on Jup_Ecl Aug, [Sun| | Mar] |-| Sat |-|Ura, Ven |-| Jup),

Γενικά γιά τήν διάταξι τών πλανητών 1869-1870:

Τούτο μπορεί νά αφορά περισσότερον τήν επομένη περίπτωσι αλλά δέν είναι καί άσχετο μέ τήν παρούσα.

Φαντασθείτε έναν ‘σταυρό’ στά τροπικά σημεία. Όχι πλήρη, αλλά χωρίς τό δεξί του χέρι στόν τροπικό τού Ζυγόυ, όπως τόν βλέπομε. (‘Τ- τετράγωνο’, όπως λένε).

Μή τε ακριβή αλλά προσεγγιστικά:

Επάνω, πρός τόν Νότιο Τροπικό, (τού Αιγόκερω), πηγαίνει ο Κρόνος.

Αριστερά καί λίγο μετά τόν ισημερινό τού Κριού, αργοκεινείται ο Ποσειδώνας, καί,

Κάτω, λίγο μετά τόν Τροπικό τού Καρκίνου, κινείται αργά ο Ουρανός. (Ουρανός - Κρόνος συμμετρικά ως πρός τόν Ισημερινό τού Ζυγού, καί, μέ τόν Ποσειδώνα τριχοτομούν τόν κύκλο).

Ο Δίας, εκτός σταυρού αρχικά, κινείται πρός τόν Βόρειο Τροπικό, καί ο Άρης μπαλλαντέρ..

Ο Κόμβος, (ο άξονας), κινείται (ανάποδα) πρός τούς τούς Τροπικούς Καρκίνου/Αιγόκερω. Όταν ο Κόμβος φθάση στόν Ουρανό, ο Κρόνος θά απέχει περισσότερον από τόν Κόμβο, (όσον καί ο Κόμβος από τόν Τροπικό σύν τήν ίδια του απόστασι).

Άς θεωρήσωμε, πρός έτι, έναν άλλον ‘σταυρό’ μέ τίς 4 Σεληνιακές φάσεις, μετακινούμενον κατά τήν θέσι τού Ηλίου κάθε φορά, σέ κάθε φάσι.

Όταν ο Ήλιος φθάνει κοντά στίς ακμές τού πρώτου ‘σταυρού’, δηλ. κοντά σέ έναν από τούς τρείς μακρυνούς, τότε, ο Ήλιος καί η Σελήνη, εδώ, αλλά καί στήν επομένη φάσι, θά έχουν έντονες σχέσεις μέ τούς πλανήτες αυτούς. Η πιό κρίσιμες φάσεις θά είνα, βέβαια, κοντά στόν Κόμβο, (ή στό τετράγωνο). Ο Δίας καί ο Άρης μπορεί νά έχουν καί καθοριστικό ρόλο.

Τό σχήμα αυτό ξεκινάει κάπως ατελές από τό 1869 καί πηγαίνει πιό συμμορφωμένο στό 1870, οπου ο Ουρανός φθάνει στόν Κόμβο, μετά τήν άνοιξι τού 1870. Καί από τήν Λευκάδα τού 1869, πάμε απέναντι, γεωγραφικά καί χρονικά, στήν Φωκίδα τόν Ιούλιο τού 1870, όταν ο Ήλιος φθάνει στόν Κόμβο, πλησίον τού Ουρανού, μέ τίς Εκλείψεις καί τούς σεισμούς εκεί.

.. στό επόμενο τμήμα,..

Α3. 17. ‘Φωκίδα 1870’, 19-20 Ιουλ. π.η. 2:40, ή, από 1^ης Αυγ.(ν.η.) καί λίαν παρατεταμένα,

«... Ὁ τῇ 19 Ἰουλίου (1 Αὐγούστου ν. ἡ. ) τοῦ ἔτους 1870 μέγας σεισμὸς ἐν Φωκίδι, ὁ σείσας πᾶσαν τὴν γείτονα χώραν καὶ σοβαρὰς ἐπενεγκὼν καταστροφάς^(*). ... οἱ σεισμοὶ μετὰ τὸν πρῶτον δονισμόν, δὲν ἔπαυσαν ἐπὶ τριήμερον ἀδιακόπως διαδεχόμενοι ἀλλήλους, ... Ἡ διάρκεια τῶν σεισμῶν τούτων ὑπῆρξεν ἡ μακροτέρα ἐκ τῶν μνημονευομένων. Διήρκεσαν ἐπὶ ἔτη τρία, διεκρίθησαν δέ, ἐπὶ ἐκτάκτῳ συχνότητι. ...»

...^(*)117 θύματα, κατολισθήσεις, ρήγματα κ.λπ.

Η περίπτωσις τού σεισμού^(*) τής ‘Φωκίδας 1870’ είναι από τίς πιό απλές σέ ερμηνεία, (όσον αντίστοιχα μεγάλη ήταν καί η ταραχή).

..^(*) εννοείται η αρχή, διότι οι σεισμοί ‘τέλος’ δέν είχαν..

Ο σεισμός γίνεται (ή, οι σεισμοί αρχίζουν) 2.5 ημέρες μετά τήν τελευταία Έκλειψι τής 28 Jul 1870, (η οποία ήταν λίγο μετά τό μεσο-ούρανο 11:18 UTC, στήν 05^οle07). Προφανώς η Έκλειψις αυτή δέν ήταν η μόνη, μή τε καί η καθοριστική.

Λίγο μετά τό Ηλιοστάσιο, είχε συμβή μιά άλλη (μερική) Έκλειψις τού Ηλίου, λίγο μετά τά μεσάνυχτα τής 28 Jun 1870, (23:33 UTC, ,στήν 07Cn),..

... στίς 12 Jul. 1870, μεσολάβησε ολική έκλειψι τής Σελήνης 22:35 t UTC, τά μεσάνυχτα 12-13/7, στό ζενίθ τής Σελήνης, στήν (20^οcp19), απέναντι από τόν Ουρανό καί μέ τόν Ποσειδώνα στό τετράγωνο.Ο Ήλιος καί ο Ουρανός έυρίσκοντο επάνω στό κατώγειο,.

Δηλαδή, οι Εκλείψεις συνέβησαν μέ τόν Ήλιο κοντά στόν Ουρανό καί πλησίον τού Κόμβου.

Καί όχι μόνον, ..

Τήν εποχή εκείνην, καί ήδη από τό Ηλιοστάσιο, οι περισσότεροι πλανήτες ήσαν μέσα σέ 45^ο. Πιό ευρύτερα, στίς 90^ο συμπεριελαμβάνοντο καί ο Ποσειδώνας, ενώ ο Κρόνος εβασίλευε μόνος τού απέναντι κοντά στόν Τροπικό τού Αιγόκερω.

Στήν τελευταία Έκλειψι, (29 Αυγ.), οι περισσότεροι πλανήτες. (Δίας, Άρης, Ουρανός, Αφροδίτη, Ήλιος-Σελήνη), ευρίσκονται μέσα σέ 50^ο , ο Ήλιος είχε αρχίσει ήδη νά απομακρύνεται.

Βλέποντας κανείς τίς Εκλείψεις, καί χωρίς νά τό ψάξη ιδιαίτερα, κρίνει ότι αναμφίβολα εκείνη τής Σελήνης ήταν μιά από τίς πιό κρίσιμες. Αλλά, καί θά διερωτάται, πώς εδώ καί έναν μήνα δέν ευρέθη η ευκαιρία – οι συγκυρίες γιά τόν σεισμό; Όποιες συγκυρίες ακολούθησαν μετά, γιά τόν σεισμό, ήσαν ανώτερες άλλων προηγουμένων;

Όχι, βέβαια, ..

Εδώ συμβαίνει κάτι ανάλογο πού συναντάμε στήν ‘Χίο τό 1881’ , ή/καί στήν Ιαπωνία τό 2011.

Όπως ο Ήλιος καί η Σελήνη δέν ’θέλουν’ τόν σεισμό πάνω στήν Έκλειψι, έτσι φαίνεται νά τόν ‘αποφεύγουν’, ή νά τόν συγκρατούν, όταν ευρίσκονται σέ μιά περιοχή καί μέ άλλους πλανήτες, (εκτός τών κοντινών, τών εποχικών).

Παρά τίς προδιαγραφόμενες τάσεις / προϋποθέσεις γιά σεισμό, (οι οποίες σαφώς καί θά υπήρξαν), ό σεισμός δέν γίνεται μέ τήν Σελήνη καί τόν Ήλιο μέσα εκεί.

Ο σεισμός συμβαίνει στήν αραίωσι. Δηλαδή, αφού ο Ήλιος έχει ξεφύγει ικανά από εκεί (καί τόν Ουρανό), καί, ιδιαίτερα, αφού η Σελήνη έχει ξεφύγει τελείως από τήν περιοχή αυτή.

Όσον αφορά τίς συγκυρίες, (οι οποίες μετά τήν αραίωσι κάπου θά ευρίσκοντο), στόν σεισμό, παρατηρούμε:

.. η Σελήνη είναι (σχεδόν) σέ 90^ο μέ τόν Κρόνο, (καί λίγο πρίν αφήση τό τετράγωνό της μέ τόν Δία). Ευρίσκεται, επίσης, σέ 60^ο μέ τόν Ουρανό- Κόμβο, σέ 45^ο μέ τόν Ήλιο,καί σέ 120^ο μέ τόν Ποσειδώνα.

... ο Ήλιος σέ 135^ο μέ τόν Κρόνο.

Πιό παρατεταμένα, ο Ποσειδώνας σέ 90^ο μέ τόν Ουρανό καί σέ 120^ο μέ τόν Κρόνο, (Κρόνος –Ουρανός σέ 150^ο )

Επίσης, ...η Αφροδίτη, (06^οCn14), στό σημείο τής (μερικής) Έκλειψης τής 28^ης Jun 1870, καί ακολουθεί ο Άρης μέ διαφορά λιγώτερον από 2^ο , ..

(η Αφροδίτη ήταν στήν ίδια (ή αντίθετη) κλίσι μέ τόν Δία, τόν Κρόνο καί τόν Ουρανό, καί, ο Ερμής (14^οleo) (ξανα)φθάνει στό σημείο τής (ολικής) Έκλειψης τού περασμένου Αυγούστου).

... Λοιπά γιά τήν ‘Φωκίδα 1870’: ..

... στό Ηλιοστάσιο, Τρίτη, 21 Ιουν. 1870 , 15:56 UTC, μέ τόν Κρόνο πρός τήν ανατολή, τόν Άρη (επάνω) - Δία καί Έρμή στήν δύσι, ενώ, η Σελήνη καί ο Ποσεδώνας ευρίσκοντο πρός τό κατώγειο.

... καί, αναφορικά μέ τίς Εκλείψεις: ..

.. έναν χρόνο πρίν, στίς 7/8/1869, 22:08 UTC, υπήρχε μιά ολική Έκλειψις απέναντι από μεσουράνημα τής ‘5^ης Φεβρουαρίου’, στήν 15^οleo21.

... στίς 31 Ιαν. 1870, 15:41 UTC, μερική Έκλειψις στήν 11^οaq37,

... λίγο μετά τό Ηλιοστάσιο, στίς 28 Jun 1870, 23:33 UTC, λίγο μετά τά μεσάνυχτα, μερική Έκλειψις στήν (07Cn), μέ τόν Ουρανό καί Ceres επάνω στό κατώγειο, καί,

... καί όπως αναφέραμε, μιά ενδιάμεση (ολική) έκλειψις τής Σελήνης 12 Jul 1870, UTC, 22:35 t, τά μεσάνυχτα 12-13/7, στό ζενίθ τής Σελήνης, στήν (20^οcp19), όπου ο Ήλιος καί ο Ουρανός έυρίσκοντο επάνω στό κατώγειο,

... καί 3 ημέρες πρίν τόν σεισμό, στίς 28 Ιουλ.1870, 11:18 UTC, μιά μερική Έκλειψις, στήν (05le07). Ήταν λίγο μετά τό μεσο-ούρανο, καί, εκτός τών ‘εποχικών’, μέσα σέ 36^ο ήσαν εκεί ο Άρης, ο Ουρανός (καί Ceres ).

... η Σελήνη στόν Κόμβο της, (ελάχιστες ώρες πρίν, ή μετά), προφανώς, θά ήταν, είτε μέ τόν Ουρανό, ή απέναντί του, καί στό τετράγωνό της θά ήταν επίσης σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό.

Στό τετράγωνο τής Σελήνης μέ τόν Κόμβο, 19 Jul 21:19, UTC, (πάνω στήν ανατολή της), ο Ουρανός ήταν επίσης στό κατώγειο,

Τέλος, νά σημειώσωμε εδώ καί ό,τι ακολούθησε, ως μιά από τίς σπάνιες περιπτώσεις: ... ολική Έκλειψις στίς 22 Δεκ 1870, 12:19 UTC, 12ώρες μετά τό Ηλιοστάσιο!.. 00^οCn30’ μετά τήν ‘πύλη τ’ ουρανού’, αντάμα μέ τόν Κρόνο!! Η φάσις αυτή έπεφτε 25^ο μετά τό μεσο-ούρανο στήν περιοχή, ... ο Ουρανός ήταν ‘πάνω στό κατώγειο, καί ... οι σεισμοί σταματημό δέν είχαν.

Α3. 18. ‘χαλασμός τής Χίου τό 1881’, «... τή 22α Μαρτίου τού 1881 έτους, (π.η.) τής τετάρτης Κυριακής τών Νηστειών τής Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ώρα μία καί τεσαράκοντα λεπτά μετά μεσημβρίαν ...», : 3 Απριλίου, μέ τό ν. ημ. .....

Γενικά: ...

... στήν εποχή αυτή παρατηρείται μιά συγκέντρωσις τών πλανητών στήν (τροπική) περιοχή Κριού- Ταύρου, η οποία μετά τήν Ισημερία τείνει σέ συνωστισμό, όπου: .

... έφθαναν νά ευρίσκονται μέσα σέ 30^ο: Δίας - Κρόνος, (1.5^ο διαφορά καί στήν ίδια κλίσι), Ποσειδώνας, Αφροδίτη καί Πλούτων, ενώ στίς 45^ο συμπεριλαμβάνεται καί ο Ήλιος! Εκτός συνωστισμού παρέμεναν οι Άρης, Ερμής καί ο Ουρανός..

... ο Κόμβος στόν Νότιο Τροπικό, (καί τό Περίγειο),

... οι Εκλέιψεις εδώ: δύο (μερικές) τού Ηλίου εκατέρωθεν τού χειμ. Ηλιοστασίου τού τροπικού τού Αιγόκερω:

... τήν 02 Δεκ 1880 03:11 UTC, στήν 10^οsa24, καί,..

... τήν 31 Δεκ 1880, 13:45 UTC, καί 10^οcp20, (η 2η πάνω στό Περίγειο), ... ενώ, ..

... ενδιάμεσα αυτών, μιά ολική έκλειψις τής Σελήνης, τήν Πέμπτη 16 Δεκ 1880, 15:37 UT, στήν 25ge08. (γιά τήν αντίστοιχη σημερινή αστρική θέσι υπλογίζομε +2^ο περ.)

Ο ‘χαλασμός’ στό Νησί, (4-4.5χ θύματα), ήλθε στό “15νθήμερο” μετά τήν Ισημερία, τήν 3η Απριλίου 1881, (ν.η.), μέ τόν Ήλιο στήν 14^οar, ..καί μέ τόν Ουρανό (10Vi25), σέ 90^ο / 120^ο μέ τίς Εκλείψεις Ηλίου τού περασμένου Δεκεμβρίου, καί, ..

όταν η Σελήνη,(09^οge10), φθάνει σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό!

Ως τόσον, ο Ήλιος (μέ τήν συμβολή τού Δία), φαίνεται νά ‘εχάραξε’ τόν σεισμό, ...

... ο σεισμός συμβαίνει μέ τόν Ήλιο μέ τόν Ήλιο στόν μεσημβρινό όπου κατωγειούσε η τελευταία Νέα Σελήνη (μεσάνυχτα 29-30 Μαρτίου 1881), σημείο τού Δία στήν Έκλειψι, (09^oar 22), τό οποίο ήταν επίσης καί τό σημείο – ναδίρ στήν Ισημερία τής περιοχής.

Από τήν Νέα Σελήνη καί μετά, μέ τήν Σελήνη στόν συνωστισμό, τό ‘σχοινί’, ως φαίνεται, άρχισε νά τεντώνει, αλλά, δέν ‘κόβεται’ εκεί μέσα. (Τούτο, τό επισημάναμε καί στήν περίπτωσι τής ‘Φωκίδας 1870’).

Δύο ημέρες μετά, αφού η Σελήνη επέρασε τήν περιοχή τού ‘συνωστισμού’ τών πλανητών καί συνήψε σχέσι μέ τόν Ουρανό, (90^ο). (ήταν η μόνη πού είχε εδώ καί τήν επομένη έφθανε στόν Κόμβο).

Παράλληλα, ο Άρης έφθανε σέ 45^ο τόν Ήλιο καί σέ 60^ο τόν [Κρόνο – Δία] καί σέ 90^ο τόν Πλούτωνα .

Απ’ όσον φαίνεται στίς αμέσως προηγούμενες Σεληνιακές φάσεις, η Πανσέληνος ήταν μιά ημέρα μετά τήν σύνοδο Σελήνης-Ουρανού, (κάτι πού ίσως βοήθησε τήν έντασι), αλλά, στό 3^ο /4^ο δέν υπήρχαν συγκυρίες απάγουσες τής σταθερότητας. Έτσι θά ‘λεγαμε ότι ο σεισμός εδώ προσδιορίζεται μάλλον από τίς θέσεις στίς τροπές τού Ηλίου, τίς Εκλείψεις καί ιδιαίτερα/ ή σέ συνδυασμό μέ τίς τρέχουσες συγκυρίες, τό συνωστισμό καί μετά..

Λοιπά:...

... καί στίς τρείς Εκλείψεις τού Ηλίου στό τελευταίο 9άμηνο, ο Δίας τίς ‘έβλεπε’ από ικανή ‘γωνία’, (τίς 2 σέ 90^ο καί μιά σέ 120^ο). Στήν τροπή τού Ηλίου, ο Δίας, ήταν επίσης, στίς ‘γωνίες’, (στήν ανατολή κατά τό χειμ. Ηλιοστάσιο, ενώ στήν Ισημερία ήταν στό ζενίθ κοντά μέ τόν Κρόνο καί τόν Ποσειδώνα). Επί προσθέτως, στίς δύο Σεληνιακές φάσεις εκατέρωθεν τής Ισημερίας, (ίδια ώρα!), η τετράδα, Ήλιος - Δίας – Κρόνος – Ποσειδώνας, ήταν στό ναδίρ!

... ο Ουρανός (ανάδρομος από 6/1), ήταν εκείνος πού διατηρούσε περισσότερον ‘καλές’ σχέσεις, ή θέσεις ως πρός τίς εκλείψεις, .. σέ 90^ο / 120^ο μέ τίς Εκλείψεις Ηλίου τού περασμένου Δεκεμβρίου, (τελειοποιώντας τες πρός στόν χρόνο τού σεισμού),

Ως πρός τίς θέσεις – γωνίες, ο Ουρανός ευρίσκετο επάνω στό κατώγειο τής περιοχής καί στίς δύο τελευταίες Εκλείψεις, τήν ολική τής Σελήνης, (τήν Πέμπτη 16 Dec 1880, στήν ανατολή της, 15:37 UT), καί παρόμοια σέ εκείνην τήν τελευταία τού Ηλίου, (τήν 31 Δεκ 1880, 13:45 UTC).

Η τελευταία Νέα Σελήνη, μετά τήν Ισημερία, (29-30 Μαρ. 1881, 00:32 (UTC+2), συμβαίνει στό κατώγειο, (μεσάνυχτα) καί επάνω στό σημείο τού Δία στίς Εκλείψεις.

Η περίπτωσις τής ‘Χίου 1881’μπορεί νά ομαδοποιηθή στά φαινόμενα σχετικά μέ τό ‘15νθήμερο’ μετά τήν Ισημερία, ή καί μέ τά φαινόμενα ‘κοντά στό Ηλιοστάσιο’.

... Καί μιά ακόμη παρατήρησις:

Ο ‘χαλασμός’ τής Χίου αναφέρεται ως η πιό καταστροφική περίπτωσις σεισμών τών πιό τελευταίων 100ετιών. Όμως, παρόμοια περίπτωσις (σέ χρόνο καί σέ θύματα) αναφέρεται καί εκείνη στήν περιοχή τής Λαμίας τό 1545.

Ήταν ακριβώς 336 έτη πρίν, η ίδια (Ιουλιανή) ημέρα, 23 Μαρτίου 1545, ... μέ τόν Ουρανό στήν ίδια (σχεδόν) αστρική θέσι, (4 κύκλοι), καί στήν ίδια απόστασι από τόν Ήλιο, (144^ο). Ο Κόμβος καί πάλιν τότε στόν Νότιο Τροπικό, (18 κύκλοι), καί η τελευταία Έκλειψις ήταν στίς 14 Dec 1544 (J), 12:53 UT, στήν 02^οcn44’. Η Έκλειψις αυτή ήταν 13 ώρες μετά τό Περίγειο καί δυόμισι ημέρες μετά τό Ηλιοστάσιο, ενώ η αμέσως επομένη (ολική) έκλειψις τής Σελήνης, 29 Δεκ 1544, 12:24 UT, ήταν 6 ώρες πρίν τό Απόγειο.

Ανάλογα, καί στόν επόμενο κύκλο τού Ουρανού, τό 1965, είχαμε πιό συχνές τάσεις γιά σεισμό, διάσπαρτες, αλλά, καί μέ πολύ πιό ήπια (σχετικά!) αποτελέσματα, (βλ. σχετικά ‘Σεισμοί 1965’).

Τέλος, τό 2049-50 πέφτει πολύ μακρυά καί όλα σταδιακά καί αργά αλλάζουν!

Α3. 19. : ‘Πελοπόννησος - Φιλιατρά 1886,’: 27 Αυγούστου,(ν.ημ.)

(μνημονικά, τό ‘1886’ είναι 3 χρόνια μετά τήν έκρηξι τού Καρακατόα) ..

«‘Εν Πύλω 5^η πρωϊνή 16 Αυγούστου 1886: Τρομώδης παλμός υποχθόνιος εξηγείρεν τήν βαθύ υπνωτούσαν πόλιν, φοβερός δέ τριγμός καί δούπος υπόκωφος αγρίως αντήχησαν ανά τό σιγηλόν τής νυκτός κράτος, ...», Εφημερίς ‘ΤΟ ΑΣΤΥ’ Κυριακή 7 (?) Σεπτεμβρίου 1886, π.η.,

.. ήταν τόν Δεκαπενταύγουστο, (μέ τό π. ημ.), 20’ πρίν τά μεσάνυκτα Παρασκευής 15/8 – Σάββατο 16, π.η., ή, μέ τό ν. η. 27 Αυγούστου 1886, 23:30, (μέ 360 -500 θύματα, `ρήγμα στήν θαλάσσια περιοχή καί κάποια ‘φωτεινά’ φαινόμενα^(*) ).

Σχετικά μέ ό,τι συνηθίζομε νά εξετάζομε στούς σεισμούς:

Η προηγουμένη (μερική) έκλειψις ήταν στίς 5 Μαρτίου1886, στό ναδίρ, (22:04 A, UTC), καί έσχε τό σημείο 15^οPi17. ‘Συμπαραστάτες’ εκατέρωθεν ( 7^ο - 8^ο ) ήσαν ο Ερμής καί η Αφροδίτη.

Ο Άρης ήταν απέναντι, στήν 16^οVi, πάνω στόν Κόμβο. Στήν δύσι ήταν ο Ποσειδώνας. Ο Κρόνος πάνω στόν Βόρειο τροπικό, ενώ ο Δίας καί Ουρανός σέ 3^ο - 6^ο πάνω από τόν Νότιο Ισημερινό.

(μιά παρόμοια αντίθεσι τού Άρη μέ τήν Έκλειψι, συναντάμε καί στήν, πρό 9μήνου τού σεισμού Έκλειψι, στήν Μενδόζα τό 1860/61, βλ. σχετικά στό ‘1861’).

Σημειωτέον ότι τόν περασμένο χρόνο, 8 Σεπ 1885, είχε (ολική) Έκλειψι στήν 16^ovi18, (Up_Mrd=18^οaq). Ο Δίας ήταν επάνω στό σημείο εκείνο.΄Ετσι, ...

Είτε αναφερόμεθα σέ σχέσεις μέ τήν τελευταία Έκλειψι, ή μέ τήν προηγουμένη,(αντίθετα), δέν κάνει διαφορά.

Επίσης, η θέσις εκείνη τού Άρη (στό μεσ-ούρανο), είναι καί σημείο τού Δία στήν περασμένη Έκλειψι..(συνήθως, σέ τέτοιες περιπτώσεις, ίσως καί ανάλογα τήν θέσι, ο Άρης εγείρει προβλήματα, .. όχι όμως εδώ;),

Τό Ηλιοστάσιο, Mon 21 Jun 1886 at 12:41 UTC, ήταν 30^ο μετά τό μεσημέρι καί τούς τροπικούς. Οι Ουρανός- Δίας καί Άρης γύρω στίς 30 ^ο πάνω από τήν ανατολή καί ο Ποσειδώνας 30^ο μετά τήν δύσι.

Στήν τελευταία Πανσέληνο, πρίν τόν σεισμό, ( Σάββ. 14 Aug, στήν δύσι, 18:24 n UTC), είχε (σκιώδη) έκλειψι Σελήνης, (21^oaq51), μέ τόν Κρόνο στό κατώγειο.

Στόν χρόνο τού σεισμού, τά ‘18άρια’ τού Ερμή καί τού Κρόνου, (από τίς σχέσεις πού θά εταίριαζαν μέ τήν τελευταία τού Ηλίου Έκλειψι), φθάνουν τίς 3^ο απόκλισι. Αλλά μή τε οι σχέσεις αυτές καθ’ εαυτές φαίνονται ικανές νά δικαιολογήσουν τήν έκρηξι. …;

... βέβαια, καί κατά τόν σεισμό ο Δίας απείχε 135^ο από τήν πρόσφατη σκιώδη έκλειψι τής Σελήνης, καί, ο Ερμής ήθελε 3,5^ο νά φθάση απέναντί της, (ήταν όμως στήν ίδια κλίσι της), ... ο δύων Άρης ευρίσκετο στήν θέσι τής ανατολής τού Ηλιοστασίου, ..., ως τόσον, ...

...τό ‘εκρηκτικό’, ως φαίνεται, είναι τό ‘θερμό τρίο’ Πλούτωνα – Ηλίου – Άρη:

Ήλιος – Πλούτωνας: 90^ο, Ήλιος – Άρης; 60^ο, (Άρης – Πλούτων:150^ο), καθώς καί οι 45^ο Ηλίου - Κρόνου, αλλά καί οι σχεδόν 30^ο Ηλίου – Δία-Ουρανού. (Up_Mrd=18^οaq).

Ανάμεσα σέ αιτία καί αφορμή, .. γιά ποίος καί γιατί ‘εκοψε τό σχοινί’, βλέπομε ότι:

: Ο σεισμός , (όπως καί σέ πολλές άλλες περιπτώσεις), συμβαίνει 2 ημέρες πρίν τήν Νέα Σελήνη - (ολική) Έκλειψι, τής Κυριακής 29 Αυγούστου 1886, 14:54 UTC+2, (6^οVi),

: Δύο εβδομάδες σχεδόν πρίν τόν σεισμό, στήν σκιώδη έκλειψι τής Σελήνης, όπως αναφέραμε, ο Κρόνος, (στό ναδίρ), ήταν σέ 120^ο από τό σημείο τής προηγουμένης Έκλειψης Ηλίου, (τήν ανατολή).

: Στό 3^ο /4^ο , 22 Aug, 19:42 UTC, ο Κρόνος ήταν πάνω στό κατώγειο, (έφθανε καί η Αφροδίτη). Επάνω στήν δύσι ήταν ο Άρης, (| | μέ τόν Ήλιο, τόν Ερμή).

Όμως, έτι περαιτέρω γιά τήν φάσι αυτή: ...

... στό 3^ο /4^ο , 30^ο πρίν τήν ανατολή, η Σελήνη (4 ώρες πρίν) ήταν σέ σύνοδο μέ τόν Ποσειδώνα., (δηλ. η Σελήνη, στό 4^ο της, εμπρός από τόν Ποσειδώνα).

Ο Ποσειδώνας, στήν θέσι αυτή, (27^οta50), εκτός από τίς (σχεδόν) 45^ο από τόν Κρόνο, ευρίσκετο σέ τέλειο Δ, (120^ο), μέ τήν 27Vi50, συνοδική θέσι τού ‘Δία-Άρη’, (όπου /όταν στίς 27/6/1886 ευρέθησαν μαζί εκεί ο Άρης καί ο Δίας).

Έτσι, στίς 27 Αυγ 1886, εκτός από : ...

... τίς σχέσεις (‘17άρια’) τού Κρόνου καί τού Ερμή, μέ τήν Έκλειψι, (πιθανή αφορμή;),

... τό ‘θερμό τρίο’ Πλούτωνα – Ηλίου – Άρη, (μάλλον εκρηκτικό;), …

ο Ποσειδώνας, (ο οποίος μάλλον ‘αποσταθεροποίησε’ τό 4^ο τής Σελήνης;), ευρισκόμενος σταθερά σέ 120^ο μέ τήν συνοδική θέσι τού ‘Δία-Άρη’ , συμπληρώνοντας ακριβώς 45^ο μέ τόν Κρόνο, καί, 72^ο μέ τήν Αφροδίτη – Σελήνη, επέτεινε τήν κατάστασι.

.. ^(*) .. Φωτεινά φαινόμενα κατά τόν σεισμό 27 Αυγ. 1886

Ο σεισμός τού 1886 εντοπίζεται στήν θαλάσσια περιοχή μεταξύ Στρφάδων καί Κατακώλου. Από αρκετούς μήνες πρίν αναφέρεται στό Κερί τής Ζακύνθου μιά ταραχή μέ υπόκωφες βοές. Στήν ώρα τού σεισμού ανεφέρθησαν, έλαβαν χώρα κάποια περίεργα φαινόμενα, σάν από φωτιά καί καπνό, πρός τήν θαλάσσια περιοχή τής Ζακύνθου. Τούτο παρετηρήθη καί αναφέρεται από ανθρώπους πού ευρίσκοντο τόσον στήν στεριά, όσον καί στήν θάλασσα.

Η ερμηνεία τού φαινομένου αυτού, όπως τήν συναντά κανείς, « ..ξεπήδησε ένα μικρό ηφαίστειο, ...», φαίνεται μάλλον επιπόλαιη ως πρός τήν τεκμηρίωσί της, ενώ γίνεται λόγος γιά πιθανότητα αναφλέξεως διαφυγόντος μεαθανίου... Ουδείς οίδε, ... καί κάποιοι διερωτώνται:

Πώς ένα αμφιλεγόμενο ενδεχόμενο μπορεί νά υιοθετείται νά παρατίθεται – ή καί νά προβάλλεται ως γεγονός από αυθεντικούς μελετητές χωρίς νά τό ψάξουν ιδιαίτερα, ή τού’λάχιστον χωρίς επαρκείς εξηγήσεις ως πρός τήν φυσική του πλευρά;

Θά μπορούσε σαφώς κάτι τέτοιο νά συμβή, αλλά, μόνο σέ `ρηχά ύδατα. Άλλως, σέ βαθέα ύδατα, καί μέχρις νά βγή επάνω, θά προκαλούσε έντονα θαλάσσια φαινόμενα. Καί, απ’ όσον γνωρίζομε, τά ύδατα τής περιοχής δέν είναι τόσον `ρηχά, μη δέ κ’άν όπως εκείνα τού Αιγαίου, αλλά κοντά στά βαθύτερα τής Μεσογείου. Εξ άλλου, καί η μαρτυρία πλοιάρχου πού είδε τό φαινόμενο, αναφέρει κλυδωνισμό τού πλοίου χωρίς κάποια έντονα θαλάσσια φαινόμενα. Διερωτώμεθα, πώς ποιούνται τό ενδεχόμενο-γεγονός αυτό οι ειδικοί, ενώ αποποιούνται τά φωτεινά φαινόμενα από πάνω πρός τά κάτω;

Καί εδώ, (όπως καί σέ κάποιες άλλες περιπτώσεις), πρίν τόν σεισμό, στήν μονή τών Στρφάδων, “ένας βοσκός- μοναχός είδε (μέ ‘ει’) μακρόθεν φώς καί ειδοποίησε τούς μοναχούς. Τά κελιά τής μονής διερράγησαν καί αχρηστεύθησαν, αλλά οι μοναχοί είχαν ήδη αποσυρθή”.

Λοιπά, σχετικά, ..

Δύο ημέρες μετά τήν (μεγάλη) Έκλειψι, πού ακολούθησε στίς 31 Αυγούστου 1886, ή, 4 ημέρες μετά τόν δικό μας σεισμό, ένας άλλος μεγάλος σεισμός (intraplate!) έπληξε τό Charleston τής Αμερικής, (περί τό 76w).

Εκεί, οι σχέσεις δέν ήλλαξαν σημαντικά, παρά μόνον ο Ήλιος, (επάνω στόν Κόμβο), έφθανε σέ 30^ο τούς Ουρανό- Δία, ενώ η Σελήνη έφθανε ήδη μπροστά στούς συνοδικούς Δία- Ουρανό.

Η όλη αναταραχή, γιά τήν χρονιά εκείνη, (γήϊνα καί καιρικά φαινόμενα), είχε εκτιμηθή ικανοποιητικά από τούς ‘προληπτικούς’, (ήδη από τό 1885), ως αναμενόμενη. Ειδικώτερα γιά τό 79w, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τους, εκτός από τήν τελευταία (μεγάλη) ΄Εκλειψι, καί τά ιδιαίτερα αστρονομικά φαινόμενα τής εποχής, όπως:

... – γιά ένα διάστημα ο Δίας καί ο Ουρανός κινούμενοι γύρω στόν Νότιο Ισημερινό, ευρίσκοντο σέ σχέσι τετραγώνου μέ τόν Κρόνο (κοντά στόν Βόρειο Τροπικό).

..., σύνοδος Δία – Άρη, (σέ ορθή κίνησι), στίς 27/6//1886, 10:37 UTC, λίγες ημέρες μετά τό Ηλιοστάσιο καί κοντά στόν Ισημερινό τού Ζυγού, στήν 27Vi50,

… – σύνοδος Δία – Ουρανού, στίς 18 Aug 1886 7:54 UTC, (10 ημέρες πρίν τόν σεισμό) , στήν 5^οLi! (λίγο μετά τόν Ισημερινό τού Ζυγού), .. καί τήν Σελήνη απέναντι.

Εμείς, πολλά χρόνια μετά καί ‘αντιγράφοντες’, απλώς διαπιστώνομε ότι τά τελευταία σημεία συνέβαιναν στήν ανατολή μας καί ότι οι σχέσεις στόν σεισμό δέν είναι τόσον άσχετες μέ αυτά.

Α3. 20. ‘Αταλάντη 1894’ , Απρίλιος, (20 καί 27 τού μηνός)

.. ο 1^ος καί ζημιώσας σεισμός, 8 Απριλίου,1894, 18:55, (παραμονή τού Λαζάρου, μέ τό π.η.), .... ακολουθούν μετασεισμοί, καί,

.. τήν Μ. Παρασκευή 15 Απρ. 1894, ( μέ τό π.η.), 21:17, ο 2^ος σεισμός, διάρκειας 11’’),

Οι τελευταίες Εκλείψεις:

Όπως στήν περίπτωσι τής ‘Κρήτης 1810’, στά ‘Ιόνια 1867’, .. κ.ά., έτσι καί εδώ, στήν ‘Αταλάντη 1894’, είχε προηγηθή ..

κ. Έκλειψις στίς 9 Οκτωβρίου 1893, (30^ο πρίν τό κατώγειο, 20:27 UTC), στήν 16^oLi45, (μέ τόν Κρόνο καί τόν Άρη εκεί)

Η 5^η Φεβρουαρίου έπεφτε στήν Νέα Σελήνη. Δέν τό έχομε ψάξει ιδιαίτερα γιατί, καί άν δέν συνέβη τί εκεί κοντά. Έτσι, φθάνομε κοιτάζομε τήν επομένη φάσι,

κ. Έκλειψι, στό ‘15νθήμερο’ μετά τήν άλλη Ισημερία, τό πρωΐ τής 6ης Απριλίου 1894, 04:00 UTC, ακριβώς απέναντι από εκείνην τού περασμένου Οκτωβρίου, στήν 16^oar20’ ,

Ο πρώτος σεισμός συμβαίνει στίς 20 Απριλίου 1894, περί ώραν 19:00, μέ τόν Άρη νά φθάνει στήν“5η Φεβρουαρίου”, 16^οaq27, καί σέ 60^ο / 120^ο από τά σημεία τών τελευταίων Έκλείψεων, (έναυσμα;),

... η Σελήνη, στόν σεισμό, (14 ώρες μετά τήν Πανσέληνο), φθάνει σέ 6^ο τόν Ουρανό,

Στίς κοντινές τελευταίες φάσεις:

… τό 1^ο /4^ο τής Σελήνης (μετά τήν Έκλειψι καί πρίν τόν 1^ο σεισμό), 13 Apr 00:32 UTC , συνέβη στόν άξονα Ηλίου / Κρόνου. Οι Δίας – Πλούτων καί Ποσειδώνας στό κατώγειο, (από 7^ο έως 16^ο) , καί ο Άρης στήν ανατολή,

1 - 1.5 ‘μέρα μετά τό 1^ο/4^ο , η Σελήνη ευρίσκεται απέναντι από τόν Άρη καί σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό.

... η Πανσέληνος, 20 Apr 1894, (45^ο πρίν τήν ανατολή τού Ηλίου, 03:02 UTC), γίνεται ανάμεσα τόν Κρόνο καί στόν Ουρανό, (8^ο / 13^ο). Δηλαδή, τήν προηγουμένη ημέρα η Σελήνη ήταν μέ τόν Κρόνο καί τήν επομένη θά ήταν μέ τόν Ουρανό! Τό βράδυ, απο-δεσμευόμενη από τόν Κρόνο, καί, φθάνοντας σέ 6^ο από τόν Ουρανό γίνεται καί ο σεισμός.

Στήν Πανσέληνο, η Αφροδίτη (ως Αυγερινός) ήταν στήν ανατολή, (45^ο από τόν Ήλιο), είχε σχέσεις μέ τήν Σελήνη (135^ο), μέ τόν Άρη (30^ο ), καί μέ τούς μεγαλύτερους, (κυρίως μέ τόν Ουρανό 120^ο).

.. ο 2^ος (μεγάλος) σεισμός στήν Αταλάντη, 27 Απριλίου 1894, συμβαίνει 8 ώρες περ. πρίν τό τελευταίο Τέταρτο, (μέ μόνες ουσιαστικές σχέσεις τής Σελήνης τίς 45^ο μέ τήν Αφροδίτη καί 120^ο μέ τόν Δία).

ο Ερμής, 15^oar23’, στό σημείο τής Έκλειψης, μέ 1^ο διαφορά, (μάλλον εβοήθησε!).

οι μεγαλύτεροι πλανήτες, άν καί δέν ήλλαξαν σημαντικά, τροποποίησαν, ή τελειοποίησαν τίς σχέσεις τους, όπως:

: Άρης – Αφροδίτη 30^ο, Άρης – Κρόνος 120^ο , Δίας – Κρόνος 135^ο, ενώ ο Ήλιος εισήρχετο σέ ‘ενεργό’ αντίθεσι μέ τόν Ουρανό, (6^ο διαφορά)..

Ουσιαστικά καί συνολικά, θά ελέγαμε ότι τήν ζημιά, (230 θύματα καί `ρήγμα), τήν έκαναν οι μεγάλοι πλανήτες.

Λοιπά: ..

: ... ειδικά γιά τήν ‘Αταλάντη 1894’

... στήν Ισημερία, ( Τρίτη 20 Mar 1894, 14:59, UTC), πρίν τήν δύσι τού Ηλίου,

…μιάν ημέρα μετά καί λιγώτερο από μιά ώρα διαφορά, (21 Μαρ, 14:11 UTC), ακολουθεί Πανσέληνος καί μερική έκλειψι τής Σελήνης, ‘πάνω στόν Ισημερινό.

ο Δίας ήταν στό μεσο-ούρανο, ( ακολουθούσαν Πλούτων καί Ποσειδώνας), ενώ, σέ 12^ο από τό κατώγειο έχει φύγει ο Ουρανός.

… οι ‘γωνίες’, επίσης, στήν Πανσέληνο τού σεισμού, 20 Apr, ήσαν στά ίδια αστρικά σημεία μέ εκείνες τής πρό 15νθημέρου Έκλειψης, (δηλ. τήν ίδια ηλιακή ώρα).

: ... γιά τήν ‘5^η Απριλίου’, ή τό ‘15νθήμερο μετά τήν Ισημερία’,

... περισσότερον μάς έχουν απασχολήσει οι Έκλείψεις στό απέναντι αντίστοιχο σημείο καί οι σεισμοί στήν ‘5^η Φεβρουαρίου’ . Εδώ έχομε δύο Εκλείψεις αντίθετα, 16^oLi καί 16^oar καί μετά ο σεισμός. Όμως, καί η ‘5^η Απριλίου’ μάς έχει απασχολήσει μέ τούς σημαντικούς σεισμούς ‘Λαμία 1545’, ‘Χίος 1881’, ‘σεισμοί 1965’.

Διερωτώμεθα, πέραν από τό‘15νθήμερο’, εάν υπάρχη καί κάτι άλλο κοινό, αλλά δέν έχομε καταλήξει.

: .. γιά τόν σεισμό 28^ης Ιουν./10^ης Ιουλίου στήν ‘γειτονιά’ μας, ... στήν Πόλι.

Συνδεδεμένο μέ τό 1894 είναι καί ο σεισμός ο σεισμός στήν Κωνσταντινούπολι.

Εκεί, ο Ήλιος ήταν στίς 18^ο τού Καρκίνου καί σέ 90^ο από τόν Κρόνο (18^oLi) πού ευρίσκετο σέ 2^ο διαφορά από τά σημεία τών Εκλείψεων.

Πέραν από τίς άλλες σχέσεις – συγκυρίες, εδώ καί σέ αντιπαραβολή μέ τήν ‘Αταλάντη’, αξίζει νά σημειωθή ιδιαίτερα ο ‘ρόλος τής Σελήνης καί η συμβολή τού Κρόνου.

Καί εδώ, ο σεισμός πραγματοποιείται κατά τήν αποσύνδεσι τής Σελήνης από τόν Κρόνο, (6^ο), 12 ωρες μετά τό 1^ο /4^ο, καί αφού πάνω στό Τέταρτο αυτό, η Σελήνη ευρίσκετο εμπρός από τόν Κρόνο. (Η Σελήνη, επίσης στόν σεισμό ήταν καί σέ 135^ο μέ [Πλούωνα- Αφροδίτη].

: ... γενικώτερα γιά τό 1893-94,

Νά διευκρινίσωμε εδώ, ότι, ήδη από τίς αρχές 1893, (καί χρονιά τής χρεωκοπίας μας), εσημειώνετο μιά σεισμική δραστηριότητα στήν Χώρα μας (Ζάκυνθος 31/1, Σαμοθράκη 9/2, Ιόνια 17/4, Θήβα 23 Μάη). Ειδικώτερα στήν ευαίσθητη περιοχή τών Ιονίων οι δονήσεις ήσαν πιό συχνές, ενώ εκείνες τής 31 Ιαν. (19/1 π.η.) καί 17 Απρ. (5 Απρ. π. η., 07:10’), ήσαν οι πιό έντονες.

Η τελευταία σημειώνεται μιάν ημέρα μετά τήν (ολική) Έκλειψι τής 16^ης Απρ. 1893, (14:34 UTC, στήν 26^oar48), καθώς η Σελήνη αποδεσμεύεται από τόν Ήλιο, φθάνει στόν Δία καί απέναντι σχεδόν από τόν Ουρανό. Ο Ήλιος στόν Κόμβο ήταν σέ 45^ο από τόν Άρη.

Γενικά, τήν εποχή εκείνη, οι [Ποσειδώνας- Πλούτων], ο Κρόνος καί ο Ουρανός ήσαν σχεδόν σέ σημαντικές σχέσεις, (30^ο , 120^ο, 150^ο), μέ αποτέλεσμα νά σχηματίζονται περισσότερες σχέσεις μέ τούς λοιπούς μετακινούμενους καί ιδίως μέ τήν Σελήνη κοντά στίς γωνίες της μέ τόν Ήλιο. Έτσι, στήν Ζάκυνθο 31 Ιαν. (ν. η.), ο σεισμός συμβαίνει τήν προηγουμένη τής Πανσελήνου, (μέ τόν Ήλιο σέ 90^ο μέ τόν Ουρανό καί Δ μέ Ποσειδώνα καί Κρόνο), στήν Σαμοθράκη λίγο μετά τό 3^ο /4^ο , στήν Ζάκυνθο μιά ημέρα μετά τήν Έκλειψι, καί στήν Θήβα μιά ημέρα μετά τό 1^ο /4^ο .

Α3. 21. (α) ‘ΒΔ. Πελοπόννησος 1889’, Αίγιο- Πάτρα, Κυριακή 13 Αυγ. 1889, 21:15 τοπ.,

(ή , 25 Αυγούστου 2 Ιαν. 1889 μέ τό νέο .ημ.),

...όταν « ο Θ. Δηλιγιάννης φθάνει στήν Πάτρα, επιστρέφοντας από ταξίδι στην Ιταλία - Γαλλία, και κυριολεκτικά ταράζεται όλη η Δυτική Ελλάδα, ... , όχι από τήν η επιστροφή του (καί τούς οπαδούς), αλλά, από ένα ισχυρό σεισμό πού ταρακούνησε τό Αίγιο καί τήν Δ. Ελλάδα, ...». Αλλά, καί οι μαχητικοί οπαδοί..: «πρέπει να σώσετε τόν ελληνισμό καί τό σύμπαν»!

βλ. https://www.tovimatisaigialeias.gr/7337-emfylios-polemos-sto-stathmo-tou-aigiou-metaksy-diligiannikon-to-1889?fbclid=IwAR3tx7fW_z3jUvj2OeXij458N9TYgpajn-kgWi0y6KE4Vjgy5O5zgzDamwg

Παραθέτομε τίς συγκυρίες καί συμβάντα κατά χρονική σειρά:

(εννοείται γιά τόν φυσικό σεισμό, όχι γιά τόν πολιτικό) ,

Ηλιοστάσιο, Παρασκ. 21 Ιουν. 1889, 06:10 GMT,

... Ο Κρόνος στήν ανατολή,

.. Σελήνη/Ουρανός περ,13ο μετά τό ζενί/ναδίρ,

(κυκλική) Έκλειψις 28 JUN, 1889, πρός τό μεσημέρι, (08:54 A GMT, στήν 06^οcn),

... μέ τόν Άρη 3^ο κοντά στήν Έκλειψι καί απέναντι από τόν Δία.

... Ποσειδώνας, Πλούτων καί Ερμής γύρω στό ζενίθ.

(μερική) έκλειψις τής Σελήνης 28 JUN, 1889, (20.5^οcp), 08:54 A GMT,

.. η έκλειψις πρός τό μεσο-ούρανο καί στό τετράγωνο τού Ουρανού.

Ο Δίας στό ζενίθ καί απέναντι ο Ερμής.

.. έναν μήνα μετά τήν Έκλειψι, η Νέα Σελήνη 28 Ιουλ. 1889, 00:01 UTC , στήν 5η τού Λέοντα, ήταν ανάμεσα στόν [Άρη-Ερμή] καί στόν Κρόνο.

.. Ο Κρόνος ήταν στό κατώγειο, καί,

... η Αφροδίτη -Αυγερινός στήν ανατολή, 45^ο από τόν Ήλιο.

.. η ερχομένη Πανσέληνος ήταν 11 Αυγ. 1889, 04:43 UTC, δηλ. μόλις μετά τήν ανατολή τού Ηλίου.

Ο Ήλιος ( καί ο Ερμής, έχοντας μόλις προσπεράσει πίσω του), έφθαναν τόν Κρόνο σέ απόστασι λιγώτερο από 5^ο . Καί απ’ εδώ φαίνεται νά πιέζεται καί η Σελήνη στίς φάσεις τις χωρίς νά προλαβαίνει νά πάρη ανάσα μιάν ημέρα πρίν καί μετά. (ουσιαστικά, η Γή πιέζεται):

..μιάν ημέρα πρίν τήν Πανσέληνο, η Σελήνη ήταν απέναντι από τόν Άρη, καί,

.. λίγες ώρες μετά θά ευρεθή απέναντι από τόν Κρόνο, ενώ,

.. τήν επομένη μέρα θά σχηματίση τετράγωνο μέ τόν Ποσειδώνα, ο οποίος στήν Πανσέληνο ήταν στό μεσο-ούρανο.

Η Σελήνη, επίσης, ευρίσκεται σέ τέλειο τρίγωνο μέ τόν Ουρανό καί σέ 135^ο μέ τόν Αυγερινό πάνω στήν Έκλειψι, (λίγο πρίν ‘σπάσει’ τό 45αρι μέ τόν Ήλιο καί νά μαζεύεται πιό κοντά του).

τό 3ο/4ο, 18 Αυγ. 1889, 10:52 UTC, ήταν στό μεσημέρι.

Οι κατ’ ακολουθίαν, ανάλογες, συγκυρίες έρχονται πιό κοντά:

.. μιά-μιση ήμέρα πρίν η Σελήνη είχε ήδη σχηματίσει τετράγωνο μέ τόν Άρη. Άν καί τούτο μπορεί νά έχει ‘ξεχασθή’, ως τόσον,

... ακολουθείτήν επομένη, σέ λιγώτερον από μιά ημέρα, τρίγωνο Σελήνης/Δία καί σύνοδος τής Σελήνης – Ποσειδώνα (σέ 135^ο μέ τόν Ουρανό).

... ο Ήλιος ευρίσκεται 1.5^ο μετά τόν Κρόνο, καί τό τετράγωνο τής Σελήνης δέν είναι μόνο μέ τόν Ήλιο, αλλά καί μέ τόν Κρόνο.

Όσον ο Ήλιος ευρίσκεται κοντά στόν Κρόνο, (όπως συμβαίνει καί μέ τούς άλλους μεγάλους), τά πράγματα φαίνονται νά κρατώνται, ή μάλλον νά παρακρτιούνται. Τόσον πού, κατά τήν αποσύνδεσί των καί δεδομένων συγκυριών, θά είναι μάλλον προβληματικά. Έτσι καί εδώ.

… μιάν ημέρα μετά τήν σύνοδο Σελήνης -Άρη καί τίς 135^ο μέ τόν Δία,

... στίς 25 Αυγ.,

.. η Σελήνη φθάνει στόν Κρόνο καί ο Ήλιος, 7.5^ο προχωρημένος, τείνει νά αποσυνδεθή από τόν τελευταίο.

Εκεί συμβαίνει καί ο σεισμός τής 25 Αυγ 1889, (13/8 π. ημ.).

Εξυπακούεται, βέβαια, ότι οι συγκυρίες δέν ήσαν μόνο τούτες, αλλά υπήρξαν καί άλλες:

Ο Δίας, μόλις έχων επιστρέψει ορθά, σέ κρίσιμο τροπικό σημείο (28.5^o sa) καί σέ 135^ο μέ τόν Άρη,

ο Ήλιος, εκεί όπου τά χαλούσε μέ τόν Κρόνο, έφτειαχνε τετράγωνο μέ τόν Ποσειδώνα (καί Πλούτωνα) καί 45^ο μέ τόν Ουρανό, (Ουρανός – Ποσειδώνας 135^ο, ακριβώς).

Επίσης, από τόν Καρκίνο ώς καί τόν Ζυγό υπήρχαν πλανήτες στά ‘18άρια’, (10 ώρες πρίν τόν σεισμό ήταν σχεδόν ακριβή).

Α3. 21. (β) ‘Ν. Πελοπόννησος 1899’, Κυριακή 10 Ιαν, 1899 π.η. , 9:40 π.μ.?

, (ή , 22 Ιαν. 1899 μέ τό νέο .ημ.),

Ο σεισμός τής ‘Ν. Πελοποννήσου 1899’, τό πρωΐ τής 10^ης Ιαν, π.η., γίνεται έναν μήνα μετά τό Ηλιοστάσιο, ή/καί 11 ημέρες μετά τήν Έκλειψι, μέ τήν Σελήνη, μετά τό 1^ο/4^ο, πρός τήν Πανσέληνο.

Στό Ηλιοστάσιο, Τετ. 21 Dec 1898 , 18:59 UTC, ο Δίας κατωγειούσε 5^ο δυτικώτερα, καί ο Άρης 9^ο πάνω από τήν ανατολή (δηλ. είχαν διαβή πρίν από 20 καί 35 λεππτά τής ώρας αντίστοιχα)

Η τελευταία (μερ.) Έκλειψις ήταν στίς 11 Jan 1899, τά μεσάνυχτα, 22:49 P UTC , στήν 21^οcp33.

Η Έκλειψις αυτή έφθανε (μέ διαφορά 9^ο) απέναντι από τόν Άρη, ο οποίος ήταν πρός τό μεσο-ούρανο. Ο Ουρανός σέ 45^ο, ανάμεσα στήν Έκλειψι καί τήν ανατολή. Ο Ποσειδώνας, πρός τόν οποίον θά έφθανε η Σελήνη σέ 11 ημέρες, απείχε 150^ο από τήν Έκλειψι,.

Τήν επομένη τής Εκλείψεως, η Σελήνη ευρέθη σέ 90^ο μέ τόν Δία.

Οι Εκλείψεις, (ως αναφέρονται στό τέλος), σαφώς ‘ετέντωσαν τό σχοινί’, αλλά καί τό γεγονός ότι τούτο άρχισε νά ‘κόβεται’ κάποιες ημέρες μετά τό 1^ο/4^ο , μάς παραπέμπει νά κοιτάξωμε ό,τι μπορεί νά απάγει τήν σταθερότητα στό Τέταρτο εκείνο.

Πράγματι, στό 1^ο/4^ο , οι σχέσεις ήσαν έντονες.

Εκεί, η Σελήνη, στό μεσο-ούρανο, συνέβαινε νά είναι ακριβώς στήν μέση, 90^ο , τού άξονα Ηλίου/ Άρη, ενώ σέ λιγώτερον από μιά μέρα ευρέθη απέναντι από τόν Δία.

3 ημέρες μετά τό 1^ο/4^ο η Σελήνη, στήν πορεία της ευρίσκεται απέναντι από τόν Ουρανό, καί, πρίν αποσυνδεθή, 12 ώρες μετά, φθάνει εμπρός από τόν Πλούτωνα καί σέ 45^ο μέ τόν Άρη, (καί στή ίδια κλίσι). Συγχρόνως, απέχει 4^ο – 6^ο νά βρεθή ακριβώς απέναντι από τόν Κρόνο-Αφροδίτη, καί 9^ο πρίν φθάση εμπρός από τόν Ποσειδώνα.

Εδώ, συμβαίνει ο σεισμός.

Ο Ήλιος, (στήν 2^οaq καί σημείο τής πρό έτους Έκλειψής του), ευρίσκεται σέ 45^ο μέ τό Κρόνο - Αφροδίτη καί τείνει πρός τετράγωνο μέ τόν Δία.

Απέναντι (σχεδόν) από τόν Ήλιο, στήν 27^ocn, ευρίσκεται ο Άρης, ο ποίος (ανάδρομα) φθάνει επάνω στό σημείο τής πρό εξαμήνου (ολικής) Έκλειψης.

Οι μεγάλοι μακρυνοί πλανήτες είχαν καί διατηρούσαν σχέσεις μέ τά σημεία τών Εκλείψεων, ενώ στόν σεισμό ο Δίας έφθανε σέ 135^ο τόν Ποσειδώνα.

Λοιπά :

Οι Εκλείψεις έως ένα έτος πρίν:

(ολική) Έκλειψις Ηλίου 22 Jan 1898, 07:25 T, 02^οaq21,

(κυκλική) Έκλειψις Ηλίου 18 Jul 19:47 A, 26^οcn

(μερική) Έκλειψις Ηλίου 13 Dec 1898, 11:43 P, 21^οsa23

(ολική) έκλειψις Σελήνης 27 Dec 1898 23:39 t , 06^οcn18

(μερ.) Έκλειψις Ηλίου 11 Jan 1899, η τελευταία, τά μεσάνυχτα, 22:49 P UTC , στήν 21^οcp33.

Η ώρα τού σεισμού:

Ο σεισμός έγινε σέ 3 δόσεις μέσα σέ ένα 20λεπτο, μέ πιό ισχυρή τήν 2η. Όμως, ως πρός τήν ώρα τού σεισμού, πρωί? – βράδυ? ... υφίσταται μιά ασάφεια:

10 παρά είκοσι, .. 10:50, …10:00, .., αλλού αναφέρεται μ.μ., καί αλλού ‘π.μ.’

Η ‘ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ’, Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 1899, (σελ. 3), αναφέρει ‘μ.μ.’. Τό ίδιο καί η εφημερίς ‘ΕΜΠΡΟΣ”, ‘μ.μ.’ Αλλού πάλιν συνατάμε- διαβάζομε ότι οι δονήσεις συνεχίζονταν ως τά μεσάνυχτα’.

Τήν επομένη, 12 Ιανουαρίου, παρατηρείται μιά ασάφεια στίς ανταποκρίσεις τής 1ης εφημερίδας καθ’ όσον αναφέρονται ίδιες ώρες μέ ‘π.μ.’ καί δέν μπορεί νά διακρίνει κανείς άν πρόκειται γιά μετασεισμούς ή τίς πρώτες κύριες δονήσεις. Αλλού αναφέρεται ότι εγένοντο δεήσεις καί λιτανείες καί αλλού ότι κατά τήν ώρα τής λειτουργίας (09:40 ) ότι η εκκλησία ερράγησε . Τό πιό λογικό πού υποθέτει κανείς είναι ότι οι δεήσεις καί οι λιτανείες νά έγιναν τήν επομένη τού σεισμού, τήν Δευτέρα καί εδημοσιεύονταν τήν Τρίτη 12 Ιαν.

Εξ άλλου, η 1η αναφορά στήν ‘ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ’ 11/1 καταχωρείται στήν 2η σελίδα , ενώ στήν επομένη 12/1 τίθεται στήν 1η σελίδα.

Επίσημες μελέτες, αλλά καί ο διεθνής τύπος (ανα-)δημοσιεύουν ως ώρα τήν ‘09:40 π.μ.’, χωρίς κανένα σχόλιο γιά τήν προφανή ασάφεια, ή τό ενδεχόμενο λάθους.

Εμείς, καθόσον συνάγωμε από τά πρωτογενή υιοθετούμε τήν 10:40 μ.μ., 22:40.

Γιά εμάς πού προσπαθούμε νά ερμηνεύσομε τό συμβάν μέ βάσι τίς τρέχουσες συγκυρίες, τό πρωί βράδυ δέν είναι τόσον τό πρόβλημα όσον η απόστασις τής ώρας από τίς γωνίες τού Ηλίου.

Γιά τήν Σελήνη δέν υφίσταται θέμα σχέσεων, καθ’ όσον απέναντί της καί σέ 12^ο ήσαν ο Ουρανός, η Αφροδίτη καί ο Κρόνος. Μή τε γιά τόν Ήλιο σέ σχέσι μέ τούς λοιπούς, παρά μόνο μέ τίς γωνίες τού στόν ορίζοντα.

Η ώρα 09:40 π.μ., τό πρωί, δέν είναι δά καί η επικρατέστερη στούς σεισμούς τό πρωΐ , (όπως είναι τό χάραμα), ως τόσον όμως συμβαίνει. Καί γιά νά συμβή θά πρέπη νά υπάρχη μεγάλο ‘σαράκι’, νά έχη προηγηθή κάτι τό πολύ έντονο έως ακραίο, ή, ... καί γιά νά προλάβη καί τό χειρότερον.

Αντιθέτως, η ‘09:40 μ.μ., 3.5 ώρες (50^ο) μετά τήν δύσι, είναι τί τό σπάνιο γιά τούς σεισμούς . Οι σεισμοί τό βράδυ συνήθως πραγματοποιούνται είτε 1-1.5 ώρα μετά τήν δύσι τού Ηλίου, ή, πρός τά μεσάνυχτα, γύρω στίς 11, κάπου εκεί όπου ο Ήλιος αλλάζει ‘γωνία’. Σέ εκείνο τό διάστημα τών ωρών, ο Ήλιος φαίνεται νά συγκρατεί τά πράγματα καί τά αφήνει κατά τά μεσάνυχτα.

Αναζητώντας περισσότερες πληροφορίες, σταθήκαμε στόν επαρχιακό τύπο, στόν ΄ΝΕΟΛΟΓΟΣ ΠΑΤΡΩΝ’, 11/1 καί 12/1/1899. δεδομένου ότι η Πάτρα έζησε τήν ταραχή τών σεισμών κατά τήν ώρα τής θείας λειτουργίας, (... μόνον μέ κάποιες λιποθυμίες καί χωρίς τί τό απευκταίον..). Έτσι , γίνεται ξεκάθαρο γιά τήν ώρα, 09:40 π. μ.

Λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι οι κύριες δονήσεις ήσαν 3, μέσα σέ 20 λεπτά, μέ χειρότερη τήν 2η , τό μόνο πού μπορεί νά υποθέση τις φανταζόμενος είναι: Ό,τι έκανε ο Ήλιος τό άφησε νά γίνη σταδιακά, νά προλάβουν οι άνθρωποι νά έβγουν έξω (εκτός από κάποια παιδιά). Εξ άλλου, είχαν περάσει μόνον 13 χρόνια από τήν μεγάλη καταστροφή τού 1886.

Α3. 22.(α) ‘Κύθηρα 1903’, Πέμπτη 29 Ιουλ, 1903 π.η. , 06:05, (ή , 11 Αυγ. 1903 νέο .ημ.),

... η προηγουμένη κ. Έκλειψις, ήταν 29 Mar 1903, 01:26 UTC, στήν 07^οAR11, (μιά εβδομάδα μετά τήν Ισημερία καί 30^ο μετά τά μεσάνυχτα).

.. o Άρης (ανάδρομος) ήταν ακριβώς απέναντι από τήν Έκλειψι καί 45^ο μετά τό μεσο-ούρανο.

.. ο Κρόνος στήν ανατολή,

.. ο Ουρανός απείχε 30^ο νά φθάση στό μεσο-ούρανο.

Τήν εποχή εκείνην, ο Κόμβος εκινείτο στήν 15^ο τού Ζυγού, καί, κοντά στόν άξονα Βόρειο/Νότιο Τροπικό ευρίσκοντο οι Ποσειδώνας/ Ουρανός, αντίστοιχα.

στό Ηλιοστάσιο, Δευτέρα 22 Ιουν. 1903, 15:05 UTC, η Σελήνη στήν πάνω δύσι καί ακολουθούν οι Ερμής καί ο Πλούτων. Ο Άρης, (ορθά) φαίνεται στήν ίδια θέσι πού ήταν καί στήν Έκλειψι. Ο Ουρανός απείχε 30^ο νά φθάση στήν ανατολή.

Στόν σεισμό , ο άξονας τού Κόμβου έχει φθάσει στό σημείο τής τελευταίας Έκλειψης καί οι μόνοι πού έχουν σχέσι μέ τούτο είναι ο Κρόνος (60^ο /120^ο ) καί ο Ποσεδώνας (90^ο). Έτσι, καί η Σελήνη στό Κόμβο/(ή στό τεράγωνο μέ αυτόν), θά ευρίσκεται σέ ανάλογη σχέσι μέ τούς τελευταίους.

Ο σεισμός γίνεται 3 ημέρες μετά τήν Πανσέληνο, οπότε κοιτάζομε καί ό,τι μεσολάβησε εκεί γύρω:

.. στό 1^ο/4^ο , 31 Ιουλίου, 07:14 UTC, ο Ήλιος απέναντι από τόν Κρόνο καί η Σελήνη στό Τετράγωνο. (συνάμα, η Σελήνη σέ 150^ο μέ τόν Ποσειδώνα καί 135^ο μέ τόν Ουρανό, ο οποίος ήταν στό ναδίρ).

... έτσι, καί η Πανσέληνος, (14^οaq38), στίς 8 Αυγ. 1903, 08:54, θά συμβή σχεδόν 7^ο μετά τόν Κρόνο. Όμως, τίς 3-4 τελευταίες ημέρες πρίν τήν Πανσέληνο, ή Σελήνη ευρέθη διαδοχικά: εμπρός από τόν Ουρανό καί σέ τετράγωνο μέ τόν Δία, .. απέναντι από τόν Ποσειδώνα, καί εμπρός από τόν Κρόνο. (τό τελευταίο συνέβη 15 ώρες περ. πρίν τήν Πανσέληνο).

... ο σεισμός γίνεται όταν η Σελήνη (17^οPi45 καί μιάν ημέρα πρίν τόν Ν. Κόμβο,), φθάνει κοντά στόν Δία καί, (σχεδόν) σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό/ Πλούτωνα. Συγχρόνως, η Σελήνη ευρίσκεται σέ 135^ο (ακριβώς) μέ τόν Άρη, καί σέ 45^ο μέ τόν Κρόνο.

Ο Ήλιος στήν 17^οle16, ( απέναντι από τήν “5^η Φεβρουαρίου”), τίς μόνες σχέσεις πού διατηρεί , ή προσεγγίζει είναι 120^ο μέ τόν Ουρανό, 45^ο μέ τόν Ποσειδώνα, καί 60^ο μέ τόν Πλούτωνα.

(β) ‘Κύθηρα 2006’ , 8 Ιανουαρίου 2006, ...

... σέ πέντε κύκλους τού Κόμβου, ή 93 χρόνια μετά τό 1903, ένας άλλος σεισμός (Μ6.9) εγένετο κοντά στήν περιοχή αυτή, στόν (υπο-)θαλάσσιο χώρο μεταξύ Κυθήρων καί Κρήτης. 2.5 εβδομάδες μετά τό Ηλιοστάσιο, στίς 8 Ιανουαρίου 2006, τό μεσημέρι , 13:35 UTC+2,

Στό Ηλιοστάσιο, 21 DEC 2005 20:35 UTC+2, υπήρξαν πολλές αντιθέσεις:

… ο Άρης ήταν στό μεσο-ούρανο καί ο Δίας στό κατώγειο, (έμεναν 2^ο γιά τήν πλήρη αντίθεσί τους).

.. ο Κρόνος ήταν στήν ανατολή καί ο Ποσειδώνας στήν δύσι, ( παρά 5^ο γιά τήν πλήρη αντίθεσί τους).

.. η Σελήνη, 30^ο+ πρίν τήν ανατολή, ήταν ακριβώς απέναντι από τόν Ουρανό , (σέ * μέ τόν Δία).

Οι γωνίες αυτές επανελήφθησαν μέ μκρή απόκλισι καί στό 1ο/4ο, 1.5-2 ημέρες πρίν τόν σεισμό, (καί μέ τούς μεγάλους παρόντες). Στόν σεισμό οι γωνίες αυτές είχαν μετακινηθή κατά 90^ο σχεδόν, δηλαδή ο Άρης ήταν στόν ορίζοντα τής ανατολής καί ο Ποσειδώνας ελάχιστα πρίν τό μεσο-ούρανο.

Ο Κόμβος, τήν εποχή εκείνην, εκινείτο πρός τόν Τροπικό τού Κριού, (08^οar), καί, η Σελήνη στόν Κόβο, απείχε 30^ο από τόν Ουρανό καί 120^ο από τόν Κρόνο..

Οι τελευταίες Εκλείψεις ήσαν:

η πρό 9μήνου (κ.-ολ.) Έκλειψις στίς 8 APR 2005 23:32 UTC+3, 19 ARI 06, 30^ο πρίν τό ναδίρ ,(ο Ουρανός ήταν 7^ο μετά τό ναδίρ καί ο Δίας σχεδόν απέναντι από τήν Έκλειψι), καί ,

η πρό 3μήνου (κυκλ.) Έκλειψις ήταν 10 ημέρες μετά τήν Ισημερία, στίς 3 OKT 2005, 10 LIB 19, στό μεσο-ούρανο, 13:28, UTC+3, (μέ τόν Δία καί τόν Ερμή)

Ο σεισμός στά ‘Κύθηρα 2006’ , γίνεται δύο ημέρες σχεδόν μετά τό 1ο/4ο,

.. μέ τόν Ήλιο στήν 18^ο τού Αιγόκερω, (δηλαδή, έναν μήνα ενωρίτερον απ’ ό,τι συνήθως συνέβαινε σέ ανάλογες περιπτώσεις, μέ τήν Έκλειψι στόν Ζυγό).

... μέ τόν Άρη καί τήν Σελήνη, (σέ 4^ο-5^ο διαφορά), στόν ορίζοντα τής ανατολής, καί απέναντι από τόν Δία

καί, τήν Σελήνη (σχεδόν τέλεια) σέ τετράγωνο μέ τόν Κρόνο, καί 135^ο μέ τόν Πλούτωνα, Επίσης, η Σελήνη ήταν σέ 60^ο μέ τόν Ουρανό καί 120^ο μέ τόν Ερμή. Ο Πλούτων δηλ. ‘έβλεπε’ ακτινωτά σέ 135^ο τόν Κρόνο (από καιρό, καί, εδώ), καί τήν Σελήνη.

Ως τόσον, εδώ, άν καί οι σχέσεις ήταν πολλές, (έστωσαν καί πολλές προσεγγιστικές), δέν είναι σαφής κάποια σημαντική σχέσεις μέ τίς Εκλείψεις, μή τε η διαφορά σέ κάποιου είδους έντασι ανάμεσα στό προηγηθέν Τέταρτο καί στό συμβάν.

14 ώρες πρίν τό 1^ο /4^ο , η Σελήνη στόν Κόμβο: 6 Jan 2006, 7:00 UTC+2, είχε ‘ήπιες’ σχέσεις, 30^ο μέ τόν Ουρανό, 120^ο μέ τόν Κρόνο (ίσως καί δυναμική) , ενώ απείχε 144^ο από τόν Δία,

Στό 1ο/4ο, 6 JAN 2006, (τό βράδυ, 20:57 , UTC+2, σέ 135^ο από τόν ορίζοντα τής ανατολής), δέν υπήρχαν τετράγωνα – σύνοδοι – αντιθέσεις- 135^οάρια τής Σελήνης. Μόνον διαδοχικές σχέσεις τής Σελήνης: σέ 60^ο μέ τόν Ποσειδώνα, σέ 90^ο μέ τόν Ήλιο, καί σέ 150^ο (+2^ο) μέ τόν Δία.Τό σημείο αυτό απείχε 3^ο από τήν πρό 9μήνου Έκλειψι, καί μή τε άμεσα μετά υπήρχε κάτι τό έντονο.

Λογαριάζομε, ως παρατηρούνται, τόν συνδυασμό 90^ο, 135^ο /45^ο καί 120^ο τού Ηλίου- Σελήνης μέ άλλους πλανήτες, (κυρίως μέ τόν Άρη), αλλά όχι καθ’ ευαυτό τό 90^ο Σελήνης –Ηλίου, σέ αυτό τό σύνολο.

Τό μόνο σχετικό πού φαίνεται μέ τήν τελευταία Έκλειψι, είναι ο μικρός αστροειδής πλανήτης Ceres, νά ευρίσκεται στόν χρόνον αυτόν σέ 90^ο, (αλλά η εκτίμησίς μας γιά τόν ρόλο τους δέν είνα σαφής).

Οι σχέσεις τών μεγάλων δέν ήλλαξαν ουσιαστικά στό τελευταίο διάστημα καί σαφώς η Σελήνη καί στήν προηγουμένη βόλτα της απ’ εδώ είχε αυτές τίς σχέσεις. Τί ήλλαξε, από τό Ηλιοστάσιο καί μετά;

… ότι έρχονται άμεσα μετά τό 1ο/4ο; .. όπου: επαναλαμβάνονται οι ‘γωνίες’ τού Ηλιοστασίου, πιό τέλεια η αντίθεσις Άρη-Δία, καθώς προστίθεται καί οι σχέσεις τού Ερμή (μέ τούς Ουρανό, Σελήνη, Κρόνο), σέ βοήθεια;

.. η Νέα Σελήνη (31/12) στό τετράγωνο τού Κόμβου καί σέ σχέσεις, διαδοχικά, μέ τόν Ουρανό 60^ο (λίγο μετά τό ναδίρ), τόν Άρη 120^ο, τόν Κρόνο 150^ο καί προσεγγιστικά τόν Δία 60^ο-3.5^ο;

.. ο Ήλιος, ο οποίος πρίν διαλύσει τό τρίγωνό του μέ τόν Άρη, προσεγγίζει τήν Αφροδίτη;

Άν καί προβληματιζόμεθα νά τό ερμηνεύσωμε, θά ‘λέγαμε, μάλλον τό 1^ο καί συμπληρωματικά τά λοιπά.

Από τίς ολιγώτερον σημαντικές, αλλά ακριβείς σχέσεις, σημειώνομε τίς 72^ο τού Ουρανού μέ τόν Πλούτωνα, καθώς καί 72^ο τής Αφροδίτης μέ τόν Δία.

Α3. 23. “καταστροφή τής Μεσσήνας (Σικελία) 1908”, 28 Δεκ. 1908, (05:20, UTC+1)

Η περίπτωσις τής ‘Μεσσήνας 1908’ είναι ίσως η πιό αντιπροσωπευτική γιά τά αστρονομικά καί γήϊνα φαινόμενα πού συμβαίνουν πολύ κοντά στά Τροπικά σημεία. Μιά ακραία από πλευράς συγκυριών, όσον καί τραγική από πλευράς θυμάτων γιά τήν περιοχή τής Μεσογείου.

Η Έκλειψις συνέβη μιά ημέρα μετά τό Ηλιοστάσιο καί, .. 6 ημέρες μετά ο σεισμός έφερε τεράστια καταστροφή, .. (90.-200χ. θύματα)

Ειδικώτερα:

Ήδη καί από ενωρίτερα, (κοντά) στούς Τροπικούς παρευρίσκοντο οι 4 ‘μεγάλοι’ – μακρυνοί. Κρόνος 3^οar, Ποσειδώνας 16^οcn, Δίας 13^οVi, καί Ουρανός 16^οcp, Έτσι, καί, ..

καθώς ο Ήλιος εζύγωνε στόν Τροπικό τού Αιγόκερω, η Σελήνη στήν τελευταία Πανσέληνο καί στό 3^ο Τέταρτο, ήταν έντονα καί αλεπάλληλα επηρεαζόμενη από συνόδους, αντιθέσεις καί τετράγωνα μέ τούς πλανήτες αυτούς. (καί στίς δύο τελευταίες φάσεις ο Δίας ήταν στήν ανατολή, λόγω παρόμοιας ώρας)

... στό Ηλιοστάσιο, Τρίτη 22 Δεκ 1908, 05:34 UTC, ήταν στήν ανατολή, (απέναντι από τόν Κόμβο), όπου, εκτός τού Ηλίου, ήρχετο καί ο Ουρανός σέ 30^ο. Απέναντι, μόλις είχε δύσει ο Ποσειδώνας (σέ 30^ο). Σχεδόν επάνω στόν Τροπικό τού Κριού, ευρίσκετο ο Κρόνος, στό ναδίρ,.

... οι εκλείψεις:

... κ. Έκλειψις (Ηλίου) 28 Ιουν. 1908, 16:31 UTC, στήν 06^οCn32, δηλ. 6 μήνες πρίν, καί λίγες ημέρες μετά τό θερ. Ηλιοστάσιο. Η Έκλειψις αυτή ήταν σχεδόν επάνω στόν Κόμβο καί η περιοχή ιδιαίτερα βεβαρυμένη, (εκτός τόν Κρόνο καί τόν Ουρανό, οι λοιποί πλανήτες ήσαν εκεί, μέσα σέ μιά μπάντα 50^ο, πρός τήν δύσι).

... ή τρέχουσα κ. Έκλειψις (Ηλίου) 23 Δεκ. 1908, τό μεσημέρι, 11:50 UTC, στήν 01^οCp17, μιά ημέρα μετά τό Ηλιοστάσιο! ... μέ τόν Ουρανό στό μεσο-ούρανο καί τόν Ποσειδώνα ακριβώς απέναντι, στό ναδίρ. Ο Κρόνος, στόν Τροπικό τού Κριού (καί λίγο πάνω από τήν ανατολή) ήταν σέ τετράγωνο μέ τήν Έκλειψι.

Ως τόσον βασικός συντελεστής, εδώ, (όπως καί σέ αντίστοιχες εκλείψεις πολύ κοντά στό Ηλιοστάσιο), μπορεί νά φαίνεται ο Ήλιος στό τετράγωνό του μέ τόν Κρόνο (πρίν αποδεσμευθή), αλλά, μόνο τή βοηθεία τού Δία, τού Άρη καί τής Σελήνης:

Η καταστροφή ήλθε όταν ο Ήλιος έφθασε στήν 06^οCp, απέναντι από τό σημείο τής πρό 6- μηνών Έκλειψής του!, ενώ, ο Άρης έφθανε σέ 45^ο /135^ο μέ τόν Ήλιο/ Έκλειψι τού Ιουνίου, καί,

.. η Σελήνη, (90^ο από τήν Αφροδίτη- Αποσπερίτη), επήγαινε απέναντι από τόν Δία.

Α3. 24. ‘Ρόδος, 1926’ , Σάββατο 26 Ιουν. 1926, 21:45(UTC+2),

Ο Ερμής, (‘πανω στήν εκλειπτική κατά τόν σεισμό) ευρίσκεται σχεδόν στό σημείο τής πρό έτους Έκλειψης, ή/καί απέναντι από τήν τελευταία (απόκλισις 1^ο καί 3^ο , αντίστοιχα). Έχει σχέσεις, 60^ο μέ τήν Αφροδίτη, 15^ο μέ τόν Δία καί σχεδόν 120^ο μέ τόν Ουρανό. Ένα εύθυμο σλόγκαν θά μπορούσε νά έλεγε εδώ, ότι: « η Αφροδίτη σέ ‘Sex(tile)’ μέ τόν Ερμή πάνω στήν , … ’γεννάει’ Εγκέλαδο”, (αλλά, καί μέ άλλα ‘δεκανίκια’ ). Μπορεί νά ήταν μιά αφορμή, αλλά ίσως καί νά μήν εχρειάζετο.

Ο μεγάλος αυτός σεισμός πραγματοποιείται τέσσαρεις ημέρες μετά τό Ηλιοστάσιο, ή/καί μιά ημέρα μετά τήν Πανσέληνο. τήν,

( ουσιαστικά ο σεισμός γίνεται στόν Κόμβο τής Σελήνης).

Στήν τελευταία τούτη Πανσέληνο (3^ο μετά τόν άξονα τών τροπικών Αιγόκερω /Καρκίνου), είχε καί σκιώδη έκλειψι Σελήνης, στό μεσο-ούρανο, καί, πρός τήν ανατολή, είχε τόν [Ουρανό -Άρη]στό τετράγωνο. Προφανώς καί δέν θά μπορούσε νά πάη πολύ πιό πέρα.

Εξυπακούεται ότι καί, στό 3ο/4ο η Σελήνη ευρέθη απέναντι από τόν [Ουρανό -Άρη], στόν Ισημερινό.Οι ανωτέρω συγκυρίες είναι πολύ κρίσιμες γιά τήν σταθερότητα.

Ο Ήλιος ήδη στή Πανσέληνο (– έκλειψι) ήταν σέ 135^ο μέ τόν Κρόνο, καί πρός τήν επομένη, όσον έτεινε νά αποδεσμευθή από τό τετράγωνό του μέ τόν Ουρανό, τόσον εζύγωνε στό τετράγωνο μέ τόν Άρη! Ο Άρης, επίσης διατηρεί τίς 135^ο μέ τόν Ποσειδώνα. Ουσιαστικά δέν ήλλαξε τί τό σημαντικό από τήν Πανσέληνο ως τόν σεισμό, παρά μόνο η Σελήνη πού έφυγε από τήν Πανσέληνο.

Η Σελήνη στόν σεισμό σχηματίζει γωνία 72^ο μέ τόν Ουρανό καί 144^ο μέ τόν Ποσειδώνα, (ο Ουρανός ήταν ήδη, παρατεταμένα σέ 144^ο μέ τόν Ποσεδώνα).

Αυτό πού θέλομε νά είπωμε είναι ότι η Πανσέληνος συνεκράτησε τά πράγματα, καί ότι, η τελευταία σχέσις ήταν μιά μικρή αφορμή, ή οποία έτσι κι’ αλλιώς θά ευρίσκετο. ...

… , Εξ άλλου σέ 15 ημέρες επέρχετο κ. Έκλειψι Ηλίου, (στίς 10 Ιουλίου 1926, 01:06 UTC+2, τά μεσάνυχτα), στήν 17^ο τού Καρκίνου, καί , σέ 90^ο μέ τόν Άρη στήν ανατολή.

Λοιπά: …

… γιά τήν ‘Ρόδο 1926’, ..-

Από τίς προηγηθείσες Σεληνιακές- Ηλιακές συγκυρίες, σημειούμε:

... κ. Έκλειψις στίς 20 Ιουλίου 1925, 21:40 UTC+2, (τά μεσάνυχτα), στήν 27^οcn37,

... (ολική) Έκλειψις, 14 Ιαν. 1926, 08:34 UTC+2,(λίγο μετά τήν ανατολή), στήν 23^οcp21,

.. η Νέα Σελήνη, πρίν τό Ηλιοστάσιο, 10 Ιουν. 12:08, (τό μεσημέρι), στήν18^οGEM46,

... στό Ηλιοστάσιο, 22/6/1926, τό πρωΐ, στίς 06:30, μέ τίς ‘γωνίες’ κοντά στούς Τροπικούς, ο Ερμής (στήν 18^οcn), πάνω στήν ανατολή, καί στό μεσο-ούρανο ο Ουρανός, πάνω στόν Τροπικό τού Κριού καί ο Άρης σέ 5^ο.

... τέσσαρεις ημέρες μετά τό Ηλιοστάσιο,.. Πανσέληνος καί μερική έκλειψις τής Σελήνης, 25 Ιουν 1926, 23:12 UTC+2, (λίγο πρίν τά μεσάνυχτα), στήν 03^οcp31, (3,5^ο από τόν Β. Τροπικό!),

… συναφή μέ τήν ‘Ροδο 1926’ … -

… - Ο σεισμός τής ‘Ρόδου, τό 1926, ανφέρεται ως ο μεγαλύτερος τής 100ετίας αυτής, στόν χώρο μας. Σέ ό,τι τό κοινό θά μπορούσαμε νά συνατήσωμε μέ αντίστοιχες άλλες περιπτώσεις, αναφέρομε μπορούμε νά είδωμε τό χειμ. Ηλιοστάσιο 2010 καί τόν μεγάλο σεισμό (τσουνάμι καί καταστροφή) στήν Ιαπωνία, στίς 11 Μαρ 2011.

Τό 2010, ο Ουρανός στόν κύκλο του, (84 έτη μετά τό 1926), ευρίσκετο στόν εαρινό Ισημερινό. Εδώ, όμως δέν ήταν μέ τόν Άρη, (όπως τό 1926), αλλά, μαζί μέ τόν Δία, καί επί μακρότερον. Η χρονιά εκείνη, 2010-11 χαρακτηρίσθηκε από πολλά ρεκόρ τών καιρικών-φυσικών φαινομένων τής τελυταίας 30ετίας.

Στίς 21 Δεκ 2010, 08:13 UTC, (15 ω καί 27’ πρίν τό Ηλιοστάσιο), είχε (ολική) έκλειψι τής Σελήνης στόν Τροπικό άξονα, 29^οGe/Sa20’, καί μέ τόν Ουρανό- Δία 3.5^ο -4.5^ο από τό Τροπικό τού Κριού.

Αρχικά, στό τεταρτημόριο Αιγόκερω-Κριού, από τό Ηλιοστάσιο έως τόν ισημερινό, ευρίσκοντο όλοι οι πλανήτες εκτός από τόν Κρόνο. Σταδιακά, τό σχήμα τούτο προχωρούσε, όπως καί η συγκέντρωσις τών μεγάλων.

Σεισμοί στό διάστημα Ηλιοστασίου 2010- Φεβρουαρίου 2011 υπήρξαν αρκετοί, λίγοι όμως σοβαροί καί μέ κάποια χρονική κατανομή.

Ένας μεγάλος σεισμός έγινε λίγες ώρες μετά τήν έκλειψι, στόν ωκεανό, νότια τής Ιαπωνίας, χωρίς ζημιές. Στήν συνέχεια οι πιό σημαντικοί, περί τίς 10 Φεβ. , καί 22 Φεβ. , συμβαίνουν καθώς ο Ήλιος (Άρης) συνδέεται μέ τόν Ποσειδώνα, ή, στήν αποσύνδεσί του, καί μέ τήν Σελήνη εκτός τής περιοχής τού συνωστισμού.

Στίς 25 Φεβρ. 2011 ο Ερμής επέρασε πίσω από τόν Ήλιο, καί, στίς αρχές Μάρτη 2011, στήν τροπική περιοχή τών Ιχθύων, μέσα σέ 30^ο , ευρίσκοντο οι Ποσειδώνας, ο Ήλιος, ο Άρης, ο Ερμής καί ο Ουρανός ( πάνω στόν Τροπικό τού Κριού). Ο Δίας απεμακρύνετο από τόν Ουρανό, > 9^ο .

Μιά ‘μέρα μετά τήν Νέα Σελήνη τής 4ης Μαρ. 2011, η τελευταία ευρέθη πάνω στόν Ισημερινό εμπρός από τόν Ουρανό. Διαδοχικά, καί μέσα σέ μιά-μιση ημέρα μετά, ευρέθη κατά σειράν εμπρός από τόν Δία καί απέναντι από τόν Κρόνο.

Οι σεισμοί στήν περιοχή αρχίζουν στίς 9/3, καθώς ο Ήλιος ευρίσκεται στό όριο απεμπλοκής του από τόν Άρη καί πρός εμπλοκή σέ σύνοδο μέ τόν Ουρανό (στό τετράγωνο τού Κόμβου). Η Σελήνη έχει απομακρυνθή ικανά από τήν περιοχή τής συγκεντρώσεως, (σέ 45^ο από τόν Ήλιο καί σχεδόν σέ 90^ο από τήν Αφροδίτη), καί ενώ ο Ερμής φθάνει στόν Ουρανό, (90^ο από τήν έκλειψι τής Σελήνης).

Ο μεγαλύτερος δέ σεισμός συμβαίνει στίς 11 Μαρτίου 2011, όταν η Σελήνη, μιάν ημέρα πρίν τό 1ο /4ο , φθάνει (ακριβώς) σέ 135^ο μέ τόν Κρόνο, καί σέ τέλειο τετράγωνο μέ τόν Ποσειδώνα , (ήδη, Κρόνος – Ποσειδώνας ήσαν σέ 135^ο). Επίσης, [Πλούτων 72^ο Ήλιος], [Ήλιος 72^ο Σελήνη], [Πλούτων 144^ο Σελήνη] .

Ο σεισμός τού 2011 ήταν μεγάλος, προκλήθηκε τσουνάμι, μεγάλες οι απώλειες καί τεράστια η καταστροφή γιά τήν Ιαπωνία, (πυρηνικό ατύχημα).

Α3. 25. ‘Ιερισσός 1932’ .., (Χαλκιδική), Δευτέρα, 26 Σεπ 1932, 21:20,

.. ήταν μετά τίς εκλογές, μετρούσαν τά ψηφοδέλτια, καί, η περιοχή περ. ... 160 θύματα,

Ο σεισμός τής ‘Ιερισσού 1932’ είναι η μόνη σοβαρή περίτωσις σεισμού πού συναντάται στήν Χώρα μας μετά από από Έκλειψι στήν Παρθένο καί, τού’λάχιστον χρονικά, σχετίζεται μέ αυτήν. (ίσως στήν διαπίσωσί μας θά πρέπη νά βάλωμε καί σάν όρο τό γεωγραφικό πλάτος -μήκος).

Τήν άλλη περίπτωσι, στήν ‘Ζάκυνθο 1820’, τήν ‘χρεώσαμε’ στό Ηλιοστάσιο καί όχι στήν Παρθένο λόγω τών ειδικωτέρων συγκυριών εκεί. Στήν ‘Ιερισσό 1932’, όμως, χρονικά είναι πολύ κοντά .

Ο σεισμός στήν Ιερισσό γίνεται σέ λιγώτερον από έναν μήνα μετά τήν Έκλειψι τού Ηλίου καί σέ μιά εβδομάδα μετά τήν (μερική) έκλειψι τής Σελήνης. Συγκεκριμένα:

Η τελευταία Έκλειψις (Ηλίου, ολική) ήταν στίς 31 Αυγ 1932, 22:54 UTC+3, στήν 8^η μοίρα τής Παρθένου καί 9’. Ήταν δηλαδή, 2^ο – ημέρες μετά από εκείνην τού 1886, η οποία ακολούθησε άμεσα τήν καταστροφή στήν Πελοπόννησο – Φιλιατρά. (=2.5 κύκλοι τού Κόμβου. Ο Β. Κόμβος τό 1886 ήταν στήν Παρθένο, ενώ τό 1932 ήταν στό μέσον τών Ιχθύων).

Η Έκλειψις αυτή, έπεφτε στό ενδιάμεσο μεταξύ δύσεως καί κατωγείου τής περιοχής καί ο Κρόνος ήταν στό ζενίθ, ενώ πρός τό κατώγειο έφθανε ο Ερμής, (Αφροδίτη, 45^ο από τήν Έκλειψι, Πλούτων καί Άρης κατωγειούσαν λίγο δυτικώτερα).

Τό ιδιαίτερο τής Εκλείψεως αυτής ήταν τό (σχεδόν) εμπρός από τόν Ποσειδώνα, (1^ο διαφορά), καί 4^ο μετά τόν Δία. Ο Ουρανός, επίσης, ήταν σέ 135^ο από τήν Έκλειψι καί σέ ‘εκρηκτικές’ σχέσεις μέ τούς λοιπούς, εκτός από τόν Δία.

Βέβαια, όσον ο Ήλιος ευρίσκετο κοντά στόν Δία – Ποσειδώνα, δέν θά συνέβαινε κάτι. Έτσι, καί γιά παράδειγμα, στό 1^ο/4^ο μετά τήν Έκλειψι, παρά τίς πολλές καί έντονες σχέσεις δέν συνέβη τί εκεί κοντά.

Μά μή τε καί όταν η Σελήνη, μιάν ημέρα μετά τήν αντίθεσί της μέ τούς [Δία=Ποσειδώνα], έφθανε στήν Πανσέληνο καί μερική έκλειψι, (14 Σεπ.). Στήν τελευταία φάσι η Πανσέληνος ήταν πρός τό μεσο-ούρανο, ενώ οι απέναντι, [Δίας – Ποσειδώνας], Ερμής καί Ήλιος, ήσαν κοντά στό κατώγειο.

Η Ισημερία τής 23^ης Σεπτ. 1932, 4 ώρες μετά τό 3^ο/4^ο , εύρισκε τόν Άρη καί τόν Πλούτωνα στό ζενίθ, τόν Κρόνο στό ναδίρ καί τόν Ουρανό στήν δύσι (επάνω, όλοι).

Τήν περίπτωσι τής ‘Ιερισσού 1932’, (όπως καί κάποιες, ελάχιστες, άλλες) αδυνατούμε, ή τού’λάχιστον προβληματιζόμεθα νά τήν ερμηνέυσωμε, καθ’ όσον δέν ταιριάζει μέ όσα συναντούμε στήν πλειονότητα τών σεισμών καί ιδιαίτερα μέ τήν τελευταία Έκλειψι..

Οι μόνες μεταβαλλόμενες σχέσεις είναι τού [Ηλίου΄-Ερμή], [Σελήνης-Αφροδίτης] καί Άρη. Καί, σέ έναν βαθμό, αυτών μέ τούς Κρόνο καί Ουρανό, (αλλά, καί όχι από τίς ‘εκρηκτικές’).

Πιό παρατεταμένα, ήσαν καί παρέμεναν οι σχέσεις τού Ποσειδώνα καί τού Ουρανού μέ τόν Πλούτωνα, (45^ο καί 90^ο αντίστοιχα).

Η Αφροδίτη, εκείνο τό διάστημα, ακολουθούσε σταθερά τόν Ήλιο σέ 45^ο, ως Αυγερινός, καί στόν σεισμό, η Αφροδίτη, ευρίσκεται μαζί μέ τήν Σελήνη,

Ο Ήλιος, στόν σεισμό, ευρίσκετο σέ ακριβή σχεσι 60^ο μέ τόν Άρη, καί. είχε επίσης τόν Ερμή πίσω του (παρά 2^ο νά φθάση σέ τέλεια ανώτερη σύνοδο, U, καί στήν ίδια κλίσι), ενώ από τήν άλλη μεριά τείνει νά ‘χαλάση τό τρίγωνό του μέ τόν Κρόνο, (λιγώτερον, όμως, ο Ερμής).

Ο σεισμός συμβαίνει στό ζενίθ τής 17^ης μοίρας τού Υδροχόου καί στό ναδίρ τής Σελήνη=Αφροδίτη στήν 18^ο τού Λέοντα.

Στούς σεισμούς συνατάμε περισσότερο τόν Ήλιο στά 18άρια καί όχι τήν Σελήνη μέ τήν Αφροδίτη. Αλλά καί πάλιν δέν είναι τό μόνο γιά τό οποίο διερωτάται κανείς:

Ξεκινώντας κάποιος από τήν έκλειψι τής Σελήνης, η καί από τήν Ισημερία, ...βλέποντας τόν Δία σέ σύνοδο μέ τόν Ποσειδώνα, πάνω στό σημείο τής Έκλειψης τού Ηλίου, καί σέ 135^ο μέ τόν Ουρανό, ...καί, φθάνοντας στό σεισμό η τελευταία σχέσις νά γίνεται 135^ο +1.5^ο, ... βλέποντας τόν Ήλιο νά τείνει νά ‘χαλάση’ τό τρίγωνό του μέ τόν Κρόνο, ...

Διερωτώμεθα,

.. τί περίμενε ο Ήλιος; Δέν ηύρηκε άλλη κατάλληλη ευκαιρία νά τό πράξη ενωρίτερον; Ενώ είχε ήδη απομακρυνθή από τούς Δία-Ποσειδώνα; ... περίμενε γιά ενίσχυσι τόν Ερμή πίσω του; ... περίμενε νά είδη τόν Άρη ‘ανεξάρτητο’ ακριβώς σέ 60^ο ; ... Συνδυαστικά; .. ή κάτι άλλο πού μάς διαφεύγει;

Η ώρα εξ άλλου, δέν συμμορφώνεται απόλυτα μέ τά συνήθη.

Αργοπορημένα μετά τήν δύσι, ή/καί ενωρίς πρίν τά μεσάνυχτα. Ως έάν κάτι νά τό κρατούσε πίσω, ή κάτι τό ‘εκρηκτικό’ νά προέκυψε, χωρίς καί νά διαφαίνεται τι.

Τά μόνα μεταβλητά, ως πρός τόν κοντινό χρόνο, είναι ο Ερμής πού φθάνει πίσω από τόν Ήλιο, καί, η Σελήνη πού φθάνει τήν Αφροδίτη. Τό πρώτο είναι σημαντικό καί έχει ‘ιστορία’. Τό δεύτερο, όμως, (παρά τίς 45^ο ), δέν έχει κάποια ‘ιστορία’, εκτός ...εάν συνδέεται μέ τήν συγκεκριμένη μοίρα, (απέναντι από τήν ‘5^η Φεβρουαρίου’).

Απ’ ό,τι φαίνεται, αυτουργός είναι μάλλον ο Κρόνος, συν-βοηθούντος τού Άρη, (συνηθίζετο νά τά χρεώνομε όλα σέ αυτούς). Αλλά καί πάλιν, παρατηρείται μιά καθυστέρησις.

Απέναντι από τόν Κρόνο, καί 10 ημέρες πρίν τό σεισμό, ευρέθη ο Άρης (καί σέ 5^ο μετά τόν Πλούτωνα). Στόν σεισμό ο Άρης είχε χαλάση τήν αντίθεσι κατά 5^ο καί ευρίσκετο 10^ο μακρυά από τόν Πλούτωνα. Βέβαια, ο Κρόνος ήταν ακριβώς απέναντι από τό ενδιάμεσο αυτών, αλλά, ήταν τούτο καλύτερο από τήν αντίθεσι;

Όπως πραναφέραμε, τό δυναμικό τρίγωνο Ηλίου – Κρόνου τείνει νά χαλάση, ενώ τό συντηρεί ο Ερμής μέ απόκλισι 3^ο .

Ο Ερμής, βέβαια, στόν Ισημερινό τού Ζυγού, ευρίσκεται επάνω στό σημείο τής πρό 6μήνο έκλειψης τής Σελήνης, στίς 22 Μαρτίου 1932, (ο Δίας στήν ανατολή καί η Αφροδίτη στό ζενίθ).

Τούτο, άν καί ελάσσον τής πρόσφατης ολικής Εκλείψεως τού Ηλίου, εσήμανε, μάλλον, καί τήν ‘έκρηξι’.

Προβληματιζόμεθα νά κατανοήσωμε τό τελευταίο, όπως καί τό επόμενο:

Στίς αρχές τ’ Οκτώβρη, 1932, ο Άρης έφθασε στό σημείο τής Έκλειψης. Δέ γνωρίζομε άν έπραξε τι εκεί. Πολύ αργότερα, εγύρισε ανάδρομος.

Τόν Μάρτη, 1933,..

.. ο Κόμβος είχε φθάσει απέναντι από τήν Έκλειψι τ’ Αυγούστου 1932,

..ο Ποσειδώνας εγυρόρχετο κοντά σέ εκείνην τήν Έκλειψι καί ο Δίας δέ ήταν μακρυά.

.. Ο Ήλιος, στίς 24 Φεβ’33,είχε φθάσει στήν 5.5^οPI , καί, μιά άλλη Έκλειψις έλαβε χώρα, σχεδόν απένατι από τούς Ποσειδώνα – Δία. (Προφανώς στό Τέταρτο η Σελήνη θά ήταν καί σέ Τέταρτο μέ αυτούς).

Μιά- μιάμυση ημέρα πρίν τήν Πανσέληνο, η Σελήνη φθάνει στόν Κόμβο, όπου έφθανε καί ο Άρης ανάδρομος. Εκεί, λίγο πάνω από τήν ανατολή τους, χρεώνουν στόν Άρη τόν σεισμό τού Los Angeles, στήν Καλιφόνια.(10 Μαρτίου 1933, τοπική ώρα 17:54, UTC-8).

Ίσως, καί όχι άδικα, δεδομένου ότι είχε καί σημαντικές αβάντες: [Άρης-Σελήνη] (καί Ποσειδώνας) ήσαν σέ 135^ο μέ τόν Ουρανό καί είχαν απέναντί τους ακριβώς τήν Αφροδίτη καί τόν μικρό αστροειδή Ceres. Ο Ουρανός, επίσης, ήταν σέ τέλειο τετράγωνο μέ τόν Πλούτωνα. Παράλληλα ο Ήλιος ήταν απέναντι από τόν Δία, ( -2^ο διαφορά).

Προφανώς, τίς σχέσεις τίς κατανοούμε, ταιριάζουν απόλυτα σέ σεισμό. Αυτό πού δέν κατανοούμε, γιά τόν Άρη, είναι ότι επέρασε καί επέστρεψε ανάδρομος νά κάνη τήν ζημιά.

Α3. 26. ‘ Κώς 23 Απρ. 1933’ ..,τήν Κυριακή Θωμά καί ημέρα τ’ Αη’Γιωργιού, 08:05, (UTC+2), τό πρωϊ, (επήγαινεν ο κόσμος στήν εκκλησία, ... καί πολλές πηγές εστέρεψαν λίγες ημέρες ενωρίτερα, ..)

Ο σεισμός στήν ‘Κώ 1933’ πραγματοποιείται καθώς,…

… η Σελήνη, πλησιάζοντας τόν Ουρανό, ευρίσκεται σέ 135^ο μέ τόν Άρη, καί συγχρόνως,

στό τρίγωνο τού Άρη μέ τούς [Ήλιο-Αφροδίτη], (σέ 120^ο, συμμετρικά ως πρός τόν Β. Τροπικό καί στήν ίδια κλίσι τους),

η Σελήνη, επίσης, ευρίσκεται σέ 60^ο (ακριβώς) μέ τόν Κρόνο, (στήν 15.5^ο τού Υδροχόου, καί, λίγο μετά τό μεσο-ούρανο),

… ο Ήλιος ευρίσκεται στήν φάσι αποδέσμευσής του από τόν Ουρανό (< 9^ο),

κατά τόν σειμό, η Σελήνη ευρίσκεται στήν ίδια κλίσι μέ τόν Ουρανό, τόν Κόμβο καί τόν Ποσειδώνα (σέ 144^ο ).

… από τίς σταθερές, πιό παρατεταμένες, σχέσεις, όπως καί προαναφέραμε, είναι εκείνη τού Ποσειδώνα (στόν Ν. Κόμβο) σέ 135^ο /45^ο μέ τόν Ουρανό / Πλούτωνα ,

Στήν ανατολή, 20^οGe, δέν υπάρχει κάποιος πλανήτης,

Στήν εκδήλωσι τού σεισμού, δέν διαφαίνονται, άμεσα, σχέσεις μέ τίς προηγηθείσες εκλέιψεις, …

... από τούς μεταβλητούς, μόνον ο Ερμής, 5^οar32, (έχοντας επιστρέψει ορθά μετά τήν ανάδρομη πορεία του), ευρίσκεται σέ 30^ο από τό σημείο τήςτελευταίας (πρό 2μήνου) Έκλειψης, ενώ η Αφροδίτη (δίπλα στόν Ήλιο) υπολείπεται κατά 2^ο νά σχηματίση 60^ο μέ τήν Έκλειψι, (όχι σημαντικές).

Ως τόσον παρατηρούμε: …

.. η κ Έκλειψις τής 24ης Φεβ’33, στήν 5^οPI29, ήταν μετά τό μεσημέρι, 14:43 UTC+2, καί ο Ουρανός, σέ 45^ο, ήταν κοντά στό μεσο-ούρανο. Στήν ανατολή καί σέ 135^ο ήταν ο Πλούτων.

Δύο μήνες μετά τήν (κ.) Έκλειψι αυτήν, ο Κόμβος ευρίσκεται 0.5^ο από τό σημείο της καί σχεδόν απέναντι από τήν προαναφερθείσα τού Αυγ 1932. Σημειωτέον ότι στό σημείο τής τελευταίας ευρίσκεται, (ή γυρό’ρχεται από καιρό), ο Ποσειδώνας μέ τούς Άρη καί Δία κοντά του. Έτσι, η Σελήνη στόν Κόμβο, ή σέ σχέσι μέ τόν άξονά του, θά ήταν έντονα επηρρεαζόμενη από τούς τελευταίους.

Πιό συγκεκριμένα,

... στήν Πανσέληνο, 10 Απρ 1933, 16:38 UTC+2, ( μέ τήν Σελήνη απέναντι από τόν Ήλιο καί τούς Ουρανό καί Αφροδίτη, εκτέρωθεν σέ +-3^ο), οι Άρης – Ποσειδώνας καί Δίας ήσαν γύρω καί κοντά στήν ανατολή, (ο Ήλιος σέ 135^ο μέ τόν Ποσειδώνα).

... στό Τελευταίο Τέταρτο, 17/4/1933, 06:17 UTC+2, η Σελήνη, στό μεσο-ούρανο, ήταν καί συνάμα σέ 90^ο μέ [Ουρανό – Αφροδίτη], οι οποίοι είναι (2^ο-3^ο ) κοντά στόν Ήλιο, (ο Πλούτων στό κατώγειο). Επίσης, η Σελήνη ήταν καί σέ 135^ο μέ τόν Δία.

… μιά – μιάμιση ‘μέρα μετά, η Σελήνη ευρίσκεται εμπρός από τόν Κρόνο, καί, από τήν επομένη, η Σελήνη θά ευρεθή διαδοχικά καί απανωτά, απέναντι από τόν Άρη, στόν Κόμβο καί απέναντι από τόν Ποσειδώνα καί τέλος απέναντι από τόν Δία.

Πέρα από τό τετράγωνο τής Σελήνης μέ τόν Ουρανό, άμεσα στό 3ο/4ο, εκτιμούμε ότι καί οι λοιπές φάσεις πού εσημειώθησαν κοντά εκεί, ήταν κάτι σάν ‘αποδόμησις’, παρά μιά αναμενόμενη ‘χαλάρωσις’, ή αντιθέτως, μιά ‘υπερ-χλαρωσις’. Έτσι μάλλον, μιάμισυ ημέρα πρίν τήν Νέα Σελήνη, φθάνοντας η Σελήνη τόν Ουρανό σέ λιγότερο από 9^ο, ( στήν ίδια κλίσι), καί μέ αφορμή τίς σχέσεις της μέ τόν Άρη, γίνεται η ‘άνασυγκρότησις’.

Εάν ο σεισμός είχε γίνει 1-2 ώρες ενωρίτερον, οι γωνίες θά ήσαν παρόμοιες μέ εκείνες τών τριών εκλείψεων τούς τελευταίους 13 μήνες, εκτός τής πρόσφατης, όπου καί ο Κρόνος ευρίσκετο δίς στό ζενίθ καί μιά στήν ανατολή. Δέν γνωρίζομε άν τό καθυστερημένο τού σεισμού (επικρατεί τό ‘πρίν τήν ανατολή’), έγινε γιά τήν ‘παρά μισή μοίρα = 135 μοίρες’ τής Σελήνης μέ τόν Άρη, ή, γιά τό ακριβές τών 60^ο της μέ τόν Κρόνο.

Σημειωθείτω ότι στήν Ισημερία καί στίς τελευταίες εκλείψεις, ο Κρόνος καί οΟυρανός, ευρίσκοντο σέ ‘γωνίες’.

Ο σεισμός τής ‘Κώ 1933’ έρχεται σέ 2.5 σχεδόν κύκλους τού Κόμβου, μετά από εκείνον τής Πελοποννήσου (Φιλιατρά) τού 1886.

27. ‘Ιόνια 1953’ , * έχει ήδη αναφερθή,

Α3. 28... ‘Καρδίτσα 1954’ , (Σοφάδες), Παρασκευή 30 Απριλίου, μετά τό μεσημέρι αλλεπάλληλοι στήν Κ. Ελλάδα,

Ο σεισμός τής ‘Καρδίτσας 1954’, συμβαίνει ανάμεσα στό 3^ο /4^ο καί στήν Νέα Σελήνη. Όσον αφορά σχέσεις μέ σημεία τών προηγουμένων εκλείψεων δέν είναι σημαντικές. Μόνον ο Ερμής ευρίσκεται σέ τετράγωνο μέ τό σημείο τής (ολικής) έκλειψης τής Σελήνης τής 19^ης Ιαν. 1954, καί τούτο μέ διαφορά 1,5^ο.. Έτσι, πάμε ‘ανιχνεύοντας’, ...

Δεδομένα καί χαρακτηριστικά:

… Ο Ουρανός ήταν (σχεδόν) στόν Κόμβο, (απέναντι, δηλ. στόν Νότιο Κόμβο, κοντά στήν έκλειψι τού ‘53),

… τόν Ιανουάριο, όλοι οι πλανήτες, εκτός τον Δία, στό ημικύκλιο από 21^ο τού Καρκίνου ως τήν 21^ο τού Αιγόκερω, μέ τούς Ποσειδώνα – Κρόνο σχεδόν στήν μέση, περί τήν αρχή τού Σκορπιού. (ο Δίας, εκτός τού ημικυκλίου, σέ Τρίγωνο μέ τόν Ποσειδώνα).

Τούτο σημαίνει ότι η Σελήνη στίς κρίσιμες φάσεις της μέ τόν Κόβο, θά ήταν επίσης καί σέ ανάλογες κρίσιμες σχέσεις καί μέ τούς μεγάλους πλανήτες (εκτός τού Δία).

.

... : οι τελευταίες εκλείψεις, ...

... στίς 5 Ιαν. 1954, 04:51, πρίν τό χάραμα, κ. Έκλειψις στήν 14^οCP13, καί,

... περί τήν ίδια ώρα, στήν επομένη Πανσέληνο, 19 Ιαν.1954, μιά ολική Έκλειψις τής Σελήνης στήν 28^οCN30.

Η Έκλειψις Ηλίου, τής 5ης Ιαν. 1954, συμβαίνει σχεδόν απέναντι από τόν Ουρανό, μιάν ημέρα πρίν τήν πλήρη αντίθεσι τής Σελήνης μέ τόν Ουρανό καί τό τετράγωνό της μέ τόν Κρόνο.

Στό επόμενο 1o/4o, 12 JAN 02:22 UTC+2, Ήλιος/ Ουρανός στόν έναν άξονα, καί, Σελήνη /[Ποσειδώνας (-Κρόνος)] στόν άλλον, σχηματίζουν έναν σταυρό, ‘+’! (σέ ‘μάς δέν συνέβη τι, .. αλλού , ίσως)

Στήν (ολική) Έκλειψι τής Σελήνης, 19 Ιαν., έχομε τό σχήμα πού προαναφέραμε, η Σελήνη 8^ο μετά τήν σύνοδό της μέ τόν Ουρανό καί στό τετράγωνο τού Ποσειδώνα, (καί σέ 1-2 ημέρες ακολουθούν 90^ο τής Σελήνη μέ τόν Κρόνο καί Άρη).

Τά σχήματα αυτά,γενικά επαναλαμβάνονται, μέ μικρότερες ή μεγαλύτερες αποκλίσεις καί μέ εναλλαγή τών παρευρισκομένων. Έτσι, καί κοντά στόν σεισμό: ...

... στήν Πανσέληνο τής 18 APR 1954, 07:49 UTC+2, ο Ήλιος έχει φθάσει απέναντι από τόν Ποσειδώνα. Δηλαδή, η Σελήνη είναι μαζί μέ τόν Ποσειδώνα, ενώ, σέ λιγώτερον από μιάν ημέρα, η Σελήνη θά ευρεθή μαζί μέ τόν Κρόνο,

... στίς 24 Απρ. 1954 η Σελήνη φθάνει στόν Κόμβο καί σέ 4 ώρες ακριβώς απέναντι από τόν Ουρανό, καί, μετά από 8 ώρες σέ τέλειο τετράγωνο μέ τόν Ποσειδώνα, (25 Απρ., τό πρωΐ). ..

... τήν επομένη, σέ λιγώτερο από 24 ώρες, στίς 26 APR 1954, 06:57 UTC+2, η Σελήνη στό μεσο-ούρανο στό [Τρίτο Τέταρτο (μέ τόν Ήλιο) καί σέ τετράγωνο μέ τόν Κρόνο (στή άλλη πλευρά)] , (εδώ, σέ ένα ‘Τ’, μόνη της, χωρίς ΄σύζυγο’ καί χωρίς ακριβές ‘αντίβαρο’ απέναντι).

Στόν σεισμό η Σελήνη φθάνει σέ (τέλειο) τετράγωνο μέ τόν Άρη, καί συγχρόνως [Σελήνη – Άρης, αμφίπλευρα ] σέ 135^ο μέ τόν Πλούτωνα, (καί 150^ο /60^ο μέ τόν Κρόνο

Ο Ήλιος, (σχεδόν απέναντι από τόν Κρόνο), σέ 45^ο μέ τόν Δία.

Λοιπά καί συμπληρωματικά, στατιστικά,

ο Ήλιος ευρίσκεται σέ σχεδόν 120^ο μέ τόν Άρη καί σέ 72^ο μέ τον Ουρανό . ο Άρης σέ 72^ο μέ τόν Ποσειδώνα, καί ό τελευταίος σέ 144^ο μέ τήν Αφροδίτη)

Ο Ήλιος, επίσης, ευρίσκεται απέναντι από τήν θέσι τού Άρη στήν κ. Έκλειψι τής 5ης Ιαν. 1954, (9.5^ο ta/sc), ενώ ο Δίας (25^οge) φθάνει πάνω στό κατώγειο τής Ισημερίας.

... στήν Ισημερία, 21/03/54, στήν ανατολή, 5:53 UT+2, μέ τίς ‘γωνίες’ στά τροπικά σημεία, καί Άρης/ Δίας πολύ κοντά στό ζενίθ/ναδίρ. (πρός τό κατώγειο επίσης επήγαινε καί ο Ουρανός).

στήν τελευταία Πανσέληνο, καί πάλιν στό τελευταίο Τέταρτο, ο Πλούτων ήταν στό κατώγειο (καί ο Ουρανός 30^ο δυτικώτερα).

Στόν σεισμό ένας μικρός πλανήτης ευρίσκεται απέναντι από τό σημείο τής έκλειψης τής Σελήνης.

Τούς μικρούς πλανήτες, ίσως, δέν τούς υποτιμάμε ανάλογα μέ τό σχετικό τους μέγεθος. Ναί μέν δέν διαθέτουν τήν δύναμι τής φυσικής έλξεως, όπως η Σελήνη, αλλά μπορεί νά επηρρεάζουν τήν ‘διάθεσι’ τών μεγάλων. Γιά παράδειγμα, ο ‘ασήμαντος’ Πλούτων, όχι μόνος του, αλλά σέ σχέσεις μέ τόν Ήλιο, Άρη καί Δία, καταλογίζεται στήν ομάδα ‘οι συνήθεις ύποπτοι’ πού εξάρουν τούς σεισμούς. Εξ άλλου, στήν (ολική) Έκλειψι τής 6 Σεπτ. 1755 08:03 UT, στήν 13^οVi19, ο Ουρανός ευρίσκετο ακριβώς απέναντι, στήν 13^οΡi18, καί ο Πλούτωνας στήν μέση, στό 14^οsa41. Καί αυτοί οι δύο, ήσαν οι μόνοι πού είχαν σχέσι μέ τήν Έκλειψι, (Ήλιο- Σελήνη). Στό 40ήμερο, 1/11/1755, πού έγινε καταστροφή τής Λισαβώνας, τό μόνο πού ήλλαζε στίς σχέσεις μέ τό σημείο τής Έκλειψης, ήταν ένας μικρός πλανήτης, η Ceres (Δήμητρα), πού ευρέθη πάνω στό σημείο τής Έκλειψης. Στήν περιοχή αυτή, η Έκλειψις ήταν στήν ανατολή, ενώ στήν στήν Ισημερία (κοντά) στόν άξονα ζενίθ – ναδίρ ευρίσκοντο η Ceres καί ο Ουρανός αντίστοιχα.

Εξ άλλου καί σέ άλλες περιπτώσεις σεισμών συμβαίνει ένα μικρός πλανήτης νά ευρίσκεται κυρίως απέναντι, από τόν Κρόνο, ή τόν Ουρανό, αλλά καί σέ αλυσίδα σχέσεων μέ τούς μεγαλύτερους. Τό αναφέρομε απλώς, δέν τό έχομε εξαντλήσει ιδιαίτερα.

29. ‘Σαντορίνη, 1956 ’, * έχει ήδη αναφερθή,

Α3. 30. ‘Σεισμοί 1965’, από Μαρτίου έως Ιουλίου, σέ Αλόννησο, Αγρίνιο, Αρκαδία, Κόρινθο, (πολύ συνοπτικά)

Ο Κόμβος, στά μέσα τού 1964 έφθανε στόν Βόρειο Τροπικό καί στά μέσα τού 1965 στήν μέση τών Διδύμων.

Οι Εκλείψεις, κατά σειράν:

(μερ.) Ηλίου 10 Jun 1964 06:22, UT+2, 19^οGEM19,

(ολική) Σελήνης, 25 Jun 1964, 03:08, UT+2, 3^οCAP30,

(μερ.) Ηλίου 9 JUL 1964,13:31, UT+2, 17^οCAN16,

(μερ.) Ηλίου 04 DEC 1964 , 03:18, UT+2, 12^οSAG ,

(ολική) Σελήνης, 19 DEC 1964 04:41, UT+2, 27^οGEM14,

Οι σεισμοί τού 1965 ουσιαστικά ξεκινούν στίς 9 Μαρτίου τό βράδυ, μέ τήν Αλόννησο νά πλήττεται περισσότερον (καί ‘συμπληρωματικά’ στίς 14 Μαρτίου). Στίς 31 Μαρτίου, (09:48?), σείεται η Κεντροδυτική Χώρα, (Αγρίνιο), καί, στά ξημερώματα τής 5^ης Απριλίου πλήττεται βαρύτερα η Κεντροδυτική Πελοπόννησος, Αρκαδία – Ηλεία – Αχαΐα, (έπεσαν καί ερράγησαν πολλά σπίτια). Τέλος, αναφέρομε καί τόν σεισμό τής 6^ης Ιουλίου, στήν Κόρινθο, τόν οποίο όμως παραλείπομε νά εξετάσωμε διότι ίσως νά μήν ανήκη σέ αυτήν τήν ομάδα.

Πέραν από τήν μνεία τών σημείων τών ανωτέρω Εκλείψεων, στήν εξέτασι αυτών τών σεισμών (3) δέν θά εστιάσομε στίς ειδικώτερες σχέσεις τους μέ τούς σεισμούς. Όχι διότι δέν υπάρχουν, αλλά θεωρώντας άλλο τί τό ιδιαίτερο:

Τό 1965, (όπως ελέγχθη καί στήν ‘Χίο 1881’), μάς θυμίζει επανάληψι βασικών συγκυριών τού 1881 καί τού 1545, τού Κόμβου καί κυρίως τού Ουρανού στόν κύκλο του, (σχεδόν στήν ίδια αστρική θέσι), καί σέ 90^ο από τήν τελευταία Έκλειψι! Αλλά καί κάποιες αναδιατάξεις τών λοιπών.

Πιό συγκεκριμένα:

... στήν Νέα Σελήνη τού Μαρτίου, 3/3/1965, 11:56 UT+2, σέ ένα πεπλατυσμένο ‘Χ’ ανοίγματος μόλις 10^ο, στήν ‘δεξιά’ του πλευρά, στούς Ιχθείς καί πρός τόν Τροπικό τού Κριού, ήσαν οι Κρόνος, η Νέα Σελήνη καί ο Ερμής, (ενώ εζύγωνε καί η Αφροδίτη). Απέναντι, στήν Παρθένο, πρός τόν Τροπικό τού Ζυγού, ήσαν οι Ουρανός, ο Πλούτων καί ο Άρης. Μάλιστα, εδώ συνέβαινε η Νέα Σελήνη (Ήλιος καί Σελήνη) νά ευρίσκονται ακριβώς απέναντι από τόν Ουρανό! (12.5^οPi/Vir). Στήν μέση, (19^οGE), ο Κόμβος.

[Η Νέα Σελήνη απέναντι από τόν Ουρανό θεωρείται πολύ κρίσιμη συγκυρία, (βλ. Καί Δυράχειο 2019). Ιδιαίτερα στούς Ισημερινούς, η συγκυρία αυτή μπορεί νά ξεσηκώση πολύ τήν παλίρροια. Επίσης, ένα ανάλογο ‘Χ’ παρατηρείται καί τό 1968, βλ. σχετικά κατωτέρω ‘Αη’Στρατης 1968’]

Έτσι, κάποιος πλανήτης, αφήνοντας τόν ένα, γρήγορα εδημιουργούσε σχέσεις μέ τόν άλλο. Γιά παράδειγμα,

.. στίς 9 Μαρτίου, ο Ήλιος (19^οPi) απέναντι από τόν Άρη , (καί οι δυό τους σέ 120^ο /60^ο μέ τόν Ποσειδώνα), ... η Αφροδίτη, (μόλις έχοντας προσπεράσει τόν Κρόνο), απέναντι από τόν Ουρανό, ... καί η Σελήνη προσεγγιστικά σέ 90^ο μέ τήν Αφροδίτη – Κρόνο καί Ουρανό, φαίνεται νά φέρνουν τήν 1^η ταραχή,

... στίς 31 Μαρτίου, ο Άρης (ανάδρομος) ευρίσκεται μαζί μέ τόν Ουρανό, καί, αμφότεροι ακριβώς απέναντι από τόν Κρόνο! Ο Ήλιος , (10,5^ο ar), σέ 150^ο /30^ο μέ τούς ανωτέρω, ..., συμβαίνει ο 2^ος σεισμός,

... τέλος, στίς 5 Απριλίου, (στό ‘15νθήμερο’ τής Ισημερίας), εκτός τών άλλων συγκυριών, σημειώνομε ιδιαίτερα, τόν Ήλιο στήν 15^ο ar καί σέ 144^ο από τόν Ουρανό. Εκεί, όπως καί τό 1881 καί τό 1545, συμβαίνει ο 3^ος σεισμός, μέ τήν Αφροδίτη κοντά του, μέ τόν Πλούτωνα σέ 150^ο, ... τηρουμένης τής σχέσεως Κρόνου – Ουρανού, καί μέ τήν Σελήνη (σέ 72^ο από τόν Κρόνο) νά φθάνη στόν Δία, ...,.

Α3. 31. ‘Ευρυτανία 1966‘,(Λίμνη τών Κρεμαστών), 5 Φεβρουαρίου, 05:00 UTC+2,

τήν περίπτωσι αυτή θά έπρεπε μάλλον νά τήν εντάσσαμε στίς (πιό) ‘ανένταχτες’ περιπτώσεις, αλλά, τήν αναφέρομε εδώ, ειδικά, λόγω τής ημερομηνίας,

... στόν σεισμό τής 5^ης Φεβρ. 1966, 05:00, στήν Ευρυτανία, δέν διαφαίνεται κάποια προφανής, ή έντονη, σχέσις μέ τίς προηγηθείσες Έκλείψεις

.. ο σεισμός συμβαίνει μέ τόν Ήλιο, καί τόν Ερμή πίσω του, στήν 16^ο τού Υδροχόου. Ο Κρόνος, καί οι απέναντί του Πλούτων- Ουρανός, ήσαν σέ 16^ο -17^ο-άρια.

Η μόνη σχέσις πού είχαν (καί διατηρούσαν) οι προαναφερόμενοι, ήσαν εκείνοι μέ τό σημείο τής σκιώδους έκλειψης τής Σελήνης 8/12/’65, στήν 16^οge25’. Οι οποίες μάλλον δέν φαίνεται νά είναι καί από τίς ‘εκρηκτικές’. Όμως, η θέσις τού Δία κοντά στόν τροπικό τού Καρκίνου καί καθώς ζυγώνει (ανάδρομα) τήν έκλειψι τής Σελήνης σέ 5ο, ίσως νά είναι πιό ‘εκρηκτική’.

Ο σεισμός, τό πρωί, γίνεται 13 ώρες πρίν τήν Πανσέληνο πού θά ακολουθούσε τό βραδάκι, στίς 6. Κάτι τέτοιο δέν είναι σύνηθες, καί μάλλον θά μπορούσε νά είναι αποτέλεσμα κάποιας ‘διαταρακτικής’ προηγηθείσης συγκυρίας. Ό,τι βλέπομε, ή κρίνομε σημαντικώτερον, από τά πιό πρόσφατα είναι:

Μετά τήν Νέα Σελήνη τής 21ης Ιαν., η Σελήνη ήλθε σέ σύνοδο μέ τόν Άρη καί σέ 90^ο (<) από τόν Ποσειδώνα. Ως τόσον τούτο συνέβη 1.5-2 ημέρες μετά.

... στό 1^ο / 4^ο , (29 Jan 1966, 21:48 UTC+2), ο άξονας Ουρανού-Πλούτωνα / Κρόνου (καί ενός μικρού πλανήτη ), είναι στήν ανατολή / δύσι, ενώ τό μεσο-ούρανο κατέχει ο Δίας (σέ προσεγγιστικό τετράγωνο μέ τούς ανωτέρω).

Πάνω στό τέταρτο αυτό η Σεληνη καί ο Ήλιος δέν είχαν καμμιά σχέσι μέ τούς μεγάλους. Τίς πιό κρίσιμες σχέσεις, εδώ, τίς είχαν οι [Ερμής-Αφροδίτη] σέ 135^ο μέ τούς Δία, Πλούτωνα καί Ποσειδώνα, αλλά έχουν ήδη παρέλθει 8-10 ώρες από τότε πού η Σελήνη ήταν σέ τετράγωνο μέ τούς πρώτους.

Όμως, μέσα στίς επόμενες 3 ημέρες, καί αρχής γενομένης σέ λιγώτερον από μιάν ημέρα, η Σελήνη ευρίσκεται διαδοχικά:

απέναντι από τόν Ποσειδώνα, [στόν Κόμβο καί σέ τετράγωνο μέ τόν Άρη, 90^ο από τήν έκελειψι], σέ τετράγωνο μέ τόν Κρόνο, καί, [εμπρός από τόν Δία καί σέ τεράγωνο μέ τόν Ουρανό].

Όταν η Σελήνη απομακρύνεται 45^ο από τόν Δία, (καί σέ 144^ο > πρός τόν Ποσειδώνα), γίνεται ο σεισμός.

Ο Ήλιος (καί ο Ερμής μαζί του), μιά τέλεια σχέσι είχαν, 30^ο μέ τόν Κρόνο. Όλες οι λοιπές σχέσεις Ηλίου καί μακρυνών, μεταξύ των, εκυμαίνοντο σέ αποκλίσεις από 1^ο έως 5^ο.

Τέτοιες περιπτώσεις σεισμών κοντά στήν Πανσέληνο, συναντάμε καί αλλού, ( π. χ. στά ‘Ιόνια 1953’, στήν ‘Αταλάντη 1894’, καί στήν Σικελία τό 1968, κ. ά.), όπου υπήρξαν πολύ πιό ισχυροί λόγοι πού θά μπορούσαν νά δικαιολογήσουν ένα συμβάν, έστωσαν καί λίγες ώρες πρίν ή μετά από μιά Σεληνιακή φάσι. Όχι όμως καί εδώ. Τί συνέβη καί δέν μάς ταιριάζει; ...

... Λέγεται ότι, ίσως, τά ύδατα τού φράγματος, λόγω τών πληθωρικών βροχών τής εποχής, προκάλεσαν τόν σεισμό. Αλλά, η θέσις αυτή μπορεί νά μή διαφέρει καί από μιά απλοϊκή σκέψι. Καί, ... εκάλλιασε τούτο νά γίνη τήν ‘5^η Φεβρουαρίου’;;; Δέν τό γνωρίζομε, ...καί δέν δυνάμεθα νά σχολιάσωμε περαιτέρω. Εμείς, δέν τό βλέπομε από τεχνικής καί δομικής απόψεως, παρά μόνον στατιστικά. Καί, ό,τι περαιτέρω παρατηρούμε είναι:

“5^η Φεβρουαρίου”, μέ τόν Ήλιο στήν 16^ο τού Υδροχόου, ή “45νθήμερο” μετά τό Ηλιοστάσιο, τό οποίο Ηλιοστάσιο, (22 Δεκ. 1965, 03:41 UTC+2), έσχε τό κατώγειό του, στήν περιοχή, στήν 15^οaq, τού Υδροχόου! Τά υπόλοιπα, ... συμπληρωματικά καί συνδυαστικά.

. .. κάπως έτσι γεννιούνται οι προκαταλήψεις!... ίσως, ... καί όχι ‘άδικα’ ...

Α3. 32. .... ο σεισμός στόν ‘Αη’Στράτη 1968 ’, 19-20 Φεβρουαρίου, (καί άλλα σχετικά)

Γενικά, ..

... ο άξονας τού Κόμβου (από τόν Οκτώβριο ’67) έχει εισέλθει στήν τροπική περιοχή Κριού / Ζυγού, κινούμενος πρός τόν Βόρειο Ισημερινό.

… μεγάλοι πλανήτες γύρω στόν άξονα τού Ισημερινού, συγκεκριμένα, ....

… ο Κρόνος λίγες μοίρες μετά τόν Τροπικό τού Κριού, καί,.. σχεδόν απέναντι, ...

... ο Ουρανός (καί Πλούτων) στόν Ισημερινό τού Ζυγού. 30^ο πίσω έρχεται ο Δίας. ( η τελευταία συγκυρία Δία - Ουρανού, θυμίζει μάλλον τό καλοκαίρι τού 1886, .. Φιλιατρά):

... ο Ποσειδώνας (στόν Σκορπιό) σέ 60^ο /90^ο μέ τούς τελευταίους.

... ο σεισμός αυτός γίνεται δυό ημέρες πρίν τό 3^ο/4^ο, όχι σέ σχέσι μέ τόν Κόμβο, καί, δέν σχετίζεται, ή, τού’λάχιστον δέν φαίνεται νά σχετίζεται άμεσα. μέ τά σημεία τών τελευταίων Εκλείψεων.

… όπως παρατηρούμε, ο σεισμός στόν ‘Αη’Στράτη 1968’, 19-20 Φεβρ., συμβαίνει σέ ένα ‘Χ’ 30^ο/150^ο όπου:

... : τόν ένα άξονα, τόν Ισημερινό, τόν κατέχουν ο Άρης (καί ο αστροειδής Chiron) καί κοντά ο Κρόνος, ενώ, απέναντι είναι ο Ουρανός (μέ τόν Πλούτωνα κοντά του).

Στόν άλλον άξονα ευρίσκονται ο Ήλιος σέ αντίθεσι μέ τόν Δία, ακριβώς καί κόντρα παράλληλα.

Η Σελήνη σέ 45^ο /135^ο από τόν Ουρανό / Άρη , καί ο Ήλιος σέ τετράγωνο μέ τόν Ποσειδώνα, (ο Ποσειδώνας είχε καί διατηρεί σχέσεις μέ όλους τούς μεγάλους καί ιδιαίτερα 135^ο μέ τόν Κρόνο).

Αναφορικά μέ τίς τελευταίες κυριώτερες φάσεις:

… στό Hλιοστάσιο, 22/12/67, 17:16 UTC+2, ο ´Αρης, (16^ο aq), ήταν στό ζενίθ τής περιοχής, καί, στό ναδίρ ήρχετο ο Δίας. Γύρω από τήν δύσι (μέσα σε 30^ο ), Ήλιος- Ερμής καί ο (δύσας) Ποσειδών.

... στό 1o/4o, 6 FEB 1968, 14:20 UTC+2, ο Άρης ευρίσκεται σέ λιγώτερο τής μιάς ώρας από τό μεσο-ούρανο καί, απέναντί του σχεδόν ο Ουρανός πηγαίνει πρός τό κατώγειο, (ενώ ο Δίας έχει προχωρήσει λίγο μετά).

Ο Ήλιος, στήν 16^ο aq, δέν έχει κάποιες σχέσεις μέ τούς άλλους, μή τε η Σελήνη πρός τό παρόν (καί προηγουμένως). Αμέσως μετά, όμως η Σελήνη θά ευρθή απέναντι από τόν Ποσειδώνα, σέ τρίγωνο μέ τόν Ουρανό καί σέ τετράγωνο μέ τό Δία.

Στήν τελευταία Πανσέληνο, 14 Φεβρ. 1968, 06:43, πολύ κοντά στό τέλειο ‘Χ’, οι ‘γωνίες’ έπεφταν (ακριβώς) επάνω στούς Τροπικούς, δηλαδή, Άρης / Ουρανός στήν ανατολή /δύσι, ενώ, Ήλιος / Δίας -Σεληνη (σχεδόν) 30^ο πάνω από τήν ανατολή/ κάτω από τήν δύσι. (στίς 19-20 Φεβρ.

Οι σχέσεις πού επικρατούσαν στήν Πανσέληνο ήσαν αρκετά έντονες καί, γιά τήν Σελήνη, συνέχισαν έως τίς επόμενες 2-2.5 ημέρες, όπου διαδοχικά, ή απανωτά ευρίσκεται σέ τετράγωνο μέ τόν Ποσειδώνα, εμπρός από τόν Δία, απέναντι από τόν Άρη, εμπρός από τόν Ουρανό, καί απέναντι από τόν Κρόνο.

Δέν συνέβη τί όμως μέ τήν Σελήνη πλησίον, ή μέσα στό ‘Χ’, παρά μόνο όταν αυτή έφθασε από τήν άλλη μεριά, (στήν ανατολή της), σέ 135^ο /45^ο μέ τόν Άρη/Ουρνό καί στόν χρόνο τής πλήρους αντιθέσεως Ηλίου/Δία.

Όπως φαίνεται ξεκάθαρα από τά δεδομένα, τό επικρατέστερο, στό συμβάν αυτό, ήταν τό ‘Χ’ καί οι εμπλεκόμενοι. Άν καί δέν έχομε πολλές τέτοιες περιπτώσεις, παραβάλομε ως τόσον τό αντίστοιχο εκείνο τού πρό μηνός σεισμού στήν Σικελία. Επίσης, μη ευρίσκοντες κάποια σχέσι μέ τά σημεία τών εκλείψεων, συνεξετάζοντάς τούς σεισμούς, πάμε λίγο πάρα-πέρα.γιά τόν `ρόλο τού Δία καί τού Άρη, τό παρελθόν τους καί πέρα από τίς θέσεις τους στό Ηλιοστάσιο.

Η θέσις τού Δία είναι πολύ κοντά εκεί όπου ευρίσκετο καί στίς προηγούμενες Εκλείψεις.

Στήν (μερική) Έκλειψι τής 9^ης Μάη 1967, (στήν 18^ο ta17), λίγο πρίν τήν δύσι, ο Δίας ήταν στό μεσο-ούρανο καί ό Άρης (16^οLI50) στήν ανατολή.

Οι ‘γωνίες’ τού ορίζοντα στίς οποίες αναφερόμεθα, εδώ καί στήν συνέχεια, είναι τής περιοχής τής Σικελίας καί απέχουν 15^ο (μιάν ώρα) από εκείνες τού Αη’Στράτη.

Στήν (ολική) Έκλειψι τής ανατολής τής 2ας Νοε 1967, ( 09^οSC0), ο Δίας ήταν επίσης στό μεσο-ούρανο καί ο Άρης σέ 60^ο από τήν Έκλειψι, στήν 7.5^οaq, καί σέ τετράγωνο μέ τόν Κρόνο.

Στήν θέσι εκείνη τού Άρη τής 2ας Νοε., συμβαίνει η Νέα Σελήνη, 31Δεκ 1967, 03:38 UTC. Εδώ, η Νέα Σελήνη (καί προσεγγιστικά ο Ερμής, πίσω από τόν Ήλιο, U,), ευρίσκονται σέ 45^ο μέ τόν Άρη καί τόν Ποσειδώνα,( εκατέρωθεν), σέ τρίγωνο μέ τόν Δία καί σέ τετράγωνο μέ τόν Κρόνο. Η Αφροδίτη καί ο Ποσειδώνας, μόλις έχουν ανατείλει. Γύρω στό μεσο-ούρανο είναι οι Ουρανός καί Πλούτων (πρό) καί ο Δίας λίγο μετά.

Αφήσαμε τελευταία, λόγω ενδιαφέροντος, τήν (ολική) έκλειψι τής Σελήνης στίς 18 Οκτ. 1967, στήν 24^οar20. Στήν φάσι εκείνην, ο Άρης (κοντά στόν Νότιο Τροπικό), ευρίσκετο στήν ανατολή, καί σέ τέλειο τετράγωνο μέ τόν Ουρανό. Καί όχι μόνον, ... Άρης – έκλειψις-Δίας ευρίσκοντο σέ 120^ο μεταξύ τους.

Νά σημειώσωμε, επίσης, ότι στόν χρόνο τών σεισμών, ο Κόμβος ευρίσκετο στό σημείο τής (ολικής) έκλειψης τής Σελήνης τού περασμένου Οκτωβρίου, ( καί ακριβώς απέναντι τού σημείου συτού ένας μικρός πλανήτης , η Ceres)

Στήν Σικελία τά σεισμικά φαινόμενα ξεκίνησαν από τό μεσημέρι τής 14^η Ιαν. 1968, καί ο κύριος σεισμός - η ζημιά έγινε μετά τά μεσάνυχτα τής 14^ης - πρός τό πρωΐ τής15ης Ιανουαρίου, 1968, 12ώρες σχεδόν πρίν τήν Πανσέληνο.

(Ήταν τότε πού καί στήν Σκωτία ενέσκυψε μιά ιστορική σαρωτική θύελλα, ενώ παράλληλα, μιά κακοκαιρία, η οποία είχε αρχίσει πρίν από λίγες ημέρες, επεξετάθη από τήν Β.Δ. Ευρώπη ως καί τήν Μέση Ανατολή. Τά καιρικά αυτά φαινόμενα σχετίζονται ίσως καί μέ τήν συγκεκριμένη ημερομηνία - μοίρα τού Ηλίου).

Καί εδώ στήν Σικελία, πρός τήν τότε Πανσέληνο 24.5^οcp /cn, είχαμε τό ίδιο, ή ανάλογο, ‘Χ’, μέ μιά διαφορά. Αντί τού Ηλίου/ Δία πού συμβαίνει στόν Αη’Στράτη, εδώ συμβαίνει νά έχομε τήν ακριβή αντίθεσι τών Δία / Άρη.

Ο σεισμός τής Σικελίας, ή οι δονήσεις, αρχίζουν μέν μέ τόν Ήλιο (σχεδόν καί μέ τήν Σελήνη) στό τετράγωνο τού Κόμβου, αλλά, χωρίς σημαντικές σχέσεις, πέραν αυτής τού Άρη/Δία. Ειδικώτερα στόν κύριο σεισμό, παρατηρείται σχεδόν ανυπαρξία εκρηκτικών σχέσεων!

Τούτο σημαίνει ότι κάτι είχε πού είχε ‘προετοιμασθή’ προηγουμένως, φθάνει νά καταλύεται – νά καταρρέη εδώ, πρός τήν Πανσέληνο, είτε διότι δέν συνάδει μέ τά προηγούμενα, λόγω εντάσεως ή αντιθέσεως, ή ότι η σύμπωσις Άρη /Δία είναι τό καταλυτικό.

Πιό συγκεκριμένα, καί συνδυασμένα ..

Τό 1o/4o 7 JAN 1968 14:23 UTC, ήταν λίγο πρίν τόν Κόμβο. Εκεί, η Σελήνη, πέρα από τό τετράγωνό της μέ τόν Ήλιο (καί τό ενισχυόμενο μέ τόν Ερμή, καθώς ξέφευγε από πίσω του), δέν είχε κάποιες οξείες σχέσεις. Όμως, τήν τελευταία μιά – μιάμιση ‘μέρα ευρέθη απέναντι από τόν Ουρανό, στόν Ισημερινό καί στό ενδιάμεσο εμπρός από τόν Κρόνο.

Στόν Κόμβο, (12 ώρες μετά τό 1^ο/4^ο ), η Σελήνη μή τε εκεί είχε οξείες σχέσεις μέ τούς μεγάλους παρά μόνο μέ τόν Ερμή καί τήν Αφροδίτη.

Τό πιό χαρακτηριστικό όμως στό 1^ο/4^ο είναι ότι ο Άρης ήταν στό μεσο-ουρανο καί Δίας στό κατώγειο. Ο Άρης κινούμενος θά χαλάση τό τετράγωνό του μέ τόν Ποσειδώνα καί τίς 150^ο μέ τόν Ουρανό καί θά ευρεθή απέναντι από τόν Δία.

Οι προ-σεισμοί στήν Σικελία αρχίζουν 10^ο μετά τό τετράγωνο τής Σελήνης μέ τόν Ουρανό καί 3^ο μετά εκείνο με τόν Κρόνο. Καί δέν συνεχίζουν. Εκρατούσε άραγες τό ‘Χ’;

Ακόμη πιό ασυνήθιστα γιά τήν Σελήνη, (καί τίς σχέσεις της), ο κύριος σεισμός. Σχεδόν ανύπαρκτες οι σημαντικές σχέσεις, καί γιά τήν Σελήνη καί γιά τόν Ήλιο. .

Ο Ήλιος σέ 60^ο μέ τόν Ποσειδώνα, 120^ο μέ τόν Πλούτωνα, έτεινε σέ τρίγωνο μέ τόν Ουρανό.

Μόνον ο Ερμής, 10^ο μετά τον Ήλιο, είχε καλές σχέσεις μέ τόν Άρη, τόν Κρόνο, τόν Δία καί (προσεγγιστικά) μέ τόν Ουρανό, (γιά τήν ακρίβεια, οι 120^ο τού Ουρανού, έπεφταν στό ενδιάμεσο Ηλίου- Ερμή).

Η Σελήνη, μιά προφανή σχέσι είχε, 150^ο μέ τήν Αφροδίτη.

...άν, όπως συνηθίζομε, δέν συνυπολογίσωμε τίς σχέσεις: Σελήνης – Ουρανού 72^ο , Ηλίου-Κρόνου 72^ο, (ακριβείς), καί δέν δεχθούμε σάν πρωϊμότερη τήν σχέσι Σελήνης- Άρη η οποία υπελείπετο κατά 2^ο νά φθάση τίς 135^ο, ... τότε, αλλά καί σέ κάθε περίπτωσι, ..

... οι θέσεις καί οι σχέσεις τών Δία /Άρη , στίς εκλείψεις, στίς ‘γωνίες’ τού Ηλιοστασίου, ή τών τελευταίων Σεληνιακών φάσεων, καί στό ‘Χ’ τών σεισμών, είναι τό πιό σημαντικό.

Ο Δίας, στόν σεισμό τής Σικελίας, ήταν λίγο πρίν τό μεσο-ούρνανο, ενώ στόν Αη’Στράτη ήταν επάνω στό ζενίθ, (καί 45^ο από τήν θέσι τού Άρη στήν Έκλειψι τού Μάη).

Στόν σεισμό τής Σικελίας, η Σελήνη (εσπευσμένα, 2^ο πρίν τίς 135^ο), ευρίσκετο στό ενδιάμεσο μεταξύ τών δύο (αντιθέτων) σημείων, τής έκλειψής της καί (πιό ακριβέστερα) τού σημείου τού Άρη στήν Έκλειψι τού Μάη.

Λοιπά: …καί παρόμοια μέ τό “Χ” τού 1968, ..

Ως άν μιά αντίστοιχη τέτοια “Χ” περίπτωσι, θά μπορούσαμε νά ανφέρωμε τόν σεισμό καί τυφώνα τής 1ης Σεπτ. 1923, στήν Ιαπωνία, Τούτο, συμβαίνει μέ τήν Σελήνη ανάμεσα στήν Πανσέληνο-μερ. Έκλειψι της Σελήνης καί τήν μεγάλη Έκλειψι του Ηλίου.

... στίς 28 Αυγ.1923, είχε Πανσέληνο καί ( μερική) έκλειψι, (2^ο aq), 30^ο πάνω από τήν ανατολή. Οι γωνίες ήσαν στούς τροπικούς, καί, ο Ερμής ήταν στήν δύσι (τροπικός τού Ζυγού), ενώ πρός τά ‘κεί ακολουθούσε καί ο Κρόνος σέ 135^ο /45^ο από τήν έκλειψι. Ο Πλούτων ήταν στό κατώγειο. Ο Άρης καί η Αφροδίτη ήσαν κοντά στήν έκλειψι.

Μιά- μιάμιση ‘μέρα πρίν τήν Πανσέληνο, η Σελήνη, διαδοχικά, είχε σχηματίσει τετράγωνο μέ τόν Δία, καί ευρέθη απέναντι από τόν Ποσειδώνα καί τόν Άρη.

Στήν πορεία της μετά τήν έκλειψι, η Σελήνη, ευρέθη τήν επομένη στόν Κόμβο καί εμπρός από τόν Ουρανό,( ίδια κλίσι), καί δυό ημέρες μετά απέναντι από τόν Κρόνο.

5 ημέρες μετά τήν28^η Αυγ.1923, γίνεται ο σεισμός τής 1^ης Σεπτ., όπου, ...

... η Σελήνη φθάνει απέναντι από τόν Δία,

... ο Άρης καί η Αφροδίτη (πολύ κοντά στόν Ήλιο), ευρίσκονται (εκατέρωθεν) στό απέναντι σημείο τής πρόσφατης έκλειψης τής Σελήνης, μέ διαφορά 2^ο-3^ο , ( η Αφροδίτη στήν ίδια κλίσι μέ τό σημείο αυτό καί μέ τήν Σελήνη. ... επίσης Άρης- Δίας σέ 72^ο )

Ο Ήλιος, πρός τόν Κόμβο, έτεινε νά φθάση απέναντι από τόν Ουρανό.

Η Σελήνη εδώ, δέν είχε κάποιες άλλες ιδιαίτερα ‘εκρηκτικές’ σχέσεις, παρά μόνον 60^ο μέ τόν Πλούτωνα, καί 120^ο (προσεγγιστικά) μέ τήν Αφροδίτη καί (καλύτερα) μέ τόν Ήλιο, (καί Σελήνη- Ερμής 144^ο )

Εδώ παρατηρείται επίσης ένα ‘Χ’ προσεγγιστικά 60^ο /120^ο, μεταξύ Ουρανού/ [Ηλίου-Αφροδίτης- Άρη] στόν ένα άξονα, καί Δία/ Σελήνης στόν άλλο. Ακόμη, τό ενδιάμεσο τών ‘60^ο’ τέμνεται από έναν άξονα τού Κρόνου /Chiron (αστροειδής). Μάλιστα, καί εδώ όπως φαίνεται, τά πολλά βάρετα πέφτουν στον Δία, με παρόν και παρελθόν (σχέσεις, ‘γωνίες’, ..)

Τά φαινόμενα εδώ, γήϊνα καί ατμοσφαιρικά ήσαν έντονα, ( περ. 100χ/3 τά θύματα τού σεισμού, άλλοι τόσοι σχεδόν από τή πυρκαϊά πού τούς εγκλώβισε καί, τό άλλο 1/3 από τό χέρι τού ανθρώπου!)

… πέρα καί από το ‘Χ’, αναζητούμε καί τόν ενδεχόμενο `ρόλο πού μπορεί νά είχε καί η ακόλουθη συγκυρία:

Τόν περασμένο Μάρτη, είχε μιάν (κυκλική) Έκλειψι στή 26^ο Pi, κοντά στόν Ουρανό. Ο μόλις δύσας Άρης στήν Έκλειψι εκείνη ευρίσκετο σέ 45^ο, στήν 9,5^οar . Στόν σεισμό, η Σελήνη, 11,5^οar, απέχει 2^ο από εκεί. (αντίστοιχα, ο Ήλιος καί ο Ερμής απέχουν 120^ο καί 135^ο από εκεί).

Υπάρχουν κάποιοι πού μετράνε τέτοιες σχέσεις- θέσεις. Εμείς δέν έχομε εξαντλήσει ιδιαίτερα , τό αναφέρομε, αλλά πάμε καί λίγο πιό πέρα.

Λοιπά: …καί παρόμοια μέ τίς θέσεις τού Άρη ,

Όταν τά δεδομένα δέν μάς είναι ικανοποιητικά συμμορφωμένα, όπως θά θέλαμε, τότε προχωράμε καί πρός τούς συνήθεις υπόπτους, καί εδώ γιά τήν ενοχοποίησι τού Άρη. Κάτι σάν παράδειγμα, αναφέρομε δύο περιπτώσεις στό Ιράν, (όλως συμπτωματικά), τούς καταστροφικούς σεισμούς στό Tabas τό1978 καί τού Manjil–Rudbar, τό 1990.

.. (i) Ο σεισμός στό Tabas τού Ιράν στίς 16 Σεπτ. 1978, στήν δύσι τού Ηλίου, γίνεται 5 ώρες πρίν τήν Πανσέληνο καί (ολική) Έκλειψί της.

Ως πρός τά άμεσα προηγουμένως:

Τό 1^ο/4^ο , 10 Σεπ 1978, 03:20 UTC, στό τετράγωνο τού Κόμβου, δέν ήλθε τόσον χαλαρά. Μόλις πρίν από 3ωρες, ή Σελήνη ήταν εμπρός από τόν Ποσειδώνα, ενώ, τήν προηγουμένη ημέρα ήταν σέ τετράγωνο μέ τόν Κρόνο.

Αντίστοιχα, μή τε χαλαρά καθώς επήγανε πρός τήν Πανσέληνο.

Τίς τρείς τελευταίες ημέρες, η Σελήνη, μετά τό τετράγωνό τής μέ τόν Ουρανό, (14/9), φθάνει σέ αντίθεσί της μέ τόν Κρόνο, (15/9), καί, 14 ώρες πρίν τήν Πανσέληνο τής 16 Σεπτ. , σέ τετράγωνο μέ τόν Ποσειδώνα.

Ως τόσον, παρά τό καταστροφικό τού σεισμού, (15χ-25χ), οι συγκυρίες πάνω στόν σεισμό δέν φαίνονται σημαντικές, μή τέ τόσον ακριβείς.

Οι πιό ακριβείς συγκυρίες ήσαν οι: Ηλίου – Αφροδίτης 45^ο, Δία – Ποσειδώνα 135^ο, Ποσειδώνα – Πλούτωνα 60^ο, οι οποίες καί προϋπήρχαν, καί τού Ερμή μέ τόν Άρη 45^ο .

Είδικώτερα η Σελήνη, δέν είχε σημαντικές σχέσεις.

Η Σελήνη έφθανε σέ 135^ο μέ τήν Αφροδίτη, ενώ έτεινε νά χαλάση τό τρίγωνό της μέ τόν Ουρανό καί τό τετράγωνο μέ τόν Ποσειδώνα.

Τό πρωί η Σελήνη είχε σχηματίσει 135^ο μέ τόν Άρη καί τό μεσημέρι αντίστοιχα μέ τόν Δία (Άρης καί Δίας σέ προσεγγιστικό τετράγωνο).

Διερωτάται κανείς γιατί ο σεισμός δέν έγινε σέ άλλον χρόνο.

Τί περίμενε η Σελήνη καί ο Ήλιος ως αυτήν τήν ώρα, χωρίς μεγάλη ευκαιρία;

Η Σελήνη στόν σεισμό ήταν σέ 144^ο μέ τόν Άρη, αλλά τό αγαπημένο της είναι οι 135^ο .

Μήπως περίμενε νά έλθη στήν ανατολή;

Μήπως εχρειάζετο η μεσολάβησις τού Ερμή (κοντά στόν Κρόνο), γιά τούς Άρη, Ουρανό καί Ποσειδώνα;

Καί γιατί θά έπρεπε νά γίνη σέ κείνον τόν τόπο;

Δυσκολευόμεθα νά απαντήσωμε.

Ένα σχετικό πού ευρίσκομε από τίς προηγούμενες Εκλείψεις είναι η θέσις τού Άρη, (27.6^ο Li).

Οι δύο προηγούμενες Εκλείψεις, η (ολική) τής Σελήνης 24 MAR 1978 , 16:20, UTC, στόν ισημερινό, 03^ο LIB 40, καί,

η (μερική) τού Ηλίου 07 APR 1978 , 15:15 UTC, 17^ο ARI 27, λίγο μετά τήν δύσι, ....

.. είχαν τίς ίδιες ‘γωνίες’ (διαφορά 1^ο -2^ο ).

Καί στίς δύο περιπτώσεις, ο Άρης ήταν στό μεσο-ούρανο, ενώ στήν ανατολή ήταν τό σημείο 29^οLi καί 27^οLi, αντίστοιχα,

Στήν πρό έτους σχεδόν (ολική) Έκλειψις Ηλίου, 12 OCT 1977, 20:31 UTC , 19^οLIB 24, τά μεσάνυχτα, λίγο μετά τό κατώγειο τής 28.5^οLi, ο Άρης ήταν λίγο πάνω από τήν ανατολή.

Η Νέα Σελήνη 02 SEP 1978, 16:09, UTC, ευρίσκει τόν Άρη (18^οLi, δηλ. πάνω στήν πρό έτους Έκλειψι), λίγο μετά τήν δύσι καί ακολουθεί καί η Αφροδίτη, 26^οLi,

Δηλαδή, η θέσις τού Άρη στόν σεισμό, (27.6^ο Li), είναι δίς ‘γωνία’ τής ανατολής καί μιά τού κατωγείου στίς προηγούμενες Εκλείψεις, μέ ενεργό παρουσία τού Άρη σέ αυτές, καθώς καί στήν τελευταία Νέα Σελήνη.

Επίσης, ένα άλλο πού παρατηρούμε εδώ, είναι η παρουσία τού μικρού αστροειδούς Chiron, απέναντι από τό ενδιάμεσο Ουρανού -Αφροδίτης (οι οποίοι απέχουν μεταξύ των 5.5^ο ) .

.. (ii) Ο σεισμός στό Ιράν , (Manjil–Rudbar), στίς 19-20 JUN 1990, (κοντά στό Ηλιοστάσιο), καί έναν μήνα πρίν τήν επερχομένη Έκλειψι, (35χ-50χ θύματα).

Τό συμβάν πραγματοποιείται μετά από προηγηθείσες απανωτές συγκυρίες τής Σελήνης λίγο μετά τήν Πανσέληνο, καί πάλιν μετά, ύστερα από τό 3ο/4ο, μέ τούς ευρισκομένους [Ουρανό, Ποσειδώνα, Κρόνο] μετά τόν Τροπικό τού Αιγόκερω, (μέσα σέ 16^ο), καί τόν Δία (καί τόν Chiron) απέναντι, μετά τόν Τροπικό τού Καρκίνου.

Οι συγκυρίες αυτές τών μεγάλων τά τελευταία χρόνια, ήσαν ιδιαίτερα έντονες, (όσον καί σπάνιες), καί, στόν σεισμό, καθίστανται πιό έντονες, καθώς ο Άρης, στό ενδιάμεσο τού άξονα τών μεγάλων, (σχεδόν) σέ τετράγωνο μέ τόν Δία, έρχεται στήν ανατολή,

Αντιθέτως, οι σχέσεις τού Ηλίου καί τής Σελήνης μέ τούς λοιπούς, στόν σεισμό, ήσαν ελάχιστες:

… η Σελήνη σέ 45^ο μέ τόν Δία καί,

… ο Ήλιος έτεινε νά βρεθή απέναντι από τόν Ουρανό, (< 9ο ), ενώ ήταν ήδη σέ 135^ο μέ τόν Πλούτωνα,

(εδώ συμβαίνει, επίσης, η Αφροδίτη, 25^οτa νά απέχει 90^ο από τήν πρό 9μήνου ολική έκλειψι τής Σελήνης τής 17 AUG 1989, στήν 24^o AQU 12),

Η συγκυρία τών μεγάλων εβάραινε ιδιαίτερα στίς προηγηθείσες κρίσιμες φάσεις.

Στήν (κυκλική) Έκλειψι Ηλίου 26 JAN 1990, (19:20 UTC, στήν 06^oAQU 35), όπως σέ εκείνην τής (ολικής) έκλειψης τής Σελήνης 09 FEB 1990, (ίδια ώρα, 19:16 UTC, 20^o LEO 47), οι μεγάλοι ήσαν γύρω καί κοντά στόν άξονα ζενίθ/ναδίρ, καί ο Άρης ήταν μαζί μέ εκείνους στόν Αιγόκερω, (λίγο μετά τό κατώγειο). Τό σημείο τής δύσεως έπεφτε περί τό μέσον τής τροπικής περιοχής τού Κριού.

Στήν τελευταία Νέα Σελήνη, (24 MAH 1990, 11:47, UTC), καί στήν Πανσέληνο, (08 JUN 1990, 11:01 UTC), τό σχήμα τών γωνιών επανελήφθη παρόμοια μέ εκείνων τών Εκλείψεων, στήν περιοχή. Μόνον πού ο Άρης, προχωρημένος, στήν τροπική περιοχή τού Κριού, στό 3ο/4ο ευρίσκετο στήν 11.5^ο ar, μιά ώρα μετά τήν δύσι.

Στόν σεισμό ο Άρης στήν 15^οar ευρίσκεται τόν ορίζοντα τής ανατολής, (10^ο πρίν), καί τό ‘τρίο’ τών μεγάλων στόν Αιγόκρω, στό μεσο-ούρανο.

Η θέσις αυτή τού Άρη, (εδώ στό μέσον τής τροπικής περιοχής τού Κριού), συμπίπτει καί μέ τήν επικρατούσα θέσι τής ‘γωνίας’ τής δύσεως στίς προηγηθείσες κρίσιμες φάσεις.

...

Μάλλον δέν εχρειάζονταν περισσότερα γιά τόν Άρη. Τό (παρά 1^ο, 2^ο ) τετράγωνο μέ τόν Δία καί τόν απέναντι (από τόν Δία) Ποσειδώνα, όπως καί οι 150 μοίρες του μέ τόν Πλούτωνα, τού αρκούσαν. Οι 45^ο τής Σελήνης μέ τόν Δία, καί, καθώς ο Ήλιος έμπαινε σέ ενεργό φάσι αντιθέσεως μέ τόν Ουρανό, ήσαν η ελαχίστη αφορμή.

Καί εδώ, η παρουσία τού μικρού αστροειδούς Chiron, σέ 0,5^ο από τόν Δία καί απέναντι από τούς άλλους καί ακριβέστερα από τόν Ποσειδώνα, δέν μπορεί νά σχολιασθή, λόγω τού παρατεταμένου καί τής αργής κινήσεως.

, ---

Οι κατά χρονολογική τάξι επόμενες περιπτώσεις,

33. ‘Θεσσαλονίκη 1978’ ,

34. ‘Αθήνα 1981’, *

35. ‘ Καλαμάτα 1986’, *

36. ‘Αθήνα 1999’, *

37. ‘Αχαΐα 2008’, *

38. ‘Κώς 2017’ , *

έχουν ήδη αναφερθή προηγουμένως,

Α3. 39 . Πρόσφατα καί πολύ συνοπτικά:

(α) .. ο (μικρής κλίμακας) σεισμός στήν Ζάκυνθο στό χάραμα τ’Αη Δημητριού, 2018,

..ο σεισμός αυτός γίνεται 1,5 ημέρα μετά τήν Πανσέληνο η οποία ήταν στό τετράγωνο τού Κόμβου. ... καί όχι μόνον.

Η Πανσέληνος, (24/10, 19:45), ήταν μαζί μέ τόν Ουρανό. Απέναντι, ο Ήλιος μαζί μέ τήν Αφροδίτη, καί,

ο Άρης, σέ 72^ο από Σελήνη-Ουρανό, ευρίσκετο εμπρός από τήν ‘5^η Φεβρουαρίου’, στήν 17.1^οaq, καί στήν ίδια κλίσι μέ εκείνην τής έκελειψης τής Σελήνης πού θαυμάσαμε στίς 27 Ιουλ. 2018.

1.5 ημέρα μετά τήν Πανσέληνο, δηλ. στόν σεισμό, η Σελήνη είχε απομακρυνθή από τόν Ουρανό καί σχημάτισε τετράγωνο μέ τόν Άρη καί 135^ο μέ τόν Κρόνο, (Άρης/Κρόνος 45^ο ),

Πέραν αυτών καί τήν αντίθεσι Ηλίου/Ουρανού, (Ήλιος/Κρόνος 60^ο), δέν υπήρχαν σημαντικές αβάντες.

(β).. ο σεισμός (μικρής κλίμακας) στήν Αθήνα, 19 Ιουλίου 2019, 14:22UTC+3,

.. γίνεται 2 ημέρες μετά τήν Πανσέληνο καί (μερική) έκλειψι τής Σελήνης,πού ήταν στό μεσο-ούρανο, παρέα μέ τόν Κρόνο.

Δέν είιχε σημαντικές- ισχυρές σχέσεις, (καί δέν μάς έβλαψε).

Ακριβείς σχέσεις υπήρξαν διαδοχικά μέσα στήν ομάδα: [Αφροδίτης, Σελήνης, Ουρανού, Ποσειδώνα καί Άρη], αλλά, θά ‘λέγαμε ‘ήπιες’, 120^ο , 72 ^ο καί 144 ^ο .

Από τίς συνήθως απαντώμενες πιό αποτελεσματικές ήταν μόνο τού Ερμή 135^ο μέ τόν Δία. (ο Δίας σέ 30 ^ο μέ τόν Κρόνο καί προσεγιστικά σέ 120 ^ο μέ τόν Άρη, καί σέ 90 ^ο μέ τόν Ποσειδώνα.

Ο Άρης ήταν σέ απόστασι 30 ^ο από τήν τελευταία Έκλειψι τού Ηλίου.

Ως τόσον ό,τι έγινε, καί τό χειρότερο πού προηγήθη, έχει νά κάνη μέ τό Πρώτο Τέταρτο, αμέσως μετά τήν έκλειψι τού Ηλίου.

Εκεί, τήν Τρίτη 9/7/2019, 13:55 UTC+3, η Σελήνη (στήν ανατολή), ευρέθη στό μέσον τού άξονα [Ηλίου / Κρόνου], καί, η Αφροδίτη έφθανε (παρά 2^ο) στό σημείο τής πρό εβδομάδος Έκλειψης.

Τήν επομένη, 10-11/7/2019, καθώς η Σελήνη ευρίσκεται απέναντι από τόν Ουρανό, καί, μέ τούς [Άρη- Ερμή] στήν μέση, 90^ο, σημειώνεται μιά απότομη αλλαγή στόν καιρό καί μιά θύελλα από Ν.-Ν.Δ. πρός τήν ΒΑ. Χώρα, καί ένας ανεμοστρόβιλος έπληξε τήν Χαλκιδική, (6 θύματα).

Τέτοιες θυελλώδεις περιπτώσεις παρατηρούνται συχνά όταν εποχικοί πλανήτες φθάνουν σέ σημείο Έκλειψης, (καί ανάλογα μέ τήν υποστήριξι από άλλες συγκυρίες). Αναφέρομε γιά παράδειγμα τήν ιστορική θύελλα τής Βόρειας Θάλασσας , τής 31^ης Ιανουαρίου 1953, η οποία εζημίωσε τήν Αγγλία καί περισσότερον τήν Ολλανδία. Ήταν δύο ημέρες μετά τήν (ολική) έκλειψι τής Σελήνης στό ζενίθ τής περιοχής, 3^ο από τόν Κόμβο. Η θύελλα ξέσπασε όταν ο Ερμής, έφθανε στό σημείο τής έκλειψης, σέ ανώτερη σύνοδο μέ τό Ήλιο (πίσω), καί σέ 90^ο μέ τόν Δία καί 45^ο μέ τόν Άρη.

(γ) ‘Δυρράχιο 2019’, στό χάραμα τής 26ης Νοεμβρίου,

Ο σεισμός στό ‘Δυρράχιο 2019’, γίνεται 12 μόλις ώρες (6^ο) πρίν τήν Νέα Σελήνη, καί, έναν μήνα πρίν τήν επερχόμενη Έκλειψι, ...

… μέ τόν Άρη στήν ανατολή, ακριβώς απέναντι από τόν Ουρανό, (καί εκεί όπου ήταν η αντίθεσις τής προηγουμένης Νέας Σελήνης),

ο Ήλιος σέ 30^ο από τόν Άρη καί σέ 45^ο από τόν Κρόνο, κ.ά., … ήσαν απλώς η εκτέλεσις τού σεισμού.

Οι πιό έντονες συγκυρίες συμβαίνουν στήν προηγούμενες σεληνιακές γωνίες, κυρίως στήν Νέα Σελήνη τής 28 Οκτ. 2019, καί στίς γύρω της φάσεις.

Η Νέα Σελήνη 28 Οκτωβρίου 2019 …., έπεφτε ακριβώς απέναντι από τόν Ουρανό καί στήν ίδια (αντίθετη) κλίσι. Ήταν 20^ο πρίν τήν ανατολή, καί, ...

... ο Άρης επάνω στήν ανατολή ευρίσκετο σέ τέλειο τετράγωνο μέ τόν Κρόνο στό κατώγειο. Ο Κρόνος στήν φάσι αυτή ήταν πάνω στήν Έκλειψι τής 6ης Ιαν. 2019.

Η αντίθεσις τής Νέας Σελήνης μέ τόν Ουρανό σημαίνει καί τετράγωνα προσεγγιστικά – κοντά στά Τέταρτα, ή καί αντίστοιχα σύνοδο γύρω στήν Πανσέληνο. Έτσι,

σέ 2 ημέρες πρίν τό 3ο/4ο τής 21ης Οκτ. 219, 14:39 UTC+2, η Σελήνη στόν Κόμβο της ευρέθη σέ τέλειο τετράγωνο μέ τόν Άρη καί άμεσα απέναντι από τόν Κρόνο, ενώ ,

… μισή ημέρα μετά τό 3ο/4ο, η Σελήνη ευρίσκεται σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό.

Ανάλογα καί αντιδιαμετρικά τούτα επαναλαμβάνονται στήν άλλην πλευρά, στό 1ο/4ο τής 4ης Νοε 2019.

Μιά μισυ ημέρα πρίν τήν Πανσέληνο, η Σελήνη ευρίσκεται απέναντι από τόν Άρη, καί τήν επομένη μαζί μέ τόν Ουρανό.

Η Σελήνη πρός τό Τρίτο Τέταρτο θά ευρεθή πάλιν σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό καί συγχρόνως μέ τόν Άρη πρός τήν άλλη πλευρά. Έντονο μέν, αλλά, συμβαίνει δύο ημέρες πρίν τό 3ο/4ο. Τέτοιες διαταρακτικές περιπτώσεις στά Τέταρτα, πρίν τόν σεισμό, συνήθως συμβαίνουν γύρω σέ μιά ημέρα. ;;;

Λοιπά:

Θά μπορούσε κανείς νά δή τόν σεισμό στό Δυρράχιο 2019 σέ αντιπαραβολή μέ τό 1ο σεισμό στήν Θεσσαλονίκη 1978 γιά κάποιες ομοιότητες καί διαφορές:

Τό ότι ο 1ος σεισμός στήν Θεσσαλονίκη γίνεται έναν μήνα μετά τήν Έκλειψι, ενώ στό Δυρράχιο έναν μήνα μετά, δέν συνιστά κάποια διαφορά, αλλά συναντάται πολλάκις καί αλλού.

Η κοινή αφετηρία καί στίς δύο περιπτώσεις είναι ή Νέα Σελήνη απέναντι από τόν Ουρανό καί η διαφορά είναι ότι: στήν 1η περίπτωσι ο σεισμός (ή, η αρχή τών σεισμών) γίνεται 1.5 ημέρα μετά, (καί ηπιότερα), ενώ στό Δυρράχιο συμβαίνει λίγο πρίν τήν επομένη Νέα Σελήνη. Όποια δήποτε άποψι καί νά εκθέση κανείς, χωρίς τήν παράστασι -παράθεσι τών γραφικών δέν θά είχε έννοιαν. Εντύπωσίς μας, ως τόσον είναι ότι στόν σεισμό ο Ήλιος θέλει νά έχη καί κάποιον λόγο, είτε ως πρός τήν θέσι του, ή ως πρός τίς σχέσεις του.

(δ) ‘Κ.Α. Τουρκία 2020’ , τό βράδυ τής 24ης Jan 2020, 17:55, UTC ,

... πάνω στήν Νέα Σελήνη καί ένα μήνα μετά τήν Έκλειψι,

Η τελευταία Έκλειψις ήταν τήν Πέμπτη 26 Δεκ. 2019, 07:13, (UTC+2), (4 ημέρες μετά τό Ηλιοστάσιο καί κοντά στήν ανατολή):

Στίς 40^ο Βόρειο πλάτος, ο άξονας τού Κόμβου ήταν πάνω στήν δύσι /ανατολή τού 38e, ενώ η Έκλειψις, [Ήλιος-Σελήνη], καί ο Δίας ανέτειλαν στήν 33e – 34e, καί ο Κρόνος πιό καθυστερημένος στήν 49e,

Ο Ουρανός ευρίσκετο στό κατώγειο τής 38e!

… γύρω από τήν Πανσέληνο, 10 Ιαν. 2020, η Σελήνη ευρέθη απέναντι από τούς Δία , Ήλιο καί Κρόνο, καί, ...

… , γύρω στό 3ο/4ο, ή Σελήνη ευρέθη πρώτα σέ τετράγωνο μέ τούς ανωτέρω καί τέλος, απέναντι από τόν Ουρανό. Καί τούτα από μιά ‘μέρα πρίν τό 3ο/4ο, έως καί λίγες ώρες μετά απ’ αυτό.

Ο σεισμός γίνεται στήν Νέα Σελήνη, καί σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό

.

Είναι η πιό ακραία περίπτωσις πού συναντάμε νά γίνεται σεισμός ελάχιστα πρίν τήν Νέα Σελήνη, μόλις 2^ο πρίν! Δέν φαίνεται κάποια άλλη οξεία συγκυρία πού νά δικαιολογεί τούτο, παρά τό τετράγωνο τής Νέας Σελήνης μέ τόν Ουρανό.

Θά μπορούσε ό σεισμός νά γίνη λίγο μετά τήν έκλειψι, στίς 28 Δεκ. 2019, όταν η Σελήνη ευρέθη σέ 90^ο μέ τόν Ουρανό; , …, ή, κατά τίς 5 Ιαν, όταν μετά τό 1ο/4ο η Σελήνη ευρέθη εμπρός του; Γιατί όχι εκεί; αλλά στήν άλλη φάσι;

Εμείς, σάν πιό εύκολη απάντησι πού ευρίσκομε σέ τούτο είναι ότι ο Ήλιος στόν σεισμό έχει ξεφύγει (τού’λάχιστον 10^ο) από τήν περιοχή τού Δία καί τού Κρόνου (καί περιοχή τής Έκλειψης), κάτι παρόμοιο πού απαντάται καί σέ άλλες περιπτώσεις. .

Λοιπά: τό Ηλιοστάσιο καί η Έκλειψις ήσαν καί τά δύο γύρω στήν ανατολή τής περιοχής καί ο Ουρανός ευρίσκετο κοντά στό κατώγειο.

Νέα Σελήνη καί κυκλική έκλειψις, Πέμπτη 26 Δεκ. 2019, 07:13, (UTC+2), 4 ημέρες μετά τό Ηλιοστάσιο,

TURKEY 39°E4, 38°N24, 24 Jan 2020, UTC 17:55:14, (Loc. 20:55 TRT (UTC+3:00)

Duration 40 seconds, Magnitude 6.7 Mw,

.. περισσότερα: τήν Πέμπ 23 Ιαν 2020, 03:30ω η τροχιά τής Σελήνης, (23.22^ο S), αλλάζει κλίσι καί αρχίζει ανερχόμενη, 02:45, (διαφορά κλίσεων 0.4°S) , 07:00, ,

.. Παρα 24 Ιαν , 0:30, 02:00, 18:30, , 21:40,

Ενότης Α4

. ‘ Μεγάλοι Σεισμοί καί εκτός Χώρας μας ’ , (επιλογή καί συνοπτικά):

Στήν ενότητα αυτήν αριθμούνται κατ’ επιλογήν καί συνοπτικά, μεγάλοι σεισμοί εκτός τής Χώρας μας. Όχι τόσον γιά λογους ιστορικούς, όσον γιά τό εάν θελήση κάποιος νά ξετάση τίς συγκυρίες όπως διαμορφώνονται.

Συγκεκριμένα, αναφέρονται έξ περιπτώσεις:

(1.) τής ‘Κίνας 1556’, (καί 1976)

(2.) τού Περού (Callao), 1746,

(3.) τής Λισσαβώνας 1755,

(4.) Οι σεισμοί τού 1759,

(5.) τού Πακιστάν (Quetta)1935,

(6.) Σεισμός καί TSUNAMI 2004 ,

(7.) Σεισμός στήν Χιλή 1960 ,

Θά μπορούσαμε νά μεταφέρωμε εδώ καί τά σχετικά μέ τόν σεισμό στήν Αρμενία τό 1988, αλλά, τόν θεωρούμε ως πιό σχετικό μέ τό ‘1820’. Άντίστοιχα καί κάποιες άλλες (λίγες) περιπτώσεις πού τίθενται εμβόλιμα στά προηγούμενα.

Α4.1.. ο (μεγάλος) σεισμός τής ‘Κίνας 1556’, (109^οE18, 34^οN30), τό πρωΐ τής 23^ης Jan 1556,

( συνοπτικά, σάν παράδειγμα ακραίων συμπτώσεων):

... μερ. Έκλειψις στίς 14 Νοε 1565, 07:03 P UTC, στήν 01^οSa16 ... ο Άρης ήταν στό μεσο-ούρανο, ο Κρόνος στήν ανατολή καί ο Ουρανός κοντά πρός τήν δύσι.

Στήν σειρά κατά τό μέτρημα ήσαν: Ουρανός + 30^ο -- > ο Ήλιος + 90^ο -- > ο Πλούτων +30^ο -- > ο Κρόνος , (μάλλον ακριβείς σχέσεις).

.. στό Ηλιοστάσιο, 12 DEC 1555, 12:40 UTC, ο Ουρανός πάνω στό κατώγειο, ο Άρης στήν δύσι καί πρός τό μεσο-ούρανο ο Ποσειδώνας.

Οι πιό σημαντικές σχέσεις: Ουρανός σέ 60^ο μέ Ήλιο, Ήλιος σέ 30^ο μέ Άρη, Ουρανός σέ τετράγωνο μέ Άρη, (τέλειες, ακριβείς σχέσεις). Ακόμη, Ουρανός σέ 120^ο +2^ο μέ Πλούτωνα , καί, Ουρανός σέ 150^ο +4,5^ο μέ Κρόνο.

.. η Σελήνη στόν Κόμβο σέ 45^ο μέ τόν Άρη

... στήν Νέα Σελήνη, 12 JAN 1556 14:40 UTC, ... κατά σειράν ήσαν:

Ουρανός + 30^ο -- > ο Δίας + 60^ο -- > η Νέα Σελήνη +30^ο - - > ο Πλούτων,.., δηλαδή,

ο Ουρανός σέ τετράγωνο μέ τήν Νέα Σελήνη, , (ακριβείς όλες οι σχέσεις).

.. στό 1^ο/4^ο , 19 Jan 1556, 09:56 UTC, ... Στήν σειρά (καί ακριβώς):

Ουρανός + 30^ο -- > ο Δίας + 90^ο (-1^ο )-- > ο Άρης + 3^ο -- > ο Πλούτων, (Ουρανός σέ 120^ο – 1^ο μέ τόν Άρη).

Η Σελήνη, πρίν από 16 ώρες ήταν ακριβώς απέναντι από τόν Ουρανό καί μετά από 16 ώρες θά ευρίσκετο εμπρός από τόν Ποσειδώνα,

Τό πρωΐ τής 23ης JΑΝ 1556, .. χωρίς ουσιαστκά νά μεταβληθούν οι σχέσεις τών μεγάλων –αργών, δηλ. : Ουρανός σέ 30^ο μέ Δία , καί 120^ο μέ [Άρη-Πλούτωνα], ...

... ο Άρης φθάνει τόν Πλούτωνα,

... ο Δίας (πάνω στό σημείο τής Έκλειψης) σέ τετράγωνο μέ τούς [Άρη-Πλούτωνα], καί,

… ανάμεσά τους ο ανατέλων Ερμής (σέ 45^ο εκατέρωθεν), καί σέ τέλειο τρίγωνο, 120^ο μέ τόν Ποσειδώνα.

... ο Ήλιος σέ τετράγωνο μέ τόν Ποσειδώνα, ενώ,

... η Σελήνη σέ 135^ο από τόν Ήλιο, ευρίσκετο σέ 120^ο μέ τούς [Άρη-Πλούτωνα]΄από τήν μιά μεριά, καί, σέ 120^ο μέ τόν Ουρανό από τήν άλλη, (καταστροφική σχέσις σέ σεισμό).

Όι πλανήτες ήσαν μονόπαντα, εκτός από τόν Ποσειδώνα. Ο Ουρανός , (ήταν στό μεσο-ούρανο), έκειτο συμμετρικά μέ τόν Άρη ως πρός τόν Νότιο Τροπικό καί ήσαν στήν ίδια κλίσι.

Ήταν μιά σπάνια περίπτωσις επανωτών εκρηκτικών συγκυριών, από τήν Έκλειψι καί πέρα... καί, είθε, άν ξανασυμβή κάτι ανάλογο, ... νά μήν είναι στήν στεριά. Η καταστροφή ήταν τεράστια, .. πάνω από 800χ θύματα, ... ως καί κάποια ποτάμια ήλλαξαν δρόμο!

Η Κίνα, όπως καί η περιοχή τής Μεσογείου, αριθμούν γιά τό μεγαλύτερο ποσοστό τής παγκόσμιας κατανομής τών σεισμών. Είναι θέμα τών ειδικών νά τούς καλύψουν. Εμείς εδώ καί ευκαιριακά, θά αναφέρομε ως παράδειγμα, γιά τήν κατανόησι, άλλη μιά περίπτωσι καταστροφικού σεισμού τή Χώρας αυτής, τού 1976, ο οποίος έχει ένα κοινό μέ τόν προαναφερθέντα, τήν Νέα Σελήνη σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό.

Ο σεισμός τής Κίνας τό 1976, 28 Ιουλίου, συμβαίνει λίγο μετά τήν Νέα Σελήνη, στό τετράγωνο τού Κόμβου, καί, μέ τόν Ουρανό κοντά στόν Κόμβο, (σέ 5^ο ).

Γιά τήν ακρίβεια, υπήρξαν δύο σεισμοί, ο ένας (καί πιό ισχυρός) τό πρωΐ, στό χάραμα, καί ο δεύτερος κατά τήν δύσι τού Ηλίου.

Πιό συγκεκριμένα:

Ο πρώτος σεισμός, τό πρωΐ, γίνεται 18 ώρες μετά τήν Νέα Σελήνη, δηλαδή όταν η Σελήνη είχε ήδη φύγει από τήν επιρροή τού Ηλίου, πάνω από 9^ο .

Η Νέα Σελήνη, όπως ανεφέρθη, ήταν σέ (ακριβές) τετράγωνο μέ τόν Ουρανό. Επίσης, ήταν καί κοντά στόν Κρόνο, (2^ο διαφορά).

Στίς ώρες από τήν Νέα Σελήνη έως τόν 1^ο σεισμό, οι σχέσεις τών λοιπών δέν ήλλαξαν μεταξύ τους, μά μή τε καί η Σελήνη εδημιούργησε κάποιαν εκρηκτική σχέσι. Πέραν τού ότι η Σελήνη ευρέθη σχεδόν μαζί μέ τούς εποχικούς (Ερμή καί Αφροδίτη), τό μόνο πού έκανε ήταν νά σχηματίσει τρίγωνο μέ τόν Ποσειδώνα, (όχι εκρηκτική κατάστασις). Καί ο Ήλιος είχε ήδη αρχίσει νά σχηματίζει τρίγωνο μέ τόν Ποσειδώνα, όπως καί ο Κρόνος , καλύτερα.

Η μόνη σχέσις τετραγώνου ήταν εκείνη τού Άρη σέ 90^ο μέ τόν Ποσειδώνα, αλλά καί αυτή μιάν ημέρα ενωρίτερον ήταν πιό τέλεια.

Άν δέν σταθμίσωμε σημαντικά, ως καταλυτικό, τόν `ρόλο τής Σελήνης στό τετράγωνο τού Άρη μέ τόν Ποσειδώνα ^(*), θά πρέπη νά δεχθούμε αβίαστα ότι η Νέα Σελήνη ήταν εκείνη πού εβάσταξε τά πράγματα, (ή καί τά παραβάσταξε). Καί τούτο δέν μπορούσε νά κρατήση πέρα από τίς 9 μοίρες τής Σελήνης μακρυά από τόν Ήλιο.

(^(*), συνήθως, στούς σεισμούς απαντάται ο συνδυασμός τού Άρη σέ 90^ο/45^ο ή 135^ο /120^ο μέ Ηλίο/Σελήνη, ή αντίστροφα) .

Στόν 2^ο σεισμό τό μόνο πού προσετέθη είναι η προσέγγισις τής Σελήνης πρός τετράγωνο μέ τόν Δία καί 45^ο μέ τόν Πλούτωνα.

Βέβαια, η Νέα Σελήνη στό τετράγωνο μέ τόν Ουρανό δέν ήλθε ξαφικά.

Στό τελευταίο Τέταρτο, η Σελήνη στόν Κόμβο ευρέθη απέναντι από τόν Ουρανό καί σέ 135^ο μέ τόν Ποσειδώνα.

Εκεί, ουσιαστικά, φαίνεται νά (παρα-)χαράσσεται τό εδαφος γιά τόν σεισμό. Καί άν πάμε λίγο πιό πίσω, ...

στό Ηλιοστάσιο, θά εύρομε τόν Ουρανό στήν ανατολή, τόν Κρόνο στό μεσο-ούρανο καί τήν Σελήνη νά πηγαίνει πρός απέναντι από τόν Ουρανό.

( τό 1976, απέναντι από τόν Ουρανό, 2^ο διαφορά, ευρίσκετο ο μικρός πλανήτης- αστρειδής ο Chiron. Παρόμοια, καί τό 1556, ο αστροειδής αυτός ευρίσκετο απέναντι από τόν Κρόνο μέ διαφορά 4^ο . Δέν έχομε τί γιά τήν εμπλοκή του.)

Α4.2.. Λίμα–Callao τού Περού, 1746, (77°W20, 11°S20 )

στίς 28 Οκτωβρίου 1746, πρίν τά μεσάνυχτα, 22:30 τοπική ώρα, (03:30 UTC),

.. στό μεσουράνημα τής Πανσελήνου, στό πλήρες τετράγωνο τού Ηλίου μέ τόν Ουρανό, παρά 2^ο καί τής Σελήνης. Ο Ερμής (πίσω από τόν Ήλιο, ‘U”), σέ τέλεια αντίθεσι μέ τήν Σελήνη,

ενώ επικρατούν τά τετράγωνα:

ο Ποσειδώνας (στήν ανατολή) 90^ο μέ τόν Κρόνο, καί, ο Άρης σέ 90^ο μέ τόν Δία. (ο Άρης στόν Ν. Κόμβο καί ο Δίας στό τετράγωνο τού Κόμβου),

Στό 1ο/4ο η Σελήνη πρός τό κατώγειο έφθανε παρά 8^ο στόν Ουρανό, δηλ. σέ 16 ώρες θά ήταν εμπρός του. Επίσης, η Σελήνη, μιάν ημέρα πρίν τήν Πανσέληνο- τετράγωνο μέ τόν Ουρανό – σεισμό, ευρέθη απέναντι από τόν Κρόνο.

.. η (ολική) Έκλειψις, PERU T. SOL Ecl 15 SEP 1746, 08:54 T UTC, στήν 22^ο17’ τής Παρθένου, ήταν 22^ο πρίν τήν ανατολή, καί, ...

... ο Άρης ήταν επάνω στήν ανατολή.

... ο Δίας ήταν στό κατώγειο,

...ο Ουρανός σέ 135^ο από τήν Έκλειψι, καί ο Ποσειδώνας σέ 60^ο,

Στήν Ισημερία, Παρασκ. 23 Sep 1746, 05:44 GMT (00:35 loc), ..

... ο Ποσειδώνας στήν ανατολή.

...η Σελήνη καί ο Ουρανός στήν δύσι, ...

.. ο Κρόνος στό κατώγειο καί ο Ήλιος λίγο μετά.

Πρίν τόν σεισμό, οκτώ ώρες σχεδόν ενωρίτερον, η Σελήνη απείχε 5^ο γιά νά σχηματίση τέλειο τετράγωνο μέ τόν Ουρανό. Ως τόσον, εκεί ευρίσκετο σέ 135^ο μέ τούς εκατέρωθεν Δία καί Άρη. Στήν περιοχή τής Αν. Μεσογείου καί σέ εκείνον τόν χρόνο, οι γωνίες έπεφταν στά ίδια σημεία μέ εκείνα τού σεισμού, χωρίς νά συμβή τί.

Κάτι άλλο δέν ήλλαξε στό διάστημα αυτό, εκτός τήν Σελήνη. Πάνω στόν σεισμό, τό τετράγωνο τής Σελήνης μέ τόν Ουρανό περιωρίσθηκε, από τήν απόκλισι τών 5^ο , σέ 2^ο. Έφθασε συγχρόνως καί σέ 2^ο πρίν τήν πλήρη αντίθεσί της μέ τόν Ήλιο, αλλά ευρέθη καί τέλεια απέναντι από τόν Ερμή. Ήταν τούτα, άραγες τόσον απαραίτητα γιά τήν καταστροφή; … ή,.. περίμενε νά φθάση στό μεσο-ούρανο γιά τήν καταστροφή στήν συγκεκριμένη περιοχή; Είναι κάποια εύλογα ερωτήματα πού μάς απασχολούν.

Ο σεισμός ήταν μεγάλος . Η προοδευτικότητά του, (3-4 λεπτά), έδωσε τήν ευκαιρία νά μήν καταπλακωθούν τόσον πολλοί, αλλά, ... τό τσουνάμι (24μ.) πού ήλθε σέ μισή ώρα, επόντισε τά πλοία στό λιμάνι, ή τά επέταξε στήν στεριά καί έπνιξε περί τίς 6χ. ανθρώπους.

Α4.3. Λισσαβώνα 1755, 1 Νοεμβρίου, τό πρωί ,

Γενικά καί προηγηθέντα (συνοπτικά)

Η Αφροδίτη εκινείτο κοντά στόν Ήλιο,

Στήν Πανσέληνο 20 Οκτ 1755, 03:00 UTC, (45^ο – ημέρες μετά τήν Έκλειψι), :

... ο Κρόνος ήταν στήν μέση αυτών, σέ τετράγωνο,

... [Ήλιος-Αφροδίτη]/Σελήνη σέ 135^ο/45^ο μέ τόν Ουρανό, καί, Ουρανός σέ τέλειο τρίγωνο μέ τόν Άρη, είναι οι πιό βασικές συγκυρίες,

… επίσης, ο Πλούτων στό κατώγειο καί η ανατολή στό σημείο τής περασμένης Έκλειψης .

Μιάν ημέρα πρίν τό 3ο/4ο τής Σελήνης μέ τούς [Ήλιο-Αφροδίτη], η Σελήνη επέρασε εμπρός από τόν Άρη, απέναντι από τόν Κρόνο, καί, σέ 12 ώρες ήταν εμπρός από τόν Ποσειδώνα.

Ο Άρης τείνει νά χαλάση τό τρίγωνό του μέ τόν Ουρανό, ενώ οι [Ήλιος-Αφροδίτη] κινούνται πρός τό ενδιάμεσο αυτών, δηλ. σέ 120^ο μέ αυτούς. (η Αφροδίτη πίσωαπό τόν Ήλιο, ‘U’)

Τήν 1η Νοεμβρίου, 1755:

.. οι [Ήλιος-Αφροδίτη], ο Ουρανός καί ο Άρης στά τρίτα τού κύκλου, δηλ. διαδοχικά σέ 120^ο, άλλοι πρός τό τέλειο τρίγωνο καί άλλοι προσεγγιστικά, ή πρός αποσύνδεσι.

… επίσης, [Ήλιος-Αφροδίτη] σέ τετράγωνο μέ τόν Ποσειδώνα,

… στό σημείο τής Έκλειψις τού Ηλίου, (απέναντι από τόν Ουρανό) έχει φθάσει ένας μικρός αστροειδής, η Ceres,

.. ο Δίας φθάνει σέ 30^ο τόν [Ήλιο-Αφροδίτη] καί συμβαίνει νά ευρίσκεται πάνω στό σημείο τής έκλειψης τής Σελήνης τού περασμένου Μαρτίου, (η οποία, τότε, ήταν στό μεσο-ούρανο).

Εκεί, στό μεσο-ούρανο, ο Δίας, ως φαίνεται, περίμενε μάλλον τήν Σελήνη νά ζυγώση σέ λιγώτερο από 7^ο γιά νά πράξη ό,τι έπραξε. (η Λισσαβώνα κατεστράφη, … , εκτίσθη από τήν αρχή).

… η μόνη άλλη σχέσις τής Σελήνης, (εκτός τού Δία), ήταν οι 60^ο μέ τόν Ερμή, (καί ο Ερμής σέ 135^ο μέ τόν Άρη).

Στόν σεισμό, ο Δίας καί η Σελήνη, όπως αναφέρθηκε, ήσαν στό μεσο-ούρανο, ενώ στήν ανατολή ήσαν ο Ερμής καί ο Πλούτων.

(σέ όλο αυτό τό διάστημα, ο Πλούτων ήταν σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό, άλλοτε πιό τέλεια καί άλλοτε προσεγγιστικά).

Α4.4. Οι σεισμοί τού 1759,

Γενικά καί ιδιαίτερα συμπαντικά γιά τήν εποχή εκείνην:

Ο άξονας τού Κόμβου πολύ κοντά στούς Τροπικούς Καρκίνου/Αιγόκερω,

Ο Ουρανός στόν εαρινό Ισημερινό, δηλ. στό τετράγωνο τού Κόμβου. Έτσι, η Σελήνη στόν Κόμβο θά ήταν καί σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό. Τό ίδιο καί ο Ήλιος στό Ηλιοστάσιο, ενώ σίς Ισημερίες θά ήταν εμπρός του, ή απέναντι.

Ο Πλούτων κοντά στόν Νότιο Τροπικό, (Αιγόκερω)

Προσεγγιστικά καί πιό παρατεταμένα οι σχέσεις: Ουρανός – Πλούτων 90^ο , Ποσειδώνας – Πλούτων 120^ο ,

Συγκυριακά, καί ειδικώτερα:

.... η εαρινή Ισημερία, 20 MAR 1759 21:47 GMT, ήταν 3^ο μετά τόν Ουρανό.

Στήν περιοχή τών Ιχθύων έως τόν Ισημερινό καί μέσα σέ 20^ο, εκτός τού Ηλίου καί τού Ουρανού ευρίσκοντο επίσης ο Κρόνος, ο Ερμής καί ο Άρης, (κάτι ανάλογο μέ τό 2011 καί τήν περίπτωσι τή Ιαπωνίας). Η Ισημερία αυτή ήταν σχεδόν μιά ημέρα πρίν τό 3^ο/4^ο στόν Τροπικό τού Αιγόκερω, κοντά μέ τόν Πλούτωνα.

Οι συγκεντρωμένοι, κοντά στόν Ισημερινό, πλανήτες κατωγειούσαν από τό μήκος τής Ιταλίας έως καί τήν περιοχή τής ανατολικής Μεσογείου. Η Σελήνη καί ο Πλούτων ήσαν στήν ανατολή.

... τό Ηλιοστάσιο, 21 Jun 1759 20:14 GMT, ήταν 40^ο πρίν τό κατώγειο, καί ο Άρης κοντά πρός τό κατώγειο. Ο Πλούτων στό μεσο-ούρανο καί ο Κρόνος πρός τήν ανατολή.

.. η (ολική) Έκλειψις, 24 JUN 1759, 17:17 T UTC, μισή ώρα μετά τήν δύσι καί 2.5 ημέρες μετά τό Ηλιοστάσιο.

Τό Ηλιοστάσιο καί ΄Εκλειψις ήσαν σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό,

Η περίοδος μετά τήν άνοιξι έως τόν χειμώνα ήταν γενικά καί αδιάκοπα ταραγμένη:

Στήν χώρα μας οι σεισμοί αρχίζουν καθώς πηγαίνομε πρός τό Ηλιοστάσιο καί γύρω από τήν εκεί Έκλειψι, καί διήρκεσαν περίπου 2 μήνες.

Στήν περιοχή τής Αν. Μεσογείου, οι σεισμοί διήρκεσαν περί τούς 6 μήνες καί μέ πιό δραματικά αποτελέσματα.

Πιό συγκεκριμένα,

... Ιόνια 1759,, (μιά εβδομάδα/ 10 ημέρες πρίν τό Ηλιοστάσιο/Έκλειψι)..

... «στίς 13 Ιουνίου 1759,τό πωΐ, καί, 14/6 τ’ απόγευμα, σεισμοί (ο μεγαλύτερος 6,3 R) χτυπούν τήν Κεφαλονιά, .. διήρκεσαν τρείς ημέρες, ... μαρτυρούνται καί ανθρώπινα θύματα...»

(13/6: μετά τήν Πανσέληνο καί τήν Σελήνη εμπρός από τόν Δία. Ο Ήλιος ήταν στήν αποδέσμευσι τού τετραγώνου του μέ τόν Κρόνο,

Ιόνια 14/6: μέ τήν Σελήνη πηγαίνοντας απέναντι από τόν Ποσειδώνα καί τόν Ήλιο απέναντι από τόν Πλούτωνα, Σελήνη - Ήλιος/Πλούτων 135^ο /45^ο .

... Θεσσαλονίκη 1759,, (μιά ημέρα μετά τό Ηλιοστάσιο/ή 2 ημέρες πρίν τήνΈκλειψι)..

... , σέ « Σημείωμα περί τού σεισμού τής Θεσσαλονίκης τού 1759», τού Σωτηρίου Βαρναλίδη γιά τό Κέντρο Βυζαντινών Ερευνών , αναφέρονται:

«Περί του σεισμού τούτου έχομεν έλαχίστας μαρτυρίας. Μία έξ αύτών είναι ή τού Άββά Belley , ... έπί τής μακεδονικής Ιστορίας καί τής πόλεως Θεσσαλονίκης, .. Αί πεδιάδες τής Θεσσαλονίκης είναι ώραιόταται, ...

Έν τούτοις όμως τό κλίμα δεν είναι υγιεινόν καί ιδία άπό τοϋ έτους 1759, καθ’ ö έγένοντο έπί πεντήκοντα ήμέρας ισχυρότατοι σεισμικοί δονήσεις, έξ αιτίας τών όποιων ήναγκάσθη μέγα μέρος τών κατοίκων νά έγκαταλείψη τήν πόλιν, οί δέ Φράγκοι εϊχον έξέλθει καί έγκατασταθή εις τό ύπαιθρον ύπό σκηνάς. Πιστεύεται ότι αί άναθυμιάσεις τής γής, ή όποία ΰπέστη ρωγμής είς διάφορα μέρη, προκάλεσαν τούς τριταίους πυρετούς, ύπό τών όποιων πάντες προσεβλήθησαν. Οΐ πυρετοί ούτοι συχνά μετατρέπονται είς κακοήθεις μεμολυσμένους. "Οταν έμφανίζεται ή πανώλης, προξενεί πολλά θύματα»

'Ωσαύτως, ό έν Θεσσαλονίκη Ενετός πρόξενος είς έπιστολήν του, γραφεΐσαν τήν 2αν Μαίου 1762, άναφέρει μεταξύ άλλων: «Ήρχισαν νά γίνωνται αισθητοί καί οί σεισμοί. Ελπίζομεν είς τόν Θεόν νά μή έξακολουθήσουν, όπως προ τριών έτών, πού έσημειώνοντο 20 καί 22 δονήσεις τό ήμερονύκτιον καί έτρομοκράτουν τούς πάντας...»

https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/makedonika/article/viewFile/6064/5802

Σέ άλλες (ανα-)δημοσιεύσεις ... «…προκύπτει ότι ο καταστρεπτικότερος γνωστός σεισμός στη Θεσσαλονίκη ήταν αυτός πού έγινε στίς 22 Ιουνίου 1759. ..», καί ότι τήν εποχή εκείνη η πανώλη (καί μιά πυρκαϊά?) είχε φέρει μεγάλη ερήμωσι στήν περιοχή. (εδώ, φαίνεται μάλλον νά λανθάνη τής προσοχής η περίπτωσις τού 1783, γιά τήν πόλι τής Θεσσαλονίκης, η οποία μάλιστα συνοδεύετο καί από αντίστοιχα νοσηρά φαινόμενα. Τούτο, ίσως, ελείψει ντοκουμέντων)

Θεσσαλονίκη 22/6, τ’ απόγευμα, λίγο μετά τό Ηλιοστάσιο καί 1.5-2 ημέρες πρίν τήν Έκλειψι: ..

... η Σελήνη εμπρός από τόν Άρη (καί 30^ο πρίν τόν Ήλιο), σέ 135^ο μέ τόν Δία. Ήλιος/Σελήνη σέ 90^ο /60^ο μέ τόν Ουρανό.

Οι ημερομηνίες, κατά τόν Ambraseys, δηλώνονται ως μέ τό νέο ημερολόγιο.

... Συρία 1759,, (Οτκώβρη – Νοέμβρη)..

... η Ισημερία, 23 SEP 1759, τό μεσημέρι, 09:19 GMT, συμβαίνει ακριβώς απέναντι από τόν Ουρανό, στό τετράγωνο τού Κόμβου. Στήν περιοχή τής ανατολικής Μεσογείου, ο Ήλιος (καί Ερμής) ήσαν στό μεσο-ούρανο, καί, ο Ουρανός στό κατώγειο!

Στήν ανατολή ο Πλούτων καί σέ 30^ο ο Δίας.

Τό 1o/4o στίς 29 Oct 29 1759, 02:03 UTC,.. συμβαίνει 1.5 ημέρα μετά τήν Σελήνη εμπρός από τόν Δία.

Στό Τέταρτο αυτό, η Σελήνη (ενώ τείνει νά αφήση τό τετράγωνό της με τόν Ερμή), είναι καί σέ τετράγωνο μέ τήν Αφροδίτη πού είναι ‘δίπλα’ στόν Ήλιο. Ο Ήλιος πηγαίνει πρός τί 45^ο μέ τόν Πλούτωνα. Ο Δίας ευρίσκεται στό κατώγειο.

Τήν επομένη, τό πρωί της 30ης Οκτωβρίου 1759, γίνεται μεγάλος σεισμός στήν Συρία . (περί τά 2χ θύματα)...

… η Σελήνη έφθανε απέναντι από τόν Ποσειδώνα, (προσεγγιστικά καί από τόν Άρη). Ο Ήλιος, πρός 45^ο μέ τόν Πλούτωνα, επήγαινε πρός τρίγωνο μέ τόν Κρόνο. Ήλιος – Αφροδίτη (‘L’)καί Ερμής (‘U’) μέσα σέ 4^ο. (Άρης - Ουρανός 150^ο )

Η Νέα Σελήνη 19 NOE 1759, (πρός τά μεσάνυχτα), 19:19 UTC, ήταν έναν μήνα πρίν τήν ερχομένη Έκλειψι. Αυτή ευρίσκετο σέ τέλειο τρίγωνο μέ τόν Ουρανό, καί, σέ 30^ο από τήν Αφροδίτη (Αυγερινό) στό κατώγειο.

Ο Ερμής, πρίν αποδεσμευθή -φύγη (πίσω) από τόν Ήλιο, ευρίσκετο (σχεδόν) τέλεια σέ τετράγωνο μέ τόν Άρη καί σέ 45ο με τόν Δία, ενώ επήγαινε πρός τέλειο τετράγωνο μέ τόν Κρόνο.

Έτσι, καί η Σελήνη, σέ λίγες ώρες, θά εσχημάτιζε απανωτά τετράγωνο μέ τόν Άρη στήν μιά πλευρά καί τόν Κρόνο στήν άλλη μεριά. Καί σέ 2 ημέρες μετά τήν Νέα Σελήνη, θά ευρίσκετο στόν Κόμβο μέ τόν Πλούτωνα καί σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό!

Ο Άρης , επίσης ήταν σέ 135^ο μέ τόν Δία.

.. στό νύχτωμα τής 25ης Νοεμβρίου 1759, γίνεται ο 2ος καί χειρότερος σεισμός. Διήρκεσε 2 λεπτά μέ απανωτές αυξομειώσεις καί έφερε μεγάλη καταστροφή, (πάνω από 20χ. θύματα).

ο Ήλιος, όσον επήγαινε νά αποδεσμευθή από τό τρίγωνο μέ τόν Ουρανό, τόσο έτεινε αντίστοιχα νά σχηματίση τετράγωνο μέ τούς εκατέρωθεν Άρη / Κρόνο, οι οποίοι είχαν φθάσει σέ πλήρη αντίθεσι. Παράλληλα, ο Ήλιος υπολείπετο λιγώτερο από 3^ο νά σχηματίση γωνία 45^ο μέ τόν Δία.

Η Σελήνη, 45^ο /135^ο από τόν Κόμβο, ευρίσκεται σέ 30^ο /150^ο μέ τούς Κρόνο/Άρη, καί, φθάνει καί εκείνη σέ 45^ο μέ τόν Ουρανό.

(Απέναντι από τόν Δία, καί σέ 45^ο από τόν Άρη, ευρίσκετο ένας μικρός αστρειδής, η Ceres.)

Βέβαια οι δύο τούτοι σεισμοί δέν ήσαν οι μόνοι στήν περιοχή, μή τε σταμάτησαν εδώ, αλλά ήσαν εκείνοι πού έφεραν τήν μεγάλη ερήμωσι στήν Συρία.

Α4.5. Πακιστάν (Quetta) 1935, 31 Mάη, πρίν τό χάραμα, (μεταξύ 02:30 - 03:40),

(δίηρκεσε 3 λεπτά μέ συνεχείς μετασεισμούς),

Γενικά:

... Ο σεισμός αυτός πραγματοποιείται όχι κοντά στήν Έκλειψι – Κόμβο, αλλά μέ τόν Ήλιο στίς 135^ο/45^ο από τόν Κόμβο,

... επικρατέστερη καί πιό παρατεταμένη συγκυρία, στό καιρό εκείνον, ήταν η αντίθεσις τού Κρόνου μέ τόν Ποσειδώνα καί η σχέσις τους 135^ο /45^ο μέ τόν Πλούτωνα, (στόν Ν. Κόμβο)

Η Σελήνη, ...

... μετά τό 3ο/4^ο, τής 25 MAH 1935, 09:44 UTC, καί σέ 12 ώρες, η Σελήνη ήρχετο εμπρός από τόν Κρόνο καί απέναντι από τόν Ποσειδώνα. ‘Ο Ήλιος θά εσχημάτιζε εκατέρωθεν ακριβή τετράγωνα μέ αυτούς περί τήν Νέα Σελήνη.

Δυό ημέρες μετά τό 3ο/4ο, στίς 27 Μάη , τ’απόγευμα, η Σελήνη περνάει εμπρός από τόν Ουρανό καί τήν επομένη, 30 Μάη, ευρίσκεται απέναντι από τόν Δία. Βέβαια, τούτα συνέβαιναν καί τόν περασμένο μήνα, αλλά όχι κοντά στίς Σεληνιακές φάσεις.

Στόν χρόνο τού σεισμού,

ο Ήλιος τείνει σέ τετράγωνο μέ τούς εκατέρωθεν Κρόνο και Ποσειδώνα. Μειώνει τήν διαφορά του μέ τήν [Αφροδίτη (Αποσπερίτη) - Πλούτωνα], κοντά στίς 45^ο , καί, συγχρόνως, ο Ήλιος ευρίσκεται σέ 120^ο μέ τόν Άρη, ενώ η Σελήνη φθάνει στίς 135^ο μέ τόν Άρη.

Ο Δίας (σχεδόν απέναντι από τήν Σελήνη), ευρίσκεται σέ 135^ο μέ τόν Ερμή στόν Β. Τροπικό, αλλά, έχει ήδη αρχίσει νά χαλάη τό τρίγωνό του μέ την Αφροδίτη καί τόν Κρόνο. Επίσης, ο Δίας ευρίσκεται σέ 90^ο από τήν Έκλειψι τού περασμένου Φεβρουαρίου, συμμετρικά ως πρός τόν Ν. Τροπικό.

Άν καί ο σεισμός ήταν καταστροφικός, ( 30 - 60χ θύματα), πρόβλημά μας, εδώ, είναι η ασάφεια σχετικά μέ τίς γωνίες, γιά τήν περιοχή, στίς προηγούμενες κρίσιμες φάσεις. Δέν υπήρξε στό κατώγειο κάποιος μεγάλος πλανήτης, υποψήφιος γιά ταραχή. Ως τόσον,

Η Έκλειψις 3 Φεβ., η Ισημερία 21 Μαρ., η (τελευταία) Πανσέληνος 18 Μάη , τό (τελευταίο) 3ο/4^ο 25 Μάη, καί, ή ώρα (αρχής) τού σεισμού, έχουν τίς γωνίες τους κοντά στούς Τροπικούς, (+,- 5^ο), αλλά καί μέ μιά διαφορά: στόν σεισμό είναι 180^ο αντίθετα από τίς άλλες. Δηλαδή, στόν σεισμό, ο Άρης ευρίσκεται λίγο μετά τήν δύσι (καί ακολουθεί ο Δίας), ενώ στίς προαναφερόμενες- τελευταίες φάσεις, ο Άρης ήταν στήν ανατολή.

Α4.6. Σεισμός καί TSUNAMI 2004 , στήν Ινδονησία, ( 95°E50’ 3°N20’),

26 DEC 08:00 UTC+7, μιά ώρα μετά τήν ανατολή καί 8 ώρες πρίν τήν Πανσέληνο,

Ο σεισμός γίνεται μέ Ήλιος/Σελήνη σέ 120^ο /60^ο από τόν Β. Κόμβο, 5 ημέρες μετά τό Ηλιοστάσιο 21 Dec 2004, 12:42 GMT, όπου, στό Ηλιοστάσιο, ο Δίας ήταν στό κατώγειο καί ο Κρόνος, (σχεδόν στό τετράγωνο τούΚόμβου), ήταν στήν ανατολή τής περιοχής.

Στόν σεισμό. ο Δίας, λίγο μετά τό μεσο-ούρανο, ήταν σέ 45^ο μέ τόν Άρη, καί, σέ 135^ο μέ τόν Ουρανό, (καί προσεγγιστικά σέ Δ μέ τόν Ποσειδώνα, 120^ο +3^ο ).

.. ο Άρης , επίσης, πρίν αφήση τό τρίγωνο μέ τόν Κρόνο, τείνει, (παρά 3^ο ), σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό.

Ήλιος/Σελήνη σέ 60^ο/120^ο μέ τόν Ουρανό, καί η Σελήνη, επίσης, σέ 135^ο μέ τόν Ποσειδώνα,

… η Αφροδίτη, (κοντά μέ τόν Ερμή) σέ 135^ο μέ τόν Κρόνο, (καί σέ 60^ο μέ τόν Ποσειδώνα).

Από τά προηγηθέντα,

.. τό 1ο/4ο, 18 Δεκ., 16:40 UTC, συνέβαινε μέ τήν Σελήνη (στήν δύσι) κοντά στόν εαρινό Ισημερινό. Η Σελήνη εκεί, πέρα από τό τετράγωνό της μέ τόν [Ήλιο – Πλούτωνα] στό κατώγειο, καί τόν Ποσειδώνα στήν μέση, σέ 45^ο ), δέν είχε κάποιες άλλες οξείες σχέσεις μέ τούς λοιπούς, παρά μόνον ‘ήπιες’, (ίσως καί ‘δυναμικές’?). Ήταν σέ 120^ο μέ τόν Άρη καί σέ 120^ο μέ τόν Κρόνο, (εκατέρωθεν καί σχεδόν τέλεια),

Πιό σημαντικές, μάλλόν, ήσαν οι θέσεις τού Ερμή καί τής Αφροδίτης:

... ο Ερμής, πάνω στό κατώγειο, ήταν σέ 135^ο μέ τόν Κρόνο, καί η Αφροδίτη, (2^ο μετά τήν Έκλειψι καί λίγο μετά τό κατώγειο), ήταν σέ 90^ο μέ τόν Ουρανό, (σχέσεις σχεδόν τέλειες).

Βέβαια, μιάν ημέρα μετά τό 1^ο/4^ο, η Σελήνη ευρίσκετο απέναντι από τόν Δία καί στήν συνέχεια, σέ λιγώτερον από μιάν ημέρα, (η Σελήνη στόν Κόμβο), σέ τετράγωνο μέ τόν Κρόνο.

Άν δέν συνυπολογίζαμε τά τρίγωνα τής Σελήνης στό 1^ο/4^ο, θά ελέγαμε ότι οι τελευταίες συγκυρίες είναι μάλλον κατώτερες αυτών πού απαντώνται στήν πορεία τής Σελήνης πρός τόν σεισμό. Έτσι, κοιτάζοντας, συμπληρωματικά, καί γιά πιό εκρηκτικές σχέσεις, παρατηρούμε:

… ο Άρης,2.5 ώρες μετά τήν ανατολή, φθάνοντας σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό, ευρίσκεται στό σημείο τής πρό έτους (ολικής) Έκλειψης. (Η Έκλειψις εκείνη, στίς 23 NOE 2003 22:59 T UTC, ήταν στήν ανατολή, σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό, ο οποίος μέ τόν Ποσειδώνας ευρίσκοντο ). Ο Άρης, 45 ημέρες νωρίτερα, στό σημείο τής πρόσφατης Έκλειψης είχε προξενήσει επίσης σεισμό.

ως καί,επιπροσθέτως,,

… απέναντι από τήν (ολική) έκλειψι τής Σελήνης τής 28 Oct 2004, 03:07 t , UTC, στήν 05^ota, ευρίσκεται ένας μικρός πλανήτης – αστροειδής, η Ceres,

… καί, απέναντι από τόν Κρόνο ευρίσκεται ένας άλλος μικρός πλανήτης – αστροειδής, ο Chiron, (τέτοιες θέσεις τών τελευταίων απαντώνται πολλές φορές σέ μεγάλους σεισμούς,)

... οι Εκλείψεις (τού Ηλίου): 23 NOE 2003 καί 19 APR 2004, ήσαν στίς ίδιες ‘γωνίες’. Παρόμοια καί η τελευταία 14 OCT 2004. Σέ όλες ο Ουρανός ήταν κοντά στό κατώγειο.

Ο σεισμός ήταν από τούς μεγαλύτερους σέ κλίμακα, συνέβη σέ θαλάσσιο χώρο, αλλά τό τσουνάμι (30μ) ήταν εκείνο πού έφερε τήν καταστροφή, ... (περ.250χ θύματα)..

Α4. 7. Σεισμός στήν Χιλή 1960 ,

Ο σεισμός στήν Χιλή, 22 Μάη 1960, 19:11 UTC, (τοπ. δύο ώρες σχεδόν μετά τό μεσημέρι 15:11, 73W10, 38S10,), είναι από τούς μεγαλύτερους μετρηθέντες σεισμούς.

Τούτος γίνεται σχεδόν 2 μήνες μετά τήν τελευταία (μερική) Έκλειψι Ηλίου,

Η Έκλειψις τού Ηλίου, (27 MAR 1960, (07:37 P , UTC, 06^oar38, decl Moon 1.63^o, Sun 2,6^o), ήταν 45^ο πρίν τήν ανατολή καί σέ 150^ο μέ τόν Ποσειδώνα (λίγο μετά τό μεσο-ούρανο), καί σχεδόν σέ τετράγωνο μέ τόν Δία (στό Ν. Τροπικό). Ο Άρης ήταν στήν ανατολή.

Στίς 13 Mαρ. 1960, 08:26 t, UTC, ακολουθεί (ολική) έκλειψις τής Σελήνης, (decl 2,7^ο), σέ 45^ο/135^ο από τόν Ποσειδώνα, (πάλιν λίγο μετά τό μεσο-ούρανο) , Καί πάλιν ο Άρης, (καί μέ τήν Αφροδίτη κοντά), γύρω στήν ανατολή.

Η επομένη Νέα Σελήνη, 25 Aπρ. 21:44 1960, UTC, στήν δύσι της, ήταν απέναντι από τόν Ποσειδώνα, (καί σέ 120^ο από τόν Δία). Άμεσα, σέ λιγώτερο από μιάν ημέρα, ή Σελήνη ευρέθη σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό.

Οι συγκυρίες αυτές Σελήνης, Ουρανού καί Ποσειδώνα ακολούθησαν καί πιό κοντά στίς επομένες Σεληνιακές φάσεις.

Συγκεκριμένα:

Η Σελήνη, λίγες ώρες πρίν τήν Πανσέληνο, (10-11 Μάη), ευρέθη σέ τετράγωνο μέ τόν Ουρανό, ενώ τήν προηγουμένη ήταν εμπρός από τόν Ποσειδώνα,

Στήν Πανσέληνο αυτή, ο Άρης ήταν λίγο πρίν τήν ανατολή, (σέ τετράγωνο μέ τόν Δία, καί αμφότεροι σέ 135^ο μέ τόν Ουρανό).

… καί κατ’ ακολουθίαν λίγο πρίν τό 3ο/4ο, η Σελήνη, ευρέθη σέ τετράγωνο μέ τόν Ποσειδώνα καί απέναντι από τόν Ουρανό,

στό 3o/4o (17 MAH 1960, 19:54 UTC), οι. Δίας καί Κρόνος γύρω στό κατώγειο, καί ο Άρης 1 ώρα μετά τήν δύσι. (Διάς – Άρης σέ τετράγωνο).

Επίσης, εδώ, ο Ερμής έφευγε πίσω από τόν Ήλιο καί επήγαινε η Αφροδίτη, ‘U’, σέ ανώτερη σύνοδο, (ενώ η Σελήνη, ανάμεσα στούς αστροειδείς Ceres καί Chiron, ήταν καί απέναντι από τόν Πλούτωνα).

Θά περίμενε κανείς, δυό ημέρες μετά, καθως η Σελήνη έφθανε στόν Κόμβο, (καί στήν προηγηθείσα έκλειψί της, 135^ο από τόν Ποσειδώνα) καί ο Άρης στό σημείο τής έκλειψης τού Ηλίου, .. νά συμβή τι. Μάλλον τό 1^ο δέν ισχύει, ενώ γιά τό 2^ο οι συγκυρίες δέν αρκούσαν καί περίμεναν τόν Ήλιο, 4-5 ημέρες ακόμη.

Ο σειμός συμβαίνει μέ τόν Ήλιο, (2^οge), σέ 150^ο από τόν Δία, σέ τετράγωνο μέ τόν Πλούτωνα καί σέ 135^ο μέ τόν Κρόνο,

… η Σελήνη, (30^ο πρός τόν Ήλιο), έφθανε απέναντι από τόν Ποσειδώνα, καί, σέ τρίγωνο (120^ο) μέ τόν Δία καί τόν Πλούτωνα, εκατέρωθεν,

Από τίς υπόλοιπες συγκυρίες, σημειώνομε τού Ουρανού μέ τούς Δία -Κρόνο, (135^ο, 150^ο),

καί αντίστοιχα, τού Πλούτωνα (135^ο , 120^ο) μέ τούς τελευταίους

Ο Άρης, (πάνω στήν δύσι), 2^ο μετά τό σημείο τής πρόσφατης Έκλειψης, αλλά σχεδόν στήν ίδια σχεδόν κλίσι της, ευρίσκεται ακριβώς σέ 45^ο μέ τήν Αφροδίτη καί 60^ο μέ τόν Ερμή,

Ο Ποσειδώνας ‘έβλεπε’ σέ 150^ο τόν Ερμή καί (σέ 150^ο+1.5^ο ) τόν Άρη.

Ουσιαστικά οι σχέσεις τών μεγάλων υπήρχαν, αλλά εχρειάζετο καί η δυναμική παρουσία τού Ηλίου, η ευκαιρία γιά τόν Άρη καί μεσολάβησις τού Ερμή.

Γενικά τήν εποχή εκείνην πλησίον στόν Νότιο Τροπικό εδέσποζε ο Δίας καί έφθανε σέ 15^ο τόν Κρόνο (περί τήν 17^ο τού Αιγόκερω).

Ο Ουρανός (17ο Leo, απέναντι από τόν ‘α’ τού Δελφινιού καί στήν ίδια κλίσι), ήταν σχεδόν σταθερά καί σέ 150^ο από τόν Κρόνο.

ο Άρης, σέ όλες τίς κρίσιμες φάσεις πού ποηγήθησαν, καθώς καί στίς τελευταίες Σεληνιακές φάσεις, ήταν παρών στίς ‘γωνίες’ καί ως φαίνεται γιά τόν σεισμό, πάνω στήν Έκλειψι, καθ-υστέρησε 2 ημέρες, είτε γιά νά εύρη συμμάχους, ή γιά τήν απαιτουμένη κλίσι.

Τόν Ερμή τόν συναντάμε πολλές φορές, σέ ανάλογα φαινόμενα, νά ευρίσκεται λίγες ημέρες μετά αφ’ ότου επέρασε πίσω από τόν Ήλιο καί ευρέθη σέ σχέσι μέ άλλους (κυρίως μέ τόν Δία)

(παρατηρούμε επίσης τόν αστροειδή Chiron, απέναντι από τόν Πλούτωνα, στό άλλο τετράγωνο τού Ηλίου),

Τέλος νά σημειώσωμε ότι:… στήν Ισημερία , Κυριακή 20 MAR 1960 14:43 GMT, (καί ανάμεσα στό τετράγωνο Δία – Ηλίου), ο Άρης ήταν στό μεσο-ούρανο, σχεδόν απέναντι από τόν Ουρανό (ο οποίος κατωγειούσε λίγο δυτικώτερα. Ο Ποσειδώνας ήταν λίγο μετά τήν δύσι,

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β’

Παρατηρήσεις καί σκεπτικό στήν αναζητούμενη συνάφεια σχετικά μέ τούς σεισμούς,

Β.1 Χρονικές προτιμήσεις γιά τήν εκδήλωσι τού σεισμού,

..ως πρός τήν ώρα τού 24ώρου:

Γενικά, οι σεισμοί (ως πρώτος καί κύριος) συμβαίνουν τό πρωΐ (συνήθως στό χάραμα), τό μεσημέρι (καί κατά κανόνα λίγο μετά), λίγο μετά τήν δύσι τού Ηλίου, καί γύρω στά μεσάνυχτα. Σάν νά ελέγαμε ότι ο Ήλιος, (καί όχι η Σελήνη), έχει τό πρόσταγμα. Γίνονται σέ ‘ήσυχες’ ώρες, όχι διότι δέν θέλει ο Ήλιος νά μάς χασομερήση από τήν δουλειά μας, μή τε νά μάς πιάση στόν ύπνο! `Απλώς, ως εκτιμούμε, έχει νά κάνει μέ τίς ‘γωνίες’ πού μάς βλέπει, μάς συγκρατεί, ή μάς αφήνει.

Τούτο μάς προτρέπει νά κοιτάξωμε τίς ΄γωνίες’ όπου συμβαίνουν έντονες φάσεις, Ηλιακές/ Σεληνιακές, αλλά καί πλανητικές φάσεις, δηλ. πού συμβαίνει η τροπή τού Ηλίου, η Νέα Σελήνη κ.λπ. (είναι καί μιά πρόληψις από τήν αρχαιότητα).

... ως πρός τήν Σεληνιακή φάσι:

Οι σεισμοί δείχνουν μια προτίμησι νά συμβαίνουν κοντά/γύρω στίς έντονες Σεληνιακές φάσεις.

Τό επικρατέστερο γιά τήν Νέα Σελήνη (καί κυρίως ως πρός τήν έκλειψι) είναι 1.5-2.5 ημέρες πρίν, ή μετά. Ελάχιστες περιπτώσεις συμβαίνουν σέ διάστημα ωρών γύρω από τήν Νέα Σελήνη. Σεισμοί επάνω στήν Νέα Σελήνη είναι πιό σπάνιο φαινόμενο, ενώ πάνω στήν Έκλειψι, ... δέν έχομε συναντήσει.

Στήν Πανσέληνο, άν καί επικρατεί γενικά ο ανωτέρω ΄κανόνας’, τά όρια είναι μικρότερα, συνήθως 12 ώρες έως 2 ημέρες, αλλά, υπάρχουν καί κάποιες περιπτώσεις σεισμών σχεδόν επάνω στήν Πανσέληνο.

Όπως παρατηρείται, εκλείψεις (ή καί άλλες συγκυρίες) πολύ κοντά στό Ηλιοστάσιο, ή στόν Ισημερινό, μπορεί νά προκαλέσουν σεισμό μέ τήν πρώτη ‘ευκαιρία’.

Υποστηρίζεται από τούς fun τού θέματος αυτού, από εκείνους πού κοιτάζουν πρός τά ‘πάνω’, ότι οι σεισμοί, ακολουθούν τά ‘βήματα’ – τίς ‘γωνίες’ τών εκλείψεων. Κυρίως τών αμέσως προηγουμένων, αλλά καί εκείνης πού έπεται νά συμβή, καθώς Ήλιος – Γή καί Σελήνη έρχονται σταδιακά στήν ίδια ευθεία καί επίπεδο. Συμπληρωματικά δέ, καί στίς Σεληνιακές φάσεις κοντά στά σημεία τροπής τού Ηλίου. (Καί τούτο έρχεται από τήν αρχαιότητα). Η πιθανότης όμως τής πραγματοποιήσεως, όπως υποστηρίζεται, απαιτεί συγκεκριμένες συγκυρίες, κάτι πού δέν είναι θέμα τού παρόντος.

Β.2. Φάσεις καί Τάσεις καί σέ σχέσι (;) μέ τούς σεισμούς

Η Νέα Σελήνη καί η Πανσέληνος, είναι λογικό νά δημιουργούν πιό έντονες φυσικές δυνάμεις έλξεως (καί ιδιαίτερα στίς εκλείψεις ). Θά έλεγε κανείς ότι τούτο, πέρα από τήν παλίρροια, συνιστά καί κάτι σάν ευνοϊκό γιά τόν σεισμό. Ως τόσον, ως ελέγχθη, η εκδήλωσις τού σεισμού πολύ σπάνια συμβαίνει πάνω σέ αυτές τίς φάσεις.

Θά ελέγαμε, παραστατικά, ότι σέ αυτές τίς φάσεις είναι σάν νά υφίσταται μιά συγκράτησις τών μαζών τής Γής, η οποία χαλαρώνει σταδιακά μέ τήν αποδέσμευσί τους. Είναι σάν νά ελέγαμε ότι οι βασικοί παράγοντες πού φαίνεται νά ευνοούν τίς συνθήκες γιά τόν σεισμό, δηλαδή ο Ήλιος καί η Σελήνη, (κατά κύριο λόγο στίς εκλείψεις), αυτοί είναι καί εκείνοι πού ‘αποτρέπουν’ τόν σεισμό στίς ακραίες φάσεις τους. Αντιφατικό μέν, συμβατό δέ, ... σάν τήν εξάρθρωσι πού μπορεί νά πάθης στήν γυμναστική σου γιά νά μή πιαστής. Γιά παράδειγμα, μπορεί κανείς νά δή ότι μιά έκλειψις μέ παρόντες μεγάλους πλανήτες εκεί γύρω, θά αναστείλη τόν σεισμό έως ότου ο Ήλιος απομακρυνθή ικανά από εκεί, (συνήθως ως τόν επόμενο μήνα). Ένα πιό δυνατό ‘τέντωμα’ μπορεί νά αντέξη περισσότερον, αλλά καί όταν κοπή, ...μπορεί νά είναι πιό απότομο-χειρότερον.

Διευκρίνισις σχετικά μέ τήν αναφερομένη έκφρασι ‘ελκτικές – βαρυτικές δυνάμεις’ καί όπου, ή, ό,τι τούτο υπαινίσσεται:

Δέν σημαίνει ότι οι φυσικές δυνάμεις είναι κυριολεκτικά τέτοιες. Τίς αναφέρομε ‘ως εάν’ τέτοιες γιά τήν παράστασι στόν συσχετισμό. Μπορεί νά είναι καί άλλες, αλλά δέν είναι δικό μας θέμα. ( καί, δέν θά ήταν άτοπο νά αναζητούσαμε φυσικές δυνάμεις πρός άλλη, διαφορετική κατεύθυνσι γιά τήν ερμηνεία τους, έστω καί γιά τήν υποψία).

Περισσότερα καί αναφορικά μέ τά ανωτέρω:

(α) Ο Ήλιος καί η Σελήνη υπεύθυνοι γιά τούς σεισμούς;;;

Όπως λέγεται γιά τόν καιρό: «... η Σελήνη, σέ καμμιά περίπτωσι, δέν ευθύνεται γιά τήν ανομβρία, ..», ανάλογα καί γιά τούς σεισμούς θά πρέπη νά διευκρινίσωμε πρώτα απ’ όλα ότι:

ο Ήλιος καί η Σελήνη, από μόνοι τους, ποτέ δέν προκαλούν τόν σεισμό. Λογικά καί στατιστικά.

Μπορεί ο Ήλιος νά θέλη νά είναι παρών στίς ‘γωνίες’ κατά τόν σεισμό, ... μπορεί ο Ήλιος καί η Σελήνη, στίς ακραίες φάσεις τους, νά ξεσηκώνουν τίς παλίρροιες, νά ‘μαζεύουν’ καί ‘τεντώνουν’ τήν Γή, αλλά ποτέ δέν θά είναι εκείνοι οι οποίοι από μόνοι τους θά ‘κόψουν τό σχοινί’.

Από τήν άλλη μεριά, δέν απαντάται σεισμός χωρίς τήν παρουσία τού Ηλίου καί τής Σελήνης, (πρωτίστως τού Ηλίου). Δηλαδή, ο Ήλιος καί Σελήνη συνιστούν αναγκαία συνθήκη γιά τήν πραγματοποιήσι τού συμβάντος, αλλά ποτέ ικανή, χωρίς τήν θέσι καί σχέσι τών άλλων πλανητών.

Ό,τι ακολουθεί, εκτός τού ιδίου του περιεχομένου, δίνει καί μιάν λαβή στηρίξεως στό τελευταίο.

(β) Ο Ήλιος καί η Σελήνη, (ή καί άλλοι;;;) σέ σχέσι μέ τίς παλίρροιες καί τούς σεισμούς;

Γιατί μπλέκομε τίς παλίρροιες μέ τούς σεισμούς;

Δέν έχομε τί νά αντιτάξωμε στήν θέσι πού υποστηρίζει ότι οι παλίρροιες δημιουργούνται από τίς ελκτικές δυνάμεις (gravitational effects) τών σωμάτων αυτών, στίς ακραίες τους όψεις. Ακόμη καί άν αστρο-φυσικο- μαθηματικά υφίσταται μία απόκλισις, στατιστικά ισχύει. Λογικό είναι νά σκεφθούμε ότι όπως έλκονται τά ύδατα, έτσι έλκεται καί ο φλοιός τής Γής. Τό πού/πότε όμως θά κρασσάρη τό τελευταίο, είναι γιά τό παραπέρα/παρακάτω.

Οι παλίρροιες εντείνονται γύρω στήν Νέα Σελήνη καί στήν Πανσέληνο, ενώ στά Τέταρτα αναμένεται νά καταλαγιάζουν. Τούτο, έτσι συνοπτικά, ή μέ άλλα λόγια, είναι μιά κοινότυπη παρουσίασις τού θέματος στήν διάχυτη πληροφόρησι. Συνιστά μέν τόν γενικό κανόνα, αλλά, μαθηματικά ομιλούντες θά ελέγαμε / θά προσθέταμε τό ‘σταθερών τών λοιπών παραγόντων’, ‘ceteris paribus’. Ποίοι μπορεί νά είναι οι ‘τρίτοι’, οι ‘λοιποί’ παράγοντες;

Επιλέγομε νά αναφέρομε κάποιες περιπτώσεις, ακραίες μέν, αλλά καί ενδεικτικές δέ, γιά τήν κατανόησι.

Στεκόμενοι στήν πιό απλή –ουδέτερη περίπτωσι, στό Τέταρτο τής Σελήνης, δέν θά είναι πάντοτε καί η στάθμη ουδέτερη – μέ τήν μικροτέρα διακύμανσι από τό μέσο επίπεδο.

Στίς 22 Σεπτεμβρίου 1989, (στά χρόνια τής ανομβρίας μας), η Σελήνη έφθανε στό Τρίτο Τέταρτο, καί, η παλίρροια πού εσημειώθη στό Charleston τής Αμερικής ήταν 25% πάνω από τό μεγαλύτερο ύψος εκείνου τού αιώνα.

Προφανώς δέ ήταν μόνον ο Ήλιος στήν Ισημερία.

Πέρα από τό Τέταρτο πού φαινόταν ξεκάθαρα στόν ουρανό, η Σελήνη, στόν Βόρειο Τροπικό (τού Καρκίνου) έφθανε κοντά στόν Δία, καί, απέναντι ήσαν κατά σειράν οι: Ουρανός, Κρόνος καί Ποσειδώνας, στόν Τροπικό τού Αγόκερω, από τήν 1^ο ως τήν 8^ο!,

Στήν ίδια περιοχή, στίς 11 Αυγούστου 1940, εσημειώθη η 2^η μεγαλύτερη παλίρροια.

Ήταν μιά ημέρα μετά τό 1^ο/4^ο τής Σελήνης καί η τελευταία ήταν απέναντι από τόν Ουρανό. Συμπληρωματικά εδώ, μιά ημέρα πρίν, η Σελήνη ευρίσκετο απέναντι από τήν σύμπτωσι Δία-Κρόνου, ενώ σέ 6^ο μετά τόν Ήλιο ήταν καί ο Άρης. Δηλαδή, εδώ η Σελήνη λίγες μόνο ώρες μετά τό τετράγωνό της μέ τόν Ήλιο ευρέθη σέ τέλειο τετράγωνο μέ τόν Άρη καί απέναντι από τόν Ουρανό.

Άν καί κάθε περιοχή έχει κάποιες ιδιαιτερότητες, ως τόσον, εδώ, δέν είναι ίδιον αυτής νά έχη τίς υψηλότερες παλίρροιες στά Τέταρτα, αλλά, λόγω συγκυρίας τών ‘λοιπών’ πλανητών.

Νά έλθωμε στήν έντασι τής παλίρροιας, στήν μεταβολή της στήν Νέα Σελήνη:

Στήν Νέα Υόρκη, στίς 2 Οκτωβρίου 1929, ( Νέα Σελήνη), η παλίρροια εφούσκωσε τόσον πολύ τά ύδατα, ώστε οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες διεκόπησαν προσωρινά.

Εκτός τού ότι η Νέα Σελήνη ήταν κοντά στόν Ισημερινό, απέναντί της ευρίσκετο ο Ουρανός. Στήν επομένη Νέα Σελήνη, προχωρημένη 30^ο, τήν 1^η Nοε 1929, 12:00 UTC, (λίγο επάνω από τήν ανατολή), είχε έκλειψι, (08^οSc35), καί ο Άρης ήταν πολύ κοντά στήν ανατολή τής περιοχής. Δέν συζητάμε γιά τήν παλίρροια, (ο Ουρανός εξ άλλου ήταν στίς 150^ο ).

Στίς 18 Νοε 1929, λίγο βορειότερα, στήν θαλάσσια περιοχή κοντά στίς Νοτιο-Ανατολικές ακτές τού Καναδά, μετά τήν δύσι τού Ηλίου, (17:02 τοπ. ώρα), εσημειώθη ισχυρός σεισμός καί τσουνάμι. (ο σεισμός τού ‘Grand Banks’ τού Newfoundland). Εκεί, συνέβαινε, κοντά καί εκατέρωθεν τού Ηλίου νά ευρίσκονται ο Άρης καί ο Ερμής, ενώ η Αφροδίτη έφθανε στό σημείο τής Έκλειψης (-1^ο).

Πρόσφατα, (ως πρός τά γραφόμενα), 12/11 (Πανσέληνος) - 17 Νοεμβρίου 2019, η στάθμη τών υδάτων στά κανάλια τής Βενετίας ανέβηκε πολύ ψηλά, (σχεδόν στά επίπεδα- ρεκόρ τής 4^ης Νοε 1966), καί η εικόνα τής πλημμυρισμένης πλατείας τού Αγ. Μάρκου έκανε τόν γύρο τού κόσμου.

Πολλοί κινδυνολογούντες, εχρέωσαν τό φαινόμενο στήν «κλιματική αλλαγή» καί στούς νοτιάδες πού έσπρωξαν καί εγκλώβισαν τά ύδατα τής Αδριατικής στά λαγκόνια τής Βενετίας! Δέν εκόπιασαν δέ κ’άν γιά νά βγάλουν τό συμπέρασμα αυτό. Είναι σάν νά λέμε, έτσι απλοϊκά, ότι τό 1966, (χωρίς τήν «κλιματική αλλαγή»!), τό ρεκόρ τού φαινομένου προκλήθηκε από τίς πολλές βροχές, διότι δέν τίς χωρούσε η θάλασσα! ...

Εμβόλιμα: τό 1966 η πλημμυρίδα τής Βενετίας συμβαίνει σχεδόν 6 ημέρες μετά τήν Πανσέληνο τής 29 Οκτωβρίου, δηλαδή, 1-2 ημέρες πρίν τό τελευταίο Τέταρτο. Η Πανσέληνος δέν ήταν απλή, αλλά είχε καί σκιώδη έκλειψι, ενώ, αμέσως μετά, στίς 12 Νοε ήρχετο καί ολική έκλειψις Ηλίου. Τούτο σημαίνει ότι ήδη οι ελκτικές δυνάμεις ήσαν πιό συντονισμένες. Τέσσαρεις ημέρες σχεδόν μετά τήν Πανσέληνο, ή 1-2 ημέρες πρίν τήν πλημμυρίδα, εκεί όπου περιμένει κανείς νά καταλαγιάζη η παλίρροια, η Σελήνη ευρίσκεται σέ τετράγωνο μέ τόν Κρόνο καί μέ τόν Ουρανό, εκατέρωθεν. Οι πλανήτες αυτοί, ήσαν κοντά στόν άξονα τών ισημερινών, καί, σέ πλήρη αντίθεσι μεταξύ τους.

Πίσω, στά φαινόμενα τού φθινοπώρου 2019, (σέ γή καί ουρανό), βλέπομε επίσης ότι:

Στίς 28 Οκτωβρίου 2019, κοντά στήν ανατολή τού Ηλίου στήν Αδριατική, η Νέα Σελήνη, (05:38 UTC), συνέβαινε νά ευρίσκεται ακριβώς απέναντι από τόν Ουρανό. Συνάμα, ο Άρης, μέ 20^ο διαφορά, ήταν επάνω στήν ανατολή.

Στήν συνέχεια καί πρός τήν επομένη φάσι, μιάν ημέρα πρίν από τήν Πανσέληνο τής 12/11, η Σελήνη ευρίσκεται μαζί μέ τόν Ουρανό καί ο Ερμής εμπρός από τόν Ήλιο. Καθώς οι σχέσεις αυτές χαλούσαν, ο Άρης κινούμενος πρός τήν αντίθεσι μέ τόν Ουρανό, η πλημμυρίδα συντηρήθηκε σέ διάρκεια λίγο περισσότερον. Αλλά τό κακό δέν ήταν στήν πλημμύρα τής Βενετίας, αλλά στήν άλλη πλευρά τής Αδριατικής, στό χάραμα τής 26^ης Νοε, λίγο πρίν τήν Νέα Σελήνη. Όταν ο Άρης (στήν ανατολή) έφθανε απέναντι από τόν Ουρανό, (στό σημείο τής προηγουμένης Νέας Σελήνης), εκεί, συνέβη καί ο σεισμός στό Δυράχειο.

Έναν μήνα μετά, στίς 26 Δεκεμβρίου 2019, ακολουθούσε Έκλειψις τού Ηλίου.

Τό αντίθετο καί υπερβολικά συνέβη στίς 12 Ιανουάριο 2020, στήν Βενετία:

Στήν πλημμυρίδα τού Νοε 2019, οι γόνδολες (βάρκες), είχαν ‘βγεί στούς δρόμους . Δυό μήνες μετά, τόν Ιαν. 2020, έπιασαν πάτο μέσα στά κανάλια, (υπερβολική άμπωτις).

Στίς 10 Ιαν 2020, τό βράδυ είχε Πανσέληνο απέναντι από τόν Ήλιο- Ερμή- Κρόνο. Τήν επομένη, 11/1, η Σελήνη σχηματίζει 90^ο μέ τόν Ουρανό, (<, απομακρυνόμενη).

15 ημέρες μετά, στήν Νέα Σελήνη, έγινε καί ο σεισμός στήν γείτονα Χώρα, στήν Τουρκία.

Θά μπορούσε κανείς νά αναζητήση ανάλογα συμπτώματα σέ αντίστοιχες περιπτώσεις πλημμυρίδας/αμπώτιδος. Απλώς αναφέρομε ένα σχετικό πού συναντήσαμε γιά τά Ιόνια, τόν Ιανουάριο 1898, κοντά στήν Πανσέληνο, « πολυήμερος απομάκρυνσις των θαλασσίων υδάτων από τήν παραλίαν, όπερ σπανίως συμβαίνει, ..». Σχεδόν παρόμοια διάταξις καί μέ εναλλαγή τών Δία / Ουρανού. ( η προαναφερθείσα περίπτωσις τού 1989 στό Charleston, καί η αναφερομένη τού 1898, εκτός τά ακραία φαινόμενα θέσεως τών πλανητών καί τήν παλίρροια, έχουν καί τό κοινό τής εξαιρετικής ανομβρίας γιά τήν Χώρα μας).

Σκοπός μας βέβαια δέν είναι νά αναλύσωμε τά φαινόμενα αυτά, αλλά, νά υποστηρίξωμε ότι καί οι σχέσεις τών άλλων πλανητών μπορούν νά δημιουργούν αντίστοιχες τάσεις μέ εκείνες τού Ηλίου-Σελήνης, ή/καί νά τροποποιούν τίς τελευταίες. Μιάν άποψι η οποία είναι διάχυτη από τό παρελθόν. Καί, σέ τελευταία ανάλυσι, νά σκιαγραφήσωμε τήν λογική τής προσεγγίσεώς μας γιά τήν φυσική – στατιστική ερμηνεία τών σεισμών.

Εν κατακλείδι, συνοπτικά καί παραστατικά:

ο Ήλιος καί η Σελήνη, από μόνοι τους, ποτέ δέν προκαλούν τόν σεισμό.

Ο Ήλιος καί η Σελήνη στίς έντονες φάσεις τους φαίνεται νά συγκρατούν τίς μάζες καί δέν ‘θέλουν’ τούς σεισμούς επάνω εκεί. Θά υπάρξουν καί εξαιρέσεις από τόν ‘κανόνα’, οι οποίες θά μπορουσαν νά ερμηνευθούν σάν τήν κατεύθυνσι τής δυνάμεως πρός τήν υπερ-έντασι, ή τήν αποδόμησι.

Οι Εκλείψεις , από τήν φύσι τους καί τήν θέσι τους, θά πρέπη νά θεωρούνται ως οι εντονότερες Ηλιακές/Σεληνιακές φάσεις.

Τρίτοι παράγοντες μπορεί νά υπερ-εντείνουν τίς τάσεις στίς φάσεις αυτές, ή καί νά πάνε αντίθετα, αποδομητικά, στή χαλαρωτική φάσι. Εκεί, η ανσύνταξις, ο σεισμός, (αποδόμησις γιά εμάς), είναι μάλλον τό εποικοδομητικό γιά τήν Φύσι.

Μέ τούς ΄τρίτους παράγοντες’, όσον βλέπομε καί γνωρίζομε, ‘ταυτοποιούμε’ τούς λοιπούς πλανήτες καί τίς συγκεκριμένες όψεις καί θέσεις.

Ακόμη, σέ κάποιες ειδικές περιπτώσεις, έντονες συγκυρίες (κάποιων) πλανητών μπορεί νά δημιουργήσουν προηγούμενο γιά τό ενδεχόμενο σεισμού ανεξαρτήτως Σεληνιακής φάσεως.

Πέρα από τίς έντονες Ηλιακές/Σεληνικές φάσεις, η αλλαγή τής κλίσεως τού Ηλίου, (οι τροπικές φάσεις), αναμένεται λογικά νά ασκούν φυσικές επιδράσεις στήν ευστάθεια τού συστήματος καί νά επηρρεάζουν τά γήϊνα φαινόμενα, όπως καί τόν καιρό.

Τήν αλλαγή κλίσεως τής Σελήνης, (2 φορές τόν μήνα) δέν τήν μετράμε, .. (ορθώς ή λαθος;).

Συνδυασμός τών ανωτέρω αναμένεται νά επιτείνη τίς εντάσεις.

Τό νά θεωρούσαμε έναν σεισμό ως άν επακόλουθο μιάς ακραίας στατικής συγκυρίας, η οποία ως τόσον συμβαίνει, ή επαναλαμβάνεται συχνά/αραιά, είναι σάν νά ‘λέγαμε ότι ο Ήλιος καί η Σελήνη φταίνε για τόν σεισμό, ανεξάρτητα απ’ ό,τι συμβαίνει γύρω τους, στόν χώρο καί στόν χρόνο. Δέν θά μπορούσε νά είναι μόνον αυτό καθ’ εαυτό, αλλά,..

Εκείνο πού κάνει τήν διαφορά στό συμβάν, είναι η μεταβολή σέ σχέσι μέ τίς προηγούμενες καταστάσεις, είναι η απόκλισις από τό αναμενόμενο, τό καθωρισμένο.

Δηλαδή, γιά παράδειγμα, μιά συγκυρία τής Σελήνης σέ 135^ο μέ τόν Άρη καί συγχρόνως ο Άρης σέ 120^ο ή 90^ο μέ τόν Ήλιο, είναι από μόνη της πολύ έντονη, (γιά τήν ακρίβεια μπορεί να είναι μιά ‘εκτελεστική’ συγκυρία). Γιά τήν πραγματοποίησι, όμως, τού συμβάντος, απαιτείται όπως νά έχουν υπάρξη άλλες έντονες συγκυρίες, πολύ κοντά στήν προηγηθείσα Σεληνιακή φάσι.

(γ) Ό,τι λαμβάνομε υπ’ όψιν μας, καί κατά περίπτωσι, στήν προσέγγισι γιά τήν στατιστική συσχέτισι τών σεισμών:

: - τίς ‘γωνίες’ στόν χρόνο τής τελευταίας τροπής τού Ηλίου καί στίς τελευταίες εκλείψεις, όπως καί τίς πιό ενδιαφέρουσες σχέσεις – όψεις τών άλλων πλανητών.

Γιά πράδειγμα, (διατηρώντας τήν αρχαία προκατάληψι), μιάν έκλειψι στήν ανατολή τήν εκλαμβάνομε σάν ‘όχι καλό σημάδι’. Άν, πρός έτι, έχη καί τόν Ουρανό στό κατώγειο, θά τήν θεωρούσαμε σάν τό ‘σαράκι’ τού φλοιού τής Γής. Εάν ο Ήλιος/Σελήνη δέν κατορθώσουν νά τό επανορθώσουν, τότε, κάτω από συγκλίνουσες συγκυρίες, η αποκατάστασις θά γίνη βίαια, φέρνοντας ταραχή, σεισμό.

Η τελευταία Έκλειψις, 26 Δεκ 2019, στήν ανατολή τής Κ. Τουρκίας καί τό κατώγειο τού Ουρανού στό 38e, είναι μιά χρακτηριστική περίπτωσις, (όχι καί η μόνη).

: - τίς όψεις καί θέσεις τών πλανητών αναφορικά μέ τό σημείο τής έκλειψης.

Κυρίως τών κοντινών πλανητών, σάν ‘ευέξαπτους’, αλλά καί τών μακρυνών (πιό παρατεταμένες) όταν συμβαίνουν διαδοχικά. Χειριζόμεθα, δηλαδή, τό σημείο τής έκλειψης σάν ένα ‘ίχνος’. Δέν μπορούμε νά τό εξηγήσωμε, τό υιοθετούμε από άλλους πιό ‘αυθεντικούς’ καί δέν θά μπορούσαμε νά τό απορρίψωμε. Θά μπορούσαμε, εξ άλλου, νά φαντασθούμε έναν πλανήτη εκεί καί σέ κρίσιμη σχέσι μέ άλλους, σάν άλλο ένα ‘χτύπημα΄ από τήν θέσι εκείνην.

Η περίπτωσις τού Μεξικού τόν Σεπτέμβρη τού 2017 είναι πολύ χαρακτηριστική. Όταν ο Ερμής καί ο Άρης ευρέθησαν εκεί, έγινε ο 1^ος σεισμός. Λίγες ημέρες μετά, όταν η Αφροδίτη έφθανε στήν έκλειψι, έγινε ο 2^ος σεισμός. Η μεγάλη Έκλειψις τής 21^ης Αυγ. 2017, (28.5^ο Leo), μεσουρουνούσε στήν περιοχή αυτή καί όλοι είχαν πάρει θέσι νά τήν θαυμάσουν.

Ο σεισμός τής 26ης Δεκ. 2004, καί τό τσουνάμι πού έπληξε τραγικά τήν Ινδονησία, όπως καί ο αντίστοιχος στό Λος ΄Αντζελες τόν Μάρτιο 1933, εύρισκε τόν Άρη σέ σημείο περασμένης Έλειψης, (τού Νοεμβρίου 2003 καί τού Αυγούστου 1932, αντίστοιχα)

Τό ‘1999’, όπως καί άλλες σχετικές περιπτώσεις, μάς κάνουν καχύποπτους γιά τούτο.

: - τόν Ήλιο – Σελήνη στόν Κόμβο, (κυρίως, γύρω στίς εκλείψεις), ή καί στό τετράγωνο τού Κόμβου,

Μιά έκλειψις, ή καί ένα πέρασμα από τόν Κόμβο, θά φέρη μιά έντασι, ή δημιουργεί προϋπόθεσι γιά διαταραχή άν συνδυάζεται μέ κάτι άλλο. Σταδιακά, αναμένεται νά χαλαρώση, καί, στό τετράγωνο τού Κόμβου θά πρέπη (μάλλον) νά υπάρχη πρόνοια τού Ηλίου – Σελήνης γιά τήν πλήρη αποκατάστασι. Άν εκεί υπάρχουν συγκυρίες, σέ σχέσι μέ τά προηγηθέντα, ή καί μέ τά επόμενα, τά πράγματα δέν θά είναι ομαλά.

Συμπληρωματικά μέ τά ανωτέρω, θά ελέγαμε, όταν η έκλειψις συμβαίνει πρίν τόν Κόμβο, καί γιά τίς αμέσως επόμενες ημέρες παρακολουθούμε τό Ήλιο (τίς σχέσεις του) καθώς φθάνει στόν Κόμβο.

Αντίστοιχα προσέχομε τήν πορεία (σχέσεις) τού Ηλίου πολύ κοντά στήν Έκλειψι, όταν ο Ήλιος φθάνει ακριβώς απέναντι από μιά προηγουμένη Έκλειψι, ή άν η τρέχουσα έκλειψις είναι ακριβώς απέναντι τής άλλης πρό εξαμήνου.(οι περιπτώσεις τής Μεσσήνας -Σικελία τό 1908 καί τής Αταλάντης 1894, είναι σχετικές μέ τά τελευταία, όχι όμως καί οι μόνες).

Παρόμοια, προσέχομε καί τίς φάσεις τής Σελήνης όταν ένας μεγάλος πλανήτης ευρίσκεται στόν Κόμβο, πού, καί όταν αυτές σχηματίζουν κρίσιμες όψεις μέ τόν πλανήτη αυτόν.

: - τίς Σεληνιακές εβδομαδιαίες φάσεις καθώς πηγαίνομε πρός νέα, επερχόμενη έκλειψι.

Εδώ, οι δυνάμεις Ηλίου καί Σελήνης τείνουν πρός έντασι, καί, εάν στήν υποτιθέμενη φάσι χαλαρώσεως, (στό Τέταρτο, ή στό τετράγωνο τού Κόμβου τής Σελήνης), συμβαίνει μιά ισχυρή συγκυρία, (όπως εκείνες πού ανεβάζουν τήν παλίρροια), τότε τά πράγματα μπορεί νά μήν εξελιχθούν ομαλά.

:- ... άλλα, μή ‘τυποποιημένα’, ..π.χ.:

.- έντονες διαδοχικές ή αλυσωτές πλανητικές συγκυρίες, όπως τετράγωνα μακρυνών πλανητών, συνόδους, ή αντιθέσεις, κυρίως κοντά στούς τροπικούς, ή καί συμμετρικά ως πρός αυτούς,

.- Σεληνιακές φάσεις πολύ κοντά στά τροπικά σημεία, (π. χ. η έκλειψις στήν εαρινή Ισημερία τού 2015, ή τό 2010-11 στό ηλιοστάσιο). Εκεί, τά πράγματα εντείνονται πολύ,

.- τίς συνόδους τών μακρυνών πλανητών καί κυρίως εκείνην τού Δία-Άρη, όποτε καί όπου συμβαίνουν, (μέ ιδιαίτερη έμφασι στό κατώγειο).

.- τό ‘στίγμα’ τού Δία στίς εκλείψεις, μετρώντας ιδιαίτερα τόν Άρη όταν θά φθάση εκεί.

.. πολλά χρεώνομε στόν Άρη, ... γιατί όχι καί τούτο; Μπορεί νά μή φταίει, αλλά, ...γιά παράδειγμα,..

.- - η μέγάλη έκρηξις τού Καρακατόα, τό 1883, συνέβη όταν ο Άρης έφθασε στό σημείο τού Τροπικού τού Καρκίνου, θέσις τήν οποίαν κατείχε ο Δίας καί στίς δύο προηγούμενες Εκλείψεις.

.- - στήν Χώρα μας, στόν σεισμό τής Ζακύνθου 20 Ιουνίου 1729, π.η., πρίν τά ξημερώματα, αναφέρεται “.. σεισμός σφοδρότατος, … κατέπεσον τρείς πύριναι σφαίραι εξ ουρανού εις τοποθεσίας Σωτήρος, Σκηναρίου, Αλυκών, … κλονισμοί 28 ημέρας, ...”. Ο Κόμβος τότε εκινείτο περί τήν 24^o τού Υδροχόου καί στόν σεισμό (εκτός τών άλλων), ο Άρης, 3,5^ο από τόν Τροπικό τού Καρκίνου, στήν 26^oGe30, ευρίσκετο πάνω στήν θέσι πού κατείχε ο Δίας στίς δύο προηγηθείσες εκλείψεις.

.--- καί, επειδή δέν έτυχε νά συνατήσωμε καί άλλα, (χωρίς νά τό ψάξωμε ιδιαίτερα), έ, ...προβάλλομε καί τήν προκατάληψι τών αρχαίων. Τόν Άρη καί τόν Κρόνο τούς είχε φοβηθή τό μάτι τους!

Καί μιά διευκρίνισις, τήν οποίαν, ίσως, κάποιοι νά τήν αγνοούν.

Λέμε γιά παράδειγμα ‘ ο (πλανήτης) Άρης’, ενώ η ‘αυθεντική’ (original) ονομασία είναι ‘τό άστρο τού Άρη’. Παρόμοια καί γιά τούς λοιπούς πλανήτες.

Οι αρχαίοι δηλαδή, ανάλογα μέ τίς ιδιότητες τού κάθε πλανήτη, τό πάθος καί τά πάθη τους, εχάρισαν στούς θεούς τούς πλανήτες, (τώ ονόματι), σύμφωνα μέ τά τερτίπια τους. (καί, ... μάλλον δέν είχαν άδικο...)

Β3. Λοιπά, συμβατικά:

(α) Αναφορικά μέ τίς γωνίες- σχέσεις...(συνοπτικά)

... μετράμε τίς γωνίες- σχέσεις: 90^ο (τετράγωνα), 135^ο /45^ο , 60^ο /120^ο (έξάγωνα ‘*’, /τρίγωνα, ‘Δ’), 150^ο / 30^ο , τήν αντίθεσι / σύνοδο.

Πιό δραστικό θεωρείται τό τετράγωνο, αλλά, καί απανωτά 30άρια, ή 60άρια μπορεί νά είναι σημαντικώτερα.

Οι 135^ο /45^ο είναι βραχείας διαρκείας καί αποτόμου δράσεως.

Οι 45^ο αφορούν περισσότερον τόν Ήλιο καί κυρίως τίς σχέσεις του μέ τόν Άρη καί τήν Αφροδίτη. (η Αφροδίτη δέν μπορεί νά ευρεθή σέ άνοιγμα μεγαλύτερο από 48^ο μέ τόν Ήλιο).

Οι 135^ο παρουσιάζονται περισσότερον στίς σχέσεις Σελήνης καί Άρη,

Τό τρίγωνο μπορεί νά είναι πιό δυναμικό, αργό, αλλά γιά τήν δράσι του χρειάζεται καί κάποια υποστήριξι πιό αποτελεσματική γωνία. (Πιό χαλαρά οι 30^ο ).

Οι 150^ο είναι κάπου στήν μέση, παρατηρούνται περισσότερον δραστικές σέ συγκεκριμένους πλανήτες, (π.χ. Δία) καί κυρίως μέ κάποια άλλη υποστήριξι καί όχι άμεσα.

Κάποιοι μετράνε καί τίς 72^ο ή/καί τίς 144^ο . Εμείς, τίς περιορίζομε μόνον σέ συγκεκριμένες περιπτώσεις πλανητών καί εταίρων, (π.χ. Ήλιο – Ουρανό, Ποσειδώνα-Σελήνη/Αφροδίτη,). Στήν πραγματικότητα τίς κοιτάζομε μόνον όταν στά συμβάντα δέν μάς επαρκούν οι παραδοσιακά αποτελεσματικές όψεις.

Οι σύνοδοι/αντιθέσεις ποικίλουν σημαντικά ως πρός τήν σημασία τους μεταξύ τών διαφόρων πλανητών. Συνήθως δημιουργούν ‘προηγούμενο’, ή μάς ενδιαφέρουν σέ σχέσι μέ κάτι τό ‘προηγούμενο’.

Οι γωνίες ως τόσον δέν είναι τής ιδίας βαρύτητος, μή τε τής ιδίας φύσεως ως πρός τό αποτέλεσμα γιά κάθε ζευγάρι, ή εμπλεκόμενο. Επίσης, λογαριάζομε μιά γωνία χωρίς νά μπορούμε νά είπωμε τι γιά τήν κατεύθυνσι τών δυνάμεων σέ σχέσι μέ άλλες πού παρατηρούνται συγχρόνως, ή πού έχουν προηγηθή σύντομα, (στήν πραγματικότητα δέν τό έχομε ψάξει κ’άν).

Τέτοιες γωνίες – σχέσεις μπορεί νά διαπιστώση κανείς ότι συμβαίνουν πολύ συχνά. Όμως, όλως περιέργως θά ελέγαμε, στούς σεισμούς συμβαίνει νά είναι πολλές, στούς περισσότερους από τούς πλανήτες, στήν πλειονότητά τους, ή σχεδόν στό σύνολο.

Η ανοχή στήν ακρίβεια, συμβατικά, φθάνει ως τήν 1^ο , (συνήθως ‘παρά 1^ο διαφορά’, αλλά καί μέ κάποια μικρή διαφοροποίησι ως πρός τό είδος τής γωνίας καί τόν συγκεκριμένο πλανήτη.

Γιά παράδειγμα, η ανοχή γιά τήν Σελήνη, (καί λιγώτερο γιά τόν Ήλιο), είναι πιό διευρυμένη. Επίσης, στούς μακρυνούς πλανήτες, μέ παρατεταμένη σχέσι, η ανοχή, όπως παρατηρείται, μπορεί νά φθάση καί τίς 2^ο . Ως τόσον, όπως καί στόν καιρό, όπου τά πιό έντονα φαινόμενα παρατηρούνται λίγο πρίν τήν ‘ζεύξι’, ή κατά τήν ‘αποσύνδεσι’, κάτι παρόμοιο μπορεί νά παρατηρηθή καί εδώ. Τούτο, βέβαια αφορά περισσότερον τόν Ήλιο καί τούς μεγάλους – μακρινούς πλανήτες, αλλά καί τήν Σελήνη μέ αυτούς.

Πολλές φορές, στά περιεχόμενα καί γιά τόν Ερμή καί τήν Αφροδίτη κοντά στον Ήλιο, σημειώνεται καί τό σύμβολο ‘L’ , ή ‘U’ κατά περίπτωσι, γιά νά διευκρινίση τό ‘εμπρός’, ή ‘πίσω’ από τόν Ήλιο, αντίστοιχα, δηλ. ‘L’= ‘εμπρός’ , σέ κατώτερη σύνοδο, (Lower conjunction), καί, ‘U’= ‘πίσω’, σέ ανώτερη σύνοδο, (Upper conjunction).

(β) Μετρικό σύστημα: ζωδιακός κύκλος (οι μοίρες), ημερομηνίες, ώρα, :

.- οι αναφερόμενες θέσεις τών πλανητών στό στερέωμα είναι μέ βάσι τό Τροπικό σύστημα, δηλ. μέ βάσι τόν τροπικό κύκλο τού Ηλίου. Έτσι, η 0.0^οar αντιστοιχεί μέ τόν Ήλιο στόν Τροπικό τού Κριού, στήν εαρινή Ισημερία. Άν πρόκειται γιά κάποια αστρονομική (sidereal) θέσι θά διευκρινίζεται `ρητά. H τροπική θέσις, ο Ήλιος, ως πρός τήν αστρική θέσι, δηλαδή ως πρός τούς αστερισμούς, μένει πίσω 1^ο κάθε 72 χρόνια. Έτσι, γιά νά φθάση μιά συγκεκριμένη αστρική θέσι στήν οποίαν, γιά παράδειγμα, ήταν πρίν από 216 χρόνια θά πρέπη νά προχωρήση ακόμη 3^ο , 3 ημέρες.

. - σχετικά μέ τήν αναφερόμενη ώρα:

στά χρόνια μας εφαρμόζεται τό σύστημα: Τοπική ώρα = UTC+2, ή, τό UTC+3ώρες γιά τήν θερινή περίοδο. Σέ παλιότερες 10ετίες, ή χρόνια, δέν υπήρχε η διάκρισις σέ χειμερινή / θερινή ώρα. Καί, πιό παλιότερα, στίς περασμένες 100ετίες, η τοπική ώρα σέ σχέσι μέ τήν UTC δέν ήταν ούτε σταθερή, μή τε ενιαία γιά όλη τήν επικράτεια, δηλ. ούτε ακεραία διαφορά. Έτσι, στήν συνέχεια καί κατά περίπτωσι, γιά λόγους ακριβείας καί αποφυγή όποιας συγχύσεως, αντί τής τοπικής μπορεί νά δίνεται η UTC ώρα. Τό τελευταίο αφορά ουσιαστικά τούς υπολογισμούς.

.- αναφορικά μέ τίς ημερομηνίες:

Από τόν Μάρτιο 1923 καί εντεύθεν, ισχύει τό νέο ημερολόγιο (ν.η.), τό Γρηγοριανό.

Γιά τίς παλιότερες ημερομηνίες καταβάλλεται μιά προσπάθεια νά αναφέρονται τόσον μέ βάσι τό παλιό Ιουλιανό ημερολόγιο, (π.η., ή J), όσον καί η αντίστοιχη μέ τό νέο.

Ως τόσον, σέ κάποιες περιπτώσεις (ανα-)δημοσιεύσεων, δέν είναι σαφές σέ ποίο τό σύστημα ημερολογίου- ώρας αναφέρονται, (στό Ιουλιανό; .. στό Γρηγοριανό; .. στό Οθωμανικό; .. στό Μοναστηριακό; .. στό Ιταλικό; ..). Έτσι, ελλείψει πρωτογενών πηγών, ίσως καί εμείς κάπου νά λανθάνομε.

.. γιά Μετατροπέα ημερολογίων, βλέπε:

https://www.teicrete.gr/users/kutrulis/Imerologio/Calendar_GR1.htm

(γ) Παραλειπόμενα, ...

‘ .. μιά εικόνα ίσον μέ χίλιες λέξεις!, ..’

Γράφομε τίς ‘χίλιες λέξεις’ καί παραλείπομε τήν ‘εικόνα’. Εδώ, γιά λόγους οικονομίας τού χώρου καί τής εκτάσεως. Μπορεί στόν απλό αναγνώστη νά μήν είναι τόσον παραστατικά , ή νά χάνη τό ‘νήμα’, αλλά νά μήν χάση καί τίς σελίδες. Εξ άλλου, στό παρόν, σκοπός μας δέν είναι η παρουσίασις τής αναλύσεως, αλλά η ιστόρησις μέ σύντομη περιγραφή τής αναλύσεως γιά τήν τεκμηρίωσι τής προσεγγίσεώς μας. Οι οικείοι μέ τό αντικείμενο, καθ’ όν τρόπον προσεγγίζεται, μπορούν εύκολα μέ ένα λογισμικό, (ελέυθερο, ή επαγγελματικό, ανάλογα τίς απαιτήσεις), νά (ανα-)παράγουν τά γραφικά, (ή, καί εν αδυναμία των, μπορεί νά είναι καί διαθέσιμα).

( – συνιστάται, ιδιαίτερα, στόν αναγνώστη πού θέλη νά παράξη τά γραφικά, καί προκειμένου νά έχη δυνατότητα διαχρονικής συγκρίσεως, όπως προτιμήση τήν επιλογή ‘0.0 τού Κριού στήν αρχή’, δηλ. τό συμβατικό, καί όχι ‘η ανατολή στήν αρχή’ πού συνηθίζουν οι αστρολόγοι).

Παραλείπομε, επίσης τό αγαπημένο στύλ τής εποχής, νά γεμίσωμε τά κουτάκια ενός συνοπτικού πίνακα. Έ, .. αυτό τό αφήνομε γιά τόν ενδιαφερόμενο,... κάτι νά κάνη καί εκείνος, (τό παίδεμα είναι καί μάθησις).

(δ) Εναπομένοντα,..

Πολλά, ίσως, καί ανάλογα τήν επιδιωκόμενη ακρίβεια πού θά ήθελε τις. Αλλά, η μαθηματική λογική καί η στατιστική πρακτική λέγουν ότι:

.. όσον προχωράς νά βάλης περισσότερους παράγοντες, γιά τήν ερμηνεία τού φαινομένου, πολύ γρήγορα φθάνεις σέ ένα ‘σχήμα’ (δηλ. μαθηματικά συνάρτησι), φαινομενικά μέν πιό ακριβές, ουσιαστικά όμως πολύ δαπανηρό, δύσχρηστο, πολύ ευαίσθητο άν όχι καί λανθασμένο, καί, εν πάσει περιπτώσει, όλως ακατάλληλο, ή επισφαλές γιά κάθε προβολή (prediction). Η επιλογή ανάμεσα στό λιτό- περιεκτικό, τό χειρίσιμο, χωρίς όμως νά χάνης καί πολλά από τήν ακρίβεια, είναι ο καλύτερος συμβιβασμός.

Από εκεί καί πέρα, η επιλογή είναι ίδια τού καθενός, αλλά καί η επαύξησις τών‘παραγόντων’, όταν τά πράγματα δέν είναι προσδιοριστικά, δέν συνιστά έξυπνο εύρημα, αλλά απαιτεί στοχασμό.

Ως τόσον, καί εντός τών συζητηθέντων, απομένει κάτι σημαντικό, ή δεοντολογικό.

Λέγεται ότι τό ένα σκέλος τής γνώσεως είναι, από όλα αυτά τά διάχυτα, πού συζητούνται, πού γράφονται, ... , τί δέν χρειάζεται νά προσέξης. Τό άλλο σκέλος, είναι τί θά σού μείνη απ’ όλα αυτά καί, ... κυρίως όταν τούτα τείνουν νά ξεχασθούν.

Τό δεύτερο σκέλος έχει νά κάνη μέ τόν κορμό, τήν λογική, αυτό πού θά συναντάς συνέχεια.

Τό πρώτο όμως, καί σύμφωνα μέ τήν στατιστική δεοντολογία, υπαινίσσεται ότι θά πρέπη νά αποδείξης ότι “οι νοσούντες είναι καπνιστές”, καί μετά, γιά τίς αποκλίσεις, “πότε οι καπνιστές δέν νοσούν”, ή καί γιατί “κάποιοι όντες μή καπνιστές νοσούν”.

Όπως διαπιστώνεται, κατά τίς εξετασθείσες περιπτώσεις σεισμών, η συντριπτική τους πλειονότητα, όσον αφορά τήν ερμηνεία των, συμμορφώνονται μέ τούς κατ’ οικονομίαν παράγοντες πού ορίζομε. Η “νόσος” τού σεισμού έρχεται, κατά κανόνα, μετά από “καπνό” έντονων συγκυριών. Οι αποκλίσεις από τόν κανόνα είναι λίγες καί πολύ λιγώτερες εκείνες πού απαιτούν ιδιαίτερες λεπτομέρειες.

Τά λοιπά αφήνονται γιά τόν ενδιαφερόμενο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ω’

.. αντί γιά τόν επίλογο, ... σύντομα σχόλια (υποκειμενικά, τού γράφοντος)

Ξεκινήσαμε από περιέργεια γιά τήν ακολουθία τών σεισμών στά ‘Ιόνια 1953’ καί τήν επανάληψι τής καταστροφής τού 1867. Οι φάσεις, ο χρόνος καί τά απανωτά συμβάντα ήσαν κάτι τό μή σύνηθες.

Προσπαθήσαμε νά ερμηνεύσωμε τά σεισμικά συμβάντα παρατηρούντες τήν ακολουθία – μεταβολή τών πιό σημαντικών καί διακεκριμένων φάσεων.

Επανερχόμεθα πάλιν στά ‘Ιόνια 1953’, σάν αρχή τού τέλους μας, γιά κάποια σχόλια,περισσότερον στοχαστικά:

Σύμφωνα μέ τά όσα έχομε παρατηρήσει –αναφέρει, η σύμπτωσις τής εκδηλώσεως τού σεισμού τόσον κοντά Έκλειψι τού Ηλίου, μπορεί δικαιολογηθή απλά ή απλοϊκά ως/ σάν μιά κατάστασις όπου:

.. οι συνθήκες πραγματοποιήσεως τού σεισμού έχουν ωριμάσει στό έπακρον, ή/καί οι τάσεις είναι τόσον ισχυρές, ώστε καί ή συμπίπτουσα Ηλιακή/Σεληνιακή φάσις αδυνατεί νά τίς συγκρατήση, ή τού’λάχιστον αδυνατεί νά τίς συγκρατήση όλες καί αποδεσμεύονται σταδιακά. Μπορεί καί νά τίς επιταχύνει, αλλά, τό νά υποστηρίξωμε ότι τίς ενισχύει, θά ήταν κάτι σάν οργή απέναντι στήν σοφία καί τούς νόμους τής φύσεως.

Εξ άλλου δέν είναι μόνο οι σεισμοί γιά τήν καταστροφή τού ανθρώπου. Ή Φύσις, εάν ήθελε νά μάς καταστρέψη, έχει πολλά ‘όπλα’, ό,τι αντόδοτο καί νά εύρωμε σέ ένα απ’ αυτά. Στήν καταστροφή τής Λισσαβώνας (1 Νοε 1755) κάποιος είπε ότι ο Θεός εξωργίσθηκε από τήν ανακάλυψι τού αλεξικέραυνου από τόν άνθρωπο καί, αντί γιά τούς κεραυνούς, τούς έστειλε τόν σεισμό. (Μά, .. δέν είναι μόνο ο ‘Θεός’,... καί ο άνθρωπος μπορεί νά είναι χειρότερος, π.χ. ‘1923’...)

Οι σεισμοί, γιά κάποιον λόγο είναι επιβεβλημένοι από τήν Φύσι. Εξ άλλου, τήν ποικιλο-μορφία πού θαυμάζομε στό ανάγλυφο τής φύσεως, είναι αποτέλεσμα τών σεισμών καί άλλων μεγάλων ‘καταστροφών’. Ο άνθρωπος κατώκισε παντού στήν φύσι.

Εκεί όπου εγένοντο οι σεισμοί θά γίνωνται, καί, «εκεί όπου εσείετο η γή, .. θά σείεται».

Οι σεισμολόγοι μιλούν γιά ‘εκτόνωσι’. Εμείς λέμε ότι η ‘Φύσις’ είναι περισσότερον προνοητική παρά καταστροφική.

Τί θά συνέβαινε στήν Αταλάντη, τό 1894, άν ο σεισμός, αντί σέ δύο ‘δόσεις’, εγένετο μιά κι’ έξω; .. ή/καί άν εγένετο 1-2 ημέρες μετά τήν Πανσέληνο;... καί τό χειρότερο άν γινόταν κοντά στήν ‘5^η Φεβρουαρίου’, όπως άλλες αντίστοιχες;

Τό 1965, μέ τήν περιοδεία τών σεισμών, τά ΜΜΕ τό πρόεβαλαν ως άν «Οργή τής Φύσεως». Στήν πραγματικότητα ήταν ‘εύνοια’ τής Φύσεως, ένα ελάχιστο κλάσμα απ’ ότι θά μπορούσε νά συμβή ανάλογα μέ τό 1881 καί τό 1545, όπου καί αντιστοιχούν τά δεδομένα.

Τήν άνοιξι τού 1978, στήν Θεσσαλονίκη καί ως τό Ηλιοστάσιο, «... οι ξανθιές έβαζαν τόν καφέ στό ποτήρι καί περίμεναν νά κάνη σεισμό γιά νά γίνη τό φραπέ, ...», (σλόγκαν τής νεολαίας, εννοείται!). Ο σεισμός τής 20^ης Ιουνίου, σύμφωνα μέ τήν εκτίμησι τών δεδομένων, ήταν ο καλύτερος συμβιβασμός τής Φύσεως γιά τήν πραγματοποίησι τής διεργασίας της μέ τήν ελαχίστη ζημία.

Εξετάζοντας κάποιος, προσεκτικά τά δεδομένα – συγκυρίες, γύρω στούς σεισμούς, μπορεί νά καταλήξη σέ περισσότερα τέτοια παραδείγματα – συλλογισμούς.

Στά Ιόνια, τό 1953, ο 1^ος σεισμός γίνεται λίγες ώρες πρίν τήν Έκλειψι. Ο άνθρωπος γνωρίζει ότι σεισμοί πάνω στήν Νέα Σελήνη αποφεύγονται από τήν Φύσι, πολλώ δέ μάλλον πάνω στήν Έκλειψι. Καί, άν ο άνθρωπος δέν ερμήνευσε σωστά τίς διαθέσεις καί τούς νόμους τής Φύσεως, εκείνη εφρόντισε νά αποσβέση τό χειρότερο.

Άν δέν συνέβαινε ο 1^ος σεισμός λίγο πρίν τήν Έκλειψι καί οι ηπιότεροι αμέσως μετά, ..., δηλαδή, ... άν καί επραγματοποείτο ένας κύριος σεισμός1-2 ημέρες πρίν, ή μετά τήν Έκλειψι, τότε ... τό αποτέλεσμα μπορεί νά ήταν καί ασύγκριτα πολύ πιό καταστροφικό. Είναι σάν αυτό πού λέμε καμμιά φορά, ‘... ήταν καταστροφή, αλλά μάς εφύλαξε καί από τό μή χειρότερο, ..’ Σύν Αθηνά καί χείρα κίνει, ... καί, .. μή επιλανθάνου πάσας τά ανταποδόσεις, .. θά ελέγαμε.

Αυτό βέβαια, είναι καί μιά προσωπική – υποκειμενική άποψις τού γράφοντος πού δέν θά ήθελε νά βλέπη τόσον αρνητικά τά πράγματα σχετικά μέ τήν Φύσι.

Κανένας ‘προφήτης’ δέν θά σού είπη ότι θά κάνη σεισμό. Καί άν κάποιος σού τό είπει σοβαρά, .. άν, .. θά’ ναι ελάχιστα λεπτά πρίν. Όμως, ο καθείς φροντίζει τά δέοντα από τήν πλευρά του. Όχι γιά εαυτόν, αλλά γιά όλους.

Οι σεισμολόγοι είναι πάντοτε καθησυχαστικοί μέ τούς σεισμούς. Αλλά καί κάποιοι άλλοι, πιό αλαφρο-ίσκιωτοι, ή ‘θρησκόληπτοι’, πού μπορούν νά ‘βλέπουν’ καί άλλα, ίστανται πιό διαφορετικά, αλλά κατά βάσιν πράττουν στόν ίδιον άξονα.

Στήν Μενδόζα τής Αργεντινής (1861), ένας τέτοιος αλαφροΐσκιωτος, παρέμενε συγκεντρωμένος καί τό μόνο πού εζήτησε από τούς δικούς του ήταν νά φύγουν από τό σπίτι. Τό 1867 στήν Κεφαλλονιά, αναφέρεται η στάσις παρόμοιου ανθρώπου μπροστά στήν εκ τών άνω‘απόφασι’ νά βυθισθή τό νησί, αλλά καί στήν μεσολάβησι τής ‘Μάννας τών ανθρώπων’ νά σωθή.

Άν ήμασταν ηλεκτρονικοί καί διαθέταμε τά μέσα θά προσπαθούσαμε νά ερμηνεύσωμε τά αισθητήρια τών προ-σεισμών, εν παντί τόπω καί χρόνω. Δέν είμεθα καί θά μάς εκόστιζε πάρα πολύ.

Άν ήμασταν αλφροΐσκωτοι, ή είχαμε ένα πνεύμα πρός τά ‘κεί, θά κάναμε ότι κάνουν καί αυτοί. Δέν είμεθα, μή δέ κ’άν ζυγώνομε.

Οι παλιότεροι, πού εζούσαν περισσότερον μέ τήν φύσι, προσπαθούσαν νά συνδέσουν τά συμβάντα μέ τά τά ‘σημάδια τών καιρών’, όπως λένε. Εμείς, όσον πάμε καί ξεμακραίνομε περισσότερον, καί δέν φταίει πού δέν έχομε τά records γιά νά μαθαίνομε.

Ο καθένας μπορεί νά κάνει πιό αποτελεσματικά ένα πράγμα μέ όποια ‘εργαλεία’ διαθέτει, κατέχει καί γνωρίζει νά χρησιμοποιεί καλύτερα.

Σέ πολλές ιδιαίτερα επίκαιρες καταστάσεις, κοινωνικές, οικονομικές, φυσικές, κ. ά., περισσότεροι γινόμεθα ‘ειδικοί’, καί κάποιοι μάλιστα σέ όλα καί χωρίς χασομέρια.

Η παρατήρησις είναι κάτι πού δέν σού στοιχίζει σχεδόν τίποτα, μόνον χρόνο, καί όχι σπουδή. Θά πρέπη όμως καί νά τό ζής.. Εμάς ό,τι μάς εκόστισε τό παρόν ήταν ... ο χρόνος καί τό γράψιμο, (δέν κάνουμε γιά δακτυλογράφοι).

Τέλος τής άλλοτε παρεκκλίσεως,... (2016 - 2020),

Παρατηρητής τής Φύσεως

Βιβλιογραφία,

(εμβόλιμες αναφορές στό περιεχόμενο κείμενο, μπορεί νά παραλείπονται εδώ. Τά σχόλια είναι υποκειμενικά)

. - πηγές διαδυκτύου,

. - Ι. Φ. Ιουλίου Σμιτίου, (Μετάφρασις, Ηρ. Μητσοπούλου), Αθήνα 1867,

«ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ Τού Γενομένου τώ 1867 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 23^η ΣΕΙΣΜΟΥ τής ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ»

τό οποίο υπάρχει καί στήν: http://digital.lib.auth.gr/record/148146/files/1.pdf?version=1

Γιά τόν ίδιο σεισμό, υπάρχει καί ένα (σπάνιο) φυλλάδιο- τεχνική έκθεσις τού Νικολάου Ιωσήφ Τυπάλδου, 1868, καί τό οποίο δημοσιεύεται στά ‘Κεφαλονίτικα Νέα’, 2020/01, στήν:

https://www.kefalonitikanea.gr/2020/01/%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%AC-%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D-%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%B1-23-%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85.html

. - (τού Κρητικολόγου) Έλευθερίου. Κ. Πλατάκη, ‘ΟΙ ΣΕΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΑΠΟ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΑΤΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΩΝ ΚΑΘ’ ΗΜΑΣ ΧΡΟΝΩΝ’

. - Ε. ΛΕΚΚΑΣ , Μ. ΚΟΛΥΒΑ, Γ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ & Ι. ΚΟΠΑΝΑΣ, ‘ΟΙ ΣΕΣΜΟΙ ΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ. ...’, Γεωλογικά Χρονικά τών Ελληνικών Χωρών’, Παν/μιο Αθηνών 1996-97, http://www.elekkas.gr/images/attachments/104_92.pdf

. - G.A. PAPADOPOULOS1 AND A. PLESSA

HISTORICAL EARTHQUAKES AND TSUNAMIS OF THE SOUTH IONIAN SEA

OCCURRING FROM 1591 TO 1837

Δελτίο της Ελληνικής Γεωλογικής Εταιρίας, Τομ. XXXIV/4,1547-1554, 2001,

. - ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΥΒΕΛΗ

ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΙ ΣΕΙΣΜΟΙ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ ..’ (από τό διαδύκτυο)

.- Nicholas Ambraseys, ‘ Earthquakes in the Mediterranean and Middle East:..’, Cambridge University Press, 2009, (πολύ σχολαστικός στήν παράθεσι μαρτυριών)

. - George J. McCormack Text-Book of Long Range Weather Forecasting,

(βιβλίο, δομημένο μέν, καλύπτει πολλά θέματα, αλλά,... πολύ περιεκτικό, comprehensive)

. - B. V. Raman, ‘ASTROLOGY IN FORECASTING·WEATHER AND EARTHQUAKES’

(σεβόμεθα τήν φιλοσοφία τών λαών, αλλά, καί ειδικά στό συγκεκριμένο Κεφάλαιο, η δομή καί κυρίως η παράστασις στά παραδείγματα, δέν μάς είναι οικεία, ή, τού’λάχιστον αδυνατούμε νά τήν κατανοήσωμε, .. όπως καί

τήν αργκό ...)

Οι σεισμοί τού 1893 στήν Ζάκυνθο, (δέν έχομε αναφερθή στό κείμενο)

https://www.imerazante.gr/2013/11/15/74118

https://porosnews.blogspot.com/2017/01/blog-post_316.html

(αναφέρει κάποιες θεομηνίες γιά τήν Κεφαλλονιά, καί σχετικά μέ σεισμούς)

... καί άλλα, ..

Πηγές λογισμικών, (ελεύθερα, ή επαγγελματικά, αναλόγως τών απαιτήσεων, καί πρό παντός ανάλογα τής ευχερούς παρουσιάσεως γιά τόν απλό χρήστη)

Μοίρα,, http://www.moira.gr/xartis.php , (πολύ απλό καί άμεσο, αλλά μόνον γιά τήν Χώρα μας),

Free Astrological Ephemeris, https://www.chaosastrologer.com/astroform/ephemeris.cfm , (υστερεί σέ επιλογές στά γραφικά, αλλά πλεονεκτεί σέ ανάλυσι τών δεδομένων γεωγραφικά)

Capricorn Astrology S/W https://www.capricorn-astrology-software.com/ChartGenerationAdvanced.aspx , (μέ πολλές επιλογές),

SWISS EPHEMERIS for 6000 years http://www.astro.com/swisseph/swepha_e.htm

(τούτο περιέχει πηγαία δεδομένα, σέ χρονική σειρά καί τίς βασικές όψεις).

AstroPixels - old Phases of the Moon, http://www.astropixels.com/ephemeris/phasescat/phasescat.html

NASA - SKYCAL - Sky Events Calendar,

https://eclipse.gsfc.nasa.gov/SKYCAL/SKYCAL.html

(πολύ πρακτικό γιά τήν αναπαραγωγή (σέ κείμενο) τών πιό σημαντικών συμβάντων στόν ουρανό, γιά μεγάλο εύρος ετών καί μέ επιλογές γιά τόν χρήστη)

... κ. ά.

Τίς ευχαριστίες μας στούς ανωτέρω (καί στούς πολλούς άλλους) γιά τό διαθέσιμο καί τήν πληροφόρησί μας.

.Ps. .. Υστερόγραφον...

Η σελιδοποίησις έχει γίνει μέ τήν ελαχίστη πρόβλεψι ώστε, βασικές ενότητες, ή τμήματα, νά αρχίζουν από μονή σελίδα.

Όπως εδηλώθη καί αρχικά, από τήν πλευρά τού συντάκτη, δέν αναμένεται νά υπάρξη κάποια άλλη αναθεώρησις μέ τήν έννοια τής επαυξήσεως – βελτιώσεως.

Τυχόντα - διαφυγόντα λάθη, errata, σαφώς θά υπάρχουν. Ζητούμετήν κατανόησία γιά τούτο. Όπου επισημανθούν, ενδέχεται νά διορθωθούν, (αναλόγως καί κατά τήν ευχέρειά μας).

Αντίστοιχα, καί η απόκρισις τού συντάκτη σέ αναρτώμενες ερωτήσεις –απορίες μπορεί νά είναι πολύ περιωρισμένη έως καί ανύπαρκτη γιά ένα διάστημα, εκτός ειδικών περιπτώσεων ενδιαφέροντος.

Ο καιρός, το κλίμα, οι σεισμοί και τα φυσικά φαινόμενα ελεύθερο σε μορφή Word (doc)

Ο καιρός, το κλίμα, οι σεισμοί και τα φυσικά φαινόμενα ελεύθερο σε μορφή Acrobat (pdf)

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-4.0 Διεθνές

Διαβάστε ακόμη:Ο καιρός, το κλίμα, οι σεισμοί και τα φυσικά φαινόμενα