Πως φτιάχνω εκχυλίσματα με ξύδι και βότανα

Παρασκευή φαρμακευτικών εκχυλισμάτων ξυδιού

Πριν από την εφεύρεση της απόσταξης της αλκοόλης, το τυπικό διαλυτικό μέσο που χρησιμοποιήθηκε για την παρασκευή υγρών εκχυλισμάτων με βότανα ήταν νερό, ξύδι ή κρασί. Με την έλευση της απόσταξης, το αλκοόλ σε υψηλότερο βαθμό, αντικατέστησε σε μεγάλο βαθμό αυτές τις ουσίες, λόγω των ανώτερων δυνατοτήτων εκχύλισης και συντήρησης.

Αλλά το απλό ξύδι, το οποίο έχει συντελεστή οξύτητας 5%, προσδίδει τις δικές του μοναδικές ιδιότητες σε ένα εκχύλισμα. Είναι ένας αποδεκτός διαλύτης και συντηρητικό και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως καθαρό διαλυτικό μέσο για να αποφευχθεί η χρήση αλκοόλ.

Όταν χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με αλκοόλ, μερικές φορές θα βοηθήσει στην εξαγωγή αλκαλοειδών ουσιών (βάσεων) από βότανα. Εδώ βρίσκεται η πραγματική φαρμακευτική του αξία. Όταν ένα όξινο τυπικό διαλυτικό μέσο χύνεται πάνω από ορισμένα αλκαλοειδή τροφή, εμφανίζεται μια αντίδραση όπου τα αλκαλοειδή μετατρέπονται σε αλκαλοειδή άλατα, τα οποία στη συνέχεια καθίστανται διαθέσιμα στο διάλυμα. Ένα διαλυτικό μέσο που περιέχει μαζί αλκοόλη και ξύδι, μερικές φορές καθιστά πιο δραστικές αρχές από ένα αλκαλοειδές βότανο από ότι μόνο αλκοόλ. Ένα τέτοιο εκχύλισμα είναι γνωστό ως «οξικό εκχύλισμα».

Αντίθετα, τα εκχυλίσματα που περιέχουν 100% ξύδι ως διαλυτικό μέσο ονομάζονται οξικό εκχύλισμα. Το οξικό εκχύλισμα έχει περιορισμένη διάρκεια ζωής και συνήθως δεν είναι πολύ ισχυρό σε σύγκριση με τα εκχυλίσματα που περιέχουν αλκοόλ.

Επιπλέον, τα οξικά εκχύλισμα, με ξηρά βότανα είναι συνήθως ισχυρότερα από αυτά με φρέσκα βότανα, τα οποία είναι περισσότερο για σάλτσες σε σαλάτες, αντίθετα από τα οξικά εκχυλίσματα.

Παρεμπιπτόντως, ούτε το καθαρό ξύδι ή τα οξικά εκχυλίσματα δεν είναι «ξύδι από βότανα», που είναι ένας όρος που εφαρμόζεται στο φανταχτερό ξύδι σε ένα διαυγές μπουκάλι, αρωματισμένο με την προσθήκη μερικών κλαδιών φρέσκων ανθισμένων βοτάνων. Ο στόχος μας για να κάνουμε πιο ισχυρά εκχυλίσματα ξυδιού, είναι το ξύδι να μεταφέρει τις ιδιότητες του βοτάνου σε θεραπευτικό επίπεδο.

Στην πραγματικότητα, το βιολογικό ξίδι μηλίτη μήλου από μόνο του είναι μια πολύ υγιεινή ουσία, καθώς είναι πλούσιο σε κάλιο και ένζυμα. Η συμπερίληψη του μηλόξυδου στη διατροφή σας, είτε μόνη του, είτε σε σαλάτες, ή ως διαλυτικό μέσο για βότανα, τείνει να βελτιώσει την πέψη, αυξάνοντας έτσι την αντίσταση στις περισσότερες ασθένειες.

Το συνήθως διαθέσιμο «αποσταγμένο λευκό ξύδι», το οποίο αποτελείται από αραιωμένο οξικό οξύ, δεν παρέχει από μόνο του, τα ίδια θετικά αποτελέσματα για την υγεία με το πραγματικό μηλόξυδο, το οποίο είναι το προτιμώμενο όξινο διαλυτικό μέσο μας. Το μόνο μειονέκτημα του μηλόξιδου είναι ότι είναι ήδη κάπως «φορτωμένο» με συστατικά, έτσι ώστε να μην είναι τόσο αποτελεσματικός διαλύτης όσο θα μπορούσε να ελπίζει κανείς. Αλλά κανείς δεν είναι τέλειος.

Βασική φόρμουλα για εκχύλισμα ξυδιού με ξερό βότανο

Παράδειγμα: Ξερού θυμαριού οξικό εκχύλισμα
Τύπος: 1:7 (100ACV)
Βάρος βοτάνων: 50 g
Διαλυτικό μέσο: 350 ml ξύδι μηλίτη
Απόδοση: 300 ml (μετρούμενη απόδοση μετά το πάτημα και το φιλτράρισμα)
% Επιστροφή: 86%

Γενική διαδικασία για οξικό εκχύλισμα από ξερά βότανα:

1. Τρίψτε το βότανο μέχρι να γίνει σαν χοντρή σκόνη.
2. Ζυγίστε το βότανο και ρίξτε το στο δοχείο διαβροχής.
3. Μετρήστε και ρίξτε αργά το ξύδι πάνω από το βότανο.
4. Κλείστε το δοχείο σφιχτά, ανακινήστε και αφήστε το να εμποτιστεί σε σκοτεινό μέρος, σε θερμοκρασία δωματίου. Προσθέστε ετικέτα με την τρέχουσα ημερομηνία και το όνομα του βοτάνου.
5. Ανακινήστε καθημερινά για μια περίοδο 2 εβδομάδων.
6. Στο τέλος αυτής της περιόδου, ρίξτε το εμποτισμένο εκχύλισμα σε ένα πανί για σούρωμα και στείψτε το σχολαστικά, είτε με το χέρι είτε με πρέσα.
7. Συλλέξτε το ακατέργαστο οξικό εκχύλισμα σε ένα βάζο και τοποθετήστε το σε ένα ράφι για να ηρεμήσει όλη τη νύχτα.
8. Το επόμενο πρωί, αποσταλάξτε το διαυγές υγρό μέσα από ένα φίλτρο, συλλέγοντας το τελικό οξικό εκχύλισμα.
9. Φυλάσσετε σε γυάλινες φιάλες με ετικέτα, καλά πώματα, σε δροσερό δωμάτιο και μακριά από το φως του ήλιου.

Διάρκεια ζωής του οξικού εκχυλίσματος με ξερό βότανο:
Η αναμενόμενη διάρκεια αποθήκευσης για ένα οξικό εκχύλισμα με ξηρό βότανο είναι περίπου 6 μήνες. Η διάρκεια ζωής μπορεί να παραταθεί με την προσθήκη 22% κατά όγκο αλκοόλης, αλλά αυτό θα καταστρέψει τον σκοπό, εάν ο κύριος λόγος για την παραγωγή καθαρού οξικού εκχυλίσματος ήταν να αποφύγετε τη χρήση αλκοόλ.

Δοσολογία οξικού εκχυλίσματος με ξερό βότανο:
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, το ξύδι μόνο του δεν είναι πολύ αποτελεσματικός διαλύτης για τις φαρμακευτικές ιδιότητες των βοτάνων. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι χρειάζεται μεγάλη ποσότητα ξιδιού για να καλύψει το αποξηραμένο βότανο λόγω του "παράγοντα διόγκωσης", δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτά τα εκχυλίσματα δεν είναι πολύ συμπυκνωμένα.

Η βασική αποτελεσματική δόση είναι 1 κουταλιά της σούπας (5 ml) που λαμβάνεται έως 5 φορές την ημέρα, είτε σκέτο είτε αραιωμένο σε νερό. Η προσθήκη μικρής ποσότητας μελιού θα βοηθήσει στην γευστικότητα. Αυτή είναι μια αποδεκτή πρακτική για τα περισσότερα βότανα, με εξαίρεση εκείνα που λαμβάνονται για τις πικρές τους ιδιότητες (π.χ. μπλε βερβέιν, κενταύρια, γεντιανή, αψιθιά κ.λπ.).

Πηγή: Making plant medicine-Richo Cech

Διαβάστε ακόμη:H φόρμουλα του Dr. Christopher με ξύδι για επιδημίες